Το σχέδιο

Διαβάστε παρακάτω, με απλά λόγια, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην παγκόσμια "οικονομία".  

Όπως πάντα, ο cioant1 δίνει ρέστα στην ανάλυση των τάσεων της παγκόσμιας οικονομίας...

 

Με το δολάριο και τα τρισεκατομμυριάκια που τυπώνουν οι ΗΠΑ τι γίνεται;

Η "αγοραστική δύναμη" του δολαρίου διαρκώς πέφτει

Καθώς μια ολόκληρη εποχή (η "μεταπολεμική εποχή") τελειώνει, ολόκληρο το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα προσπαθεί να αναδιαταχθεί, προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία του.

Από οικονομικής άποψης, η προηγούμενη εποχή χαράχτηκε στη σύνοδο του Μπρέτον Γούντς, με τις ΗΠΑ να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στη Δύση και νομισματικά μέσω της κυριαρχίας του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.

Όμως, η εποχή της παγκόσμιας ηγεμονίας τους τελειώνει, και αυτό φαίνεται και με το δολάριο. Εδώ και πολύ καιρό έχουμε δει σειρά άρθρων για το Μπρέτον Γουντς, τη σύνδεση δολαρίου-χρυσού-πετρελαίου, το δίλημμα του Τρίφιν, την κατάργηση του "κανόνα του χρυσού" από το Νίξον, το ρόλο του χρυσού, την πετρελαική κρίση του 1973, το SDR, κτλ, αλλά βέβαια έχουμε αναλύσει και την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας.

Για την ιστορική ανάλυση, που είναι απαραίτητη για να καταλάβει κανείς το πως φτάσαμε ως εδώ και το τι πραγματικά γίνεται, μπορείτε πχ να διαβάσατε το πιο πρόσφατο άρθρο μας, το οποίο συνοψίζει τα κυριότερα σημεία, κλικάροντας εδώ. Στη συνέχεια του άρθρου, θα θεωρήσουμε όλα αυτά τα πράγματα ως γνωστά, προκειμένου να παρουσιάσουμε απλά τις νεότερες εξελίξεις.

Όσο για τη σημερινή κατάσταση, έχουμε δει σε πληθώρα άρθρων μας τα απίστευτα ποσά νομισμάτων που τυπώνουν κυρίως οι ΗΠΑ αλλά και οι υπόλοιποι. Και έχουμε εξηγήσει το γιατί γίνεται αυτό - για παράδειγμα, σε προηγούμενο άρθρο μας λέγαμε ότι:

(α) Η άρχουσα τάξη έχει -πλέον- στη διάθεση της δισεκατομμύρια πάμφτηνους εργάτες στην Ασία και αλλού, με αποτέλεσμα να θεωρεί "υπερβολικά ακριβούς"/"καλομαθημένους" και άρα "μη ανταγωνιστικούς" τους εργάτες της Δύσης.

Μετά δηλαδή την κατάρρευση του "Ανατολικού μπλοκ", ο καπιταλισμός κατάφερε -και μπράβο του- να ενσωματώσει στην παγκόσμια αγορά τις πρώην "κομμουνιστικές" αυτές χώρες και επίσης την Κίνα και άλλες περιοχές της Ασίας. Αυτές οι περιοχές ήταν και είναι πολύ πιο "ανταγωνιστικές", διότι η εκεί εργατική δύναμη είναι πάμφτηνη.

(β) Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα είναι χρεωκοπημένο, διότι έχει δώσει τεράστια δάνεια (για να αναπληρωθεί έτσι το κεφάλαιο που εδώ και χρόνια φεύγει από τη δύση και μετακομίζει/επενδύεται στην -κατά πολύ ανταγωνιστικότερη- Ασία). Αυτά τα δάνεια ΔΕΝ μπορούν να αποπληρωθούν.

Ως εκ τούτου, οι πιθανές λύσεις είναι δύο:

(1) Πρέπει να "κινεζοποιηθούν" οι δυτικοί εργάτες (ώστε να γίνουν ανταγωνιστικοί και να προτιμηθούν και αυτοί για επενδύσεις από τους κεφαλαιοκράτες), και ταυτόχρονα να δωθούν τρισεκατομύρια δολάρια στις χρεωκοπημένες τράπεζες για να επιβιώσει το καπιταλιστικό σύστημα.

(2) Πρέπει οι εργάτες να επαναστατήσουν, τσακίζοντας τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους πολιτικούς της άρχουσας τάξης, και να αναλάβουν αυτοί την εξουσία.

Αν υποθέσουμε ότι ακολουθούμε την πρώτη λύση, πώς θα βρεθούν αυτά τα τρισεκατομμύρια που χρειάζονται οι τράπεζες; Πώς θα μειωθούν οι μισθοί των εργατών;

Πέρα από τον "κλασσικό" τρόπο της ωμής μείωσης μισθών για τους εργάτες και την απόδοση αυτών των χρημάτων στις τράπεζες, έχουμε δει σε σειρά άρθρων ότι το μεγαλύτερο μέρος των "πακέτων σωτηρίας" προέρχεται από την εκτύπωση χρήματος από το πουθενά. Αυτό το χρήμα το αρπάζουν οι τράπεζες κλείνοντας τις τρύπες των ισολογισμών τους, και παράλληλα η εκτύπωση αυτού του πληθωριστικού χρήματος υποτιμά το νόμισμα, με αποτέλεσμα η αξία του μισθού του εργάτη να πέφτει (έμμεση δηλαδή μείωση μισθού).

Όσο για το ακριβές ποσό που χρειάζονται οι τράπεζες, αυτό είναι μάλλον απροσδιόριστο, δεν μπορεί δηλαδή να υπάρξει ακρίβεια. Μιλάμε πάντως για τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων. Όπως άλλωστε έχουμε δει και σε παλιότερα ποστ πχ για το στεγαστικό στις ΗΠΑ, που ήταν και το "επίκεντρο" της κρίσης, τα σπίτια που κατάσχουν οι τράπεζες στις ΗΠΑ είναι τόσα πολλά που ήδη οι τράπεζες κατέχουν περισσότερα σπίτια απ' όλους τους άλλους Αμερικάνους μαζι.

Αυτό μακροπρόθεσμα οδηγεί σε φεουδαρχικές καταστάσεις, αλλά προς το παρόν οι τράπεζες έχουν απώλειες, διότι αν πχ το αρχικό δάνειο που είχαν δώσει για ένα σπίτι ήταν 100.000$, τώρα το σπίτι αυτό έχει χάσει σε αξία, λόγω "της φούσκας που έσκασε", και αξίζει πχ 70.000$. Άρα για ένα τέτοιο σπίτι, η τράπεζα χάνει 30.000$. Πολ/στε αυτό το νούμερο επί αμέτρητα σπίτια, και βλέπετε το γιατί τα ποσά που χρειάζονται οι τράπεζες είναι τεράστια, και θα πολεμήσουν μέχρι τέλους για να τα πάρουν (διότι αλλιώς χρεωκοπούν - άλλωστε ηδη έχουν κλείσει πάνω από 300 τράπεζες στις ΗΠΑ από το 2008 ως σήμερα).

Ως εκ τούτου, τυπώνουν διαρκώς "φρέσκα" δολάρια, σε "δόσεις", προκειμένου να μη γίνει άμεσα αντιληπτό το φαινόμενο και καταρρεύσει αμέσως το δολάριο (διότι κανείς δε θα θέλει να επενδύσει σε ένα νόμισμα που υποτιμάται διαρκώς). Όσο βέβαια περισσότερο τυπώνουν, τόσο πιο φανερό γίνεται, και τόσο περισσοτερο πέφτει και το δολάριο (δείτε πχ το φαινόμενο της "ανόδου" του χρυσού, που βέβαια μένει σταθερός, δεν ανεβαίνει, απλά το δολάριο είναι αυτό που πέφτει, και το ίδιο ισχύει, λιγότερο ή περισσότερο, και για τα υπόλοιπα "μεγάλα" νομίσματα, όπως πχ το γιεν, η αγγλική λίρα, ή [λιγότερο ελέω Γερμανίας] το ευρώ).


Τις τελευταίες μέρες λοιπόν, στο επίκεντρο της διεθνής προσοχής βρέθηκε η Ιρλανδία η οποία... κοντεύει να δώσει στις τράπεζες το 100% του ΑΕΠ της αν συνεχίσει έτσι(!) - πριν λίγες μέρες τους έδωσαν μερικά ακόμα δισεκατομμυριάκια. Παράλληλα, η Πορτογαλία ετοιμάζεται και αυτή για ΔΝΤ.

Αυτό όμως που "έκλεψε τις εντυπώσεις" ήταν οι δηλώσεις κυρίως της Κίνας εν όψει της Συνόδου της συμμορίας των ιμπεριαλιστών γνωστή με το όνομα "G20".

Οι δηλώσεις αυτές είναι -προς το παρόν- δηλώσεις "και τίποτα παραπάνω". Δε συνοδεύονται από πράξεις. Ίσως γι' αυτό δε λαμβάνουν και την απαραίτητη προσοχή - ούτε από τους λαούς (που νομίζουν ότι ακόμα έχουν την πολυτέλεια να βλέπουν τις "ανάλαφρες" ανοησίες της Φαίης Σκορδά, το Dancing with the stars και ποιος ξέρει τι άλλο), ούτε ακόμα-ακόμα και από μια σημαντική μερίδα "πολιτικοποιημένων" ανθρώπων, που όμως δεν ασχολούνται με τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις.

Ας δούμε λοιπόν τι δήλωσε η Κίνα:
................................

.....διαβάστε τη συνέχεια στο ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ