Δυστυχώς, όπως γίνεται από το 1821 και ύστερα, για άλλη μια φορά καλούμαστε να επιλέξουμε νταβατζή, και να ελπίζουμε να είμαστε τυχεροί επιλέγοντας νταβατζή από την πλευρά των νικητών….

Είναι προφανές ότι η Ελλάδα είναι πολύ σημαντική για να την αφήσουν να τους ξεφύγει από τα χέρια τους.  

Απ’ ότι φαίνεται, είμαστε στο Προ-πολεμική περίοδο και ακόμη οι Συμμαχίες των Διεθνών Νταβατζήδων δεν είναι ακόμα πλήρως διακριτές.

Οι Διεθνείς Νταβατζήδες Χρηματοδεσπότες και τα κρατικά οχήματά επιβολής τους (όλα;) (Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικάνοι, Ρώσοι, Γερμανοί, και προσφάτως Κινέζοι) έχουν ρίξει όλα τα μέσα που διαθέτουν (δες πχ το νέο βίντεο των Ανώνυμων;) στη Μάχη της Ελλάδας που θα κρίνει και τον πόλεμο για την επικράτηση σε παγκόσμιο επίπεδο...

• Οικονομικά θες; (ευρώ - δολάριο, σπάνιες γαίες)
• Ενεργειακά; (πετρέλαιο, φυσικό αέριο),
• Γεωπολιτικά; (Στενά του Σουεζ, Ελλήσποντος, ΝΑ Μεσόγειος, Μέση Ανατολή),
• Εμπορικά; (ναυτιλιακή διακίνηση εμπορευμάτων και πετρελαίου, πρόσβαση της Κίνας στην Ευρώπη)
• Συμβολικά; (Δημοκρατία, Σεισάχθεια, Ελευθερία, Αρετή)…

Οι εκλογές είναι καθοριστικές για την έκβαση της Μάχης, και ως εκ τούτου όλα επιτρέπονται…..

 

Είναι δύσκολο να καταλάβεις ποιο κόμμα ή άτομο εξυπηρετεί τα συμφέροντα ποιού Νταβατζή, αλλά με λίγο ψάξιμο μπορώ να πω ότι μπορείς να φτάσεις σε σχετικά ασφαλή συμπεράσματα…

Δυστυχώς, όπως γίνεται από το 1821 και ύστερα, για άλλη μια φορά καλούμαστε να επιλέξουμε νταβατζή, και να ελπίζουμε να είμαστε τυχεροί επιλέγοντας νταβατζή από την πλευρά των νικητών….

Τείνω να υιοθετήσω την άποψη ότι, εάν δεν:

• συζητήσουμε,
• συναποφασίσουμε και
• απαιτήσουμε

κατ' ελάχιστον και για αρχή:

• Κληρωτούς ανακλητούς βουλευτές (ή ένα μικτό σχήμα κληρωτών-αιρετών στις 3 εξουσίες),
• Δημοκρατικά ελεγχόμενη συναλλακτική μονάδα,
• πλήρη διαχωρισμό των Εξουσιών,
• Σύνταγμα με αρχίδια και
• Παιδεία να υποστηρίζει όλα τα παραπάνω η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται….

Κλείνοντας παραθέτω το ακόλουθο κείμενο - αφιερωμένο στους απανταχού Νταβατζήδες της Οικουμένης:
---------------------------------------

Ύβρις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική^[1], αλλά κυρίως πολιτική^[2], στρατιωτική^[3] και οικονομική^[4]), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς^[5], με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών^[6]) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ»^[7] (ὓβρις > ὑβρίζω > ὑβριστής).

Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα

ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις^[8] μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις»^[9] συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην»^[10], δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν»^[11], την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν»^[12], δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.

Από την κλασική εποχή και μετά, σε πολλές περιπτώσεις οι έννοιες Άτη, Δίκη και Νέμεσις φαίνεται να αποκτούν στη συνείδηση των ανθρώπων ισοδύναμη σημασία, αυτήν της θείας τιμωρίας.

Η λέξη ύβρις πέρα από τη λόγια νεοελληνική χρήση της με τις σημασίες «βρισιά» (κυρίως στον πληθυντικό αριθμό «ύβρεις») και συνακόλουθα «κάτι που θίγει την τιμή και την αξιοπρέπεια κάποιου» -οι οποίες είναι φυσιολογικές εξελίξεις της αρχαίας σημασίας-, αρκετές φορές χρησιμοποιείται και στην εποχή μας, σε πιο προσεγμένο επίπεδο λόγου, με την αρχαιοελληνική σημασία της για να χαρακτηρίσει ανάλογες αλαζονικές συμπεριφορές συνανθρώπων μας.