Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Γράφεται η ιστορία...(ΒΙΝΤΕΟ)

Ο εκβιασμός στις Κάννες, όπως τον περιγράφει ο πρωην Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, που οδήγησε στην πτώση του ΓΑΠ και έφερε τον Παπαδήμο στην κυβέρνηση και τον Σαμαρά στο μνημονιακό στρατόπεδο.



Στο φως έρχεται το παρασκήνιο της δραματικής σύσκεψης του περασμένου Νοεμβρίου στις Κάννες μέσα από τις σελίδες του βιβλίου -Ημερολόγιο Κρίσης- του πρώην υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Φρανσουά Μπαρουάν, μέσα από τις οποίες περιγράφει τον πολιτικό θάνατο του Γιώργου Παπανδρέου.
Τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου είχε ταξιδέψει στη Γαλλία με την πρόταση να διενεργηθεί στην Ελλάδα δημοψήφισμα, κάτι που όπως φάνηκε είχε εξοργίσει τους Νικολά Σαρκοζί και Άνγκελα Μέρκελ, οι οποίοι αποφάσισαν, όπως αναφέρει και ο Μπαρουάν, το πολιτικό τέλος του Έλληνα πρωθυπουργού.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας περιγράφει μέσα στο βιβλίο, σε δραματικούς τόνους πως μέσα σε δύο ημέρες -2 και 3 Νοεμβρίου 2011 – ο Γιώργος Παπανδρέου κατέρρευσε πολιτικά.
«Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει κληθεί να δώσει εξηγήσεις για το δημοψήφισμα. Η συζήτηση διαρκεί δύο ώρες χωρές διακοπή με την ένταση να είναι στα ύψη. Η Μέρκελ κάθεται απέναντι στον Παπανδρέου. Αριστερά της Μέρκελ και απέναντι στον Ομπάμα, ο Σαρκοζί. Δεξιά της Καγκελαρίου, ο Σόιμπλε. Αριστερά του Σαρκοζί, ο Ζιπέ. Κι αριστερά του Ζιπέ, εγώ.
Το κλίμα είναι βαρύ και ξεκινάει ένα μπρα ντε φερ με τον Παπανδρέου, ο οποίος συνοδεύεται από τον υπουργό του των Οικονομικών. «Σ' το λέμε ξεκάθαρα, εάν κάνεις δημοψήφισμα δεν υπάρχει σχέδιο σωτηρίας» λέει ο Σαρκοζί στον Ελληνα Πρωθυπουργό. Ο Παπανδρέου κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Με παγωμένο βλέμμα, η Μέρκελ επαναλαμβάνει στον Έλληνα Πρωθυπουργό το ίδιο πράγμα με πολύ αποφασιστικό τρόπο. Είναι ένας ψυχολογικός πόλεμος. Η ένταση ανεβαίνει κι άλλο. Ο Σαρκοζί τού επαναλαμβάνει τους όρους μας σε στυλ τελεσιγράφου. Ο Παπανδρέου ιδρώνει, αντιστέκεται, προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει.
Ο Ομπάμα παρατηρεί τη σκηνή, ακούσει προσεκτικά. Μερικές φορές συνοψίζει τα πράγματα, ηρεμεί το παιχνίδι όταν η ένταση ανεβαίνει. Ο Παπανδρέου παίζει την καριέρα του. Ιδρώνει όλο και πιο πολύ, ταλαντεύεται από τις αρχικές του θέσεις, έπειτα καταρρέει. Στο τέλος δεν έχει άλλη επιλογή: αναγκάζεται να τοποθετηθεί υπέρ ή κατά του ευρώ. Καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί πια να ξεφύγει από αυτό ερώτημα υποβάλλοντας το στον λαό του. Είμαι παρών στον πολιτικό θάνατο σε ζωντανή μετάδοση. Έπειτα από δύο ώρες αντιπαράθεσης, παραδίδει τα όπλα....
...Ερχεται η σειρά του Μπερλουσκόνι... δεν θα αντέξει για πολύ. Παπανδρέου, Μπερλουσκόνι, δύο πρωθυπουργοί θα πέσουν. Είμαστε σε καιρό ειρήνης. Δύο πρωθυπουργοί θα πέσουν κάτω από διεθνή πίεση».

Πηγή
Μπαρουάν: Ημουν παρών στον πολιτικό θάνατο του Παπανδρέου - Ίδρωσε, αντιστάθηκε και κατέρρευσε | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/74482#ixzz2ArPte1qj


Όμως, για να θυμηθούμε και μια προηγούμενη ανάρτηση (27/3/12):

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ , Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ.

ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΙΣ 3/11/11.

ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

 

ΜΕΡΚΕΛ ΣΤΙΣ 25/3/12.

ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ 4 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ, ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ν ΧΡΟΝΙΑ.

Μέρκελ: «Καταστροφικό να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη»

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ εκτίμησε πως θα ήταν καταστροφικό να επιτραπεί στην Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι θα ήταν τεράστιο πολιτικό λάθος.

Σε τηλεοπτική της συνέντευξη στο BBC η οποία θα μεταδοθεί τη Δευτέρα επισημαίνει ότι «έχουμε πάρει την απόφαση να ανήκουμε σε μια νομισματική ένωση. Είναι μια απόφαση όχι μόνο νομισματική, αλλά επίσης πολιτική»

Η γερμανίδα καγκελάριος αναφέρει ότι «θα ήταν καταστροφικό αν λέγαμε σε μία από τις χώρες που έχει αποφασίσει να είναι μαζί μας: Δεν σας θέλουμε πια , και προσθέτει «εξάλλου οι (ευρωπαϊκές) συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνται: Ποιος θα είναι ο επόμενος; Η ευρωζώνη θα γινόταν απίστευτα εξασθενημένη»

Πρόσθεσε πως η Ελλάδα, που ήταν το αντικείμενο δύο ευρωπαϊκών σχεδίων διάσωσης, έχει μπροστά της ένα μακρύ και δύσβατο δρόμο αλλά θα ήταν ένα τεράστιο πολιτικό λάθος να επιτραπεί στην Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ.

«Η κατάσταση είναι πολύ τεταμένη. Η Ευρώπη, και ιδίως η ευρωζώνη, είναι σε κρίση. Η κρίση αυτή είναι η συνέπεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και έχει προκαλέσει συζητήσεις πολύ σκληρές σε πολλές χώρες», πρόσθεσε η Άνγκελα Μέρκελ, όταν ρωτήθηκε για την ανάδυση ενός αντι-γερμανικού αισθήματος στην Ελλάδα.

«Έχουμε θυελλώδεις συζητήσεις στα κοινοβούλιά μας και χρησιμοποιούμε σκληρές λέξεις» δήλωσε. ‘Ομως «ευτυχώς έχουμε μάθει να επιλύουμε τις διαμάχες μας ειρηνικά»

Η Άνγκελα Μέρκελ, σύμφωνα με το iefimerida.gr, επαναβεβαίωσε επίσης την υποστήριξή της στην παρουσία της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρά την άρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον να ενταχθεί στο νέο ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο.

«Η Βρετανία πρέπει να γνωρίζει πως στη Γερμανία θέλουμε μια Βρετανία ισχυρή μέσα στην ΕΕ, είναι κάτι το οποίο πάντα επιθυμούσαμε και πάντα θα επιθυμούμε»

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Η γλυκιά Αρχαιότητα




Προειδοποίηση. Αν πιστεύετε ότι η ομάδα E.N.D. μάζεψε 600 δις δολάρια πουλώντας αρχαία τεχνολογία στη NASA, η ανάγνωση του υπόλοιπου κειμένου είναι χαμένος χρόνος για εσάς.

Πολύ συχνά καταφεύγουμε στην επίκληση της αρχαίας κληρονομιάς, μια παλινδρόμηση που συνήθως γίνεται με χονδροειδή τρόπο από ένα συνονθύλευμα λαϊκοδεξιών τηλεαστέρων και ακραίων πολιτικών σχηματισμών. Ο προσεταιρισμός της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς από πολιτικά υποκείμενα και η επιλεκτική ερμηνεία της είναι σε συμμετρία με τον πρόστυχο εθνομηδενισμό μεγάλου μέρους της Αριστεράς. Ανάλογα με τις ιδεολογικές ανάγκες επιστρατεύεται το ηρωικό πνεύμα της Σπάρτης του Λεωνίδα, η Δημοκρατική Αθήνα, οι περιπέτειες του Ιάσονα ή η στρατιωτική ιδιοφυΐα του Μ. Αλεξάνδρου. Οι Σοφοί της Αρχαιότητας από τον Δημόκριτο μέχρι τον Αριστοτέλη αγιοποιούνται, λες και αποτελούν ένα ενιαίο ιδεολογικό ρεύμα το οποίο εμπεριέχει απόλυτες αξίες και δεν αλληλοσπαράσσονταν από διαμάχες οι οποίες συχνά είχαν και πολιτικές προεκτάσεις. Ποια είναι τελικά η Αρχαιότητα την όποια όλοι προσπαθούν να προσεταιρισθούν ; Αυτό που θα επιχειρήσω είναι όχι μια λεπτομερής ανάλυση αλλά μερικοί προβληματισμοί που ελπίζω να διαλύσουν κάποιες πλάνες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αρχαίοι συγγραφείς έθεσαν πρώτοι τα περισσότερα από τα θεμελιώδη ερωτήματα που μας απασχολούν μέχρι σήμερα. Επεδίωξαν θαρραλέα να δώσουν απαντήσεις με τα περιορισμένα ερευνητικά μέσα που διέθεταν, με κύριο όπλο την παρατήρηση και την λογική εξέταση. Έργα όπως η Η “Λογική” του Αριστοτέλη και τα “Στοιχεία” του Ευκλείδη είναι θεμελιώδη και διαχρονικά, μπορούμε να τα μελετούμε χωρίς οι μεταγενέστερες μικρές προσθήκες να αναιρούν κάτι το επουσιώδες. Διαβάζοντας τους συλλογισμούς τους αισθανόμαστε αμέσως ότι επικοινωνούμε με σύγχρονα πνεύματα και όχι με κάποιες μυθικές μορφές.

Από την άλλη μεριά μόνο ο Αρίσταρχος υποστήριξε το ηλιοκεντρικό σύστημα το οποίο απορρίφθηκε συνοπτικά από τους υπόλοιπους σοφούς της αρχαιότητας. Επίσης πέθαιναν σαν τις μύγες από απλές λοιμώξεις, οι οποίες σήμερα δεν μας προβληματίζουν με τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούμε. Με την “διαστημική τεχνολογία” που διέθεταν, τίποτα από τα δυο δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Γιατί πιστεύουμε ότι οι “αρχαίοι τα είπαν όλα” ή ότι όσα έχουν ειπωθεί από τότε μέχρι σήμερα είχαν αρχικά διατυπωθεί από εκείνους ; Γιατί λέγεται ότι στα κείμενα τους κρύβεται ένας κώδικας με τα μυστικά της Ζωής, του Σύμπαντος, των Αρειανών ή άλλων “εξωγήινων πολιτισμών”; Το πρώτο που επιτυγχάνεται με αυτή την τακτική είναι ο εξευτελισμός και η ανυποληψία των υποκειμένων που διατυπώνουν αυτές τις απόψεις. Νομίζω ότι ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλή διέβλεψε αυτή ακριβώς την κατάσταση :

“ .. θα μας θαυμάζουν οι σύγχρονοί μας και οι επόμενοι, και μάλιστα χωρίς να χρειαζόμαστε τον Όμηρο να μας επαινεί, ούτε κανέναν άλλο που με λόγια θα μας ευχαριστήσει προς στιγμήν, όμως την ιδέα που θα σχηματιστεί για τα έργα μας θα τη βλάψει η αλήθεια .. “

Με άλλα λόγια, η παραφιλολογία που φτάνει την επιστημονική φαντασία δημιουργεί σημαντικά εμπόδια στην κατανόηση των πραγματικών επιτευγμάτων τους. Επίσης είναι προσβολή και αχαριστία προς τους υπόλοιπους κατακτητές του πνεύματος και της ύλης που τους ακολούθησαν και δεν είχαν ελληνικό όνομα. Για παράδειγμα η φυσικομαθηματική επιστήμη η οποία μας έχει προσφέρει όλα τα σύγχρονα επιστημονικά επιτεύγματα δεν αποτελούσε πεδίο μελέτης των Αρχαίων, απέρριψαν την ιδέα την εφαρμογής των Μαθηματικών στην μελέτη των φυσικών φαινομένων με το επιχείρημα ότι οι αριθμοί δεν μπορούν να αποδώσουν την “ποιότητα”. Η για αιώνες σχολαστική ερμηνεία του Αριστοτέλη, εμπόδισε την ευρεία κατανόηση του σύμπαντος. Ο Νεύτωνας πρώτος διατύπωσε τους θεμελιώδεις φυσικομαθηματικούς νόμους, οι οποίοι μας απελευθέρωσαν από την άγνοια του σύμπαντος και τη δεισιδαιμονία.

Μια άλλη περίεργη ιδέα είναι ότι είμαστε τάχα κληρονόμοι και θεματοφύλακες της Αρχαίας Ελλάδας. Σε αυτή την περίπτωση σας διαβεβαιώ ότι ακόμα και αν το κράτος μας και όλοι οι Έλληνες εξαφανισθούν σήμερα, η Αρχαία Ελλάδα και η κληρονομιά της δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο. Το έργο τους είναι ασφαλές και είναι κτήμα όλων των υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων. Σε τελική ανάλυση οι κληρονόμοι της Αρχαιότητας πρέπει να είναι οι γνήσιοι μελετητές και ερμηνευτές της και όχι ένας λαός με χαμηλό επίπεδο παιδείας και ασήμαντη προσφορά στον σύγχρονο πολιτισμό. Επίσης δεν θα ήταν γελοίο αν οι σύγχρονοι Βρετανοί είχαν την απαίτηση να χρησιμοποιούν μόνο εκείνοι τους νόμους του Νεύτωνα για την εκτόξευση δορυφόρων; Δεν θα ξεκαρδιζόμασταν αν υποστήριζαν ότι πίσω από τις εξισώσεις του υπήρχε μια εξωγήινη διάνοια ; Αν οι κάτοικοι της Ρώμης αρχίσουν να ζητούν προνομιακή μεταχείριση στα δικαστήρια επειδή το δίκαιο είναι “Ρωμαϊκό¨; Ποια είναι η δική μας ερμηνεία για την ιστορική αρχαιότητα πέρα από την ευτελή ιδεολογικά αλλά προσοδοφόρα απομίμηση των Ολυμπιακών Αγώνων ;

Ποιοι τελικά ήταν οι Αρχαίοι ; Τα επιτεύγματα τους δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας μυστικής συνταγής, αλλά η εκδίπλωση της δραστηριότητας ενός λαού σε συνθήκες που ευνοούσαν την καινοτομία στη σκέψη και τη διάχυση των ιδεών. Η νίκη στους Περσικούς Πολέμους χάρισε μια απαράμιλλη αυτοπεποίθηση σε ανθρώπους που πίστεψαν ότι τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο και τα πάντα μπορούν να υποκύψουν στις προσπάθειες τους. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος έδωσε την δραματική διάσταση σε έναν πολιτισμό ο οποίος πάλευε με το διχασμό και οδήγησε στον προβληματισμό γύρω από την πραγματική ανθρώπινη φύση. Ο Μέγας Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την όσμωση των πολιτισμών, την αυτοκρατορική και στρατιωτική διάσταση του Ελληνισμού. Κάπως έτσι, μέσα από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες το πνεύμα τους σφυρηλατήθηκε στο νόημα της ζωής το οποίο διατυπώθηκε σε γραπτά κείμενα. Δεν ήταν ούτε υπερήρωες, ούτε άγιοι, αλλά άνθρωποι που αντιμετώπισαν εξαιρετικές περιστάσεις, έθεσαν νέα ερωτήματα και κατευθύνσεις και τελικά έγιναν κλασσικά ιστορικά παραδείγματα.

Αλήθεια είμαστε οι φορείς των ίδιων άοκνων προσπαθειών για την αναγέννηση της χώρας μας ; Δυστυχώς έχουμε χάσει στον Ελλαδικό χώρο την ικανότητα προσαρμογής και η κατάσταση μας μοιάζει περισσότερη με αυτή ενός κουρασμένου αλόγου παγιδευμένου στο βάλτο χωρίς μεγάλη θέληση να καλπάσει ξανά. Πιο απλά θα καταλήξω, ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την ενασχόληση μας με τους εξασφαλισμένους στη δόξα τους προγόνους μας και να κοιτάξουμε να διορθώσουμε τα χάλια μας. Επειδή στην σύγχρονη εποχή δεν έχουμε επιδείξει κάποια σημαντική προσφορά στον πολιτισμό και τα προβλήματα μας είναι πάντα πιεστικά, η επίκληση της αρχαίας κληρονομιάς μας χωρίς κάποια γόνιμη πρόταση γίνεται για ψυχολογικούς λόγους, είναι η ψυχολογική υπεραναπλήρωση της εθνικής μας καχεξίας.-

Γιώργος Χαρκοφτάκης
manamachine.wordpress.com

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Ο Γ. Κοντογιώργης "τα χώνει" στην κομματοκρατία

Σωστές, κατά τη γνώμη μου, θέσεις από τον καθηγητή Κοντογιώργη, ο οποίος διατυπώνει έναν από τους πιο ξεκάθαρους λόγους που ακούγονται στα ελληνικά ΜΜΕ...

Δείτε το σχετικό βίντεο...


Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Κάνε ότι Δουλεύεις

Η αρχοντιά του επαρχιώτη νίκησε. Η Ελλάδα θριαμβεύει και στο ρόλο του ξεπεσμένου ευγενή. Κανείς δεν μπορεί να μας μετακινήσει από τις πάγιες θέσεις μας, ή καλύτερα από την πεισματική άρνησή μας.

Παγκοσμίως, οικονομολόγοι σκίζουν πτυχία και ιμάτια, εμπρός σε ναυαγησμένες απόπειρες επίλυσης του ελληνικού ζητήματος. Κερδοσκόποι -για πρώτη φορά στα χρονικά- σπεύδουν να απολογηθούν και να αποποιηθούν πλήρως ή να περιορίσουν την ευθύνη τους. Στη διεθνή σκηνή, πολιτικοί κάθε προέλευσης και κατεύθυνσης πραγματοποιούν αριστοτεχνικές τούμπες, χάριν της διαχείρισης μιας κρίσης που δεν καταλαβαίνουν. Τα στελέχη της τρόικα -στριμωγμένα μεταξύ κόκκινων γραμμών και εντεταλμένης υπηρεσίας- πασχίζουν μάταια να καταφέρουν κάτι, έστω και λίγο, σπαταλώντας δημιουργικά χρόνια της ζωής τους σε ταπεινά ξενοδοχεία και εστιατόρια της Αθήνας.

Οι νοτιοευρωπαίοι συμπάσχουν, νομίζοντας ότι βιώνουμε τα ίδια και απορώντας γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε μαζί τους. Οι βόρειοι ευρωπαίοι στέκουν αμήχανοι και αναποφάσιστοι: να δώσουν αφειδώς τους κόπους τους για τη διάσωσή μας ή να παρακολουθήσουν απαθείς ένα ακόμη ανθρωπιστικό δράμα, αυτή τη φορά στους κόλπους της βασανισμένης μας ένωσης;

Το ίδιο το σύστημα τρίζει επικίνδυνα εμπρός στην ελληνική απάθεια. Μέχρι και η Λέσχη Bilderberg εμφανίζεται να κυριεύεται από κύματα πανικού. Οι πιο ξύπνιοι, ανεξαρτήτως θέσης και ειδικότητας, μας υποψιάζονται και αποφάσισαν να βάλουν χέρι σε φυσικούς πόρους, για να τους διαθέσουν σε άλλους, πιο συνεργάσιμους λαούς. Προφανώς δεν μας ξέρουν καλά. Κάτι θα βρούμε για να αποκαλυφθεί η συνομωσία τους και να καταρρεύσουν τα άτιμα σχέδιά τους.

Ο Καραγκιόζης είναι πάλι επίκαιρος και χρήσιμος. Μας θυμίζει τα παλιά μας κόλπα, μας βοηθά να γαλουχήσουμε τις επόμενες γενιές και να ατσαλωθούμε τόσο για αυτή όσο και για επόμενες κρίσεις. Πότε με το καταραμένο φίδι, πότε με την βεζυροπούλα, ο εθνικός μας ήρωας-πρότυπο μας δείχνει το δρόμο στην ανέξοδη βολή και -αν υπάρχει εχθρός- στον ήπιο, αφανή και ομόψυχο αγώνα, κατά προτίμηση χωρίς θυσίες.

Όπως και να το δείς υπάρχει ελπίδα. Μας χρωστούν ανάπτυξη και μεγάλα έργα, αποφάσισαν ότι δικαιούμαστε κι άλλα δανεικά, μας έταξαν ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και ταχεία έξοδο από την ύφεση και ένα ακόμη καλό κουρεματάκι στα θαλασσοδάνειά μας. Είναι ένοχοι και υπόλογοι απέναντι σε κάθε έλληνα πολίτη και πολιτικό όσοι επέτρεψαν να δανειστούμε υπερβολικά και να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας. Για να πουλήσουν αυτοί τα αζήτητα προϊόντα τους άφησαν εμάς να τραγανίσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Ήρθε η ώρα να επανορθώσουν. Και ευτυχώς φροντίσαμε και φροντίζουμε να μην μπορούν να κάνουν αλλοιώς.

Είναι αδύνατο σε κάθε βάρβαρο να καταλάβει τον Έλληνα σε ιδιοσυγκρασία και κουλτούρα. Ακόμα και για τους Βαυαρούς, που μας αντιδάνεισαν την εικόνα της κλασσικής Ελλάδας, στάθηκε ευκολότερο να καταπιούν τον φιλελληνισμό τους παρά να βαθύνουν την αντίληψή τους. Τα αντανακλαστικά μας, η πολυμορφική αλληλεγγύη μας, η αυθόρμητη ανάληψη και αριστουργηματική εκτέλεση ρόλων, η αρμονική ενορχήστρωση συγκυριών, η σκηνοθετημένη διχόνοια, η έντεχνη δημιουργία οριακών ισορροπιών είναι ακατάληπτα για κάθε ξένο, ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικού ή πολιτισμικού επιπέδου, ακόμη και αν είναι διδάκτωρ Συμβατικής Συνομωσίας.

Είμαστε ασφαλείς και φέρνουμε το παιχνίδι στα μέτρα μας. Για να το σιγουρέψουμε, πες στον Τόμσεν και στον Ράιχενμπαχ ότι δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια -γνωστό και σαν Capo d'Istria- κι ύστερα γύρισε στη θέση σου και κάνε ότι δουλεύεις.

Φυντάνης Δημήτρης

Έρχεται η "Ευρώπη των Περιφερειών";

Διαβάστε 3 άρθρα-αναφορές-αναρτήσεις που βρήκα μετά από αναζήτηση στο google για την "Ευρώπη των Περιφερειών"... Νομίζω ότι το ζήτημα θα μας απασχολεί ολοένα και περισσότερο από εδώ και πέρα.

απο
tvxs.gr

«Ευρώπη των περιφερειών»: Προς πολυδιάσπαση η Γηραιά Ήπειρoς;

Ρεπορτάζ: Νίκος Μίχος.

Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους έχει φέρει στο προσκήνιο ένα νέο, θεμελιώδες, πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση: περιοχές, οι οποίες δεν αντιμετωπίζουν ύφεση, δεν αισθάνονται πλέον την ανάγκη να μείνουν συνδεδεμένες με τις χώρες, όπου υπάγονται νομικά μέχρι τώρα (όπως η Καταλονία στην Ισπανία ή η Σκωτία στην Μεγάλη Βρετανία). Έτσι έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να ανεξαρτητοποιηθούν από αυτές, ενώ ταυτόχρονα δεν σκέφτονται το ενδεχόμενο να φύγουν από την Ένωση. Οι φυγόκεντρες αυτές τάσεις, που εκφράστηκαν μέσα από το αίτημα για δημοψήφισμα προς ανεξαρτησία, ίσως προσθέτουν ερωτήματα σχετικά με την επιτυχία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, καθώς φαίνεται πως δεν είναι μόνο η Ελλάδα πια, που απειλεί, κατά τους ευρωσκεπτικιστές, την συνοχή της Κοινότητας.

Το ισπανικό ζήτημα

Ο Αρτούρ Μας, ο περιφερειάρχης της Καταλονίας έχει ασκήσει έντονη κριτική στην κυβέρνηση της Μαδρίτης, κυρίως γιατί θεωρεί την κατανομή των οικονομικών βαρών «άδικη και ατιμωτική». «Η Καταλονία πρέπει να απελευθερωθεί από την πολιτική του cafe para todos (καφέ για όλους), που βλέπει την χώρα διαχωρισμένη σε 17 αυτόνομες κοινότητες», δηλώνει ο Μας, που δεν τον ενδιαφέρουν οι μπερδεμένες συμμαχικές σχέσεις μεταξύ των περιοχών.

Ο πρόεδρος της Καταλονίας, περιμένει να κερδίσει ευρεία πλειοψηφία στις περιφερειακές εκλογές της 25 Νοεμβρίου, έτσι ώστε να εγγυηθεί την διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος με θέμα την απόσχιση και την ανεξαρτητοποίηση από την Ισπανία. Ένα τέτοιο δημοψήφισμα, βέβαια, έρχεται ενάντια στο Σύνταγμα της χώρας, παρόλα αυτά, ο Μας έχει ως κίνητρο το εθνικιστικό αίσθημα των Καταλανών. Δεν είναι τυχαίο, ότι τον Σεπτέμβριο, ένα εκατομμύριο Καταλανοί πορεύθηκαν στους δρόμους της Βαρκελώνης κυματίζοντας της Σενιέρα (την σημαία τους) ζητώντας μια «νέα χώρα στην Ευρώπη».

Η ισπανική κυβέρνηση, πάντως, πριν από λίγες ημέρες μόνο, καταψήφισε την πρόταση για την διεξαγωγή ενός τέτοιου δημοψηφίσματος.

Η Καταλονία παράγει το 1/5 του συνολικού ΑΕΠ της Ισπανίας, αλλά οι κάτοικοί της έχουν αρχίσει να κουράζονται – ένα αίσθημα κοινό με τους κατοίκους της Β. Ευρώπης που δεν θέλουν να ανέχονται πια τους νότιους – από την οικονομική απραγία της κεντρικής κυβέρνησης στην περιοχή τους.

Τα ίδια αισθήματα, όμως, φαίνεται να νιώθουν και οι Βάσκοι, όπου οι αυτονομιστές αναμένεται να κερδίσουν ένα σοβαρό ποσοστό στις εκλογές της επόμενης Κυριακής.

Το σκωτσέζικο ζήτημα

Το φθινόπωρο του 2014 σχεδιάζεται να διεξαχθεί δημοψήφισμα ανεξαρτησίας στην Σκωτία. Στις αρχές της επόμενης εβδομάδας θα υπάρξει, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, συνάντηση των δυο πλευρών – των Σκωτσέζων και της λονδρέζικης κυβέρνησης – χωρίς ωστόσο να υπάρχουν πληροφορίες για πιθανή συμφωνία.

Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, υπέρμαχος της ενότητας της χώρας, προτίθεται να υποστηρίξει την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος όσο το δυνατόν συντομότερα, καθώς θα δωθεί έτσι ένα τέλος στο αδιέξοδο μεταξύ της κυβέρνησης του Ουεστμίνιστερ στο Λονδίνο και της διοίκησης του Εδιμβούργου.

Σε κάθε περίπτωση, ο Κάμερον δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος να ανησυχεί για την ενότητα της χώρας, αφού βάσει των τελευταίων δημοσκοπήσεων μόνο το 30% - 40% των Σκωτσέζων επιθυμεί την ανεξαρτητοποίηση.

Η οικονομική ύφεση, βέβαια, στην Βρετανία ενισχύει και τους φόβους για την επανεμφάνιση ενός IRA. Δεν έχει πολύ καιρό που ένα νέο κίνημα εξτρεμιστών, ονόματι New IRA, έχει κάνει την εμφάνισή του και δηλώνει ότι «υπάρχει αναγκαιότητα για ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση της Ιρλανδίας». Η ομάδα, που εμπνέει τους Σκωτσέζους εθνικιστές, επιθυμεί την ένωση της Βόρειας Ιρλανδίας με την Δημοκρατία της Ιρλανδίας.

Το ιταλικό ζήτημα

Στο Νότιο Τιρόλ, στην Ιταλία, οι κάτοικοι, επίσης, δεν ενδιαφέρονται πια να συμπεριλαμβάνονται στους υπεύθυνους για τον διεφθαρμένο νότο ή για τα σκάνδαλα στην Σικελία και το Λάτιο. Τον περασμένο Απρίλιο χιλιάδες κάτοικοι της πόλης συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσά της περιοχής τους για να ζητήσουν «ανεξαρτητοποίηση από την Ρώμη».

Και στο Βέλγιο

Αντιδράσεις, με τάσεις ανεξαρτητοποίησης, εμφανίζονται και στην Φλαμανδία στο Βέλγιο. Οι Φλαμανδοί θεωρούν ότι τα λεφτά τους πηγαίνουν – αδίκως – στον φτωχό νότο. «Το Βέλγιο είναι μια χώρα μεταφοράς χρήματος, όπου η Φλαμανδική δημοκρατία προσφέρει πολύ περισσότερα από όσα της αντιστοιχούν», σημειώνει ο αρχηγός του κόμματος της Νεο-Φλαμανδικής Συμμαχίας.

Ελλείψει πολιτικής ένωσης

Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, όλες οι χώρες, όπως διαμορφώθηκαν με την Συμφωνία της Γιάλτας, προσπαθούσαν για χρόνια να μείνουν ενωμένες για ναμην εμφανιστούν ξανά τα φαινόμενα του άμεσου παρελθόντος.

Παρόλα αυτά, με την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, οι χώρες της ευρωπαϊκής κοινότητας, πέρασαν σημαντικές εξουσίες στις Βρυξέλλες. Σήμερα με την κρίση, πολλές από αυτές τις χώρες παρατηρούν μια απώλεια κυριαρχίας.

Μέσα στο πλαίσιο της διαμάχης βορρά – νότου, αρχίζουν να εμφανίζονται σε αρκετές περιοχές αιτήματα για ανεξαρτησία, ακόμη και στις πιο πλούσιες περιοχές. Το Spiegel, αναφορικά με αυτό το φαινόμενο σχολιάζει ότι «παντού οι λαϊκιστές κερδίζουν έδαφος προς μια εγωιστική τάση».

Ακροδεξιά: αιτία και αιτιατό

Η κρίση εκτός των προβλημάτων συνοχής εντός της ζώνης του κοινού νομίσματος προσέφερε έδαφος για την ανάδειξη ακροδεξιών κινημάτων, όπως το Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία. Αυτό είναι εντονότερο στις περιοχές με μεγάλη δυσαρέσκεια προς τις πολιτικές της Ε.Ε.

«Υπάρχει τεράστια πίεση αυτή την στιγμή για να καταφύγουμε σε παλιές θέσεις, ήττες, και αποφάσεις για το ποιός συνεισφέρει τι στους κεντρικούς προϋπολογισμούς», αναφέρει στους New York Times, η Χέδερ Γκράμπε, πολιτική σύμβουλος του Ευρωπαίου Επιτρόπου για πέντε χρόνια. «Αλλά όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή, φαίνεται να μην είναι το ζήτημα για το χρήμα αλλά για τους εθνικούς μύθους – τέτοιοι αισθηματικοί άνθρωποι που είμαστε. Αισθανόμαστε πιεσμένοι; Νιώθουμε αρκετά ασφαλείς για να φύγουμε; Έτσι γυρνούν τα φαντάσματα της ιστορίας, και την ώρα που η οικονομία κυβερνά, ο κόσμος ψηφίζει με την καρδιά του και όχι με την λογική», συμπληρώνει η ίδια.


«Ευρώπη των περιφερειών»
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν σχεδιασμένη να λειτουργήσει με περιοχές, σε αντίθεση με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όταν ο Ελβετός φιλόσοφος, Ντένις ντε Ριζεμοντ, έγραψε για την «Ευρώπη των περιφερειών» δεν είχε αυτό που πάει να δημιουργηθεί στο μυαλό του. Ούτε ο Τζέρεμι Ρίφκιν, γράφοντας το «Ευρωπαϊκό Όνειρο» περιέγραψε ποτέ κάτι που να πλησιάζει σε τέτοια εικόνα κατακερματισμού


απο enikos.gr

Δεν είναι μόνο η Καταλονία...

Εντείνονται οι αποσχιστικές τάσεις σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.

Στις 15 Οκτωβρίου υπήρξε συμφωνία μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Σκωτίας σχετικά με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας. Το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο του 2014 και θα καλεί τους ψηφοφόρους να απαντήσουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην αποχώρηση της Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Την ίδια ώρα η Καταλονία εντείνει τις προσπάθειές της, προκειμένου να διασφαλίσει ένα δημοψήφισμα που θα της επιτρέψει να αποσχισθεί από την Ισπανία, ενώ παρόμοιες είναι οι επιδιώξεις και των Βάσκων.

Στην Ιταλία, οι περιφέρειες του Βορρά και το Νότιο Τιρόλο διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι δεν θέλουν πλέον να χρηματοδοτούν τις διαρθρωτικά αδύναμες περιοχές του ιταλικού Νότου.

Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση των Φλαμανδών στο Βέλγιο, που έχουν δρομολογήσει εδώ και καιρό το «διαζύγιό» τους από τους γαλλόφωνους Βαλόνους. Η Φλάνδρα αποτελεί το ένα τρίτο της συνολικής έκτασης του Βελγίου, ωστόσο, η οικονομική της δύναμη αντιστοιχεί στο 60% του ΑΕΠ΄.

Πηγή: Euro2day.gr


απο το Ποντίκι

απόσπασμα από το άρθρο:

Ο ρόλος των Περιφερειών στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και η περίπτωση της Ελλάδος

.....Από αυτήν την επιγραμματική ιστορική αναφορά μας, είναι φανερό πως η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν αποτελεί εξ επιφοιτήσεως όραμα, η Ευρώπη είναι ουσιαστικά σύνολο περιφερειών, που έχουν ανάγκη να συνεργαστούν για να εξακολουθούν να υπάρχουν, το έχουν κατανοήσει και δείχνουν να προσπαθούν γι’ αυτό. Η υπερκρατική συνεργασία των περιφερειών έχει καταστεί πράξη προτού καταστεί πολιτική επιλογή. Η κατάληξη σε μια ομοσπονδία περιφερειών, με κοινούς στόχους, με άλλα λόγια σε ομόσπονδο κράτος με συγκεκριμένα όρια και συγκεκριμένη κοινή οικονομική και κοινωνική πολιτική, αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, ιστορική νομοτέλεια. Όπως βεβαίως απαιτείται και κεντρική διακυβέρνηση, ως ρυθμιστής και εγγυητής αυτής της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής, για την οποίαν τόσος λόγος γίνεται τελευταία και που τίθεται πλέον ως προϋπόθεση.

Τα παραπάνω, που ενδεχομένως να φαίνονται ακόμα πολύ ιδεαλιστικά, ου μην ουτοπικά, πρέπει να ολοκληρωθούν και μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν. Το ότι βρισκόμαστε σε αυτόν το δρόμο δεν αρκεί. Πρέπει να προλάβουμε τις διεθνείς εξελίξεις, που είναι ραγδαίες. Σε λίγα χρόνια κανένα ευρωπαϊκό κράτος – συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας – δεν θα μπορεί να σταθεί από μόνο του στο παγκόσμιο στερέωμα. Οι αναδυόμενες χώρες της Ανατολής θα είναι πολύ παραγωγικότερες (με την κλασική έννοια του όρου και όχι με τη σύγχρονη έννοια της «συνολικής παραγωγικότητας»)(vii), πολύ φθηνότερες και θα έχουν πολλαπλάσιο πληθυσμό από αυτόν ολόκληρης της Ευρώπης, πολύ περισσότερη γη, ίσως και περισσότερους φυσικούς πόρους. Αν η Ευρώπη δεν ενοποιηθεί πραγματικά (viii), δηλαδή πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά – εξαιτίας κοντόφθαλμων πολιτικών μερικών περιστασιακώς ευνοημένων από το επικρατούν χρηματοπιστωτικό σύστημα επί μέρους κρατών της – αν δεν ενισχύσει έτσι τη δυναμική της, αυτήν τη «συνολική παραγωγικότητά» της και την ιδιαίτερη σημαντική της, η μοίρα της θα είναι ο διαμελισμός της με μια νέα Γιάλτα. Ελπίζουμε οι αλαζόνες να διδαχθούν από την Ιστορία.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Το τρελαμένο εκκρεμές

Πολύ καλό άρθρο...

Είναι πολλά τα γεγονότα που συμβαίνουν το ένα πάνω στ’ άλλο, κι όλα σημαντικά με τον τρόπο τους, έτσι ώστε να κινδυνεύουν όλα να μείνουν ακατέργαστες πληροφορίες, αμετουσίωτες, ακατανόητες κατ΄ουσίαν. Θραύσματα πληροφοριών, που δεν μεταφέρουν νόημα και δεν οδηγούν σε καμιά βαθύτερη κατανόηση του τι μάς συμβαίνει. Ακόμη χειρότερα: το ένα γεγονός σωρεύεται επί του προηγουμένου με καταιγιστικό ρυθμό, έτσι που όλα ισοπεδώνονται, αποχρωματίζονται, γίνονται πολτός, το πράγματι σημαντικό πέφτει στον ίδιο κουβά με το ελαφρύ ή το ασήμαντο, ακόμη και με την ανεπιβεβαίωτη φήμη.

Τις τελευταίες μέρες, λόγου χάριν, η αποκάλυψη της κρυμμένης λίστας Λαγκάρντ προκάλεσε πολιτική κρίση και κλονισμό της κυβέρνησης. Προτού καν χωνευτεί το συμβάν ως τέτοιο, η αιφνίδια επίσκεψη Μέρκελ άλλαξε την ατζέντα και τράβηξε πάνω της τα φώτα και τους οιωνοσκόπους. Βεβαίως τα δύο συμβάντα συνδέονται πολιτικά, ακόμη και ακούσια: η κυβέρνηση κλονίζεται από τη λίστα, στο μέτρο που ο ένας εκ των συγκυβερνώντων εταίρων βρίσκεται με καταρρακωμένο κύρος, βουτηγμένος στα ψέματα και στη συγκάλυψη ανομιών. Κι επίσης η κυβέρνηση πρέπει μεθαύριο να παρουσιάσει στη Βουλή ένα απίστευτα σκληρό πακέτο περικοπών και να ζητήσει υπερψήφιση. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή εισβάλλει στην αθηναϊκή σκηνή η καγκελάριος Μέρκελ αυτοπροσώπως, για τους δικούς της λόγους. Η παρουσία της κ. Μέρκελ βοηθά την παραπαίουσα κυβέρνηση να πάρει ανάσα, καθώς οι διαμαρτυρίες του λαού στρέφονται εναντίον της έξωθεν ερχομένης Γερμανίδας καγκελαρίου, και όχι εναντίον της ελληνικής ηγεσίας, της ένοχης για πολλά σφάλματα και πολλές αμαρτίες.

Εδώ μπορούμε να κάνουμε μια παρατήρηση για το τρελαμένο εκκρεμές αντιδράσεων ενός λαού τρελαμένου από την ύφεση, από την προπαγάνδα, την πολιτική αφασία, την πυκνότητα του ιστορικού χρόνου και, εντέλει, εξουθενωμένου, ανίκανου να εντάξει τα συμβάντα σε μια αφηγηματική ροή, σε ένα πλαίσιο κατανόησης. Το εκκρεμές κινείται από έξω προς τα έσω και αντιστρόφως· τα συμβάντα και η φερόμενη αλήθειά τους εισάγονται και εξάγονται στο πεδίο, αλλά ποτέ δεν αναχωνεύονται, δεν αφομοιώνονται, δεν μετουσιώνονται. Η λίστα εισήχθη, ήλθε απ’ έξω, ελάνθανε επί μακρόν, έως ότου ταράξει το έσω. Κι ύστερα από τον εσωτερικό συγκλονισμό που προκάλεσε, εξήχθη πάλι ως σκανδαλιστικό πρωτοσέλιδο της International Herald Tribune. Παρόμοια η τροπή του συμβάντος Μέρκελ: ήλθε απ’ έξω αιφνιδίως, ανατάραξε το έσω, και ύστερα εξήχθη ως πρώτη είδηση στα διεθνή μήντια.

Ακόμη πιο πρωτότυπη όμως είναι η κίνηση του εκκρεμούς σε ένα άλλο συμβάν. Στο ίδιο χρονικό διάστημα με τα προαναφερθέντα, η γνωστή βρετανική εφημερίδα Guardian δημοσίευσε καταγγελίες για βασανισμούς και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, επί συλληφθέντων αντεξουσιαστών ύστερα από συγκρούσεις με ρατσιστές νεοναζί. Τα γεγονότα είχαν αναφερθεί στη Βουλή από βουλευτές, αλλά δεν είχαν απασχολήσει τα εγχώρια μέσα και την κοινή γνώμη. Αλλωστε λίγες ημέρες νωρίτερα, η αστυνομία δημοσίευσε φωτογραφίες άλλων συλληφθέντων διαδηλωτών, στις οποίες κάποιοι εμφανίζονταν με μπανταρισμένα άκρα και μώλωπες, ανεξήγητα· καμία επίσημη αντίδραση δεν σημειώθηκε, και η Δικαιοσύνη συνέχισε περαιτέρω.

Οι καταγγελίες για κακοποιήσεις συλληφθέντων απασχόλησαν την κοινή γνώμη μόνο όταν το συμβάν εισήχθη απ’ έξω. Τα εγχώρια μήντια και η κοινή γνώμη πυροδοτήθηκαν από τον εξωτερικό καταλύτη, για ένα κατ΄εξοχήν εσωτερικό συμβάν. Σε αυτή την περίπτωση, το τρελαμένο εκκρεμές μάς δείχνει ότι ένα συμβάν αξιολογείται ως σοβαρό μόνο αν έρθει από έξω. Δείχνει επίσης ότι δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε ό,τι μάς συμβαίνει· πρέπει κάποιος άλλος να μας το δείξει, να μας καθοδηγήσει· το σοκ της Μεγάλης Υφεσης έχει προκαλέσει ατροφία των αντιληπτικών οργάνων. Δείχνει κι άλλο: οι πληροφορίες διακινούνται σαν θολός αδιαφοροποίητος χυλός, στον οποίο, συχνά σκοπίμως, υπερτονίζεται μια ακραία συμπεριφορά, διαστέλλονται και ταυτίζονται τα «άκρα», υπέρ ενός ασαφούς «κέντρου», ενώ ταυτοχρόνως παραμελούνται ή παραλείπονται εντελώς οι τελούμενες παραβιάσεις του θεσμικού, δικαιακού και αξιακού πλαισίου, δηλαδή του κατ΄εξοχήν απαράβατου «κέντρου».

Το χειρότερο, το πιο ανησυχητικό: το δυσοίωνο συμβάν, η διάχυτη βία, η περιφρόνηση των θεσμών, η παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η έκνομη συμπεριφορά πολιτικών ανδρών και κρατικών λειτουργών, ο ευτελισμός της ανθρώπινης ζωής, δεν προκαλούν άμεση αντίδραση, δεν αντιδρούμε. Συνηθίζουμε. Συνηθίζουμε σε όλο και μεγαλύτερες δόσεις βίας, ανασφάλειας, αδικίας, ψέματος, εξευτελισμού. Δεν πονάμε ούτε έξω ούτε μέσα.

Πηγή: vlemma.wordpress.com

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Αυτές είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές. Θα τις κάνουν;

ΜΕΣΑ ΣΕ 9 ΜΕΡΕΣ

Τα 89 προαπαιτούμενα και οι 30 διαρθρωτικές αλλαγές για τη δόση

Αγώνα δρόμου εννέα ημερών ξεκινά από σήμερα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ώστε μέχρι τις 18 του μήνα, ημέρα διεξαγωγής της Συνόδου Κορυφής, να έχει προωθήσει προς ψήφιση τις περισσότερες κι αν είναι δυνατόν και τις 89 διαρθρωτικές παρεμβάσεις που θέτει ως «προαπαιτούμενες» η τρόικα προκειμένου να δοθεί η έγκριση για την εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ.

Το τελευταίο διήμερο, στη συνεδρίαση του Eurogroup το βράδυ της Δευτέρας και χθες κατά τη διάρκεια των επαφών της Α. Μέρκελ με την ελληνική κυβέρνηση, έγινε σαφές ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ετοιμάσει τόσο το δημοσιονομικό όσο και το διαρθρωτικό πακέτο και να έλθει σε συμφωνία με την τρόικα.

Προς την κατεύθυνση αυτή ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας θα έχει από σήμερα νέο και πιθανότατα τον τελικό γύρο διαπραγματεύσεων με τους επικεφαλής της τρόικας Π. Τόμσεν, Κ. Μαζούχ και Μ. Μορς, οι οποίοι επέστρεψαν στην Αθήνα.

Για το δημοσιονομικό πακέτο των 13,5 δισ. ευρώ οι δύο πλευρές έχουν φθάσει κοντά σε συμφωνία καθώς, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, τις χωρίζει απόσταση μικρότερη του 1 δισ. ευρώ για τα μέτρα της επόμενης διετίας.

Το διαρθρωτικό πακέτο αφορά στην προώθηση μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων οι οποίες υπό... κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να έχουν θεσμοθετηθεί από τον Ιούνιο κιόλας.

Μεταξύ των 89 αυτών παρεμβάσεων υπάρχουν αρκετές που αναμένεται να ανάψουν νέες «φωτιές», όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων με έμφαση σε αυτό του δικηγόρου, οι μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια, οι αλλαγές στα εργασιακά (καθιέρωση του κατώτατου μισθού με νόμο), μέτρα για τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης μεταξύ των οποίων και αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων, και αλλαγές στο φορολογικό σύστημα.

Προεργασία

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, έχει γίνει προεργασία και το 80% των διαρθρωτικών αλλαγών θα προωθηθεί εντός των επόμενων ημερών και πάντως πριν από τη διεξαγωγή της Συνόδου Κορυφής. Για τις υπόλοιπες θα επιχειρηθεί να έχουν υιοθετηθεί μέχρι την εκταμίευση της δόσης.

Κατά τις ίδιες πηγές, εντός των επόμενων ημερών αναμένεται μια «βροχή» από τροπολογίες, καθώς ο κύριος όγκος των διαρθρωτικών αλλαγών θα ενταχθεί στο νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή το υπουργείο Οικονομικών και περιέχει ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση των αποκρατικοποιήσεων.

Το νομοσχέδιο αυτό θα συζητηθεί την επόμενη εβδομάδα στο Κοινοβούλιο.

Εξάλλου εκκρεμούν πέντε σχετικά Προεδρικά Διατάγματα σε τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης αναμένεται να προωθήσει νομοθετική ρύθμιση για φορολογικά ζητήματα.

Οι 30 «καυτές» διαρθρωτικές αλλαγές

1 Θεσμοθέτηση των μειώσεων στα ειδικά μισθολόγια, 12% μεσοσταθμικά.

2 Καθιέρωση του κατώτατου μισθού με νόμο.

3 Απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων που εκκρεμεί από το πρώτο Μνημόνιο.

4 Καθιέρωση προϋπολογισμού συνταγογράφησης για κάθε γιατρό και θέσπιση στόχου για το μέσο κόστος συνταγογράφησης ανά ασθενή.

5 Διάθεση των φόρων υπέρ τρίτων στον κρατικό προϋπολογισμό.

6 Απογραφή των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και δημοσιοποίησή τους.

7 Δημοσίευση των στοιχείων για προσλήψεις, αποχωρήσεις και μεταθέσεις.

8 Συγχώνευση όλων των Ταμείων στον ΕΟΠΥΥ. Πρόσφατα αποφασίστηκε να ενταχθούν στον ΕΟΠΥΥ δύο Ταμεία.

9 Τοποθέτηση μόνιμου γενικού γραμματέα φορολογικών θεμάτων στο υπουργείο Οικονομικών με 5ετή θητεία.

10 Αντικατάσταση των διευθυντών Εφοριών, οι οποίοι δεν πιάνουν τους στόχους.

11 Δημοσίευση στο Διαδίκτυο βασικών δεικτών απόδοσης στις Εφορίες.

12 Ενεργοποίηση της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων στη φορολογική διοίκηση.

13 Βελτίωση του συστήματος προστασίας πληροφοριοδοτών για τη διαφθορά.

14 Κατάργηση της υποχρεωτικής παρουσίας δικηγόρου για την υπογραφή συμβολαιογραφικών πράξεων.

15 Κατάργηση ελαχίστων ποσών για δικηγόρους που αμείβονται με έμμισθη εντολή.

16 Μηχανογράφηση όλων των νοσοκομείων.

17 Απλοποίηση των διαδικασιών για την επιτάχυνση της εισόδου φθηνότερων γενοσήμων στη λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

18 Διασφάλιση της πρόσβασης τρίτων στην παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη.

19 Διευκόλυνση της αδειοδότησης ώστε να υλοποιηθεί το πρόγραμμα «Ηλιος».

20 Μείωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων στα δικαστήρια κατά 50%.

21 Εξάλειψη των ληξιπρόθεσμων οφειλών των ασφαλιστικών ταμείων.

22 Κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής για τους ενεργειακούς επιθεωρητές.

23 Ρύθμιση των χρήσεων γης για τα προς αξιοποίηση ακίνητα του Δημοσίου.

24 Δημιουργία αυτόματου ηλεκτρονικού συστήματος που θα συνδέει τη βάση δεδομένων της απογραφής με την Ενιαία Αρχή Πληρωμών.

25 Εφαρμογή της νομοθεσίας για την Ενιαία Αρχή Δημοσίων Προμηθειών.

26 Κατάθεση νομοσχεδίου για τη φορολογική μεταρρύθμιση.

27 Αύξηση των ρυθμών απορρόφησης κονδυλίων από τα κοινοτικά ταμεία.

28 Διακοπή των πληρωμών στις Εφορίες για να απελευθερωθεί προσωπικό.

29 Αξιολόγηση των ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

30 Αρση της απαγόρευσης αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων που προκύπτουν από πτυχία τα οποία εκδόθηκαν μέσω δικαιόχρησης (franchise).

Κώστας Τσαχάκης

ΠΗΓΗ:¨Ημερησία

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ξεφτίλα παγκοσμίως για τους γελοίους που μας κυβερνάνε

New York Times: Κωμικοτραγικοί οι ελληνικοί χειρισμοί της «λίστας Λαγκάρντ»

Μπορεί ένα «στικάκι» να επιφέρει τριγμούς στο πολιτικό σύστημα μιας χώρας; Αυτή είναι η πραγματικότητα που ταλανίζει αυτό το διάστημα την εύθραυστη ελληνική κυβέρνηση, μία πραγματικότητα την οποία η εφημερίδα New York Times περιγράφει με τον βαρύ χαρακτηρισμό «κωμικοτραγική». Ο λόγος φυσικά για τη «λίστα Λαγκάρντ» με τα 2.000 ονόματα Ελλήνων που διατηρούν λογαριασμούς σε τράπεζες της Ελβετίας.

Το δημοσίευμα των New York Times αναφέρει χαρακτηριστικά πως όταν ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών και ένας από τους προκατόχους του δήλωσαν την προηγούμενη εβδομάδα ότι η λίστα είχε χαθεί, ενώ αργότερα ένας άλλος πρώην υπουργός οικονομικών δήλωνε ότι το είχε παραδώσει στις αρμόδιες αρχές, η ιστορία φάνταζε σχεδόν καταγέλαστη.

Εν τω μέσω, όμως, μίας σειράς από άλλες υψηλού προφίλ έρευνες διαφθοράς που «άνοιξαν» προσφάτως το θέμα πήρε νέα πιο σκοτεινή τροπή.

Την Πέμπτη, ένας πρώην αναπληρωτής υπουργός εσωτερικών - ο οποίος, σύμφωνα με τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αποτελούσε ο ίδιος αντικείμενο έρευνας για υπόθεση διαφθοράς – βρέθηκε νεκρός με επικρατέστερη αιτία την αυτοκτονία.

Αυτό που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας είναι μία τραγωδία με έντονα στοιχεία κακής κωμωδίας, αναφέρουν οι New York Times, παραπέμποντας σε φράση του παντελή Μπουκάλα από άρθρο του στην Καθημερινή και τονίζουν ότι εκτός από τη βαθιά παθογενή σχέση μεταξύ των σοσιαλιστών και του κόμματος του Αντώνη Σαμαρά, η παρούσα κατάσταση αποκαλύπτει επίσης τους στενούς δεσμούς ανάμεσα στο πολιτικό κατεστημένο και την ολιγαρχία μιας ελίτ επιχειρηματιών.

Πηγή: New York Times: Κωμικοτραγικοί οι ελληνικοί χειρισμοί της «λίστας Λαγκάρντ» | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/71318#ixzz28n9yO3EE

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Επίσκεψη Μερκελ - Απαγόρευση διαδηλώσεων: Επιζητούν την ένταση. Μάλλον τους βολεύει...

Ωραίο ε; 



Η κυβέρνηση απαγορεύει τις διαδηλώσεις κατά της Μέρκελ σε όλο το κέντρο της Αθήνας!


Την επίκληση του άρθρου 11 του Συντάγματος αποφάσισε η κυβέρνηση προκειμένου να απαγορευτούν όλες οι πορείες και συγκεντρώσεις την Τρίτη στο κέντρο της Αθήνας, λόγω της επίσκεψης της Άνγκελα Μέρκελ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, σε σύσκεψη που έγινε στο υπουργείο Εξωτερικών, και λόγω του ιδιαίτερα τεταμένου κλίματος, αποφασίστηκε η πλήρης απαγόρευση των πορειών στο κέντρο της Αθήνας, σε συγκεκριμένους δρόμους. Στη συνέχεια, η Ελληνική Αστυνομία εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία απαγορεύονται συγκεντρώσεις και πορείες στο κέντρο της πόλης από τις 9 το πρωί της Τρίτης ως τις 10 το βράδυ.

Ειδικότερα, η ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας αναφέρει:
Με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής απαγορεύεται για λόγους δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας, κατά το χρονικό διάστημα από 09.00 ώρα της Τρίτης 09 Οκτωβρίου 2012 μέχρι και την 22.00 ώρα της ιδίας, κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών που περικλείεται από τις οδούς – Λεωφόρους: Β. Σοφίας (από τη συμβολή της με την Ακαδημίας) – Ακαδημίας – δεξιά Κανάρη – συνέχεια Πατριάρχου Ιωακείμ – αριστερά Μαρασλή – δεξιά Δεινοκράτους – αριστερά Αριστοδήμου – δεξιά Αθηναίων Εφήβων – συνέχεια Κόνιαρη – δεξιά Τσόχα – αριστερά Σούτσου Δ. – συνέχεια Πανόρμου – αριστερά Κηφισίας – δεξιά Κατεχάκη – αριστερά Καπετάν Χρονά – δεξιά Βλαχάκη – δεξιά Μεσογείων – αριστερά Μιχαλακοπούλου – αριστερά Διονυσίου Αιγηνίτου – δεξιά Ποταμιανού Ηλία – συνέχεια Ίωνος Δραγούμη – αριστερά Β. Αλεξάνδρου – δεξιά Ευφρονίου – αριστερά Σπ. Μερκούρη – δεξιά Ευτυχίδου – Πλατεία Πλαστήρα – δεξιά Αρχιμήδους – δεξιά Μ. Μουσούρου – δεξιά Αρδηττού – αριστερά Β. Όλγας (μέχρι τη συμβολή της με τη Β. Αμαλίας), ως και κατά μήκος των τμημάτων των ανωτέρω οδών που αποτελούν τα όρια της εν λόγω περιοχής, στο τμήμα της Αττικής Οδού από το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος» έως τον κόμβο της Περιφερειακής Υμηττού με τη Λ. Κατεχάκη, στο τμήμα της Λ. Κατεχάκη από την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού έως τη συμβολή της με τη Λ. Μεσογείων και σε βάθος ακτίνας εκατό -100- μέτρων, ένθεν και ένθεν προαναφερόμενων τμημάτων οδών (Αττική Οδός – Λ. Κατεχάκη), ως και επί των γεφυρών, ανισόπεδων κόμβων, διαβάσεων που υφίστανται κατά μήκος αυτών, καθώς και στην ευρύτερη περιοχή τοπικής αρμοδιότητας Διεύθυνσης Αστυνόμευσης Αερολιμένα Αθηνών.

Υπενθυμίζεται πως το άρθρο 11 του Συντάγματος είναι εκείνο που προστατεύει το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι». Ωστόσο στην δεύτερη παράγραφό του, δίνει το δικαίωμα στην εκτελεστική εξουσία να απαγορεύσει «υπαίθριες συναθροίσεις» (συγκεντρώσεις) εφόσον υπάρχει αιτιολογημένη απόφαση της Αστυνομίας και σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια.
Δείτε τι λέει το άρθρο 11:
  1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
  2. Μόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.


Πηγή: Η κυβέρνηση απαγορεύει τις διαδηλώσεις κατά της Μέρκελ σε όλο το κέντρο της Αθήνας! | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/71182#ixzz28hxJc4Fq

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Κατανομή καταθέσεων φυσικών προσώπων 2012

Δείτε τους παρακάτω πίνακες και αναρωτηθείτε. Υπάρχει περίπτωση ποτέ να πετύχουν την "ανάπτυξη" που λένε οι κυβερνώντες όταν το 93% του πληθυσμού έχει μέχρι 10 χιλιάρικα στην τράπεζα και το 98% μέχρι 50; 

Ποιος θα κάνει τις "επενδύσεις" που λέτε; 

Ακόμα και αυτό το 1% (δηλ. εσείς και τα αφεντικά σας κύριοι κυβερνώντες) που έχει χρήματα σιγά μην τα επενδύσει σε παραγωγική δραστηριότητα. Μαλάκες είναι;

Τα επενδύουν σε τρίμηνα ομόλογα του δημοσίου που δίνουν απόδοση γύρω στο 5% ΣΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ή αλλιώς 20% το έτος...

Μια χαρα του συμφέρει να σέρνεται αυτή η κατάσταση..

Κατανομή καταθέσεων φυσικών προσώπων 

Την 30ή Ιουνίου 2012, το 93% των φυσικών προσώπων-καταθετών των τραπεζών διέθεταν καταθέσεις συνολικού ύψους έως 10.000 ευρώ, ενώ μόλις το 0,4% αυτών είχαν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, ποσό που συνιστά και το ανώτατο όριο αποζημίωσης ανά καταθέτη από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ). Αντίστοιχα ποσοστά παρατηρούνται και στα λοιπά βασικά διεθνή νομίσματα (Πίνακας 2).

ΠΙΝΑΚΑΣ 2

Κατηγορία ποσού σε ευρώ Ποσοστό επί συνόλου φυσικών προσώπων με λογαριασμό ευρώ
€0 - 2.000 81,50%
€2.001 - 10.000 11,30%
€10.001 - 50.000 5,90%
€50.001 - 100.000 0,90%
€100.001 και άνω 0,40%


Παρατήρηση: Σε περίπτωση ύπαρξης συνδικαιούχων στους λογαριασμούς, τα ποσά κατανεμήθηκαν ισομερώς σε κάθε έναν από αυτούς.
Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα δημοσιευμένα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων στις τράπεζες της χώρας μας μειώθηκαν, στο τέλος Ιουλίου 2012, κατά 34,7% σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2009.

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/722106/Article.aspx 

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Το Σεπτέμβριο θα αποκαλυφθεί το Γερμανικό σχέδιο για την Ελλάδα – Αν η Τρόικα διαπιστώσει ότι δεν έχει μέλλον η εφαρμογή του μνημονίου θα ενεργοποιηθεί το plan b που περιλαμβάνει ακόμη και χρεοκοπία της Ελλάδος...

Τον Σεπτέμβριο θα αποκαλυφθεί η αλήθεια και το πραγματικό σχέδιο των Γερμανών για την Ελλάδα.
Η στάση των Γερμανών μπορεί να χαρακτηριστεί άτεγκτη είναι οπαδοί της ορθόδοξης και δογματικής άποψης ότι με ακραία λιτότητα μπορεί να επανέλθει μια οικονομία σε δημοσιονομική ισορροπία.

Η Γερμανία πιστεύει ότι αν η Τρόικα διαπιστώσει ότι εκ των πραγμάτων θα καταρρεύσει οριστικά το σχέδιο υλοποίησης του μνημονίου το οποίο έχει δεσμευθεί να υλοποιήσει η Ελλάδα, είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στο plan B δηλαδή να αποδεχθεί ακόμη και στάση πληρωμών της Ελλάδος.


Είναι προφανές ότι η έλευση της Τρόικα σήμερα απλά θα επιβεβαιώσει ότι η εφαρμογή του μνημονίου έχει καταπέσει, έχει καταρρεύσει το πρόγραμμα λιτότητας, αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά έχει δεσμευτεί ότι θα το επαναφέρει σε τάξη έτσι ώστε εν συνεχεία να ζητήσει αναδιαπραγμάτευση του.

Όμως εδώ εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά, αν η Τρόικα διαπιστώσει εκτροπή το ζήτημα δεν θα είναι αν η Ελλάδα θέσει θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου αλλά αν η Ευρώπη θέλει να συνεχίσει να στηρίζει οικονομικά την Ελλάδα.

Σε μια τέτοια περίπτωση η στάση πληρωμών κοινώς η χρεοκοπία θα είναι γεγονός.

Μέσα στις προσεχείς εβδομάδες θα διαπιστωθεί ότι το μνημόνιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης και εκ των πραγμάτων θα τεθούν επί τάπητος 3 εναλλακτικά σενάρια.

1)Χρεοκοπία
2)Η Ευρώπη αναγνωρίζοντας το αδιέξοδο αποφασίζει να δώσει περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα.
3)Η Ελλάδα ζητάει να υπάρξει haircut στο νέο χρέος και στα ομόλογα του επίσημου τομέα.


Σε αντίθεση με την καλλιεργούμενη προσδοκία ότι η Ελλάδα θα διασωθεί αυτό που πρέπει να ειπωθεί κατά τρόπο ξεκάθαρο είναι ότι πλέον όλα παίζονται στην κυριολεξία.

Η κοινωνία πρέπει να είναι προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα.

Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για την Ελλάδα.
bankingnews

Το βρήκα ΕΔΩ 

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Έχουμε την 3η μεγαλύτερη ύφεση όλων των εποχών, και η Μερκελ προτείνει τη συνέχισή της.

Έχε χάρη που συνομιλήτες σου είναι τα τσιράκια σου που λάδωνες μέσω των γερμανικών κολοσσών....

Α.Μέρκελ για ... δέσιμο: "Πρέπει να τιμωρηθεί η Ελλάδα με ύφεση για να εξαγνιστεί"!

Τον αργό θάνατο της Ελλάδας επέλεξε η Γερμανίδα καγκελάριος Α.Μέρκελ δηλώνοντας πριν λίγες ώρες ότι "η εξυγίανση των προβληματικών κρατών, όπως η Ελλάδα, μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τη συρρίκνωση της οικονομίας της"!

Δηλαδή τίναξε στον αέρα με δυό κουβέντες όλες τις εγχώριες πομφόλυγες των κυβερώντων ότι δήθεν "εχθρός μας είναι η9 ύφεση και θα κάνουμε τα πάντα σε συνεργασία με την τρόϊκα για να το επιτύχουμε"!

Πρόκειται στην ουσία για καλβινιστική-ευαγγελική αντίληψη ότι "Οι αμαρτωλοί πρέπει να υποφέρουν" και πλέον η αντίδραση της Α.Μέρκελ χρήζει ψυχιάτρου.

Μιλώντας στη γερμανική Βουλή αλλά κατόπιν και σε συνέδριο στο Βερολίνο, η «σιδηρά Καγκελάριος» τόνισε ότι η εξυγίανση της χώρα μας μπορεί να έρθει μόνο μέσα από περισσότερη ύφεση! Δηλαδή αν δεν υποφέρουμε δεν θα δούμε τον παράδεισο!


Αντέκρουσε μάλιστα για πολλοστή φορά τις εκκλήσεις όλων των υπολοίπων Ευρωπαίων αλλά και πολλών ειδικών για άμεση υιοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών προκειμένου να αντιμετωπισθεί η ευρωπαϊκή κρίση χρέους, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «δεν μπορεί να συζητά η Ευρώπη μέτρα ανάπτυξης που θα στηρίζονται σε δανεικά και στη δημιουργία νέων χρεών» όταν όλος ο πλανήτης και πάνω απ'όλα οι ΗΠΑ, τυπώνουν χρήμα για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη.

Μάλιστα χαρακτήρισε την συρρίκνωση των «προβληματικών» οικονομιών και την ύφεση, την ανεργία και την εξαθλίωση, ως «απαραίτητη και φυσιολογική εξέλιξη»!


Σε ό,τι αφορά στην «οικονομική βοήθεια δισεκατομμυρίων», η οποία δίνεται και από τη χώρα της στην Ελλάδα, τόνισε ότι θεωρεί «υψηλό αγαθό» την τήρηση των δεσμεύσεων εκ μέρους των Ελλήνων και όποιων άλλων δέχονται βοήθεια και για μια ακόμη φορά υποστήριξε την ανάγκη για μεγαλύτερο έλεγχο και δυνατότητα επιβολής κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ανέφερε δε ότι το Δημοσιονομικό Σύμφωνο αποτελεί βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ τόνισε ότι σε συγκεκριμένα σημεία θα πρέπει να δοθεί στις Βρυξέλλες ακόμη μεγαλύτερη εξουσία για επιβολή κυρώσεων, όταν ένα κράτος-μέλος δεν τηρεί τους κανόνες.

Σε κάθε περίπτωση η κυρία Μέρκελ πρέπει πρώτα να περιμένει την απόφαση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου το οποίο και θα αποφασίσει για τον ESM και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο στις 12 Σεπτεμβρίου…


Τι έχουν να πουν επ'αυτών οι συνεταίροι της συγκυβέρνησης; Συμφωνούν; Αν όχι πρέπει σήμερα κι όλα να απευθύνουν διάβημα. Αλλά ποιος ... έχασε το θάρρος και την αξιοπρέπεια για να τα βρουν αυτοί;

Τμήμα ειδήσεων defencener.gr

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Όταν οι κυβερνήτες σου γλείφουν τους κερατάδες τύπου Ντράγκι, αυτά είναι τα αποτελέσματα. Σπάει τα ρεκορ ύφεσης η Ελλάδα!

-" Για μας σημασία έχει η διάσωση του ευρώ - χωρίς να υπολογίσουμε το κοινωνικό - οικονομικό κόστος ή - τυχόν - ανθρώπινες απώλειες..."

(Μάριο Ντράγκι πρόεδρος της Ευρωπαϊκής κεντρικής Τράπεζας - με έδρα τη Φρανκφούρτη 09/07/2012).


Δείτε και άλλες δηλώσεις εδώ: http://epam-ir.blogspot.gr/2012/07/blog-post_11.html?spref=fb

Και ενώ αυτά λέγονται εις τας Ευρώπας....

...στην Ελλάδα σημειώνονται τα ρεκορ το ενα μετά το άλλο:

Ελλάδα: H τρίτη μεγαλύτερη ύφεση στην ιστορία. Του Πάνου Παναγιώτου

Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας είναι ήδη η τρίτη μεγαλύτερη σε διάρκεια στην ιστορία, έχοντας ξεπεράσει αυτή των ΗΠΑ μετά το κραχ του 1929. Πηγαίνοντας πίσω μέχρι και το 1700, μόνο σε δύο άλλες περιπτώσεις έχουν υπάρξει μακροβιότερες υφέσεις: από το 1980 μέχρι το 1997 στη Λιβερία, μία χώρα στη Δυτική Αφρική και από το 1989 μέχρι το 1997,στο Τατζικιστάν, μία χώρα στα σύνορα με το Αφγανιστάν (στοιχεία BBC UK). Αμέσως μετά ακολουθεί η ύφεση της Ελλάδας, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί τουλάχιστον για ένα χρόνο και πιθανό για δύο ή περισσότερα.

Διαβάστε όλο το πολυ ενδιαφέρον άρθρο....

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ: ΤΟ ΔΝΤ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΉ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Η ιστορία γράφει.....

Διαβάστε την αποκάλυψη και τον σχολιασμό που κάνει το πολύ καλό ΧΑΑ.

κοροϊδία, συνδιαλλαγή, "θα έρθουν δάνεια"

Η ετικέτα #κανείς δε λέει κάτι δεν αναφέρεται μόνο σε όσα δε λέγονται, τις περισσότερες φορές αναφέρεται στη πραγματική συζήτηση, με την οποία αντί να διαφωτίζεται το θέμα και να "οδεύει προς επίλυση" συνεισφέρει απλά στο να θαφτεί...

Τέτοιο παράδειγμα είναι δημοσιεύματα από Το Βήμα
- της Κυριακής 24/6/12:

- χθες, 1/7/12: Μπομπ Τράα: Ο μικρός Ολλανδός ανθύπατος -Η θύελλα από το ρεπορτάζ για τις προσλήψεις που έριξαν έξω το μνημόνιο και το πρωτοσέλιδο της «Le Figaro»

Με το πρώτο δημοσίευμα, Ο ΔΟΨ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΔΝΤ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΉ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Με το δεύτερο, έχουμε την επιβεβαίωση ότι ΟΝΤΩΣ ΣΥΝΕΒΕΙ
Όταν διάβασα το πρώτο δημοσίευμα, έμεινα με την εντύπωση πως ήταν κάποιο "ρεπορταζ" με αποδέκτες τους εσωκομματικούς αντιπάλους του Μπένυ, οι οποίοι καρφώθηκαν μαζί με τον ΓΑΠ
κάτι σα "κομματικά μαχαιρώματα" δηλαδή
όμως, διαβάζοντας και τα χθεσινά, θεωρώ ότι το πραγματικό θέμα βρίσκεται αλλού (ως συνήθως)

Η όλη ιστορία ΔΕΝ είναι "ποιοι έριξαν έξω το μνημόνιο"!
Η ιστορία είναι ότι ΤΟ ΔΝΤ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα εγχώρια θέματα (πελατειακό κράτος) ΚΑΙ ΑΠΕΚΡΥΠΤΕ, ΕΚΑΝΕ ΠΛΑΤΕΣ
Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα υπήρχε "πολιτική" ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ: κάνε εσύ αυτό που θες (προσλήψεις) και δώσε μου εμένα το άλλο (ότι ήταν αυτό, δεν ξέρω)

Έτσι, έχουμε μια πανηγυρική επιβεβαίωση ότι τρώμε απίστευτη κοροϊδία... δε πα να 'χουμε κρίση, η κοροϊδία συνεχίζει αμείωτη... δεν διορθώνεται με τίποτα...

Οπότε μπορώ "άφοβα" να φαντάζομαι τα χειρότερα: η νέα νέα κυβέρνηση να αναλωθεί σε ασκήσεις ακρίδας, μην αφήνωντας τίποτα, ενόσω θα διαβεβαιώνει ότι "τα δάνεια θα έρθουν"... Ακούγεται ότι 4 μήνες λεηλασίας θα θα φανούν αρκετοί... Μετά, ότι γίνει...
Δείχνουν σα να μην έχουν καταλάβει ότι οι Ευρωπαϊοι δεν αστειεύονται, και ότι δεν πρόκειται να πληρώσουν δόση εάν δεν "τικαριστεί" η λίστα των εκκρεμοτήτων, ειδικά εάν πρόκειται για ένα πολιτικό σχηματισμό που έχει σημαία την εφαρμογή του μνημονίου... Τα έλεγαν για το αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ (ότι είμαστε έξω εάν βγει κλπ) αλλά η νέα νέα κυβέρνηση λειτουργεί σα να πιστεύει ότι δεν ισχύει το ίδιο για την ίδια... κούνια που τους κούναγε...
























δημοσιεύματα όπως Αυτοί είναι 60 οργανισμοί του Δημοσίου που θα κλείσουν μέσα στο καλοκαίρι από τη μία μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια (σε σχέση με τα παραπάνω) και από την άλλη εξυπηρετούν μάλλον σκοτεινούς σκοπούς!

bold: θάψιμο
bold: ξέσκισμα

Σύμφωνα με το Εθνος το σχέδιο για τα λουκέτα βρίσκονται οργανισμοί που υπάγονται κυρίως στα υπουργεία Υγείας, Παιδείας Πολιτισμού και Ανάπτυξης.
Πρόκειται για την Εταιρεία Έρευνας και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης «Σύνθεση», την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Ανάπτυξης και Ψυχοθεραπείας «Αθήνα», το Ειδικό Ταμείο Οργάνωσης Συναυλιών της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, Κοινωνικές Συνετεριστικές Δραστηριότητες Ευπαθών Ομάδων«Εδρα», την Ομοσπονδία Άρσης Βαρών, την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας «Αλθαία», το Αθλητικό Κέντρο Χανίων,ο ΟΚΕ, το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, η «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ», η Εταιρεία Νόσου Αλτσχάιμερ, το Εθνικό Κέντρο Επαγγελματικού Προσανατολισμού, ο «Συν-ειρμός», το Ωδείο Αθηνών, ο Φορέας Διαχείρισης Δρυμού Σαμαριάς, η Εστία Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης, η ΙΑΣΙΣ, η Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών, το Κέντρο Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής Περίθαλψης, το Λαογραφικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης, το Κέντρο Έρευνας Περίθαλψης Σακκχαρώδη Διαβήτη.
Τον ίδιο δρόμο να ακολουθήσουν το ΣΕΦ που θα συγχωνευθεί με το ΟΑΚΑ, η Μονάδα Διαχείρισης Οικονομικών Προγραμμάτων με 1.200 άτομα προσωπικό, ο ΕΟΦ, ο ΕΦΕΤ το Κέντρο Αιμοδοσίας, αρκετά Μουσεία, αλλά και οι σχολές Δημόσιας Υγείας, Δικαστικών και Δημόσιας Διοίκησης.

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Μια εκπληκτική ανάλυση του καθεστώτος της Χρηματοδεσποτείας ή Τραπεζοκρατίας που μαστίζει τον πλανήτη και τη χώρα μας

Απο τον Επίκουρο που γράφει σπάνια, αλλά οταν γράφει, κεντάει....

Διαβάστε το....

17 Ιουνίου 2012 (Ο Ορός της Αλήθειας)

Γεια σας φίλες και φίλοι.

Δεν θα παραθέσουμε στοιχεία.Τα στοιχεία υπάρχουν προ πολλού στις αναρτήσεις μας. Μια απόπειρα λογικής, όμως, ίσως έχει την σημασία της.

Ζούμε την παρακμή του Βασιλείου που η προμετωπίδα του αναγράφει:

«Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό» (Όσκαρ Ούαϊλντ).

Η παρούσα ανάρτηση, σκοπό έχει, κατά το μάλλον ή ήττον, να θέσει το πρόβλημα στην σωστή του βάση, αυτό το πρόβλημα που επί 4 σχεδόν έτη αναδεικνύουμε σε αυτές τις σελίδες και που, ας επιτραπεί, έχουμε καταδείξει το τέλος του, τον σκοτεινό του πάτο και τις αδιέξοδες διαδρομές του, από την πολύ αρχή. Εντούτοις, ποιος περίμενε ότι η παγκόσμια οικονομική φούσκα made in USA, θα έβρισκε ως σημείο έκλυσης ενέργειας, την χώρα μας, ως το τέλειο πειραματόζωο, αυτόν που θα φορτωθεί την βρωμιά και την δυσωδία όλου του συστήματος, το εξιλαστήριο θύμα; Λανθασμένα εικάσαμε, στις αναρτήσεις 2008-2009, ότι ο αποπληθωρισμός και η απαξίωση, θα είχαν σαν επίκεντρο τον πρωταίτιο, τις ΗΠΑ. Είχαμε λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο, το παντοδύναμο αυτό σύστημα πλύσης εγκεφάλων, χειραγώγησης της κρίσης και της σκέψης, με τα γκαιμπελικά του χαρακτηριστικά - την ίδια ώρα που παρουσιάζεται σαν μεταμφιεσμένος παλιάτσος της δεοντολογίας, της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ενημέρωσης, της εξυγίανσης, της ανάπτυξης, των δικαιωμάτων εν γένει.

Είχαμε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες αντίστασης των αδύναμων, αλλά πολλών, αυτών που το κίνημα Occupy Wall Street, εύστοχα τοποθέτησε στο 99%. Διότι εδώ το πρόβλημα δεν είναι μόνο, πόσα μοιράζονται οι πάρα πολλοί, αλλά το πόσα και με ποιον τρόπο, κατέχουν οι πολύ λίγοι.

Παρόλαυτά, είχαμε από την πρώτη ανάρτηση, ορθά οριοθετήσει το αίτιο όλων των δεινών, όπου η ανθρώπινη φύση, υποκλίνεται χωρίς αντιστάσεις. Τα 2 άκρα, αυτού που ονομάζεται “sentiment”, ας πούμε, «κοινό αίσθημα». Τα 2 άκρα, τα οποία συνιστούν μια συναισθηματική κατάσταση, στην οποία ο άνθρωπος είναι έτοιμος να δεχτεί τα πάντα, το σημείο της απόλυτης Ευφορίας (ή της αλαζονείας της εξουσίας και της δύναμης) και το σημείο του Πανικού (ή της επιβολής των «ενστίκτων επιβίωσης» στην βούληση). Αν θέλαμε να το εκλαϊκεύσουμε, πρόκειται για το πολιτικο-ιδεολογικό ταξίδι από το «λεφτά υπάρχουν» στο «θα γίνουμε Ουγκάντα/Ζιμπάμπουε/Βενεζουέλα του Τσάβες, κλπ». Για το ταξίδι από το «βρώμικο ‘89» στο Χρηματιστηριακό ’99. Συνειρμικά, δε, ένα ταξίδι στον κόσμο των απόλυτων συναισθηματικών αντιθέτων. Από την «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» και την Ολυμπιάδα στο Έξω από’ δω. Από το «ΠΑΚ, ΠΑΚ, Φενταγίν, Τουπαμάρος και Βιετκογκ» στο «Μαζί τα φάγαμε». Από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο» στο «Ευχαριστώ τους Αμερικάνους» και στο «Ευρώ ή θάνατος». Από το «Βυθίσατε τον Χόρα» στο «Δεν είναι κακή η απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας». Και άλλα τινά ων ουκ έστιν αριθμός.

Υπήρξαμε συνένοχοι σε όλα τούτα; Ναι. Και συνένοχοι και χειροκροτητές, χαχόλοι, οπαδοί. Αλλά από πότε θα πρέπει να απολογηθεί στην απληστία και τους ανακριτές της, η ανθρώπινη ανάγκη για επιβίωση και μια καλύτερη ζωή η οποία επί δεκαετίες έχαφτε τα χαπάκια της ελπίδας που της έταζαν; Είναι ίδια η ανάγκη που σε έκανε κομματόσκυλο ή πελάτη (συνένοχο) – και ας ανακράξουμε δυνατά, ντροπή μας! -, με την Τσοχατζοπουλίτιδα της πολιτικο-οικονομικής φάρας; Και σε τελική ανάλυση, τι θεωρούν αυτοί που διεκδικούν τάχα το αλάθητο, το ατιμώρητο, για αυτούς που κάθε μέρα είναι «η φρικτή η μέρα που ενδίδεις, (η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις), και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα, και πηγαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του, και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια»;

Ότι τάχα εμείς είμαστε τα αναλωτά και εκείνοι τα μη αναλωτά; Ότι εμείς είμαστε τα αντικαταστατά και εκείνοι τα μη αντικαταστατά;

Εν κατακλείδι. Είμαστε σε εποχή μεγάλης μετάβασης, στα πρόθυρα της για την ακρίβεια. Μια εποχή που δεν χωράει καν, αυτούς που εγκλημάτησαν, που υποτάχθηκαν και που κατέστρεψαν για να μπολιάσουν το θλιβερό τους σαρκίο. Σε αυτήν την εποχή, οι βολεμένοι κραυγάζουν, πανικοβάλουν, εκβιάζουν και απειλούν βγάζοντας στο παζάρι τις ίδιες τους τις χώρες, εκατομμύρια συμπολίτες τους. Είναι γνωστό πως όλοι αυτοί ούτε πίστη, ούτε πατρίδα ούτε θρησκεία είχαν ποτέ. Θεός είναι το μαρούλι.

Όσοι όμως στερήθηκαν, μη έχοντας και τίποτα να χάσουν, αντιδρούν. Από όλον τον πλανήτη έρχονται μηνύματα ότι η εποχή αυτή, ανεξαρτήτως ημερολογίων, είναι εποχή στεναγμών. Αναλόγως της γεωγραφικής προέλευσης, δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουνε ζωή, δεν έχουνε τα βασικά και όσοι δήθεν τα έχουν, σαν σε ετούτη την χώρα καλή ώρα, ονειροβατούν σε μια ψευδαίσθηση ευδαιμονίας τύπου Huxley - εγκαταλείποντας κάποτε εν τέλει αυτόν τον κόσμο, ως επί το πλείστον πιο ηλίθιοι, πιο μόνοι, πιο δυστυχισμένοι, πιο αστοιχείωτοι απ’ ότι γεννηθήκαμε.

Το πρόβλημα πλέον είναι σαφές ότι δεν είναι ‘ένα κάποιο οικονομικό σύστημα που δεν δουλεύει’, αλλά πολύ περισσότερο, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τρόπος ζωής που δεν εξυπηρετεί τον άνθρωπο, είναι απάνθρωπος, ιδιοτελής, διεφθαρμένος, απαξιωμένος, ολιγαρχικός, ανήθικος και συχνά αποτρόπαιος και βίαιος.

Αυτήν την χρονική στιγμή, μας ερωτούν, προκαλώντας τα ζωώδη ένστικτα μας, αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ ή όχι.

Η απάντηση προφανώς είναι «θέλουμε πίσω την ζωή μας».

Αν μέσα στο ευρώ εξαθλιωθήκαμε και εν τέλει εξευτελιστήκαμε κι αν εκτός, θα εξαϋλωθούμε, τότε προφανώς τίποτα από τα δύο δεν μπορεί να αποτελεί προοπτική.

Ας δούμε κάποια βασικά ερωτήματα τα οποία δεν απαντώνται, δεν τίθενται, δεν προτάσσονται. Ας προσπαθήσουμε να δούμε για μια ακόμη φορά το δάσος.

ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
  1. Ξεκινάμε από τα βασικά και κυρίαρχα. Υπάρχει ναι ή όχι ιεράρχηση στα ανθρώπινα δικαιώματα; Είναι κάποιο δικαίωμα, «πιο δικαίωμα» από κάποιο άλλο; Ας απαντήσουμε εμείς, όχι «αρχικά». Εντούτοις, στο Σύνταγμα μας, αρ.2 παρ.1, η ανθρώπινη αξία ανακηρύσσεται ως το ΥΨΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟ δικαίωμα. «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».
  2. Υπάρχει ναι ή όχι διαχωρισμός των δικαιωμάτων; Ναι. Τα δικαιώματα είναι κοινωνικά, ατομικά και πολιτικά. Ιστορικά, τα ατομικά κατακτήθηκαν πρώτα, τα πολιτικά κατόπιν και τα κοινωνικά τελευταία, ως απότοκα των αγώνων της εργατικής τάξης (στην κυριολεξία και όχι σημειολογικά). Ας σημειωθεί όμως, ότι τα δικαιώματα δεν είναι «ευχή». Είναι η ίδια η υπόσταση του ανθρώπου, είναι ο άνθρωπος. Το ερώτημα λοιπόν που λογικά έπεται είναι
  3. Μπορεί οποιοδήποτε δικαίωμα στο όνομα της ΥΛΗΣ, να απαξιώνει τον άνθρωπο;
Στο όνομα της προστασίας της ανθρώπινης αξίας (σε μια κοινωνία, όπου όλα τα εγκλήματα Οργουελικά τελούνται πάντοτε, «στο όνομα» μιας αξίας), τα κοινωνικά δικαιώματα εκπορνεύτηκαν σε οικονομικά, αφού συνδέθηκε άρρηκτα η οικονομική ευημερία με την προστασία των κοινωνικών «κεκτημένων». Έτσι, τα κριτήρια από ανθρωποκεντρικά κατέστησαν δημοσιονομικά.

Εδώ ακριβώς έγκειται η κακουχία της εποχής μας. Η ανθρώπινη αξία κατέστη έμμεσα αποτιμητή και κατ’ αυτόν τον τρόπο εμπορεύσιμη, «αναλωτή», «αντικαταστατή». Πως; Με μια σειρά από «αθώες» συνθήκες και συμφωνίες, που από την πίσω πόρτα διέρρηξαν τους κόπους και τα κεκτημένα αγαθά, εκατοντάδων ετών.

4. Ερωτάται, παρόλαυτά για 2 από αυτές: Ποια συνθήκη, θεωρείται ισχυρότερη, αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου υπεγράφη στο όνομα της οικονομικής ελευθερίας ή η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 που υπεγράφη στο όνομα της ανθρώπινης αξίας; Ετούτη αναφέρει ως Προίμιο/Δικαιοπρακτικό της Θεμέλιο :

«Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης….»

Σε αυτά τα ιδεώδη ξύπνησε και πάτησε ο διαλυμένος κόσμος, μετά το χάος 2 παγκοσμίων πολέμων. Ας δούμε τώρα αντίστοιχα το Θεμέλιο της Συνθήκης της ΕΕ μεταξύ άλλων, όπου οι Ευρωπαίοι ηγέτες δήλωναν

«ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να επιτύχουν την ενίσχυση και τη σύγκλιση των οικονομιών τους, και την ίδρυση οικονομικής και νομισματικής ένωσης, η οποία θα συμπεριλαμβάνει, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας συνθήκης, ένα ενιαίο και σταθερό νόμισμα,

ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να προωθήσουν την οικονομική και κοινωνική πρόοδο των λαών τους, στα πλαίσια της ολοκλήρωσης της εσωτερικής αγοράς, μιας ενισχυμένης συνοχής, όπως επίσης και της προστασίας του περιβάλλοντος, και να εφαρμόσουν πολιτικές που θα διασφαλίζουν την πρόοδο στον τομέα της οικονομικής ολοκλήρωσης εκ παραλλήλου με την πρόοδο στους άλλους τομείς…»

Υπάρχει μια σαφής μεταστροφή, μια ποιοτική διαφορά, την βλέπετε; «Ξαφνικά», δίπλα σε έννοιες όπως η ανθρώπινη αξία, οι ελευθερίες, η ισότητα, η δικαιοσύνη, οι Παπαδήμοι της «Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» (βλ. της τραπεζικής απληστίας) μεθοδικά παρενέβαλαν μπάσταρδες έννοιες-βιαστές, όπως «η οικονομική και νομισματική ένωση», «το ενιαίο και σταθερό νόμισμα». Η οικονομική και κοινωνική πρόοδος ταυτίστηκαν. Η ευημερία των λαών βρήκε έκφραση μόνο «στα πλαίσια της ολοκλήρωσης της εσωτερικής αγοράς», η ανάδειξη δηλαδή των νόμων της αγοράς, εμμέσως, ως θεμέλιο και μέσο της κοινωνικής προόδου και εν τέλει της Συνθήκης, υπήρξε το νέο manitu.

Μια κοινωνία ύλης με νόμους αγοράς ανέτειλε, άλλως μια κοινωνία συμφεροντολογική με νόμους ...άγραφους, με όρους χάους. Διότι ως γνωστόν, για τις αγορές επελέγη ο νόμος της «αυτορρύθμισης». Ότι δηλαδή μπορούν μόνες τους να διορθώνουν τις ατέλειες τους και να τιμωρούν τις ανομίες τους, να αυτοελέγχονται και να αυτοτιμωρούνται. Οι άπληστοι, είναι ύπουλοι και οι ύπουλοι, ραγιάδες του χρήματος κι αυτό το λέμε εκ του αποτελέσματος.
Αυτοί, σήμερα κυβερνούν και εξουσιάζουν.

Ο χρυσός κανόνας του υλισμού, τον οποίο ακολουθεί ΑΥΤΗ η Ευρώπη και όχι «Η ΕΥΡΩΠΗ», όπως αυτή ορίζεται από την ιστορία της και όχι σε οθόνες υπολογιστών και σε φουσκωμένο αέρα ευρω-χαρτονομισμάτων, επικυρώθηκε με το δικό μας νομοθέτημα του «Βασικού Μετόχου». Το νομοθέτημα αυτό τελολογικά, έθετε φραγμούς στην «οικονομική ασυδοσία», στην λογική ότι η συγκέντρωση οικονομικής δύναμης πίσω από τις κουρτίνες του νόμου «περί Ανωνύμων Εταιρειών», βλάπτει ευθέως το κοινωνικό συμφέρον, αλλά, τελικά, ολόκληρο το φάσμα των δικαιωμάτων, αφού η διαφθορά και η κατάχρηση εξουσίας, πλήττουν βάναυσα την ανθρώπινη υπόσταση, την ανθρώπινη αξία.

Η απάντηση της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» και όχι της Ευρώπης, ήταν λυσσώδης και γνωστή, στον βαθμό που αυτό το νομοθέτημα τελικά αποσύρθηκε κακήν κακώς και διαπομπεύθηκε, από τους πολιτικάντηδες της εποχής. Το βασικό επιχείρημα ΑΥΤΗΣ της Ευρώπης και όχι ασφαλώς της Ευρώπης της μακραίωνης ιστορίας του Δικαίου, της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού, ήταν ότι το εν λόγω νομοθέτημα περιόριζε υπέρμετρα την «οικονομική ελευθερία», η οποία ήταν εκ των θεμελίων της Συνθήκης.

Αυτόματα, η «οικονομική ελευθερία» και οι παραφυάδες της, αναγορεύτηκαν εν τοις πράγμασιν, ως η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΞΙΑ, το ΥΨΙΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ο ΠΥΡΗΝΑΣ περί του οποίου περιστρέφεται κάθε άλλη έννοια.

Παραβλέφθηκε εντελώς το γεγονός ότι η διαπλοκή πολιτικής και οικονομικής εξουσίας είναι πολύ πιο οδυνηρή από τον περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας. Και μπορούμε να δούμε σήμερα που οδηγεί αυτή η διαπλοκή.

ΑΥΤΗ η Ευρώπη, είναι μια Ευρώπη μηχανική, μονεταριστική, απάνθρωπη, ανιστόρητη, αποχαυνωμένη, εντελώς απρόσωπη, άβουλη, αχόρταγη και υποταγμένη, σαν τα αφεντικά της και τα τσιράκια τους. «Η Ευρώπη του Ευρώ», δεν είναι η ΕΥΡΩΠΗ, ας μην μπερδεύουμε τα μήλα με τα πορτοκάλια, συνεπώς.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ‘ΕΥΡΩΠΗΣ του ΕΥΡΩ’

5. Από ποιους διοικείται η «Ευρώπη του Ευρώ»;

Κάθε πέντε έτη, «οι Ευρωπαίοι» προσερχόμαστε σε μια απαξιωμένη διαδικασία εκλογής «αντιπροσώπων» (ο Θεός του χρήματος να τους κάνει) στο Ευρωκοινοβούλιο. Ένας θεσμός ο οποίος δεν έχει καμία ουσιαστική αποφασιστική αρμοδιότητα, αποτελείται από εντελώς ετερόκλητα στοιχεία, που επί της ουσίας αποτελούν κάποιους καλοπερασάκηδες, παχυλά αμειβόμενους, πολιτικούς απόστρατους ή διακοσμητικούς φίκους, τους «Ευρωβουλευτές», οι οποίοι απλά είναι ένα κομμάτι αυτού του υπερ-σπάταλου και κοστοβόρου Ευρωσυστήματος, το οποίο επιβαρύνει με 40 δις Ευρώ τις τσέπες των Ευρωπαίων. Η όποια δράση ή το όποιο έργο του Ευρωκοινοβουλίου επί της ουσίας αγνοείται και ζήτημα είναι αν έστω το 0,1% αυτών που ψήφισαν, γνωρίζουν έστω και κάτι για το τι απέγιναν οι εκλεκτοί τους. Αντιθέτως, το ισχυρότερο όργανο εντός της Ευρωζώνης, είναι αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν την λειτουργία του, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Και ερωτάται εύλογα

6. Είναι αυτό το όργανο άμεσα αιρετό; Υπάρχει έστω και η παραμικρή διαφάνεια περί το έργο της ΕΚΤ; Ποιοι είναι οι μέτοχοι της; Ποια η πολιτική της;

Η απάντηση στο περί αιρετού οργάνου είναι φυσικά ΟΧΙ. Συμπληρωματικά δε, πρέπει να ειπωθεί ότι ΟΥΔΕΙΣ, από τους «κκ.» Ρεν, Γιούνκερ, Ρομπάι, Μπαρόζο, τους σωματοφύλακες των απανταχού τραπεζιτών/πιστωτών/δανειστών, έχουν εκλεγεί από τους Ευρωπαίους πολίτες. Είναι διορισμένοι «εκπρόσωποι» δι’ αντιπροσώπων. Όπως δε και παλαιότερα σημειώσαμε, υπάρχει διάχυτη και δεδηλωμένη αδιαφάνεια και μυστικοπάθεια σ΄ αυτόν τον μπερντέ, όπως σε κάθε κλειστό κύκλο απατεωνίας απαραίτητη είναι η ομερτά. Πόσοι άραγε γνωρίζουν την παράλληλη ύπαρξη με την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, του Καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών δια του οποίου τα κράτη μέλη εκχωρούν κυρίαρχες εξουσίες και αρμοδιότητες (δηλαδή εθνική ανεξαρτησία) στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;

Μια από αυτές είναι η ακόλουθη «...ούτε η ΕΚΤ ούτε οι εθνικές κεντρικές τράπεζες, ούτε κανένα μέλος των οργάνων λήψεως αποφάσεων των εν λόγω οργανισμών, ζητά ή δέχεται υποδείξεις από κοινοτικά όργανα ή οργανισμούς, από οποιαδήποτε κυβέρνηση κράτους μέλους ή από οποιονδήποτε άλλο οργανισμό.» (άρθρο 7).

Τα όργανα της ΕΚΤ (αλλά και οι Κεντρικές Τράπεζες, όπως η δική μας ΤτΕ), όχι μόνο ασκούν εκτελεστική εξουσία με ΑΜΕΣΟ αντίκτυπο στην καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών (καθώς έτσι η «οικονομία της αγοράς» υπαγορεύει), όχι μόνο "δεν δέχονται υποδείξεις", αλλά όλα τα κοινοτικά όργανα ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να ζητούν τη γνώμη της ΕΚΤ αλλιώς υπέχουν κυρώσεις (άρθρα 4 και 34.3 Καταστατικού).

Συνεπώς η ΕΚΤ, είναι ένα υπερ-όργανο, ελέγχει κάθε παράπλευρη πολιτική πράξη που μπορεί να «απειλήσει» το θεάρεστο έργο της, με εξουσίες που και τα πιο απολυταρχικά καθεστώτα θα ζήλευαν. Ακόμη χειρότερα, παρόλο που το μέγιστο όριο ανοχής για την άσκηση πολιτικής εξουσίας δια της εκλογής, ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ, είναι 5ετές, τα όργανα της ΕΚΤ, παρότι ΔΕΝ εκλέγονται, κυριολεκτικά τα ξεχνάει ο χρόνος, καθώς τα μέλη του ΔΣ (οι Κεντρικοί Τραπεζίτες + 6 μέλη) έχουν 8ετή θητεία, διπλάσια από αυτήν των εκλεγμένων πολιτικών ηγετών ενώ την ίδια στιγμή, η (πολιτική) Προεδρία της ΕΕ ήταν εξάμηνη για κάθε κράτος.

Και λέμε «ήταν» διότι και αυτό καταργήθηκε ως «μη λειτουργικό» το 2009 και συμπτωματικά, αντ’ αυτής θεσπίστηκε η ΕΕ να έχει «πρόεδρο» και πρόεδρος της ΕΕ, ο πρώτος τέτοιος, διορίστηκε (φυσικά δεν εξελέγη), το Βέλγικο λακενουά ο κ. Βαν Ρομπάϊ.
Εξάλλου, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, μπορεί να εμφανίζεται σε Επιτροπές της Ε.Ε. αλλά ΟΧΙ στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ ΔΕΝ ελέγχεται από την Ολομέλεια (Συνθήκη άρθρο 113.3). Ουδεμία γνωμοδοτική ή συμβουλευτικού χαρακτήρα επιτροπή υφίσταται στην Ευρώπη η οποία να "συνεισφέρει στο έργο" της ΕΚΤ.

Ένας κλειστός κύκλος ανθρώπων αποφασίζει για τις τύχες μας, κεκλεισμένων των θυρών με μπούσουλα τα συμφέροντα του κύκλου του. Τα πρακτικά των συναντήσεων αυτών των κυρίων ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Η ΕΚΤ έχει περαιτέρω την δυνατότητα ΒΕΤΟ στην διαμόρφωση (και εφαρμογή) της συναλλαγματικής πολιτικής - ή όποιας βαφτίζεται τέτοια…

Η ΕΚΤ δεν λογοδοτεί σε κανέναν παρά μόνο με τις ετήσιες και τριμηνιαίες "εκθέσεις" της, μόνο εγγράφως και κατά βούληση.

Ποιοι ελέγχουν λογιστικά την ΕΚΤ; "Εξωτερικοί ελεγκτές"(…) "που υποδεικνύονται από το ΔΣ της ΕΚΤ"... (αρ. 27.1 και 27.2 Καταστατικού), «δικοί τους άνθρωποι».

Στην μεγαλύτερη (και βαθιά αντιδημοκρατική) διακίνηση χρήματος και εξουσίας στην Ευρώπη, δεν υπάρχει (αντιθέτως ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ή ‘δεν επιτρέπεται’) η πραγματική διαφάνεια, κανένα δημοκρατικό κριτήριο, κανένα όριο στην ασυδοσία και την απληστία αυτής της ελίτ. Αυτή είναι η «Ευρώπη του Ευρώ». Και πως αλλιώς βέβαια, αφού ο Ζακ Ντελόρ ανέθεσε σε 3 κεντρικούς τραπεζίτες να συντάξουν το σχέδιο της Ένωσης, τον Βέλγο Alexandre Lamfalussy, τον Δανό Niels Thygesen, και τον Ισπανό Miguel Boyer.

Επομένως, στο ποιοι είναι οι μέτοχοι της ΕΚΤ, (δηλ. οι Κεντρικές Τράπεζες εκ των οποίων κάποιες είναι ιδιωτικές, όπως η Ελληνική) δεν έχει τόση σημασία. Διότι, κάποιοι «τεχνοκράτες» - τσιράκια του Τραπεζικού συστήματος όπως τους έχει χαρακτηρίσει ο πρώην Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Παναγιώτης Γεννηματάς, διοικώντας την ΕΚΤ, έχουν συγκεντρωμένη την απόλυτη εξουσία να διευθύνουν το σύνολο των Κεντρικών Τραπεζών των κρατών της «Ένωσης» (ΟΧΙ της ΕΥΡΩΠΗΣ) και κατά συνέπεια, τα ίδια τα Ευρωπαϊκά Κράτη στο όνομα, δήθεν, «της σταθερότητας των τιμών» και της «εσωτερικής αγοράς» για τα οποία δήθεν, συστήθηκε η ΕΚΤ.
«Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ …Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ»

7. Μέσα στον όλεθρο που δήθεν σκορπά η Ελλάδα, και κάποια δεκάδες δις που το έθνος χρωστάει, δανειζόμενο με ολέθρια επιτόκια για 3 ή 6 μήνες εν είδει σωτηρίας, αποσύρεται έντεχνα από το προσκήνιο, η μεγαλύτερη κλοπή των Ευρωπαίων φορολογούμενων στη ιστορία. Βιώνουμε τον ορισμό μιας “false flag” κρίσης. Εκτελεστής, ο Super Mario, o Mario Draghi, Ιταλός, Aντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Goldman Sachs και ενορχηστρωτής της απάτης κατά της Ένωσης το 2000-2003, δια της οποίας η Ελλάδα, η Ιταλία και ενδεχομένως και άλλα κράτη μαγείρεψαν τα στοιχεία τους. Ο κύριος Draghi λοιπόν, ο οποίος πρωτοστάτησε στο μαγείρεμα των Ελληνικών Δημοσιονομικών με το πρόγραμμα «ΑΡΙΑΔΝΗ», με αρωγό την Αμερικάνικη Τράπεζα και την Ελληνική Κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου αυτή να εισέλθει στην Ευρώπη – όταν λοιπόν ανέλαβε το 2011, ως νέος επικεφαλής της ΕΚΤ, αυτό το muppet της τραπεζικής σπείρας (προφανώς σε ανταμοιβή των υπηρεσιών του), έκανε 2 πράγματα. Πρώτον, μείωσε τα ευρω-επιτόκια, άρα έκανε φτηνότερο τον δανεισμό για τις «αγορές» πρωτίστως. Δεύτερον, άνοιξε τις κάνουλες και χορήγησε άμεσα, πέρυσι τον Δεκέμβριο «στην μούγγα» (την «μούγγα» θα την βρούμε πολλές φορές μπροστά μας), το ασύλληπτο ποσό των 489.000.000.000 ευρώ σε 523 τράπεζες, ως δάνεια με τριετή διάρκεια και το αδιανόητο ετήσιο επιτόκιο του 1%. Η ΕΚΤ ΔΕΝ αποκάλυψε ποτέ ποιες ήταν αυτές οι τράπεζες και σε τι ποσό δανείστηκαν. Η ΕΚΤ δεν έλαβε την έγκριση ουδενός για την ενέργεια της αυτή. Η ΕΚΤ δεν λογοδοτεί σε κανέναν, δεν υποχρεούται. Όλα αυτά συνεπώς, έγιναν νομιμότατα, με βάση τις καταπλεονεκτικές και αδυσώπητες διατάξεις της Συνθήκης που προαναφέρθηκαν, στην «Ευρώπη του Ευρώ». Ένα πολύ ωραίο παράδειγμα για το που ζούμε – άλλο αν δεν το ξέρουμε.l Και όλα αυτά, από μια τράπεζα (την ΕΚΤ) με κεφάλαιο μόλις 10.7 δις ευρώ! Από πού ήλθαν τα λεφτά; Από τις σουπιές και τους κέδρους, από μελάνι και χαρτί. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε τα κράτη να κάνουν, να εκδίδουν χρήμα για να πληρώνουν τα χρέη τους, το κάνουν οι τραπεζίτες για να καλύπτουν τις ανομίες τους. Έχει γίνει τόσο πια αυτονόητο, που ΟΥΔΕΙΣ αναρωτιέται, γιατί;

9. Και που πάνε τα χρήματα αυτά; Ένα μέρος κλείνει τις τρύπες από τα μικρολαθάκια στα οποία υπέπεσαν οι τράπεζες αυτές όλα τα προηγούμενα χρόνια της πιστωτικής μανίας, τα οποία κόστισαν κάποια εκατοντάδες δις. Ξέρετε, ανασφάλιστα δάνεια, δάνεια – μαϊμού, δάνεια «εξυπηρέτησης», εξαγορές εξαιρετικά αμφίβολες, κλπ. Κι ένα μέρος, σίγουρα κατευθύνεται στον δανεισμό των «προβληματικών» κρατών, όχι όμως απευθείας – ΟΧΙ.

Οι γύπες του τραπεζικού συστήματος, λαμβάνουν δάνεια με επιτόκιο… 1% για 3 χρόνια από την μάνα του λόχου και έπειτα δανείζουν με 6-7% για 3 ή 6 μήνες (έως και 18-20% για έναν χρόνο!) τα θύματα τους, κάτι κράτη «στην ζώνη του Ευρώ», όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία (και αύριο ΟΛΟΚΛΗΡΗ «η Ευρώπη του Ευρώ» μέσω του ESM, περισσότερα πιο κάτω) – κάτι δεκάδες εκατομμύρια ηλίθιους – πρόβατα δηλαδή, που καλούνται να τους τα ξεπληρώσουν… σε μια τέλεια κερδοσκοπία, μια άνευ προηγουμένου τοκογλυφία (το λένε “carry trade”) σε βάρος των λαών της ΕΥΡΩΠΗΣ για τα μάτια της Τραπεζικής Χούντας των απλήστων και των ΜΜΕ, των «Οίκων Αξιολόγησης» και των «τσιρακίων» που την υποστηρίζουν, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια όλης της υφηλίου η οποία είναι πλέον πεπεισμένη ότι η Ελλάδα και οι PIIGS, είναι το πρόβλημα της.
Για όλα αυτά ας όψεται ο Γιώργος Παπανδρέου, το πιο τέλειο πιστόλι της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας, ο οποίος απολαμβάνει πλέον το πρόγραμμα «προστασίας μαρτύρων» στο οποίο εντάσσεται κάθε καλό παιδί, που τρώει όλο το φαϊ του, στην γειτονιά των αγγέλων, με τον Καραμανλή, τον Αλογοσκούφη, τον Σημίτη, τον Παπαντωνίου κλπ κλπ.

10. Ερωτάται: Γιατί η ΕΚΤ δάνεισε τις τράπεζες και όχι τα κράτη; Γιατί αυτή η τεράστια διευκόλυνση να μην ωφελεί τα κράτη, τους «Ευρωπαίους» για τους οποίους τάχα κόπτονται οι Βρυξέλλες;

Αρχικά διότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ (έκπληξη;).

«Άρθρο 21 (…) απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την ΕΚΤ ή από τις εθνικές κεντρικές τράπεζες υπέρ κοινοτικών οργάνων ή οργανισμών, κεντρικών διοικήσεων, περιφερειακών, τοπικών ή άλλων δημόσιων αρχών, άλλων οργανισμών δημοσίου δικαίου ή δημόσιων επιχειρήσεων των κρατών μελών απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεώγραφα από τους οργανισμούς ή φορείς αυτούς, η ΕΚΤ ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες».

Θαυμάστε το απαύγασμα της ιδιωτικής δημοκρατίας μας ή κοινοβουλευτικής δικτατορίας μας, στην «Ευρώπη του Ευρώ». Κανείς εμπλεκόμενος με το Δημόσιο δεν μπορεί να επωφελείται από την χρηματοδότηση της ΕΚΤ. Η ΕΚΤ είναι «κοινοτικό» όργανο προς όφελος μόνον των ιδιωτών. Εξαίρεση; Οι δημόσιες ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Τώρα βέβαια ίσως γίνεται αντιληπτό, γιατί ιδιωτικοποιήθηκε η Εθνική Τράπεζα και όλο το τραπεζικό σύστημα «εγκαίρως», ας πούμε. Η απόλυτη θεσμοθέτηση της ανομίας. Μια προφανής απάτη με χαμόγελο Παπαδήμου. Διότι, με τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας που «η Ευρώπη του Ευρώ» μας επιφυλάσσει, είναι μαθηματικό βέβαιο ότι το Δημόσιο Χρέος θα διπλασιαστεί σε 4 χρόνια από την εφαρμογή του «πλάνου σωτηρίας», ήτοι του χρόνου, το 2013 – όπως και συμβαίνει. Και τότε θα περάσουμε στο «επόμενο στάδιο», αυτό του απόλυτου ξεπουλήματος των πάντων. Όπως και θα συμβεί.

11. Είναι, όμως, αυτή, μια «κρίση χρέους» όπως κρώζουν τα παπαγαλάκια ή μια κρίση ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ;

Για να δούμε. Η Αμερικάνικη FED, μέσα σε ένα πέπλο μυστηρίου, δανείζει από το 2007 (τροφοδοτώντας με χρήματα αέρος – αέρος) έναν επιλεγμένο αριθμό τραπεζών για να καλύψει τις τρύπες – Λεβιάθαν, από τον ποταμό προϊόντων χωρίς αντίκρισμα που «πουλούσαν» τα προηγούμενα χρόνια «οι τραπεζικοί γίγαντες» της Οικουμένης. Ο ίδιος ο Bernanke υποστηρίζει ότι το ύψος της βοήθειας ανήλθε τελικά σε 1,2 τρις δολάρια. Φυσικά, το ψέμα κανείς από αυτούς δεν το πληρώνει, όπως και ο απόλυτος σταρ της πολιτικής μούφας, Γιώργος Παπανδρέου, μας δίδαξε. Το ειδησεογραφικό Bloomberg, μετά από πολυετή δικαστικό αγώνα, ελέγχοντας χιλιάδες σελίδες εγγράφων που περιήλθαν στην κατοχή του, ανέβασε επισήμως το ποσό αυτό σε 7,7 τρις ή όσο το μισό Αμερικάνικο ΑΕΠ. Αυτό θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε ένα τσεκ 25 χιλιάδων δολαρίων για κάθε κοιμισμένο Αμερικανό πολίτη. ΟΜΩΣ, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Σύμφωνα με την πιο εμπεριστατωμένη τελευταία έρευνα (Δεκέμβριος 2011) του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Missouri, James Felkerson, δημοσιευθείσα από το Levy Institute, το συνολικό ποσό της λεγόμενης «Ποσοτικής Χαλάρωσης», ανήλθε στα (κρατηθείτε) 29 τρις δολάρια (!!), ή ένα τσεκ 92.000 δολαρίων για κάθε Αμερικάνο –φευ, μια ωδή στους τίμιους Τραπεζίτες. Αν αναλογιστεί λοιπόν κάποιος ότι Αμερικάνικες και ξένες Τράπεζες έλαβαν 29 τρις κοπανιστό αέρα για να μην καταρρεύσουν και οι Ευρωπαϊκές 490 δις ευρώ με το καλημέρα του Super «GS» Mario (ενώ προηγουμένως είχαν λάβει κι άλλα πολλά), τίθεται το εύλογο ερώτημα

12. Πως είναι δυνατόν η Ελλάδα, ένα κράτος - κουκίδα, να αποτελεί το πρόβλημα της Οικουμένης, χρωστώντας κάπου 450 δις και παράγοντας 270 και όχι ένα τραπεζικό σύστημα που χρειάζεται δεκάδες ΤΡΙΣ (πάνω από το μισό ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΕΠ) για να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ με ίδια κεφάλαια 100+ φορές λιγότερα; Ένα αναπάντητο ερώτημα.

Ποιος λοιπόν σήμερα αναδεικνύει το πρόβλημα ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ (ΟΧΙ ΧΡΕΟΥΣ) ως (τραπεζο)κεντρικό; Ποιος αναδεικνύει το μέγεθος της ασύλληπτης τραπεζικής φούσκας; Ποιος αναφέρεται στις ΗΠΑ, το κέντρο ελέγχου αλλά και κέντρο του προβλήματος; Ουδείς σε όλα. Διαβάζοντας την έκθεση Felkerson διαπιστώνουμε τέρατα και σημεία. 17 τράπεζες ΜΟΝΟ, έλαβαν το 55% της βοήθειας, δηλαδή 16 τρις δολάρια. Ας μας εξηγήσουν τα κόμματα της Ευρωπαϊκής προοπτικής, η Διεθνής Κοινότητα, ο μέγας μεταρρυθμιστής Ομπάμα, οι ΡομποΜπαρόζοι και λοιπές τραπεζικές Ρόμπες, γιατί.

ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΣ ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΑΦΟΥ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΠΑΚΕΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ; ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΤΑ ΗΔΗ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΝΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΣ ΝΕΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ "ΔΙΑΣΩΣΟΥΝ" ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΤΑΧΑ, ΟΤΑΝ ΗΔΗ ΚΑΙ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ ΒΑΘΜΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΥΤΕΣ; ΜΗΠΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΓΚΡΙΣΙΝΟ, Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΡΑΤΙΚΟΥ (ΔΗΜΟΣΙΟΥ) ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ; ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΜΟΥ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΥΠΕΡΟΠΛΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΕΚΤΕΣ ΤΗΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑΟΘΕΝ ΒΑΛΛΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ; ΜΗΠΩΣ;

«ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ»

13. Πολύ κουβέντα γίνεται για τις «Αγορές». Φτάσαν οι παπαγάλοι και οι οσφυοκάμπτες να λένε ανοικτά, «πρέπει να προλάβουμε το άνοιγμα των αγορών», πρέπει «να καθησυχάσουμε τις αγορές». Και μένει κάποιος να αναρωτιέται (λέμε τώρα) ποιες είναι αυτές οι αγορές. Και το χουμε γράψει επανειλημμένα. Οι αγορές είναι οι ίδιοι που δανείζουν εσένα και το κράτος σου, οι ίδιοι που σου πουλάνε χρηματοοικονομικά προϊόντα, οι ίδιοι που είναι μέτοχοι στις εταιρείες αξιολόγησης, οι μέτοχοι της FED, oι τελευταίοι υπουργοί οικονομικών των ΗΠΑ, οι εντελταμένοι τους στα Ευρωπαϊκά «όργανα». Φτιάξτε μια μεγάλη λίστα, με όρους όπως PSI, EFSF, ESM, QE, LOLR κλπ κλπ, βάλτε τους Ρομπομπαρόζους και το Δ’ Ραιχ στην ίδια σελίδα, πάρτε αυτούς που υποτίθεται είναι «διεθνούς φήμης» λογιστικές εταιρείες, τράπεζες, πιστωτικά «ιδρύματα», «ανεξάρτητα ΜΜΕ» και γράψτε με κεφαλαία γράμματα, «ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΙ & FRIENDS». Είναι οι ίδιοι.

Όσοι διαφωνείτε, προφανώς δεν θεωρείτε μεμπτό μια εταιρεία όπως η Blackrock, να είναι «θεσμικός» επενδυτής στο ΧΑΑ, να είναι μέτοχος στην Moody’s και την Fitch, να συνδέεται με την Goldman Sachs και να είναι και ελεγκτής των Ελληνικών Τραπεζών για λογαριασμό της ΕΕ και επίσης, να κοστολογεί τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας, για το επερχόμενο πλιάτσικο - στοιχεία τα οποία η ΕΕ δεν τα δημοσιοποιεί γιατί είναι «εμπιστευτικά». Δεν είναι ίσως μεμπτό οι αγορές ομολόγων να είναι τραπεζικό προνόμιο μόνον, ένα κλειστό κλαμπ όπου γίνεται της κακομοίρας, στις οποίες όπως είναι γνωστόν τοις πάσιν, οι τράπεζες, καθορίζουνε μεταξύ τους σε ΤΙ (προσυνεννοημένο) επιτόκιο θα δανείσουν τα κράτη στις λεγόμενες «δημοπρασίες» (και αν θέλουν τα κράτη ας αρνηθούν), ενώ από την άλλη πλευρά «συμβουλεύουν» τα κράτη από ποιους και με τι τρόπο θα δανειστούν ενώ «συμβουλεύουν» και τους πελάτες τους – υποψήφιους αγοραστές (βλ. πχ. ασφαλιστικά ταμεία) που, πότε και τι θα αγοράσουν. Προφανώς είναι επίσης άνευ σημασίας, αυτό που γίνεται «στις αγορές» κάθε φορά που υπάρχει μια αργία στις ΗΠΑ: ο συναλλακτικός τζίρος πέφτει έως και 70% παγκόσμια Τι σύμπτωση. Ή είναι εντελώς φυσιολογικό, οι μεγάλες «επενδυτικές» τράπεζες των ΗΠΑ, να μην έχουν ούτε ΜΙΑ μέρα χαμένη στις συναλλαγές τους στις χρηματιστηριακές «αγορές», επί μήνες, την ίδια ώρα που αποκαλύπτεται ότι μια από αυτές, η Goldman Sachs, έχει λογισμικό που «μπορεί να χειραγωγήσει» τις «αγορές». Είναι απόλυτα φυσιολογικό, κάθε μέρα, όλος ο χρηματιστηριακός πλανήτης να περιμένει στις 3.30 μμ ώρα Ελλάδας, τις οικονομικές ανακοινώσεις των ΗΠΑ και εξ αυτού του λόγου, από τις 3.30.01’’ έως 3.30.03’’, δηλ. στα πρώτα 3 δευτερόλεπτα από την ανακοίνωση (πολλές φορές δεν θα μπορούσες ούτε την πρώτη πρόταση να έχεις διαβάσει), οι «αγορές» να πραγματοποιούν ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ και μαζικά (από το στάρι έως το δολάριο Νέας Ζηλανδίας, και από τις κοιλιές χοίρων (pork bellies) έως την σόγια, την Microsoft και την ΕΤΕ), τεράστιες κινήσεις στο «ταμπλό», ως αποτέλεσμα προφανούς χειραγώγησης που πουλιέται ως «αντίδραση των επενδυτών», «στα νέα» τάχα (τα οποία φυσικά, σε αυτό το παγκόσμιο υποκριτικό τσίρκο, ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει από πριν). Είναι απόλυτα φυσιολογικό, οι «οίκοι» (άλλη μια λέξη για τις τράπεζες) να πουλάνε ελπίδα με «εκθέσεις» για χρηματιστηριακές εκρήξεις ή βυθίσεις και «τιμές στόχους» που ποτέ δεν λένε από πού προκύπτουν, ποια μεθοδολογία ακολουθείται – συμπτωματικά δε, οι εκθέσεις αυτές δημοσιοποιούνται από τους «οίκους» όταν θέλουν να ξεφορτώσουν την πραγμάτεια τους ή όταν θέλουν να αγοράσουν σε πολύ χαμηλές τιμές από τους πεθαμένους. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, ο άρχοντας των «αμοιβαίων κεφαλαίων» το 1999, Αλέξης Πιλάβιος, να «εποπτεύει» στα επόμενα χρόνια την χρηματιστηριακή αγορά ως πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και έπειτα από το ομολογουμένως θεάρεστο έργο του, να επιστρέφει τo 2009 στην μητέρα Alpha Bank, με αντικείμενο «τα Αμοιβαία Κεφάλαια, το Asset Management και τις Χρηματιστηριακές Εργασίες». Ή ο Πέτρος Χριστοδούλου, να είναι υπεύθυνος του Τμήματος Ομολόγων της Εθνικής Τράπεζας, να μετατοπίζεται στον Οργανισμό Δημοσίου Χρέους το 2009 (με αντικείμενο τα ομόλογα και τα έντοκα γραμμάτια της αμαρτωλής περιόδου 2009 - 2012) και να επιστρέφει (θριαμβευτής;) στην ΕΤΕ το 2012, της οποίας η θυγατρική Δήλος, εμπλέκεται στην απάτη Draghi/Goldman Sachs τo 2001.

Ναι, στις ΗΠΑ είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού εκεί η δημοκρατία ζήτημα κι αν υπήρξε ποτέ για να ξέρουν τι χάνουν τα παλικάρια. H εισαγόμενη πρακτική ονομάζεται “revolving door”/περιστρεφόμενη θύρα, μεταξύ εξουσίας και εταιρειοκρατίας. Υπηρετώ ευδοκίμως μια εταιρεία, παραδίδοντας τα πειστήρια μου. Αφού αποφοιτήσω μετ’ επαίνων, ορίζομαι επικεφαλής σε μια αρχή, μια δημόσια υπηρεσία, ένα όργανο, με δραστηριότητα σχετική με αυτήν της εταιρείας από την οποία προέρχομαι - συνήθως δε το κόμμα «μου», χρηματοδοτείται μέσω του lobbying από την «πρώην» εταιρεία μου. Καθιστώ κτήμα μου ό,τι εσωτερική πληροφόρηση έχω ανάγκη, πουλάω εκδουλεύσεις, κάνω φίλους και υψηλές γνωριμίες, «ενδεχομένως» ευνοώ τα πρώην αφεντικά μου στην διανομή της δημόσιας πίτας, και ύστερα, εξαργυρώνω τις υπηρεσίες και τις «πολύτιμες» εμπειρίες μου, επιστρέφοντας στις αγκάλες τους. Θα μπορούσαμε για μέρες να μιλάμε για την παλιατσαρία αυτή, ειδικά αν συμπεριλαμβάναμε τα μεγαλύτερα τσόλια απ’ όλους, τον «Διεθνή Τύπο» και τους «λειτουργούς» του.

14. «Τα ΠΑΚΕΤΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ»

Το σχήμα πλέον καθίσταται προφανές. Ένα τραπεζικό κονκλάβιο ελέγχει απόλυτα το χρηματοοικονομικό σύστημα. Δημιουργεί νέα και «ειδήσεις» με την αρωγή των δημοσιογράφων των Payrolls και των Jacuzzi, κατασκευάζει «προϊόντα» και υπηρεσίες, ενεργεί ανεξέλεγκτο, ατίθασο και αχόρταγο και τώρα ετοιμάζεται για το μεγάλο στοίχημα: την συγκέντρωση εξουσίας στα πραγματικά αφεντικά.

Κι αν η Μεγάλη Ύφεση του 1929-1932 συγκέντρωσε «με κρατική διαταγή», όλον τον χρυσό στα χέρια των ολίγων και δημιούργησε τις τράπεζες – κήτη (και βλέπουμε ξεκάθαρα που αυτό και μόνο οδήγησε), κι αφού ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος οδήγησε στην ανάγκη για ένα «Σχέδιο Μάρσαλ» δηλαδή την απόβαση των Αμερικάνικων (μετέπειτα πολυεθνικών) στην Ευρώπη και τις σχέσεις εξάρτησης με τις ΗΠΑ, αφού το 1971, αποσυνδέθηκε το νόμισμα από το μέταλλο και άνοιξε ο δρόμος για το χρήμα αέρος – αέρος που πλημμύρισε έκτοτε τον κόσμο, αφού η πετρελαϊκή κρίση στα τέλη του ‘70, οδήγησε σε «χαλάρωση» των ρυθμίσεων και εν τέλει στην απελευθέρωση των «αγορών» από κάθε κρατική επιρροή, αφού το τέλος της 10ετίας του ’80 έδωσε τα ηνία της Ευρώπης στον Αμερικανογερμανικό άξονα με έδρα την Φραγκφούρτη και τα ηνία του Ανατολικού μπλοκ, στον Γερμανικό «παράγοντα», δημιουργώντας την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, των 2 αφεντικών και του ενός νομίσματος, αφού η δεκαετία του ’90, μέσω της μετοχικής μανίας, βάφτισε κάθε είδους κομπίνα ως «χρηματοοικονομικό προϊον» και μετήλθε κάθε είδους κομπίνα για την κατασκευή ψεύτικων ισολογισμών (δημιουργική λογιστική, βλ . Terry Smith – Accounting for Growth), «στρογγυλεμένων» δημοσιονομικών στοιχείων και εκπαιδευόμενων στην «ευημερία του κεφαλαίου» πολιτικών, αφού ο νέος αιώνας έφερε την εξουσία στο προσκήνιο, την πραγματική εξουσία, ήλθε το σωτήριο 2008, μετά από ένα ασύλληπτο φούσκωμα των πάντων, μια άνευ προηγουμένου υπερτίμηση, με τράπεζες να τζογάρουν σε σανό 50 και 60 φορές τα κεφάλαια τους και τις καταθέσεις μας, προκειμένου τα ξετσίπωτα στελέχη τους να μοιράζονται τα Bonus από την πλαστική ευτυχία που δημιουργούσαν και οι μέτοχοι τους, τα μερίσματα από την ανελέητη κερδοσκοπία στην οποία επιδίδονταν οι εταιρείες τους, με κάθε μέσο που άγιαζε ο σκοπός, χωρίς κανέναν έλεγχο, καμία ουσιαστική εποπτεία, με μια απίστευτη διαπλοκή ελεγκτών και ελεγχόμενων, σε πλήρη καταστρατήγηση κάθε έννοιας δικαίου – ήλθε λοιπόν το 2008, να φέρει τους ηγεμόνες ενώπιος ενωπίω με τους ηγεμονευόμενους. Η κατάρρευση των πολλών τρις, της πυραμίδας Ponzi που λέγεται τραπεζικό σύστημα, βαφτίστηκε κρατική κρίση χρέους. Ενώ στο παρασκήνιο οι πρωταγωνιστές της απάτης, αντί να τιμωρούνται, χρηματοδοτούνται με όρους σχεδόν ατοκίας από τις μητέρες – Κεντρικές τράπεζες ή τις ενώσεις αυτών, τις οποίες φυσικά επηρεάζουν, ορίζουν και ποδηγετούν, αφού κανείς δεν έχει καν λογοδοτήσει στην δήθεν τυφλή δικαιοσύνη, την ίδια στιγμή τα θύματα – κράτη – πολίτες – φορολογούμενοι καλούνται να απορροφήσουν αυτήν τη νέα ρευστότητα που δημιουργείται, ως τάχα «οι μεγάλοι ασθενείς» του συστήματος. Κι έτσι η μαμά δίνει στα παιδιά και τα παιδιά στα κράτη, τα οποία (όπως στην περίπτωση της Ελλάδας) συχνά δανείζουν με ακόμα μεγαλύτερο καπέλο σε άλλα κράτη, κοκ. Έτσι λοιπόν, σε αυτό το τραινάκι των μεσαζόντων, που συντονίζουν τα αρπακτικά του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η Ελλάδα, ως ο τελευταίος τροχός και ως πειραματόζωο ούτε να ελπίζει μπορεί ούτε να επιβιώσει, σε αυτήν την κατά τ’ άλλα φυσιολογική ζωή αυτών των αρρώστων εγκεφάλων, της «Ευρώπης του Ευρώ». Η «κρατική κρίση χρέους» είναι στην ουσία το τελευταίο ταγκό της απληστίας, την οποία πλέον καλούνται να υπηρετήσουν οι φορολογούμενοι. Όπως αντιλαμβάνεστε, η ΕΚΤ ΠΡΕΠΕΙ να μένει στο παρασκήνιο. Διότι η ΕΚΤ όχι μόνο συντηρεί αυτήν την κρίση αλλά την τροφοδοτεί και την μεγιστοποιεί. Κάθε φορά που η ΕΚΤ παρέχει μυστικά και μαζικά «ρευστότητα» made in PCs στα αγαθά και ευαγή πιστωτικά ιδρύματα, τα άλλα όργανα της ΕΕ, δημιουργούν τα τελικά προϊόντα, τα οποία ονομάζουν «πακέτα διάσωσης». Με τα λεφτά που ΕΚΤ δανείζει, οι εκλεκτές της εν μέρει δανείζουν τα κράτη, συμμετέχοντας στην «διάσωση» τους, αποκομίζοντας σε ελάχιστους μήνες, κέρδη που πουθενά αλλού πλην της τοκογλυφίας δεν συναντώνται, διότι τέτοια είναι η πρακτική δια της οποίας κάποιος αποκερδαίνει οφέλη από συμβατικούς τόκους, περί τα 20% τον χρόνο στο κεφάλαιο που δανείζει, σημειωτέον, σε ένα οικονομικό περιβάλλον ενός πολύ σκληρού νομίσματος όπως το Ευρώ.

15. Η Διεθνης Κοινότητα και οι Έλληνες Πολιτικοί

Γίνεται πολλές φορές λόγος, στην προσπάθεια εξευτελισμού των πάντων σε αυτήν την χώρα και της εξύψωσης των ξένων, οι οποίοι τάχα είναι πιο έξυπνοι, πιο «μπροστά», πιο οργανωμένοι, πιο, πιο…, για την «Διεθνή Κοινότητα». Έλληνες «σχολιαστές» οι οποίοι ως γνωστόν, τις έννοιες της ηθικής και της δεοντολογίας τις εκπαρθένισαν νωρίς, σε κάποια εφηβική τους έξαψη, ξερογλύφονται αυτάρεσκα με το να επαινούν «τους ξένους» σε σχέση πάντα με τους «μπάσταρδους Έλληνες». Την λογική της ψωροκώσταινας, όμως, εμείς την φτύνουμε παρομοίως, όπως αυτοί φτύνουν κατ’ ουσίαν, την χώρα μας και τους πολίτες της. Είναι πολύ βολικό και πουλάει καλά να λέμε ότι η Ελλάδα είναι η Banana Republic της Ευρώπης, του κόσμου, του σύμπαντος. Δυστυχώς όμως, δεν είναι. Είμαστε σε πολλά οπισθοδρομικοί, σε άλλα απαράδεκτοι αλλά, καλό είναι, όταν θέλουμε να αποπατήσουμε πάνω στη νοοτροπία μας, την ιστορία μας, τις παραδόσεις μας και τα πιστεύω μας, να ξέρουμε τι γίνεται και παραδίπλα. Είμαστε βέβαιοι, ότι όσοι γονυπετείς ξεκουμπώνουν τα παντελόνια των Ευρωπαίων, σήμερα, δεν βρήκαν τίποτα το κακό όταν λχ οι ΗΠΑ και η Βρετανία, εν χορώ, αγνοούσαν τον ΟΗΕ και εισέβαλαν στο Ιράκ για να βρουν τα «όπλα μαζικής καταστροφής», που ποτέ δεν βρέθηκαν. Τα ΜΜΕ που τους αποθέωναν, είναι προφανώς, τα ίδια ΜΜΕ, που σήμερα «ξεφτιλίζουν» την χώρα μας ως αναξιόχρεη. Τα ίδια ΜΜΕ που μας κοιτούσαν σαν λεπρούς, όταν μόνοι εμείς, υποστηρίζαμε τους Σέρβους στις «συμμαχικές επιθέσεις» του ΝΑΤΟ στο Βελιγράδι. Όσοι ζητούν απελπισμένα την ξένη βοήθεια «να μας σώσει», «να βάλει τάξη», έχουν προφανώς πειστικές εξηγήσεις για τις επιθέσεις του Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ. Έχουν πειστεί ότι ο George Bush, δεν εξελέγη με νοθεία, κλέβοντας τους ψήφους μιας περιφέρειας όπου κυβερνήτης ήταν ο αδερφός του. Θεωρούν ότι οι πρωτεργάτες του πολέμου «κατά της τρομοκρατίας», μπορούν πλέον, να υπηρετούν την Morgan Stanley ας πούμε, όπως συμβαίνει με τον Πιόνι Μπλερ, ή τις Σαουδαραβικές πετρελαϊκές εταιρείες, όπως συμβαίνει με την οικογένεια Bush. Θεωρούν μάλλον μια ατυχή συνωμοσιολογική σύμπτωση, τα 2 ισχυρά κεφάλια της «κυβέρνησης» Μπους, ο μεν Ντόναλντ Ράμσφελντ, να είναι ο μεγαλομέτοχος της εταιρείας Gilead Sciences, που αρχικά παρασκεύασε και μοσχοπούλησε το Tamiflu, το φάρμακο – απάτη κατά της επιδημίας – απάτη H5N1, o δε Ντικ Τσένευ, να είναι ο μεγαλομέτοχος της εταιρείας Halliburton, αυτής που πήρε με απευθείας ανάθεση την μεγαλύτερη πίτα από τα συμβόλαια (δισεκατομμυρίων δολαρίων) «ανοικοδόμησης» του Ιρακ. Το Guantanamο, οι μυστικές απαγωγές και «εκτοπίσεις» αθώων, η διακυβέρνηση ΗΠΑ και Ρωσίας, από πρώην αρχηγούς των μυστικών υπηρεσιών, οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων από ΜΜΕ «διεθνούς κύρους» των μεγιστάνων της ενημέρωσης, οι σκοτεινές διαδρομές χρήματος σε φορολογικούς παραδείσους
Όσο για του "Έλληνες πολιτικούς" της "Ευρωπαϊκής προοπτικής"... τι να πεις. Βία ασύλληπτη, αστυνομικό κράτος και παρακράτος χωρίς ούτε έναν υπαίτιο, διεφθαρμένα και υποθαλπτόμενα ΜΜΕ σε μια σχέση εξάρτησης μόνιμη. Κρυφές διαδρομές κομματικού χρήματος. Εξεταστικές - μαϊμού. Τσίρκο και επιθεώρηση. Αγραμμοτοσύνη, ασχετοσύνη, παράνομοι πρόσοδοι, ατέλειωτη λίστα με ωφέλη και παραχωρήσεις. Δικαιοσύνη και ελευθερία έκφρασης, βιασμένες. Νόμοι για περιοριορισμό της και παρεμβάσεις. Ασυλία, ειδικές διατάξεις - φωτογραφικές, στημένοι (μόνο στημένοι) διαγωνισμοί, συνέργεια σε οικονομικά εγκλήματα, προστατευόμενοι από έναν στρατό μπράβων και "οργάνων της τάξης". Νοοτροπία ραγιά, απίστευτη τσαπατσουλιά, κανένα σχέδιο, κανένα πρόγραμμα. Προνόμια και δικαιώματα χωρίς προηγούμενο. ΑΝΕΥΘΥΝΟ. ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟ. ΄΄Ενα παρακράτος, αμοραλισμού και διαφθοράς, μέσα στο ίδιο το κράτος. Μια μιερή κάστα που συμμαχεί με ό,τι πιο δυσώδες για να επιπλέει στον βούρκο της αυταρέσκειας της, την ώρα που στα πεζοδρόμια μπροστά από λουκέτα, κείνται ρακοσυλλέκτες, άστεγοι, ναρκομανείς, απόκληροι και άμοιροι, τα θύματα της "πολιτικής" κουρελαρίας.

16. ΛΥΣΕΙΣ

Πολλά χρόνια τώρα τίθεται το ερώτημα ποια είναι η λύση; Και είναι γεγονός ότι ουδείς προτείνει την λύση, διότι πολύ απλά είτε αγνοεί είτε δεν θέλει να δει το πρόβλημα. Και τούτο είναι αναμενόμενο και λογικό, δεδομένου ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και όχι μεθοδολογικό και είναι πρόβλημα ταξικό αμιγώς. Θεωρούμε ότι οι εκλογές του 2012, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα δεν θα δώσουν την λύση. Είναι βαθύς ο ύπνος και τέτοια η ψυχολογική πίεση που ασκείται στις αγέλες, που θα χρειαστεί να φτάσουμε στην απόλυτη απαξίωση, προτού φτάσουμε σε μια πραγματική αλλαγή. Ποια είναι η λύση;

Μα, η λύση σε μια διατάραξη της τάξης, δεν μπορεί να είναι άλλη, όμως, από την αποκατάσταση της. Και αυτή είναι ρητά, για την νομισματική κρίση δανεισμού που ζούμε, την πιστωτική κρίση, η επαναφορά του εκδοτικού προνομίου, του προνομίου έκδοσης και κυκλοφορίας του χρήματος στα κράτη ή σε όργανα άμεσα εποπτευόμενα από τα κράτη, με πλήρη διαφάνεια και λογοδοσία. Κανείς δεν λέει να καταργηθεί η πίστωση. Όμως, ο μόνος, ο απόλυτος ρυθμιστής εν προκειμένω, πρέπει να είναι οι κρατικές οντότητες και οι νόμιμα εκλεγμένοι «ηγέτες» τους σε ένα κρυστάλλινο πλαίσιο. Η εκχώρηση του σχετικού δικαιώματος σε ιδιώτες δημιούργησε υδροκεφαλισμό που κατά πάσα βεβαιότητα, απειλεί την ίδια την υπόσταση της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό είναι το συμπέρασμα του κούφιου διλλήματος «Ευρώ η θάνατος». Ο καπιταλισμός απέτυχε, όπως απέτυχαν και όλες οι αντικρουόμενες ιδεολογίες, για έναν πολύ απλό λόγο. Είτε θεωρητικά είτε πρακτικά, έβγαλαν τον άνθρωπο από το επίκεντρο και θεοποίησαν ειδωλολατρικά κάτι χάρτινα (και πλεόν αύλα) ομοιώματα, τα οποία δήθεν είναι η ευτυχία, η τελείωση, ο προορισμός.

Κάποιοι θα πουν, μα η «Αριστερά», ο «Κομμουνισμός» κλπ αλλά ας μην ξεχάσουν πως στην πράξη, οι ιδεολογίες αυτές ακυρώθηκαν πλήρως, παταγωδώς και πολλές φορές ανερυθρίαστα καθώς μάλλον υποτάχθηκαν παρά αντιστάθηκαν στον «εχθρό». Οι Αριστεροί αποδείχτηκαν "αδύναμοι χαρακτήρες" ούτως ειπείν. Και τούτο διότι δεν μπορείς να αποφύγεις την λειτουργία του χρήματος ως μέσου συναλλαγής, στην ζωή του ανθρώπου. Μπορεί σε κάποιος αιώνες, όχι σήμερα, πάντως – πόσο μάλλον χτες ή προχτές.

Η λύση είναι λοιπόν να μπει ένα ΤΕΛΟΣ στα κράτη-δανειζόμενους. Τα κράτη απαγορεύεται να χρωστάνε διότι οι πολίτες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποδουλώνονται τόσο μαζικά, αποφασιστικά και απόλυτα, όπως τώρα συμβαίνει, στο όνομα ενός «κατασκευασμένου Θεού» και των αποστόλων που κηρύττουν το θέλημα του. Το πώς μπορεί ετούτο να εφαρμοστεί, πρέπει να γίνει αντικείμενο μελέτης, ευρείας συζήτησης και διερεύνησης. Αρκεί μόνο να ειπωθεί, ότι με μια συνετή διαχείριση των δημοσιονομικών στην State Money Theory και στην δημιουργία μιας οιωνεί κρατικής τράπεζας, εκλείπει παντελώς η ανάγκη για φορολόγηση, η έλλειψη χρηματοδότησης βασικών πολιτικών δεν υφίσταται, ο εκδημοκρατισμός και η πρόοδος δεν αποτελούν ουτοπία και ξύλινα συνθήματα ή πλαστικοποιημένες κραυγές λαϊκισμού - το νέο τοπίο είναι πολύ καλό για να το πιστέψει κάποιος, απλά και μόνο διαβάζοντας αυτές τις γραμμές.

Είναι όμως σενάριο εφικτό, είναι το φυσιολογικό σενάριο και πρέπει να τύχει επιτέλους της ανάλογης προσοχής. Είναι σενάριο που έχει τύχει ιστορικής εφαρμογής και άγριας πολεμικής από τους καρχαρίες του μονεταρισμού. To «Βόρειοι και Νότιοι» αγαπητοί φίλοι, ήταν απλά μια μάχη στο ποιος θα έχει τον έλεγχο του χρήματος.

Όσον αφορά την υφιστάμενη κατάσταση, αντιπαρερχόμενοι όλους τους πιθανούς και απίθανους λόγους και τα συμφέροντα που την δημιούργησαν, οι πολιτικοί ηγέτες του πλανήτη έχουν μια πολύ εύκολη επιλογή. Μπορούν να θεσμοθετήσουν άμεσα έναν ειδικό φόρο 1% (ένα τοις εκατό) επί όλων των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών παγκόσμια. Μόνο η αγορά συναλλάγματος, έχει ημερήσιο τζίρο περί τα 7 τρις ευρώ. Αντιλαμβάνεστε ότι τα έσοδα θα μπορούσαν να είναι 70 δις ευρώ ημερησίως. Και φυσικά, αντιλαμβάνεστε ότι με προσδοκώμενα έσοδα μόνο από αυτήν την αγορά περί τα 17 τρις ευρώ ετήσια, με την ελάχιστη αυτή φορολόγηση, τα κράτη δεν έχουν ουδεμία άλλη ανάγκη χρηματοδότησης ή διάσωσης στον αιώνα τον άπαντα. Όμως, ο παγκόσμιος τζίρος ανέρχεται σε πολλά δεκάδες τρις, ημερησίως, σε όλα τα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Αντιλαμβάνεστε συνεπώς ότι ο προτεινόμενος συντελεστής, θα μπορούσε να είναι ακόμη μικρότερος, 0,5%, 0,4%, 0,1% ;.

Ενόψει όλων τούτων, όσο οι πολιτικοί θα προτιμούν να δανείζονται εκατοντάδες δις, από τραπεζικούς σωτήρες που έχουν επί της ουσίας πτωχεύσει και όσο θα στηρίζονται και οι ίδιοι από την φαύλη κατασκευή του μονεταριστικού συστήματος, όσο θα μένει στο απυρόβλητο το σύστημα αυτό προκειμένου οι "ηγέτες" να καταφεύγουν σε ληστρική επιδρομή στα εισοδήματα αυτών που τάχα προστατεύουν με συντελεστές απομείωσης 40, 50, 60% ετησίως υπηρετώντας «Μνημόνια» και «Bailouts», αντί να θεσμοθετήσουν άμεσα ένα ταπεινό 1% ή 0,1% επιβάρυνσης για τους λωποδύτες και εν τέλει συνυπεύθυνους (μάλλον πρωταίτιους) του καταντήματος, τόσο εδραιώνεται η αντίληψη ότι κυβερνώμαστε σε παγκόσμιο επίπεδο από πολιτικά muppets που μόνο σκοπό έχουν να γλείφουν και να υπηρετούν τα αληθινά αφεντικά τους.

Δεν χρειάζεται ΚΑΝΕΝΑ πακέτο, καμία νέα τάξη, καμία ενοποίηση τραπεζική και δημοσιονομική όπως λένε οι μάϊνες της μονεταριστικής αλητείας. Μια απλή φορολόγηση, χρειάζεται των κατακτητών. Η χρηματοδότηση της κρίσης, μέσα από ένα τέτοιο Ταμείο Αλληλεγγύσης (με κεφαλαία) θα έλυνε τα χέρια δε των πολιτικών να αναζητήσουν και τις βαρύτατες ποινικές ευθύνες αυτών που τώρα, θεωρούνται "πολύ μεγάλοι για να καταρρεύσουν". Τόσο απλά, τόσο αποτελεσματικά, τόσο άμεσα, τόσο δημοκρατικά.

Εξάλλου χρήζει άμεσης κατάργησης το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ. Είναι πλέον προφανές ποιον εξυπηρετεί. Ακόμα και αν κάποιος ωροδεί επί των προαναφερόμενων μέτρων και τα θεωρεί «δύσκολα» (άσχετο γιατί), δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ανεχτεί να υπάρχει σήμερα, στο καταστατικό της Ένωσης όρος που να επιτρέπει οι ιδιώτες να δανείζονται με 1% και τα κράτη (δηλ. το κοινωνικό σύνολο) με 15-20%. Δεν μπορεί να συνεχίζει να αποτελεί προοπτική, η «Ευρώπη του Ευρώ» με όργανα που στελεχώνονται από ανύπαρκτους, ανεξέλεγκτους, μη αιρετούς «άρχοντες» του σκότους και της δυσωδίας, με πρακτικές Σοβιέτ και Γκούλαγκ. Με πυρηνικά όπλα στα χέρια τους κατά του άμαχου πληθυσμού.

Δεν μπορεί, δεν γίνεται, το υπάρχον πιστωτικό σύστημα και οι πρακτικές του να μένουν στο απυρόβλητο.

Δεν επιτρέπεται να μην υπάρχει φως στις συναλλαγές των ελεφάντων την ίδια ώρα που ακτινοσκοπούμε τα μυρμήγκια. Η πραγματική Ευρώπη, αυτή των λαών και της ιστορίας πρέπει να φωνάξει έλεος!ως εδώ! Όλοι μας θέλουμε την Ευρώπη, την Ένωση των λαών και των ιστοριών τους, πιο σωστά την προσέγγιση. Και γιατί όχι, με ένα νόμισμα που θα είναι το νόμισμα των πολιτών και κρατών της και όχι ναπάλμ στα χέρια της ελίτ. Όχι όμως στην κουβέρτα του Ευρώ με την θηλιά της Ευρω-ζώνης στον λαιμό . Αυτό είναι μια εντελώς ανιστόρητη προσέγγιση του τι πραγματικά είναι η Ήπειρος μας και ο κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά. Οι πραγματικοί πολιτικοί και οι νέοι ηγέτες πρέπει να βγουν μπροστά πλέον, προσπαθώντας να ενώσουν και όχι να πολώσουν. Ειδεμή, κάθε μέρα που θα έρχεται, θα φέρνει μαζί της και ένα νέο φοβικό δίλλημα, μέχρι την ημέρα που καμία άλλη λύση δεν θα υπάρχει από την ομαδική αυτοχειρία. Αυτό θέλουμε; Προς τα εκεί πάντως κατευθυνόμαστε.