Πολλοί λένε οτι το Σπήλαιο του Πλάτωνα μπορεί να περιγράψει σε ένα βαθμό τη σημερινή εποχή μας.
Και δικαιολογημένα: Η αλληγορία αυτή του Πλάτωνα εκπλήσει, αφενός λόγω του χρόνου που έγινε, και αφετέρου λόγω της παραστατικότητας και των πολλών παραλληλισμών που μπορεί να κάνει κανείς με το σήμερα.
Ωστόσο νομίζω οτι, εαν όντως πιστέψεις οτι η σημερινή κοινωνία είναι έτσι όπως την περιγράφει ο Πλάτωνας στην αλληγορία του, τότε αυτοπαγιδεύεσαι και με ένα τρόπο την επανα-δημιουργείς. Σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία δηλαδη.
Ειναι όμως έτσι;
1) Καταρχήν να δουμε ποιά είναι η ιδέα του Σπηλαίου του Πλάτωνα:
(απόσπασμα απο wikipedia)
Αλληγορία του σπηλαίου
Η Πολιτεία περιλαμβάνει την Αλληγορία του σπηλαίου, με την οποία ο Πλάτων εξηγεί τη Θεωρία των Ιδεών του.Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Μια ομάδα ανθρώπων ζουν σε ένα σπήλαιο όλη τους τη ζωή, αλυσοδεμένοι σε έναν τοίχο, χωρίς να μπορούν να δουν έξω από το σπήλαιο, ούτε να δουν πίσω τους, όπου βρίσκεται μια φλόγα που φωτίζει τα αντικείμενα που κινούνται και ρίχνει τις σκιές τους στα τοιχώματα του σπηλαίου. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν αυτά τα σχήματα με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι πραγματικές.Το ότι οι φυλακισμένοι, ωστόσο, μπορούν να δουν μόνο τις σκιές αυτές, δε σημαίνει ότι ο υπαρκτός κόσμος περιορίζεται μόνο μέσα στο σπήλαιο[8]. Αν κάποιοι καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και βγουν από το σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν πίσω. Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μέσα στο σπήλαιο ήταν απλά προβολές, σκιές της αλήθειας. Ίσως σκεφτούν να επιστρέψουν πίσω, λυπούμενοι τους φυλακισμένους συντρόφους τους. Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους[5]. Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.Συχνά, ο Ήλιος, που συμβολίζει το Αγαθό, ωθεί στην ερμηνεία του Μύθου του Σπηλαίου από θρησκευτικής απόψεως: χωρίς Θεό, οι άνθρωποι ζουν μέσα το σκοτάδι[9].Ο κόσμος μέσα στο σπήλαιο εκφράζει την εμμονή στα "αισθητά πράγματα", όσων μπορούν οι άνθρωποι να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους, ενώ η άνοδος στον πραγματικό κόσμο και η όραση των αληθινών Ιδεών υπό το φως του Ήλιου οδηγούν στην εναρμόνιση των τριών τμημάτων της ψυχής και την ενδυνάμωση του λογιστικού[10].
Μορφές διακυβέρνησης
Ο Πλάτων αφιερώνει μεγάλο τμήμα της Πολιτείας του στις συζητήσεις σχετικά με την Ιδεώδη Πολιτεία. Ωστόσο, παρέμενε το θέμα του τύπου διακυβέρνησης, οπότε η συζήτηση καταλήγει σε τέσσερα είδη πολιτευμάτων, τα οποία δεν μπορούν να επιβιώσουν: η τιμοκρατία, η ολιγαρχία (πλουτοκρατία), η δημοκρατία και η τυραννία (δεσποτισμός).
Τιμοκρατία
Ο Σωκράτης ορίζει την τιμοκρατία ως ένα πολίτευμα, στο οποίο κυβερνούν άτομα που αγαπούν την τιμή και έχουν επιλεχθεί σύμφωνα με τον βαθμό τιμής που κατέχουν στην κοινωνία. Η τιμή συχνά εξισώνεται με τον πλούτο και την ιδιοκτησία, οπότε το "χρυσό" αυτό πολίτευμα θα οδηγούσε στον υλισμό.
Ολιγαρχία
Οι πειρασμοί αυτοί δημιουργούν μια σύγχυση ανάμεσα στην τιμή και το οικονομικό καθεστώς, κάτι που θα οδηγούσε στην εμφάνιση της ολιγαρχίας. Ο Σωκράτης υπογραμμίζει ότι ο πλούτος δε θα βοηθήσει τον καπετάνιο να ελέγξει το πλοίο του. Η αδικία αυτή διαχωρίζει πλούσιους και φτωχούς, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον για εγκληματίες και επαίτες. Οι πλούσιοι συνωμοτούν συνεχώς ενάντια των φτωχών και αντίστροφα.
Δημοκρατία
Καθώς μεγαλώνει αυτό το κοινωνικοοικονομικό χάσμα, αυξάνονται και οι εντάσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, δίνοντας χώρο για την εμφάνιση της δημοκρατίας. Οι φτωχοί ανατρέπουν τους άπειρους ολιγαρχικούς και σύντομα παρέχουν ελευθερίες σε όλους τους πολίτες. Κάποιος δημαγωγός σύντομα ανέρχεται για να προστατέψει το δίκιο των κατώτερων τάξεων. Οι άνθρωποι "μεθούν" με τόση ανεξέλεγκτη ελευθερία και έτσι επέρχεται τυραννία, το πιο καταπιεστικό είδος διακυβέρνησης.
Τυραννία
Οι ελευθερίες που αποδόθηκαν στους πολίτες, τους χωρίζουν σε τρεις κοινωνικοοικονομικές τάξεις: την άρχουσα τάξη, τους καπιταλιστές και τους απλούς πολίτες, οι οποίοι βλέπουν να απειλούνται οι ελευθερίες τους από την ένταση μεταξύ των δυο πρώτων τάξεων και καταφεύγουν στο δημοκρατικό δημαγωγό, ο οποίος, με τη σειρά του, διαφθείρεται από την εξουσία και γίνεται τύραννος, με τη βοήθεια μιας μικρής ομάδας οπαδών του για την προστασία του και τον απόλυτο έλεγχο.
Η ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι η Ιδεώδης Πολιτεία που περιγράφεται μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τυραννία, αλλά βρίσκεται στην εντελώς αντίθετη πλευρά: ο φιλόσοφος-βασιλιάς που κατέχει την εξουσία δε δρα με γνώμονα το ίδιο συμφέρον, αλλά είναι αφιερωμένος στο κοινό καλό, καθώς κατέχει τη γνώση και τη σοφία...
Αθανασία της ψυχής
Μέσα από τον εσχατολογικό Μύθο του Ηρός, γίνεται η περιγραφή του μεταθανάτιου ταξιδιού του Ηρός, ενός στρατιώτη που πέθανε στη μάχη και επανήλθε στη ζωή πάνω στη νεκρική πυρά της μετενσάρκωσης, των ουράνιων σφαιρών του αστρικού σύμπαντος.
Κεντρικό σύμβολο αποτελεί το Αδράχτι της Ανάγκης, που σχημάτιζε 8 κύκλους, πάνω σε καθέναν από τους οποίους βρισκόταν μια Σειρήνα που τραγουδούσε μια νότα: όλες μαζί σχημάτιζαν μια αρμονία, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών. Εκεί βρίσκονταν και οι 3 Μοίρες, στις οποίες έπρεπε να πάνε οι ψυχές για να επιλέξουν το είδος της ζωής που ήθελαν να ζήσουν στην επόμενη ενσάρκωσή τους.
Η ιστορία αυτή επικεντρώνεται στην ιδέα ότι οι ηθικοί άνθρωποι επιβραβεύονται και οι ανήθικοι τιμωρούνται μετά το θάνατό τους. Ο Πλάτων έχει επηρεαστεί από παλαιότερες προφορικές παραδόσεις, από τους Ορφικούς[11] και τους Πυθαγόρειους, ενώ σύγχρονοι μελετητές επισημαίνουν επιδράσεις από τη θεωρία του ινδουϊσμού και του Ζωροαστρισμού[12].
2) Τωρα προσέξτε στην κάτω εικόνα-αναπαράσταση του Σπηλαίου, αυτούς που κρατάν τις φιγούρες μπροστά απο το φως (σε ένα είδος θεάτρου σκιών). Τους "καραγκιοζοπαίχτες" δηλαδή...
3) Τωρα διαβάστε παρακάτω το σχόλιο στο capital και, βάλτε στη θέση των "καραγκιοζοπαιχτών" του σπηλαίου αυτούς που αναφέρονται με κόκκινο:
"Από τη στιγμή που βγήκε ο Παπαδήμος ξαφνικά η έντονη κριτική κατά της κυβέρνησης από τα ΜΜΕ σταμάτησε. Ούτε καν μαθαίνουμε για τις κινήσεις αυτής της κυβέρνησης, μας κρατούν σε απόλυτο σκοτάδι και αυτό με προβληματίζει αφάνταστα! Μόνο ορισμένα δευτεροκλασάτα στελέχη πολιτικών κομμάτων μας παρουσιάζονται ως γλάστρες πλέον στα δελτία ειδήσεων σε συνδυασμό με τους παραδοσιακούς παπαγάλους της καταστροφής και αυτή είναι η ενημέρωσή μας!
Σήμερα στη γενική απεργία πιστεύω δε θα έχει τόσο πολύ κόσμο όσο τις μέρες προ πτώσεως ΓΑΠ.Ο λόγος; Μάλλον έκαναν τον κόσμο να πιστέψει πως όντως άλλαξε κάτι.Πως ο έκπτωτος πρωθυπουργός έφυγε και η χώρα σώθηκε.Αλλά δεν είναι ο ΓΑΠ το πρόβλημα, ή ο οποιοσδήποτε Παπαδήμος.Και πρέπει όλοι να το αντιληφθούμε πριν είναι αργά.Ο χρόνος τελειώνει..."
Αντίστοιχα λειτουργούν και τύποι σαν τον Φερεντίνο, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στο σχετικό βίντεο προηγούμενης ανάρτησης:
4) Συμπέρασμα;
Τείνω να πιστέψω οτι η ιδέα του Σπηλαίου σκηνοθετήθηκε απο τους εξουσιαστές του κόσμου και χρησιμοποίηθηκε για να διατηρεί και να επεκτείνει την εξουσία τους.
- Αυτοί διάλεξαν μόνοι τους να πάρουν ρόλο του "φιλόσοφου", εκμεταλλευόμενοι την (πολύ βολική γι' αυτούς) ιδέα του Πλάτωνα οτι, "ο Φιλόσοφος πρέπει να είναι ο βασιλιάς" σε μια "Ιδεώδη Πολιτεία". Πολλοί απο αυτούς (τύποι σαν τον Μπιλ Γκειτς, τον Μπους, τον Στηβ Τζομπς, τον Σορος κλπ κλπ) μπορεί να το πιστευούν πραγματικά οτι είναι Φιλόσοφοι, που ελευθερώθηκαν και είδαν το Φως το αληθινό...
- Επόμενη σκηνοθετική πράξη θα ήταν είναι να τοποθετήσουν έμμισθους "καραγκιοζοπαίχτες", δηλ. πολιτικούς, δημοσιογράφους, ηθοποιούς, "stars" κλπ που θα "κουνάνε τις φιγουρες", δημιουργώντας την αίσθηση ένος απόλυτα ελεγχόμενου συστήματος ενημέρωσης και ψυχαγωγίας (τηλεόραση, κινηματογράφος).
- Έτσι προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο οτι "είναι cool" να κλεινεσαι σπίτι (η μόδα του cocooning) και να διασκεδάζεις μόνος με το "Home entertainment" πακέτο σου.
- "Και μη ψάχνεις άλλου", σου λένε. "Τον Ήλιο-Αλήθεια δεν μπορείς τον δεις εσυ. Μονό εμείς, οι Φιλόσοφοι τον βλέπουμε"
- Με αυτόν τροπό, αποβλακώνουν και αποδυναμώνουν τον κόσμο, οπότε μόλις, και αν ποτέ συνειδητοποίησει οτι έτρωγε κουτόχορτο τόσο καιρό, να μη ξέρει οτι είναι ικανός απλά να σηκωθεί και να βγεί "εξω".
Γιατί ουτε αλυσίδες υπάρχουν, ούτε το Σπήλαιο.
Αντίθετα ο Ήλιος υπάρχει. Απλά δεν μπορούμε να τον κοιτάξουμε κατάματα.
Το άρθρο είναι μεν πολύ χρήσιμο, διότι στρέφει την προσοχή μας στο πλέον σημαντικό χαρακτηριστικό του συστήματος, το οποίο αφορά την βασική δομική του αρχή. Πλην όμως, η εμπλοκή της "Πολιτείας" του Πλάτωνος στην εν λόγω συλλογιστική αναπαράγει περιθώρια παρεξηγήσεων ως προς τον όρο "φιλοσοφία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φιλοσοφία δεν στηρίζεται σε "ουδέτερη" σκέψη, ούτε η στόχευσή της μπορεί βρίσκεται πέραν των μεγάλων αξιών, ανεξαρτήτως των συμπερασμάτων, που αυτή εκάστοτε καταλήγει.
Πέραν αυτού, η "Πολιτεία" δεν μπορεί καταστεί κατανοητή - προϋπόθεση βεβαίως είναι να αποσκοπούμε δια της μελέτης μας σε αυτόν τον στόχο - εκτός των ιστορικών πλαισίων που αυτή γράφτηκε. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία είχε οδηγήσει μετά τον Πελοπονησιακό πόλεμο και όχι μόνο ένεκα αυτού σε μεγάλα αδιέξοδα και βαθιά παρακμή. Ο Πλάτων δεν συνέθεσε την συγκεκριμένη ουτοπία ως προπαγανδιστής του απολυταρχισμού ή της ολιγαρχίας. Και όσοι αποβλέπουμε στην εγκαθίδρυση μιας αληθούς δημοκρατίας - η οποία ΔΕΝ μπορεί να συνίσταται απλά στο καθολικό εκλογικό δικαίωμα σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού - δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε βαθύτερες αναλύσεις και στοχασμούς, αναφορικά με τον τρόπο που αυτή μπορεί να συνίσταται.
Όσο αφορά μια αποκάλυψη του σπηλαίου, ΔΕΝ είναι δυνατόν αυτή να επιτευχθεί μόνο, ή κυρίως, με την αποκάλυψη του ρόλου του κάποιων εκ των συντελεστών του, πράγμα που πολλοί κατά καιρούς επιχείρησαν ή επιχειρούν, χωρίς όμως να φθάνουν σε επίτευξη αυτού του στόχου. Η αποκάλυψη μπορεί να γίνει μόνον, εάν εντοπίσουμε και τεκμηριώσουμε τους λόγους ένεκα των οποίων συνεστάθει το σπήλαιο. Όπως ακριβώς στην περίπτωση της αποκάλυψης των ενόχων μιας δολοφονίας κεντρικό ρόλο υπέχει η αποκάλυψη του "μοτίφ", δηλαδή του λόγου, ένεκα του οποίου αυτή σχεδιάστηκε.
Συμφωνώ με τον προβληματισμό σου και σε ευχαριστώ για την συνεισφορά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως λέει και ο Αριστοτέλης: ο ΣΚΟΠΟΣ / ΤΕΛΟΣ είναι η σημαντικότερη αιτία. Η Ενέργεια για να φτάσεις σε στον σκοπό σου έρχεται σε 2η μοίρα σημαντικότητας.
Το Σπήλαιο είναι, καταρχάς μια Ιδέα. Άϋλη. Το σημείο όπου βρίσκεται ο Σκοπός, η Ουσία δηλαδή βρίσκεται μόνο στο μυαλό του Πλάτωνα.
Το να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε ---> αντιληφθούμε ---> αποκαλύψουμε το λόγο για τον οποίο σχεδιάστηκε, σημαίνει ως ένα βαθμό να ταυτίσουμε τη σκέψη μας με αυτή του ίδιου του Πλάτωνα.
Πολύ καλή αρχή σε αυτή την αμφίβολης έκβασης προσπάθεια, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, είναι η γνώση των ιστορικών πλαισίων που αυτή γράφτηκε.
Επίσης, σημαντικό είναι να ξέρουμε οτι ήδη έχουν "κυκλοφορήσει" πολλές ερμηνείες γύρω απο αυτή απο διάφορους στοχαστές, φιλόσοφους και απλούς ανθρώπους, γεγονός που θολώνει και παραμορφώνει σε ένα βαθμό την αρχική σύλληψη του Πλάτωνα, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς σήμερα.
Ανάλογα με τη θέση και τις προθέσεις του καθενός, το Σπήλαιο/Πολιτεία μπορεί να ηχήσει θετικά ή αρνητικά στην συνείδηση του. Ο εξουσιομανής θα τη λατρέψει, ο αναρχικός/κομμουνιστής/δημοκράτης θα την απορρίψει. Αντίστοιχα θα δώσει και την δική του ερμηνεία για το Σκοπό του Πλάτωνα.
Παρατηρώντας το σήμερα, αυτό που μπορείς να αντιληφθείς είναι οτι το Σπήλαιο φυσικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σε υλικό επίπεδο, αλλά ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ στην ροή της πληροφορίας, τις κοινωνικές δομές, την πολιτική οργάνωση και την προωθούμενη έννοια της "αναψυχής" και του πολιτισμού. Ποίος τα δημιούργησε όλα αυτά;
Ο Πλάτωνας σίγουρα όχι. Ποίος ΣΚΟΠΕΥΣΕ να υλοποιήσει την Ιδέα του Πλάτωνα σε κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο και να της δώσει ΜΟΡΦΗ;
Σίγουρα αυτοί που είχαν, κατά καιρούς την πραγματική εξουσία. Στις μέρες μας, αυτοί είναι οι Χρηματοδεσπότες που κατέχουν την οικονομική εξουσία και μέσω αυτής όλες τις άλλες.
Και αυτοί είναι μάλλον οι πιο τυχεροί απο όλους τους παλιούς εξουσιαστές. Γιατί; Γιατί σήμερα διαθέτουν τα τεχνολογικά μέσα για να υλοποίησουν/σκηνοθετήσουν αυτή την Ιδέα και να της δώσουν ΜΟΡΦΗ.
Το μοτιφ είναι κατά την ταπεινή μου άποψη ξεκάθαρο. Η εξασφάλιση της απόλυτης εξουσίας σε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ και ΥΛΙΚΟ επίπεδο.
Αυτό θέλουν να το καταφέρουν μέσω του "εγκλεισμού" των ανθρώπων α) σε Νοητές Φυλακές (εκπαίδευση, κουλτούρα, πολιτισμός), και ακολούθως β) σε Πραγματικές Φυλακές (φτωχοποίηση, υποδούλωση, θάνατος, ανακύκλωση).
1ο στάδιο: Οι Φυλακές του Νού.
Είναι εκεί όπου, είτε απαγορεύεται εντελώς ο διάλογος (δικτατορία), είτε δεν αφληνεται να ακουστεί καθόλου καθώς καπελώνεται απο τη "φασαρία" των ΜΜΕ, των δημοσκοπήσεων και της αυθαίρετης προβολής της άποψης της "κοινής γνώμης" (κοινοβουλευτική δημοκρατία, παγκοσμιοποίηση).
2 στάδιο: Οι πραγματικές φυλακές.
Μια βόλτα σε άλλες γεωγραφικές περιοχές. (Βλ. Αφρική, Ν.Α. Ασία, Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής κλπ) δείχνει ότι οι Πραγματικές Φυλακές είναι ήδη πραγματικότητα.
Τώρα είμαστε στην αρχή της εφαρμογής της στρατηγικής τους στο "Δυτικό" κόσμο, με 1ο σταθμό την Ελλάδα.
Ευτυχώς, μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, αυτή στρατηγική τους δεν έχει καρποφορήσει εντελώς.
Ενώ οι Νοητές Φυλακές κατασκευάστηκαν, τους λείπουν οι Πραγματικές φυλακές. Αναμφίβολά, έχουν τα χρήματα και την εξουσία για να τις κατασκευάσουν. Αυτό που τους λείπει είναι ίσως το πιο σημαντικό απ’ όλα.
Να μας πείσουν ότι αυτή Νοητή Φυλακή/Σπήλαιο ΥΠΑΡΧΕΙ, πριν οι άνθρωποι απλά «βγουν έξω» ακυρώνοντας την. Και όχι μόνο υπάρχει αλλά παίρνει και τη Μορφή που αυτοί οι ίδιοι έδωσαν στην Πολιτεία του Πλάτωνα.
Εδώ ο ρόλος της Φιλοσοφίας και της Μόρφωσης είναι κρίσιμος, καθώς καλείται να αναδείξει ΤΩΡΑ αυτήν την ψευδαίσθηση και να δώσει τα πνευματικά όπλα στον άνθρωπο για να την καταστρέψει
Κατά τη γνώμη μου, η Ιδεώδης Πολιτεία είναι αυτή που σου δίνει:
• το δικαίωμα να την αμφισβητείς (συλλογικά),
• την ελευθερία να την ορίζεις (ατομικά) και
• τη δυνατότητα να την καθορίζεις και να την εξελίσσεις (ατομικά και συλλογικά).
υπό όρους Δικαιοσύνης και σεβασμού της ατομικότητας.
Αγαπητέ Hypethros σε ευχαριστώ και εγώ για τον σχολιασμό σου, ο οποίος συμβάλει σε μια καλύτερη κατανόηση του πνεύματος όσων αναλύονται στην ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτρεψέ μου σε παρακαλώ, επειδή θεωρώ ότι αυτό θέμα έχει κεντρικό ρόλο στην αναπαραγωγή του συστήματος, τρεις επιπρόσθετες παρατηρήσεις:
- Το "σπήλαιο" προϋπήρχε του Πλάτωνος. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να είναι αυτός ο πρώτος ή ο κύριος εκπονητής αυτού του συστήματος, ασχέτως πως αξιολογούμε την συμβολή του στην όλη διαδικασία.
- Θεωρώ, ότι το "μοτίφ" διέπεται πριν όλων από κίνητρα, τα οποία εδράζονται στην θρησκειολογία. Αυτά διαχέονται ως συνέπειες δομικού χαρακτήρος στην σφαίρα της πολιτικής και της επικοινωνίας. Ειδικά την εποχή που έζησε ο Πλάτων, οι ολιγαρχικοί και οι δημοκράτες ανήκαν σε διαφορετικά θρησκευτικά στρατόπεδα (Οργαιόνες / Θίασοι).
Οπωσδήποτε αυτή η θεωρία χρήζει περεταίρω - κατά το δυνατόν διεξοδικής - τεκμηρίωσης.
- Θεωρώ ότι, ο γρίφος του "σπηλαίου" θα καταστεί πλήρως κατανοητός, όταν επιτευχθεί μια ρωγμή στο Μάτριξ.
Αναγνωρίζω, ότι οι ισχυρισμοί που προηγούνται, στο σημερινό στάδιο επεξεργασίας τους, αδυνατούν να πείσουν.