Τα έμαθες τα νέα ΠΡΟΒΑΤΟ; Το δόγμα : “Πιο Γρήγορα, Πιο Εύκολα, Πιο Πολλά!” έλαβε ΤΕΛΟΣ. Άντε πήγαινε να ψηφίσεις την συνέχεια του κουρέματος σου.

Πιο Γρήγορα, Πιο Εύκολα, Πιο Πολλά!

Γράφει ο Σωτήρης Ζάχος

Υπάρχουν δυο τρόποι για να διαπαιδαγωγεί κανείς τη νέα γενιά. Μπορεί να τη διαπαιδαγωγεί ουτοπικά ή μπορεί να το κάνει ρεαλιστικά. Ο πρώτος τρόπος την παραμικρή σχέση έχει με την πραγματικότητα και άρα είναι ξεκάθαρα ένας τελείως χαζός τρόπος διαπαιδαγώγησης. Ο δεύτερος συνδέεται άρρηκτα με την πραγματικότητα και άρα είναι ο λογικά αποδεκτός. Ο πρώτος εμποδίζει τους νέους να κατανοήσουν τις συνθήκες ζωής προκαλώντας τους ψευδαισθήσεις ως προς αυτές. Ο δεύτερος τους φέρνει σε επαφή με την πραγματικότητα και τους βοηθάει να συνειδητοποιήσουν όσα αργά ή γρήγορα θα βρουν μπροστά τους. Ο πρώτος δεν ωθεί τη νέα γενιά σε προσπάθεια και φυσικά δεν της προσφέρει το παραμικρό εφόδιο. Ο δεύτερος, αντίθετα, το κάνει.



Η κατάρρευση του κόσμου που γνωρίζαμε, οδήγησε στα γνωστά ... ελληνικά δράματα. Το σύγχρονο εθνικό δράμα έχει τίτλο «γενιά χωρίς μέλλον»! Μάλιστα, όσοι πρωταγωνιστούν στην ανάδειξή του είναι εκείνοι που «έσβησαν» το μέλλον αυτής της γενιάς. Δημοσιογράφοι που έπλεκαν εγκώμια στις κυβερνήσεις όταν αυτές διόριζαν ασύστολα, γονείς που απαιτούσαν και πρόσφεραν «τα πάντα» στα παιδιά τους, εκπαιδευτικοί που μοίραζαν απλόχερα μεγάλους βαθμούς για να αποφύγουν τη σύγκρουση με μια καλομαθημένη κοινωνία που είχε στρογγυλοκαθίσει στην καλοπέραση και την ευκολία.


Ανοησίες! Μπορούμε να μιλάμε για πολλούς «χαμένους νέους» αλλά σίγουρα όχι για «χαμένη γενιά». Όλοι αυτοί που προσπαθούν να μας κάνουν να δακρύσουμε δικαιολογούσαν τις επιλογές τους στηριγμένοι στο απλοϊκό «όλοι τα ίδια κάνουν» αλλά τώρα συνειδητοποιούν ότι, δυστυχώς γι αυτούς, κάποιοι έκαναν το διαφορετικό μέσα από συγκρούσεις και ρήξεις. Κάποιοι νέοι προετοιμάστηκαν ρεαλιστικά και είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Κάποιοι άλλοι οδηγήθηκαν σε ουτοπίες, τις οποίες ήδη παρακολουθούν να καταρρέουν. Γιατί μπορεί το να μεγαλώνει ένας νέος βουτηγμένος στην ουτοπία να είναι πιο ανόητο και από προεκλογικό λόγο υποψηφίου αλλά η ελληνική κοινωνία έδειξε έντονα τη σταθερή προτίμησή της στην απόλυτη και ξεκάθαρη ανοησία. Ένα μεγάλο ποσοστό νέων που αυτή την περίοδο τελειώνει το Λύκειο, φοιτά στο Πανεπιστήμιο ή βολοδέρνει στα λουσάτα καφέ όλο πόζα και ιδέα έχει μεγαλώσει χαμένο στο τρίπτυχο: «πιο γρήγορα, πιο εύκολα, πιο πολλά»!

Εκπληκτικό νόημα ζωής αλλά ταιριάζει μόνο στα μαρούλια. Τα φυτεύεις, τα ποτίζεις κι αυτά μεγαλώνουν αναμένοντας στωικά το ξεπάτωμά τους. Κάποιος να ειδοποιήσει επιτέλους αυτά τα παιδιά ότι η απλοϊκή ιδέα που τους καλλιέργησαν δεν ισχύει πλέον. Ο κόσμος στον οποίο ίσχυε έχει πεθάνει παρασύροντας και όσα τον χαρακτήριζαν. Με πιο απλά λόγια, αυτό σημαίνει: Παιδιά, παίξατε και χάσατε, γιατί δεν ποντάρατε στα σωστά σημεία. Όσα σας έταξαν απλώς δεν υφίστανται. Η «ευκολία» που περιμένατε πήγε περίπατο μαζί με το «γρήγορα» και το «πολλά». Τελείως μεταξύ μας, νομίζω ότι θα αργήσουν να επιστρέψουν, οπότε φάτε μόνοι σας και μην τους περιμένετε.


Εννοώ ότι παιδιά που απλώς έμαθαν να έχουν ό,τι επιθυμούσαν, που έπαιρναν μεγάλους βαθμούς χωρίς να προσπαθήσουν ποτέ και για τίποτα, θα έχουν ένα … τοσοδούλικο προβληματάκι. Γιατί όλο αυτό δε θα ήταν διόλου κακό, αν ο κόσμος παρέμενε στάσιμος, αν οι συντηρητικές και αντιπαραγωγικές επιλογές μας εξασφάλιζαν στο Δημόσιο την πολυτέλεια να παραμένει ένας μόνιμος, σίγουρος και διόλου απαιτητικός εργοδότης. Ωραίο παραμύθι αλλά έφτασε στο τέλος του. Τώρα τα καλομαθημένα που επένδυσαν στην ανόητη ευκολία του τίποτα και στην ανέξοδη παθητικότητα της άγνοιας βρίσκονται ξεκρέμαστα, οπότε κάποιος να βρεθεί να τα ... κρεμάσει.


Το γεγονός ότι αρκετοί από αυτούς θα πάνε χαμένοι δε σημαίνει, όμως, ότι θα παρασύρουν και τους υπολοίπους. Για αρκετούς είναι πλέον αργά. Ευτυχώς όχι για όλους. Είναι βλακώδες να μιλάμε για «χαμένη γενιά» και να εννοούμε ότι όλοι οι εκπρόσωποί της βράζουν στο ίδιο καζάνι. Αυτό θα ήταν παράλογο, πρωτίστως επειδή δεν υπάρχει τόσο μεγάλο καζάνι ώστε να χωρέσουν όλοι. «Δευτερίστως», επειδή η σημερινή νέα γενιά εκτός από καλομαθημένους μπούληδες, συμπεριλαμβάνει (το βεβαιώνω αυτό) και άξιους εκπροσώπους. Παιδιά που προβληματίζονται και προγραμματίζουν, που κοπίασαν και θα συνεχίσουν να το κάνουν, παιδιά που γνωρίζουν τις δυσκολίες αλλά και τις ευκαιρίες που υπάρχουν, παιδιά που δεν παρασύρθηκαν στην εύκολη λύση του «τίποτα», σε ανούσιες αντιδράσεις και επιλογές, που διαθέτουν ήδη αξιόλογα εφόδια και πρόκειται να αποκτήσουν κι άλλα, παιδιά ώριμα και δυναμικά που δεν περιμένουν τίποτα έτοιμο, που ξέρουν ότι η επιτυχία δεν είναι εύκολη ούτε και γρήγορη, ζουν ανάμεσά μας. Ξέρουν ότι έχουν δικαίωμα να θέλουν «πολλά» ακόμα και «όλα» αλλά κανείς δε θα τους τα προσφέρει χωρίς ανταλλάγματα.


Αυτοί δεν έχουν την ψευδαίσθηση ότι η δουλειά είναι κάτι που τους περιμένει στο πιάτο σαν αχνιστό ντολμαδάκι. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τις δικές τους ευκαιρίες θα τις δημιουργήσουν οι ίδιοι και θα το κάνουν πολύ καλά. Τη στιγμή που οι περισσότεροι θα κλαίνε με μαύρο δάκρυ για τη «χαμένη γενιά», κομμάτι αυτής της γενιάς θα τους διαψεύδει προχωρώντας δυναμικά και με πείσμα θα συνεχίσει να ονειρεύεται, να προσπαθεί, να σχεδιάζει και τελικά να πετυχαίνει. Στο κάτω κάτω αυτός δεν είναι ο ρόλος των νέων; Τώρα είναι η ευκαιρία να αναδειχτούν όσοι κοπίασαν και να πετύχουν εκεί που οι προηγούμενες γενιές απέτυχαν. Το εθνικό τρίπτυχο «πιο γρήγορα, πιο εύκολα, πιο πολλά» τα ... κακάρωσε. Ευτυχώς! Άλλωστε τους καλομαθημένους μπούληδες, που αδιαμαρτύρητα αφέθηκαν στην εύκολη λύση της ... φροντίδας όσων επέλεξαν να μην τους φέρουν σε επαφή με την πραγματικότητα, δεν τους συμπάθησα ποτέ!

 

Τί δεν καταλάβατε;

Απαντώ: ΟΛΑ!

ΠΗΓΗ: FRAPEZITIS