Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

H Επιστήμη της συνείδησης…

«Ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο γύρω του, με αποτέλεσμα η φύση να μας εμποδίζει να δούμε όλες τις πιθανές πραγματικότητες και να μας αφήνει μόνο με τη «φτωχή» δική μας. Αυτό που βλέπουμε κάθε φορά ως πραγματικότητα είναι το κομμάτι που μας επιτρέπουν οι προκαταλήψεις, οι ιδέες και οι εμπειρίες μας. Αυτές φωτίζουν τον γύρω μας κόσμο και εμείς βλέπουμε μόνο τη σκιά που δημιουργείται από πίσω.»
W. Heisenberg

Η δομή των συστατικών του σύμπαντος

Το σύμπαν είναι φτιαγμένο από υποατομικά συστατικά. Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας του W. Heisenberg δε μπορούμε να προσδιορίσουμε ταυτόχρονα την ενέργεια και τη θέση ενός υποατομικού σωματιδίου. Τα υποατομικά συστατικά, με τη σειρά τους είναι φτιαγμένα από ενέργεια, ενέργεια που εκφράζεται μετην ιδιοσυχνότητα ενός σωματιδίου το οποίο υπάρχει σε μια υπερθέση (δηλ το άθροισμα των απείρων θέσεων ή/και καταστάσεων που το σωματίδιο μπορεί να πάρει όντας και κύμα και σωματίδιο ταυτόχρονα) και η οποία υπερθέση λαμβάνει χώρα (δηλαδή συγκεκριμενοποιήται σε έναν μόνο συνδυασμό θέσης-κατάστασης από τους άπειρους συνδυασμούς που ενυπάρχουν σε αυτό που αποκαλούμε ενιαίο και αδιάσπαστο χωροχρονικό συνεχές και που οι επιστήμονες ονομάζουν συνεχές ηλεκτρομαγνητικό πεδίο) μόλις κάποιος εξωτερικός παρατηρητής (π.χ ένας άνθρωπος) παρατηρήσει ένα σωματίδιο του πεδίου. Και το σωματίδιο συγκεκριμενοποιήται σε έναν μόνο συνδυασμό λόγω της προσδοκίας ή της πίστης ή της προηγούμενης γνώσης του παρατηρητή για αυτό που πρόκειται να παρατηρήσει.

Τα άτομα κατέχουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας και κινούνται με πολύ υψηλές ταχύτητες σε μέρη τεράστιου κενού.

Στην πραγματικότητα η ύληκαι τα άτομα δεν είναι υλικά αντικείμενα αλλά είναι αντανακλάσεις ενέργειας σε κάποιο τεράστιο πεδίο «φωνής», ενέργειας και πληροφορίας.

Αυτό που μας δείχνει η επιστήμη σήμερα είναι πως όταν αλλάζεις το πεδίο τότε αλλάζεις και το άτομο που το δημιουργεί.

Αυτό το αποδεικνύει και το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής όπου όταν παρατηρούμε ένα ηλεκτρόνιο αυτό συμπεριφέρεται ως σωματίδιοενώ όταν δεν το παρατηρούμε συμπεριφέρεται ως κύμα και υπάρχει ένα άπειρο ή απροσδιόριστο φάσμα συχνοτήτων στις οποίες μπορεί να βρίσκεται εν δυνάμει ταυτόχρονα αυτό το ηλεκτρόνιο-κύμα.

Ακολουθεί το πείραμα της διπλής οπής

Όπως αποδεικνύεται και από το παραπάνω πείραμα το ηλεκτρόνιο διαλέγει την σχισμή από την οποία θα μπει και γίνεται ύλη, μόνο όταν το παρατηρήσουμε. Αλλιώς όταν απλά παρακολουθούμε τις ενεργειακές του επιπτώσεις στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο βλέπουμε πως υπάρχει σε έναν θεωρητικά άπειρο αριθμό θέσεων ταυτόχρονα! Σύμφωνα με αυτή τη νέα επιστήμη της συνείδησης, την κβαντική φυσική, σε υποατομικό επίπεδο η πραγματικότητα δημιουργείται από την συνείδηση της προσδοκίας του παρατηρητή ή της μέτρησης που αυτός κάνει.
Δηλαδή η ύλη δεν υπάρχει, παρά μόνο πιθανές κίνησης της συνείδησης του παρατηρητή. Το στιγμιότυπο της συνείδησης για το οποίο πρώτος μίλησε ο Αριστοτέλης έρχεται και πάλι στο προσκήνιο μετά από χιλιάδες χρόνια μέσα από την κβαντική φυσική!

Το σύμπαν ως ολόγραμμα

Ολόκληρο το σύμπαν είναι μιαολογραφική έκφραση. Σε μια ολογραφική εικόνα κάθε μέρος της είναι ένα πλήρες αντίγραφο του όλου.

Σε ένα ολόγραμμα εάν πάρουμε ένα κομμάτι του θα δούμε πως αυτό θα μας δώσει το αρχικό ολόγραμμα. Με λίγα λόγια δηλαδή σε ένα ολόγραμμα κάθε ελάχιστο κομμάτι του περιέχει την πληροφορία του όλου.

Αν τώρα αλλάξουμε έστω το πιο μικρο κομμάτι, αυτή η ελάχιστη αλλαγή θα έχει επιπτώσεις και σε ολόκληρο το ολόγραμμα.

Και επειδή ακριβώς το σύμπαν αποτελείται από τα πολύ μικρά υποσωματίδια γι’αυτό δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την πραγματικότητα γιατί διαχωρίζουμε τη θέση μας όντας παρατηρητές και νομίζουμε πως τίποτα από αυτά που πράττουμε ή σκεφτόμαστε δεν έχει επίπτωση στο όλο. Ωστόσο αυτό φυσικά δεν συμβαίνει αφού όλο το σύμπαν στην τετραδιάστατη μορφή του είναι η ολογραφική αντανάκλαση του συνόλου των συστατικών του.

Πως δημιουργούμε την πραγματικότητα γύρω μας

Υπάρχει ένας ωκεανός καθαρής παλλόμενης συνείδησης στο εσωτερικό του καθενός και είναι η αρχή κάθε σκέψης και ύλης.Η ποιότητα και η υλική υπόσταση όλων των αντικειμένων γύρω μας κατά κάποιο τρόπο δεν αυτοπροσδιορίζεται αλλά καθορίζεται από το μυαλό το οποίο την αντιλαμβάνεται. Αυτό που συμβαίνει στ’αλήθεια είναι ότι η πραγματικότητα ορίζεται από αυτόν που την παρατηρεί!

Η πραγματικότητα δεν υπάρχειχωρίς το μυαλό που την παρατηρεί… Χωρίς το μυαλό η πραγματικότητα υπάρχει μόνο σαν απεριόριστη πιθανότητα.

Η πραγματικότητα είναι μια προβολή του μυαλού.Όλη η ύλη που υπάρχει γύρω μας είναι αποτέλεσμα πιθανών υποατομικών συχνοτήτων και αυτό σημαίνει πως εάν αλλάξουμε αυτή τη συχνότητα, η δομή της ύλης παύει να είναι η ίδια και θα αλλάξει και αυτή.
Έχουμε συνέχεια συναισθήματα. ιδέες, αξίες και σκέψεις τα οποία όλα αυτά αλλάζουν το πεδίο με τον ίδιο τρόπο που στο πείραμα της σχισμής ο παρατηρητής αλλάζει το πεδίο και “αναγκάζει” το ηλεκτρόνιο να περάσει από συγκεκριμένη σχισμή τη στιγμή που το παρατηρεί και άρα κατά κάποιο τρόπο δημιουργούμε την πραγματικότητα γύρω μας εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους στο σύμπαν διαμέσου των υποατομικών σωματιδίων.
Αφού λοιπόν στην ουσία έχουμε ιδρύσει την πραγματικότητα στην οποία ζούμε και η φύση του ανθρώπινου σώματος είναι ένα βιολογικό κομπιούτερ ενώ η φύση του μυαλού είναι συνειδησιακή, μετά κοιτάμε στη δομή του κόσμου και πως αυτός είναι κατασκευασμένος και αναρωτιόμαστε γιατί γίνεται το ένα και γιατί το άλλο και στην τελική γιατί ζούμε σε ένα τόσο σκληρό κόσμο. Γιατί όταν ο κόσμος κοιτάει μόνο μέσω των ματιών του πιστεύει ότι αυτό μόνο υπάρχει εκεί έξω. Αλλά δεν είναι έτσι… είναι μόνο μια πολύ πολύ μικρή συχνότητα του αληθινού σύμπαντος το οποίο λαμβάνει χώρα σε ένα άπειρο πεδίο ενέργειας και ατελείωτων εμβελειών συχνοτήτων και βασικά είναι σαν με έναν απλό φωτογραφικό φακό να προσπαθούμε να δούμε μια ολογραφική φωτογραφία (σκεφτείτε την σαν μια 3D εικόνα) και όλη την πληροφορία που αυτή περιέχει.

Τελικά είναι η δράση της συνείδησης που προκαλεί την δημιουργία του σύμπαντος

Δεν γίνεται να υπάρχει ένα σύμπαν χωρίς εμάς διότι ακριβώς αυτή μας η ιδιότητα να παρατηρούμε το σύμπαν είναι και η πράξη αυτή που δημιουργεί το σύμπαν και την πραγματικότητα γύρω μας.
Μπορεί να μη βρούμε ποτέ την άκρη του σύμπαντος ή το πιο μικρό υποσωμάτιο από το οποίο αποτελούνται τα πάντα στο σύμπαν ακριβώς γιατί κάθε φορά που παρατηρούμε οτιδήποτε, κάθε φορά που η συνείδηση εξερευνά με την προσδοκία της αναζήτησης και της αναμονής πως κάτι θα υπάρχει εκεί αυτή ακριβώς η δράση της παρατήρησης είναι και η ενέργεια που δημιουργεί αυτό το κάτι που νομίζουμε ότι υπάρχει για μας εκεί έξω. Άρα δημιουργούμε όλο το σύμπαν καθώς προχωρούμε.

Ο φόβος ως κατασταλτικός παράγοντας της συνείδησης

Το στιγμιότυπο του σύμπαντος λοιπόν είναι συνειδησιακό όμως στην δική μας πραγματικότηταείναι υλικό και αυτό οδηγεί στον φόβο που καλλιεργείται από το δόγμα της οικονομίας μέσω της ανικανοποίητης επιθυμίας απόκτησης.
Και έτσι ο άνθρωπος οδηγείται σε απόγνωση στην προσπάθειά του να αποκτήσει ολοένα και περισσότερα υλικά αγαθά και πλούτο ή στην προσπάθειά του να τα βγάλει πέρα.
Ο φόβος είναι ένα είδος καταστολής του εγκεφάλου και εμποτιζόμαστε με φόβο από όλη αυτή την καθοδηγούμενη κοινωνία που μας χειραγωγεί και μας τρέφει με φόβο με αποτέλεσμα να ενδιαφερόμαστε για το αύριο και να έχουμε τύψεις για το παρελθόν ξεχνώντας όμως το παρόν. Αυτές οι πολύ χαμηλού επιπέδου συχνότητες του εγκεφάλου που προέρχονται από τον φόβο μας οδηγούν σε μια νεκρή κατάσταση.
Όσο περισσότερο κάποιος άνθρωπος εθίζεται στον φόβο τόσο περισσότερο πιστεύει σε αυτήν την πραγματικότητα και αφού το σύμπαν είναι ολογραφικό συμβάλουμε στην δημιουργία της με το να την πιστεύουμε διότι κάθε σκέψη που υπάρχει δημιουργεί την πραγματικότητα.

Ζούμε φυλακισμένοι σε μια ζωή που άλλοι κατασκεύασαν για εμάς

Βλέπουμε λοιπόν πως η συνείδηση είναι η προγραμματιστική γλώσσα του σύμπαντος που εμείς δημιουργούμε και γι’αυτό τα εντολοδόχα μίντια μας αποπροσανατολίζουνγιατί ακριβώς αυτοί που τα καθοδηγούν γνωρίζουν πως εμείς είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητας μας οπότε αν χειραγωγηθούμε με κάποιο τρόπο ή αν αποχαυνωθούμε ή αν φοβόμαστε γιατί άλλοι μας θέλουν έτσι, θα δημιουργηθεί μια ανάλογη πραγματικότητα.
Καθώς φαίνεται λοιπόν. η πραγματικότητα που δημιουργούμε δεν είναι δική μας αλλά των καθοδηγητών μας.
Γιατί η δημιουργία είναι αλλουνού και όχι δική μας.
Λοιπόν σκέψου..Ποιες είναι οι προσδοκίες σου, τι είναι αυτό στο οποίο πιστεύεις και ποιος σου έχει μεταδώσει την ήδη υπάρχουσα γνώση που έχεις?
Αφού όμως σύμφωνα με τη φυσική εμείς δημιουργούμε την πραγματικότητα γύρω μας εφόσον όταν παρατηρούμε ένα αντικείμενο αυτό παίρνει μια συγκεκριμένη μορφή λόγω της προσδοκίας μας γι’αυτό εύλογα θα έπρεπε να αναρωτηθούμε εάν αυτό που περιμένουμε είναι δική μας ή όχι επιλογή.
Μήπως κάποιοι τα γνωρίζουν όλα αυτά και γι’αυτό μας τρέφουν με συγκεκριμένη “πραγματικότητα” διάμεσο των media, μας ταΐζουν με προσδοκίες, αυταπάτες, φόβο, αποχαύνωση, οικονομική κρίση ,υλισμό, καταναλωτισμό, ατομικισμό, πρόσκαιρη διασκέδαση, ευτελή ενημέρωση, αδιαφορία για τα πάντα και όλα αυτά που κρατάνε το ανθρώπινο μυαλό φυλακισμένο? Μήπως για να δημιουργούμε μόνοι μας αυτή τη πραγματικότητα που μας καταδυναστεύει και που κάποιοι μας εκμεταλλεύονται και κερδίζουν ασύστολα εις βάρος μας διάμεσο αυτής?

Είναι τα χρήματα αυτό που πραγματικά ζητάμε και θέλουμε?

Και κυρίως μέσω του χρήματος και την αγάπη μας για αυτό, καταφέρνουν και επιτυγχάνουν όλα τα παραπάνω και έχουν εισβάλλει σε κάθε πτυχή και επίπεδο της πραγματικότητάς μας.

Και το αφήνουμε αυτό να συμβαίνει ενισχύοντας συνεχώς αυτήν την πραγματικότητα.
Ας κοιτάξουμε πάλι τα πιστεύω μας και ας τα ξανά μελετήσουμε προσεκτικά.
Μήπως πιστεύετε πως θα βρεθούμε στα πρόθυρα οικονομικής κρίσης? Μήπως νιώθετε πως μας εκμεταλλεύονται? Μήπως πιστεύετε πως μια καινούρια τάξη πραγμάτων έρχεται? Το ίδιο με σας πιστεύουν εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο…Μήπως τα έχουμε δεχθεί λίγο πολύ όλα αυτά?
Ε λοιπόν ίσως αν τα πιστεύουμε να έρθουν μπροστά μας και να γίνει η πραγματικότητα που πάντα φοβόμασταν γι’αυτό έχει καταστεί σε εμάς τόσο οικεία.
Και επειδή λοιπόν κάποιοι τα γνωρίζουν όλα αυτά γι’αυτό μας βομβαρδίζουν με τις ίδιες εικόνες, τα ίδια πρότυπα και τα ίδια πιστεύω, του φόβου και της αποτροπής της δημιουργίας της δικής μας συνολικής πραγματικότητας γι’αυτό δεν μας αφήνουν να κάνουμε το δικό μας κβαντικό άλμα της πίστης και να αναγκάσουμε το ηλεκτρόνιο να περάσει από την δική μας επιλεγμένη σχισμή, να αναγκάσουμε το σωματίδιο σε υποατομικό επίπεδο να γίνει η δική μας συνολική και μοναδική πραγματικότητα με την έννοια της αγάπης του όλου.

Η συνειδητοποίηση ότι ο άνθρωπος δεν ατομικό ον και η αληθινή αγάπη για το καθετί γύρω μας είναι το κλειδί της ευτυχίας

Εν κατακλείδι αν πιστέψουμε στο γενικό καλό του πλανήτη μας και στο καλό για τον άνθρωπο, και εκατομμύρια από μας το πιστέψουν μεκάθε ψυχικό μας απόθεμα και με κάθε κάθε ίνα της συλλογικής ύπαρξής μας, τότε ίσως αυτή η ενιαία αγάπη και ειρήνη να τους χαλάσει τα σχέδια.
Η επιστήμη μας το λέει αυτό..Παλαιότερα μας το είπε και η θρησκεία. Ακόμη πιο παλιά το έλεγε και η αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία…
Καιρός να το γνωρίσουμε και να το κατανοήσουμε ώστε να απελευθερωθούμε στη δική μας συλλογικότητα της συνείδησης..
Πρέπει να δημιουργήσουμε την πραγματικότητα της αγάπης
Είμαι λοιπόν πεπεισμένος πως αν ένα μικρό ποσοστό της ανθρωπότητας αφυπνιστεί, αυτό θα οδηγήσει την παγκόσμια συνείδηση στο δικό της κβαντικό άλμα, δημιουργώντας μια πραγματικότητα, χωρίς δυστυχισμένους ανθρώπους και χωρίς διαφοροποιήσεις μεταξύ των όντων αφού τίποτα δεν θα έχει την ανάγκη να ξεχωρίσει από κάτι σε αυτό το σύμπαν της συλλογικής συνείδησης, μια πραγματικότητα πέρα από τα όρια και της πιο τρελής μας ουτοπικής φαντασίας….


Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Τα είχε όλα το Σύνταγμα: Παρακρατικούς, βία, πασαρέλα και άδολους αγωνιστές...


Το σύστημα ξέρει να διαλύει οποιαδήποτε συγκέντρωση εν τη γεννέσει της

Έχω κάποιες ώρες που γύρισα από την πορεία στο Σύνταγμα και ακόμα δεν έχουν συνέλθει τα μάτια μου από τα δάκρυα και το τσούξιμο. Η Δημοκρατία του ΓΑΠ και του συστήματος λειτούργησε για μία ακόμη φορά άψογα!

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πάρκαρα σε ένα στενό κάτω από την Πατησίων και το 'έκοψα' με τα πόδια ως το Σύνταγμα. Ήμουν στο Πεδίο του Άρεως 11.15 και ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός. Προχώρησα κατά μήκος όλη την Πατησίων μέχρι την Ομόνοια. Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς. Άλλοι ανηφορίζαν προς το Σύνταγμα και άλλοι πηγαίναν αντίθετα για να ενταχθούν σε κάποια πορεία. Η κινητικότητα ήταν μεγάλη.


Ήμουν στο Σύνταγμα γύρω στις 12.00. Είχε μαζευτεί και εκεί αρκετός κόσμος και ήμασταν όλοι στην αναμονή για να φτάσουν οι διάφορες πορείες. Τότε γύρω στις 12.30 αρχίζει να φτάνει η πορεία του ΠΑΜΕ. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό!

Κοιτάζοντας το πλήθος του ΠΑΜΕ από το Σύνταγμα έτσι όπως ξεπρόβαλε από την Σταδίου το θέαμα ήταν εκπληκτικό. Χιλιάδες κόσμου, ο ένας δίπλα στον άλλο, δίνοντας σου την εντύπωση ότι δεν θα σταματήσουν ποτέ να καταφθάνουν και άλλοι και άλλοι! Και τότε έγινε το ανεξήγητο. Η πορεία του ΠΑΜΕ δεν σταμάτησε στο Σύνταγμα, ώστε να ενωθεί με τον υπόλοιπο κόσμο που είχε κατέβει αυθόρμητα αλλά συνέχισε! Οι χιλιάδες του ΠΑΜΕ απλά έφυγαν! Έκαναν την παρέλαση τους και εξαφανίστηκαν! Ήταν σαν να έβλεπες ένα τεράστιο τρένο με αμέτρητα βαγόνια που αντί να σταματήσει στον σταθμό αυτό συνέχιζε την πορεία του μέχρι να εξαφανιστεί από τον χάρτη!

Ο κόσμος ο υπόλοιπος εν τω μεταξύ είχε μεγαλώσει κατά πολύ. Υπήρχε παλμός, υπήρχε ενθουσιασμός και όλοι έδειχναν αποφασισμένοι να μην το κουνήσουν έως ότου λάβει το μήνυμα και έρθει και άλλος κόσμος, έως ότου οι χιλιάδες γίνουν εκατομμύρια και επιτέλους ξεκινήσει η πτώση του σάπιου κομματικού συστήματος. Ιδιαίτερα συγκινητική και φορτισμένη ήταν η στιγμή που ο κόσμος άρχισε να τραγουδάει το 'Πότε θα κάνει ξαστεριά' του αειμνήστου Νίκου Ξυλούρη.

Το σύστημα όμως είχε άλλη γνώμη. Σε κάποια στιγμή ακούγονται κάτω από το Σύνταγμα, προς το μέρος του Υπουργείου Οικονομικών, έντονοι κρότοι, στο βάθος υπήρχαν καπνοί και ήταν προφανές ότι οι γνωστοί άγνωστοι με τους 'συνάδελφους' τους, τους μπάτσους ξεκίνησαν να παίζουν τα γνωστά τους παιχνίδια.

Ο κόσμος παρόλα αυτά, απτόητος, να ακούγονται φωνές που να λένε, 'αφήστε τους προβοκάτορες, εμείς καθόμαστε εδώ και δεν το κουνάμε'. Εν τω μεταξύ οι κροτίδες και οι καπνοί όλο και πλησιάζαν. Τότε ξαφνικά δύο κουκουλοφόροι οι οποίοι ήταν στα 2 μέτρα από εμένα και οι οποίοι εισχώρησαν στο πλήθος κάποια ανύποπτη στιγμή, πετάξαν μολότοφ στα ΜΑΤ που ήταν μπροστά από το Σύνταγμα. Αυτό ήταν.

Το σύστημα 'έπιασε το υπονοούμενο' και τότε άρχισαν να πέφτουν βροχή οι κροτίδες και τα καπνογόνα προς το πλήθος που ήταν μαζεμένο στο Σύνταγμα. Ακόμα και τότε ο κόσμος δεν ήθελε να φύγει, αναγκαστικά υποχώρησε λίγο αλλά στο τέλος ήταν αδύνατον να σταθεί κάποιος εκεί.

Το σύστημα είχε για μία ακόμη φορά νικήσει. Το σύστημα με το μακρύ του χέρι, τους γνωστούς-αγνώστους είχε για μία ακόμη φορά κάνει την δουλειά του. Διέλυσε μία ειρηνική συγκέντρωση εν τη γεννέσει της. Η 'δημοκρατία' τους είχε πάλι νικήσει.

Αύριο ένα άλλο πλοκάμι του συστήματος θα συνεχίσει την 'δουλειά'. Οι διορισμένοι δημοσιογράφοι θα εστιάσουν στα επεισόδια (τα οποία τα έχει προκαλέσει το ίδιο το σύστημα!), θα προσπαθήσει να τρομοκρατήσει τον κόσμο ώστε να μην κατέβει στην επόμενη διαδήλωση αφού γίνονται έκτροπα, ενώ παράλληλα για την ταμπακιέρα τσιμουδιά. Αντιθέτως θα περάσεθ το μήνυμα ότι η 'νομιμοποιημένη' κυβέρνηση παρά τις αντίξοες συνθήκες προσπαθεί να τελέσει το έργο της για να σώσει την χώρα μας. Τόσο όμορφα.

Ερωτήματα που δημιουργούνται αυθόρμητα σε όποιον παρευρέθη στην συγκέντρωση:

1. Γιατί ρε 'σύντροφοι' του ΠΑΜΕ δεν σταμάτησατε στο Σύνταγμα ώστε να ενωθείτε με τον απλό κόσμο; Γιατί δεν ενώσατε τις φωνές σας με τις δικιές μας;

2. Τι είναι η πορεία; Πασαρέλα; Έτσι θα πέσει το απολυταρχικό καθεστώς; Θα δίνουμε κάθε 2 μήνες 'ραντεβού', θα έρχεστε εσείς στρατιωτάκια το ένα πίσω από το άλλο με τις σημαιούλες σας, θα κάνετε την βόλτα σας και μετά σπίτι; Νομίζετε ότι έτσι τρομάζετε το σύστημα; Μήπως τελικά είστε μέρος του συστήματος;

3. Τι θα γίνει επιτέλους με τους γνωστούς-αγνώστους; Είναι πια τόσο προφανές που έχει καταντήσει γελοίο. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί η αστυνομία να τους πιάσει. ο κόσμος προσπαθούσε να τους διώξει και τα ΜΑΤ απλά τους κοιτούσαν. Πόσο φανερό είναι πια ότι εξυπηρετούν τέλεια τους σκοπούς σας, λαμόγια του συστήματος και δημοκράτες της πεντάρας. Τρέμετε μην εξεγερθεί ο κόσμος και έχετε τους γνωστούς-αγνώστους για την καταστολή και διάλυση των διαδηλώσεων. Ξεφτυλισμένοι. Θα έρθει όμως σύντομα η στιγμή που την οργή του κόσμου ότι και να κάνετε δεν θα μπορέσετε να την σταματήσετε. Και τότε ... απλά να έχετε τις μηχανές των ελικοπτέρων αναμένες...

Συνθήματα που ακούστηκαν από τον απλό, τον αυθόρμητο κόσμο μπροστά στην Βουλή:

1. Κλέφτες! Κλέφτες! συνοδευόμενο βεβαίως με το γνωστό παράσημο της ανοιχτής παλάμης!
2. Δεν σε θέλει ο λαός, πάρε την τρόικα και μπρος!
3. Γιωργάκη προπονήσου και βάλε τα κολάν, έρχονται οι Έλληνες και σε κυνηγάν!
4. Κουφάλες κουφάλες έρχονται οι κρεμάλες!
5. Ο λαός στην Βουλή οι προδότες στο Γουδί!
6. Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73!
7. Αέρα αέρα να φύγει η χολέρα!
8. Το πασόκ είναι εδώ να ληστεύει το λαό!
9. Τζέφρυ σαν πρώτα θα πας στην Μινεσότα!


ΠΗΓΗ: ΜΑΥΡΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

το βρήκα ΕΔΩ

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο ελληνικός λαός οφείλει μάλλον ευγνωμοσύνη στην τρόικα και τους εκπροσώπους της. Οι σαφέστατες και ειλικρινείς δηλώσεις τους στις 11.2, περιλαμβανομένου και του ύφους τους, δηλώσεις που τόσο θόρυβο προκάλεσαν, και την υποτιθέμενη «αγανάκτηση» της κυβέρνησης, συνιστούν μείζονα συμβολή στην υπόθεση της αφύπνισης των Ελλήνων πολιτών από τις αυταπάτες τους, αφύπνιση που, με τη σειρά της, συνιστά βασική προϋπόθεση σωτηρίας της χώρας.

Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στην τρόικα γιατί μας εξήγησε με αφοπλιστική σαφήνεια ότι η επόμενη «φάση» του «προγράμματος» είναι η λεηλασία της χώρας, η μετατροπή της σε «Μπανανία». Γιατί επιβεβαίωσε ότι στην κυβέρνηση μπορεί να μην αρέσουν οι «ιδιωτικοποιήσεις», δεν έχει όμως ούτε ένα επιχείρημα όταν μιλάει μαζί της και, από την αρχή μέχρι το τέλος, συμφωνεί και εφαρμόζει. Γιατί, επίσης, αποκάλυψε ότι τις ιδέες αυτές δεν τις φέρνει μόνο εκείνη στην Ελλάδα, αλλά τις ακούει και από όλη την ελληνική (παριστάνουσα) «ελίτ». ‘Εχει παραγίνει με την «κουλτούρα της απάτης», που έχει διαπεράσει όλο το σώμα της εθνικής ζωής και συνιστά κεντρική αιτία και σύμπτωμα της κρίσης. Τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που «διαφωνούν» αλλά ψηφίζουν, την αξιωματική αντιπολίτευση που προτείνει, εδώ κι ένα χρόνο, το ίδιο πρόγραμμα λεηλασίας, «καταγγέλλοντας» όμως τον κ. Παπανδρέου ότι δεν διαφωνεί με αυτό! Η καλλιέργεια σκόπιμης σύγχυσης, τα απίστευτα ψέμματα, οι ασυνέπειες και η δημαγωγία, έχουν εξυπηρετήσει επί δεκαετίες την επιβίωση του πολιτικού συστήματος. ‘Όλα όμως έχουν ένα τέλος. Η μόνη πρόβλεψη του Πρωθυπουργού που θα επαληθευθεί στο τέλος είναι το αμίμητο: «θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες».

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός είναι ότι η πραγματικότητα είναι τόσο δυσάρεστη που την αρνείται, με έναν κλασικό για την ανθρώπινη ψυχολογία αγχολυτικό μηχανισμό. ‘Όπως ο άνθρωπος που βλέπει εφιάλτη, ξυπνάει για να απαλλαγεί από ανυπόφορο άγχος, ο άνθρωπος που βλέπει εφιάλτη στον ξύπνιο του μπαίνει στον πειρασμό, όπως και η στρουθοκάμηλος, να χώνει το κεφάλι του στην άμμο, αποφεύγοντας προβλήματα που τον υπερβαίνουν.

Σε αυτόν ακριβώς τον μηχανισμό στηρίζεται η κυβέρνηση και το διεθνές «σύστημα», που την «καθοδηγεί» και κηδεμονεύει, για να περάσει την πολιτική του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Προσπαθεί να την παρουσιάσει ως μια οδυνηρή μεν, αλλά αναγκαία θεραπεία, που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ξαναβγεί κάποτε «στις αγορές», να ξαναγίνει ένα κάπως «κανονικό κράτος». Και όχι βέβαια σαν αυτό που όντως είναι: ένα πρόγραμμα συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας, που συντρίβει τη ραχοκοκαλλιά της ελληνικής οικονομίας, κοινωνίας και κράτους, διάλυσης του (υποτυπώδους) κοινωνικού κράτους, λεηλασίας της χώρας και αποικιοποίησής της, με τρόπο που μπορεί να εξελιχθεί σε καταστροφή μεγαλύτερη της Μικρασιατικής. Γιατί τότε χάθηκε η μισή Ελλάδα, τώρα θα χαθεί η υπόλοιπη, δηλαδή η δυνατότητα ύπαρξης ενός κάπως ανεξάρτητου και κυρίαρχου ελληνικού κράτους, προϋπόθεσης για την αξιοπρεπή επιβίωση του ελληνικού λαού. Από την άποψη αυτή η τρόικα μας βοηθάει να καταλάβουμε που πάει το πράγμα (και τι ακριβώς τους λένε το πολιτικό μας προσωπικό και η «ελίτ» της χώρας).

Το πρόγραμμα «ιδιωτικοποιήσεων» που ανακοίνωσε η τρόικα, είναι εξωφρενικού μεγέθους. Πρακτικά σημαίνει την πλήρη λεηλασία της χώρας, οποιασδήποτε αξίας έχει μείνει στα χέρια του ελληνικού κράτους και μπορεί να του χρησιμεύσει για άσκηση πολιτικής, στην ανάπτυξη, στην κοινωνική του πολιτική. Πρόκειται για το αντίστοιχο διαδικασίας «εκκαθάρισης» χρεωκοπημένης επιχείρησης. Σε αντίθεση μάλιστα με την εκκαθάριση ιδιωτικών επιχειρήσεων, εδώ, πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα έχει η εξυπηρέτηση των διεθνών τραπεζών. Στον κόσμο που ετοιμάζουν, και με το «ελληνικό πείραμα», όλα τα επαγγέλματα έχουν κάποιο ρίσκο, εκτός από ένα: του τραπεζίτη, του κατόχου χρήματος. Μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς καμιά απολύτως συνέπεια. Να σημειώσουμε επίσης ότι η κατεπείγουσα εκποίηση, κακήν κακώς, και σε συνθήκες εθνικής καταστροφής, της δημόσιας περιουσίας, σημαίνει πρακτικά και «σκότωμά» της.

Επιπλέον, στην Ελλάδα δεν έχουμε σοβαρούς καπιταλιστικούς ομίλους. Πρακτικά, η ιδιοκτησία της χώρας θα περάσει σε ξένους, ολοκληρώνοντας μια πορεία αποικιοποίησής της, που θα τη κάνει πολύ σύντομα είδος «Μπανανίας» της Ευρώπης, κάτι σαν τη Γουατεμάλα της «Γιουνάιτεντ Φρουτ». Τέτοιο πρόγραμμα μαζικής φτωχοποίησης και αποικιοποίησης, δύσκολα πραγματοποιείται χωρίς να απειλήσει εν τέλει και τη δημοκρατία, ενδεχόμενο στο οποίο αναφέρθηκε πέρυσι, σε μια δήλωση που δεν προσέχτηκε, ο κ. Μπαρόζο. Και επειδή, σε αντίθεση με τη Γουατεμάλα, η Ελλάδα αντιμετωπίζει και σοβαρό εθνικό πρόβλημα, δεν θα μπορέσει να υπερασπίσει στο τέλος και την εξωτερική της κυριαρχία, στο Αιγαίο, την Κύπρο, τη Θράκη κλπ. ‘Αλλωστε, οι κύριοι της τρόικας δεν έκρυψαν, στην περίφημη συνέντευξή τους, ότι έχουν άποψη και για τις ελληνικές στρατιωτικές δαπάνες.

Βεβαίως ήδη ακούμε τις ανοησίες των Ελλήνων νεοφιλελεύθερων, της πλέον γελοίας και καθυστερημένης εκδοχής νεοφιλελεύθερων, που, ευρισκόμενοι πνευματικά «πίσω από τις αρκούδες», ή απλά ενδιαφερόμενοι μόνο για τα ιδιοτελή συμφέροντά τους, ισχυρίζονται ότι ο ελληνικός λαός θα βρει την υγειά του, όχι φτιάχνοντας το κράτος, αλλά διαλύοντας και αυτό το ελαττωματικό κράτος που έχει. Το λένε μάλιστα αυτά όχι στη αρχή του νεοφιλελεύθερου κύκλου, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχε ίσως κάποιο νόημα, αλλά στο τέλος του, εν τω μέσω μιας σοβαρότατης παγκόσμιας κρίσης, όταν οι ιδιωτικές τράπεζες κινητοποιούν τα κράτη για να τις σώσουν! Ποιος όμως έχει πρόβλημα στον σημερινό κόσμο; Αυτοί ακριβώς που γενίκευσαν τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Ποιοι τα καταφέρνουν σχετικά καλύτερα; Η Κίνα, το κράτος της οποίας είναι πίσω από κάθε σχεδόν οικονομική δραστηριότητα, η Γερμανία, που προστάτευσε ζωτικές κρατικές λειτουργίες. Γιατί είναι καλό για τη γερμανική κρατική τηλεφωνική εταιρεία να αγοράζει τον ελληνικό ΟΤΕ, γιατί εθεωρείτο καλό για την Ελλάδα να αγοράζει ο ΟΤΕ τις τηλεπικοινωνίες Ρουμανίας ή Αρμενίας, και είναι τώρα καλό να ξεπουλήσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε ως συλλογική περιουσία του ελληνικού λαού;

Φυσικά είναι καλό. Είναι καλό για όσους μας έχουν δανείσει. Εμείς θα είχε νόημα να το κάνουμε, υπό δύο όμως προϋποθέσεις: α) ότι θα διατηρούσε η χώρα μια μίνιμουμ δυνατότητα ανεξαρτησίας και πολιτικής, β) ότι θα ξεμπερδεύαμε με το πρόβλημα χρέους/ελλειμμάτων. Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. ‘Όχι μόνο θα ακρωτηριαστούμε, αλλά θα δυσκολέψουμε και την επιβίωσή μας. Το αντίστοιχο στην ιατρική θα ήταν να αρχίσουμε να αφαιρούμε από έναν ασθενή τα όργανα που νοσούν!

‘Εχουμε επισημάνει, και εμείς και πολλοί άλλοι, ότι, σε αντίθεση με τα περισσότερα θέματα, όπου μπορούν να υπάρχουν πολλές απόψεις, το ζήτημα του Μνημονίου δεν επιδέχεται πολλές απαντήσεις. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αφήσει τη χώρα σε πολύ δυσκολότερη κατάσταση από αυτή που τη βρήκε! Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να μείωσε το έλλειμμα με τους ρυθμούς που δεσμεύτηκε ο Παπακωνσταντίνου. Δεν υπάρχει άλλη χώρα συγκρίσιμη με την Ελλάδα που να μπόρεσε να πληρώσει κανονικά χρέος 150% και απάνω του ΑΕΠ. Και είναι αλφάβητο της οικονομικής επιστήμης ότι εφαρμογή δραστικής λιτότητας σε περίοδο κρίσης μετατρέπει την ύφεση σε κραχ, κατά τον κλασικό μηχανισμό του 1929-31, χώρια οι κοινωνικές, πολιτικές, εθνικές συνέπειες, ακόμα και οι συνέπειες στην υγεία του πληθυσμού. Στη χώρα μας είμαστε υποχρεωμένοι να ανακαλύπτουμε συχνά την πυρίτιδα. Θα είχε βγάλει το ΔΝΤ τη φήμη που έχει, αν δεν προκαλούσε παντού τα ίδια αποτελέσματα, αν δεν φτάναμε να έχουμε έκρηξη φυματίωσης στην Αν. Ευρώπη και χολέρας στο Περού; Πρέπει να είσαι ή τελείως απληροφόρητος ή απατεώνας ή ηλίθιος για να πιστεύεις στις ευεργετικές συνέπειες ενός Ταμείου, που, αφού κατέστρεψε τον Τρίτο Κόσμο και τον πρώην «σοσιαλιστικό», συνεχίζει τώρα το θεάρεστο έργο του στην περιφέρεια της ευρωζώνης.

Η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει με βεβαιότητα ακολουθώντας αυτές τις συνταγές, είναι άλλωστε κοινό μυστικό διεθνώς, το γράψαμε κι εμείς από αυτές εδώ τις στήλες, ότι δεν μπορεί να πληρωθεί ποτέ αυτό το βουνό χρέους. Ουδείς, των κατόχων ελληνικών ομολόγων περιλαμβανομένων, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα πληρωθούν στην αξία τους. Βερολίνο και Παρίσι έχουν ήδη συμφωνήσει σε κούρεμα περί το 30%. Σε συνέντευξή του στον γράφοντα, τον Ιούλιο του 2010, ο μεγάλος οικονομολόγος Γκαλμπρέιθ, φίλος του κ. Παπανδρέου, δήλωσε ότι «όλοι ξέρουν ότι αυτό θα γίνει». Αν όμως είναι έτσι, προς τι οι θυσίες στο μεσοδιάστημα και προς τι το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου; Πρώτον, για να οργανωθεί η αναδιάρθρωση του χρέους κατά τον πλέον συμφερότερο και ασφαλέστερο τρόπο για τη συμμαχία «αγορών»-Γερμανίας. Δεύτερο, για να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα, όπως ήδη χρησιμοποιείται, για την πειθάρχηση, από την ίδια συμμαχία, όλης της Ευρώπης. «Κυττάξτε την Ελλάδα, κυττάξτε τι παθαίνουν όσα παιδιά δεν κάθονται καλά», λένε Μέρκελ, Σαρκοζί, Τρισέ, Στρως-Καν και Γκόλντμαν Ζακς, στα υπόλοιπα «παιδιά» της «ευρωπαϊκής τάξης».

Το Μνημόνιο δεν θα θεραπεύσει την Ελλάδα από το πρόβλημα ελλειμμάτων/χρέους. Αυτό που κάνει είναι να την υποβιβάζει σε χώρα-αποικία, προκαλώντας ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα με την προσπάθεια να οδηγήσει, εν ονόματι της «ανταγωνιστικότητας», την αμοιβή και προστασία της εργασίας και το κοινωνικό κράτος σε επίπεδα Κίνας ή Βουλγαρίας. Η Ελλάδα οφείλει να επαναδιαπραγματευθεί τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση Παπανδρέου, να οργανώσει, εκείνη και όχι οι πιστωτές, την αναδιάρθρωση του χρέους, να φτιάξει συμμαχίες εντός και εκτός Ευρώπης, να υπερασπιστεί πολιτικά τον εαυτό της διεθνώς, εν ανάγκη να φτάσει, αν όλα τα άλλα μέσα αποδειχθούν ατελέσφορα, και στο ύστατο όπλο της στάσης πληρωμών, με την παράλληλη χρήση όλων των θεσμικών και πολιτικών δυνατοτήτων που παρέχει στη χώρα η ιδιότητά της ως μέλους της ΟΝΕ. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση, κάθε άλλο, με την ανάγκη ριζικής μεταρρύθμισης του κράτους και της εσωτερικής ελληνικής δομής, που δεν είναι αιτία της κρίσης, αλλά βοήθησε στο να βρεθούμε στην «πρώτη γραμμή». Ούτε βεβαίως με τη ανάγκη προβολής μιας σοβαρής εναλλακτικής λύσης στην κρίση που προκάλεσε η «υπερφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση» σε όλη την Ευρώπη. Ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο κ. Παπανδρέου όφειλε να πρωταγωνιστεί στην εξεύρεση μιας κεϋνσιανής, αναπτυξιακής, προοδευτικής, συνολικής διεξόδου από την ευρωπαϊκή κρίση, αντί να κάνει την Ελλάδα «πιλότο», «πειραματόζωο» ενός νέου ολοκληρωτισμού, εκθέτοντάς την στον κίνδυνο μη αντιστρέψιμης εθνικής καταστροφής.

Epikaira, 17.2.2011
Konstantakopoulos.blogspot.com

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

ΠΑΛΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΝΑ ΔΙΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ…

ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΝ' ΟΨΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ 
 
(όπως αυτές οι 2: Με τροπολογία, εκποίηση ακόμη και ορυκτού πλούτου! 

και
«Βόμβα» Στρος-Καν για Ελλάδα : Καθημερινή), 

Ή ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ (ΑΠΕΡΓΙΑ 23/2)

ΤΟ' ΧΑΝ ΨΥΛΛΙΑΣΤΕΙ...

ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΤΟ "ΝΤΕΡΜΠΙ" ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΨΕΙ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙ' ΑΥΤΑ.

 ΕΙΣΤΕ ΤΟΣΟ ΚΟΥΦΙΟΚΕΦΑΛΟΙ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΑΡΤΟ, ΟΥΤΕ ΤΑ ΘΕΑΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΤΕ...

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ, ΚΥΠΕΛΛΑ, ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ, ΧΑΡΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ, ΑΣΥΛΙΑ, ΜΙΖΕΣ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΟΡΩΝ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΧΑΡΙΕΣ:

ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ:
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 23/2 ΕΧΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ…


"Οταν η οργή των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την περικοπή των ημερομισθίων, των μισθών και των συντάξεων δεν εκφρασθεί σε κοινή δράση, τότε θα περικοπούν ακόμη περισσότερο."

Φτάνει πια! Ως εδώ και μη παρέκει.

Του Μανώλη Γλέζου - "Δρόμος της Αριστεράς"

Οταν η οργή των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την περικοπή των ημερομισθίων, των μισθών και των συντάξεων δεν εκφρασθεί σε κοινή δράση, τότε θα περικοπούν ακόμη περισσότερο.

Όταν η αγανάκτηση των πολιτών για τη μείωση των εισοδημάτων τους, για την ανεργία, για την ύφεση της οικονομίας δεν εξελιχτεί σε κινητοποιήσεις ανατροπής αυτής της πολιτικής, τότε η χρεοκοπία της οικονομίας της χώρας είναι αναπόφευκτη.

Όταν ο θυμός του ελληνικού λαού για το ξεπούλημα του τόπου στην τρόικα και την ολοκληρωτική κατάργηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας δεν μεταλλαχθεί σε εξέγερση, τότε επέρχεται και η υποδούλωση.

Δεν αρκεί η οργή, η αγανάκτηση, ο θυμός. Απαιτείται η έκφραση τους, η εξέλιξη τους, η μετεξέλιξη τους, η μετάλλαξη τους σε κοινή διαμαρτυρία, σε κοινούς αγώνες, σε κοινή εξέγερση εναντίον του δικομματισμού, του Μνημονίου, της τρόικας, εναντίον της υποταγής και της υποτέλειας και υπέρ της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Η απεργία της 23ης Φεβρουαρίου, προσφέρει την ευκαιρία να εκδηλωθεί η πλήρης αντίθεση του λαού στα σχέδια υποδούλωσης του. Παρέχει τη δυνατότητα να ακουστεί καθαρά η λαϊκή βούληση: Να φύγει η κυβέρνηση της υποτέλειας. Φτάνει πια! Ως εδώ και μη παρέκει.

ΠΗΓΗ

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

"Αυτό είναι μωρέ η ζωή που αναλογεί στους ανθρώπους?"

Ένα πολύ "δυνατό" κείμενο απο το blog ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ

ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΑΟΣΜΗ, ΑΧΡΩΜΗ ΚΑΙ ΑΝΥΔΡΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ.

Είμαστε λαϊκιστές, και κοντόφθαλμοι, επιφανειακοί και με πρόχειρη σκέψη, φωνάζουν κάποια πολύ φιλοσοφημένα «μούτρα» (εντός και εκτός δικτύου) που πιθανά πίσω από τις σελίδες τους είμαι βέβαιη πως κρύβονται οι γνωστοί διανοούμενοι του κερατά, που όταν προφέρουν τη λέξη «δήθεν» και «ψεύτης» θα έπρεπε να πέσει ένας κεραυνός να τους κάνει να το βουλώσουν μια και καλή, για να παραδεχτώ πως υπάρχει θεία δικαιοσύνη.
Τι λαϊκιστές βρε κερατά? Αυτές τις μέρες που το σύστημα έχει αρχίσει και δείχνει το φριχτό του πρόσωπο χωρίς κολακείες και παραμυθάκια, αυτές τις μέρες που βγάζει μάτι η πιθανότητα αύριο όλα όσα μάθαμε, όσα κατακτήσαμε, όσα ονειρευτήκαμε για μας και για τα παιδιά μας να γίνουν σκόνη, ποιος είναι λαϊκιστής βρε ζωντόβολα? Έχετε καθόλου ιδέα τι ζόρι τραβάει ήδη (χωρίς να έρθουν τα χειρότερα) μια μερίδα κόσμου, τι σταυρό κουβαλάει ο περισσότερος κόσμος που μένει κάπου εκεί γύρω σας, σε εκείνη τη γη που πατάτε με τα καλογυαλισμένα παπούτσια σας, αλλά δεν σας έχει χώσει κανείς τη μούρη μέσα στο χώμα να νοιώσετε τη μυρουδιά της και την απειλή της τεμπελχανάδες, βολεμένοι και ξενέρωτοι. 
  • Ένα σπίτι με ενοίκιο 250 ευρώ (δηλαδή η κατώτερη τρύπα που μπορεί να βρει κάποιος)
  • Μια κάρτα διαδρομών 45 εύρο
  • Ένας καφές και μια τυρόπιτα (η παρεμφερές ) για κολατσιό για 25 εργάσιμες 50 ευρώ
  • 5 ευρώ την ημέρα για φαγητό (παρακάτω δεν γίνεται να πάει ούτε κι αν το τραβήξεις από τα μαλλιά) κάνουν 150
  • Ένα κατοστάρικο ακόμα για να καλύψεις τις πιο βασικές ανάγκες που έχει κάποιος, να λουστεί, να πλυθεί, να πλύνει τα ρούχα του και τα πιάτα του, να αγοράσει κωλόχαρτο και χαρτοπετσέτες, και σερβιέτες ή ξυραφάκια 100 ευρώ ακόμα (το λιγότερο)
  • Κι ένα τελευταίο κατοστάρικο για τους λογαριασμούς
Μας κάνουν 700 ευρώ.
Έτσι έχουν αποφασίσει πως πρέπει να είναι η ζωή για τους περισσότερους ανθρώπους. Έτσι. Δουλειά (σκλάβου) ένα κολατσιό κι ένας καφές, νοίκι και λογαριασμοί, και ένα ταπεινό φαί για να κρατιέσαι ζωντανός για να παράγεις και να τη περνάνε εκείνοι ζωή και κότα. Το σεργιάνι μας στο κόσμο ήταν δέκα μέτρα γη ξανάγινε δέκα μέτρα. Η ελπίδα δημοκρατίας και το όνειρο πως αλλιώς θα ζούσαν οι άνθρωποι κράτησαν όσο μια ανάσα. Η Δραπετσώνα με το γλαστράκι ξαναζωντάνεψε. Κι οι άνεργοι, οι κακοπληρωμένοι, οι εργάτες που εκβιάζονται, οι λαοί που στενάζουν, οι ζητιάνοι, οι άστεγοι, οι διωγμένοι από τις πατρίδες τους πρόσφυγες, οι άνθρωποι που μαθαίνουν πάλι τι θα πει πόνος, μίσος και απόγνωση, γίνονται η μερίδα του λέοντος για το θηρίο της καπιταλιστικής ασυδοσίας.
Οτιδήποτε παραπάνω από αυτό το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης χρειαστείς χρειάζεται χρήμα ζεστό να ρέει, που αν δεν το έχεις δεν θα το γευτείς, δεν θα το κατακτήσεις, δεν θα το φτάσεις ποτέ. Τώρα αν παίρνεις πιο κάτω (δηλ 400, 500, 600) δεν μπορείς να έχεις ούτε τη τυρόπιτα με το καφέ (εκτός κι αν μείνεις στο σπίτι των γονιών και γίνεις τριάντα χρονών μαλάκας που θα αναγκάζεται να ζητάει από το πατέρα χαρτζιλίκι για να πηδήξει τη γκόμενα)
  
Αν είσαι άνεργος. Άστο.
Αυτό είναι μωρέ η ζωή που αναλογεί στους ανθρώπους? Είμαστε με τα καλά μας?
Δεν το έχεις δει ούτε στον ύπνο σου εσύ καλοπερασάκια, διανοούμενε του κώλου αυτό τον εφιάλτη. Κι αν κάποτε τον είδες, μόλις μπόρεσες κι έπιασες τη καλή τον ξόρκισες σαν να έδιωξες από πάνω σου αυτό που ποτέ δεν θέλησες να παραδεχτείς πως είσαι. Σάρκα από τη σάρκα τους. Λίγους από τη κατηγορία σου είδα να παραμένουν λεβέντες, ατόφιοι. Λίγους είδα να μπορούν ακόμα να αγαπούν, να ερωτεύονται, να μυρίζουν τα αρώματα της ζωής, να κοιμούνται χωρίς φόβο στις αγκαλιές του κόσμου κι αφού έγιναν ...κάτι. Λίγους είδα να νοιάζονται στ΄αλήθεια με τη ψυχή τους κι αφού έγιναν...κάτι. Λίγους είδα να μένουν ανθρώπινοι, ζεστοί, με το άρωμά τους αναλλοίωτο κι αφού έγιναν..κάτι. Όλοι οι υπόλοιποι πέρασαν απλά στη σφαίρα του ξεφτιλισμένου αλλά με στυλ...
Αυτά δεν είναι λαϊκισμός. Είναι ζωή για χιλιάδες κόσμο. Που τρέμει τι θα ξημερώσει την επόμενη. Τρέμει πως θα τα βγάλει πέρα με τα ψίχουλα. Τι εξευτελισμούς, τι υποχωρήσεις, τι συμβιβασμούς πρέπει να κάνει για να τη βγάλει καθαρή. Χιλιάδες κόσμος που κάθε αλλαγή στη ζωή του που κι ο πιο ταπεινός θα έπρεπε να έχει δικαίωμα να ονειρευτεί , έχει γίνει εφιάλτης. Μήπως μείνει έγκυος η κοπέλα και τι θα γίνει αφού δεν μπορεί να ονειρευτεί να θρέψει οικογένεια. Μήπως αρρωστήσει και που να πάει αφού δεν έχει να πληρώσει ούτε φακελάκι, ούτε καν μια ελάχιστη αξιοπρεπή νοσηλεία. Φοβάται ότι αν κάτι του πάει στραβά θα πάει σαν το σκυλί στ΄αμπέλι. Φοβάται μήπως αρρωστήσει κάποιος δικός του και την οδύνη να τον βλέπει να πεθαίνει αβοήθητος και να μην έχει μια σταλιά περιθώριο να τον βοηθήσει.
Δεν μιλάμε για ταξίδια, για σπίτι, για όμορφα ρούχα, όμορφες εξόδους, βιβλία, κινηματογράφο, μια ωραία καφετέρια με τη παρέα, ένα ωραίο εστιατόριο με την οικογένεια, δεν μιλάμε για τη μόρφωση που ονειρευόταν να δώσει στα παιδιά του, δεν μιλάμε για τα όνειρα που είχε να τα δει να γίνονται «νοικοκυραίοι» και να χορέψει εγγόνια στα γόνατα, δεν μιλάμε για τα προσωπικά όνειρα που έκανε παιδί…Όλα αυτά είναι παρελθόν που δεν θα γυρίσει ξανά για χιλιάδες ανθρώπους , ηλίθιε φαφλατά, κρυφοφασίστα.
Αυτός όλος ο δυστυχισμένος κόσμος δεν μπορεί να δει μακροπρόθεσμα τα σχέδια των αφεντάδων. Πότε έχουν υπολογίσει να κάνουν επενδύσεις και με ποιους όρους, πότε θα πουλήσουν το κρατικό πλούτο ή αν θα τον αξιοποιήσουν, δεν έχουν καν εμπιστοσύνη πως τα πλάνα των μεγάλων πολυεθνικών και των τραπεζών υπάρχουν σχέδια που να χωράνε όλοι. Και το πιο πιθανό είναι πως σ΄αυτά τα πλάνα οι περισσότεροι θα περισσεύουν και θα αποβληθούν προς νέους υπονόμους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν επιδέχεται φιλοσοφίες με το ουίσκι στο χέρι, διανόηση με απαλή μουσική κι αναμένο τζάκι, αναζητήσεις υπαρξιακού χαρακτήρα σε παλαιές βιβλιοθήκες και αγορά αντικερί για να γίνει πιο κουλ το παλατάκι μας. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι η επίσκεψη στο ουζερί της παρακμιακής συνοικίας κάποιο βράδυ με το τζιπ για να εμπνευστούμε από το περιθώριο και να το παίξουμε μαλάκες που καίνε αμόλυβδη αντί για απλή. Αυτή η πραγματικότητα είναι μια ζωή που δυστυχώς όταν τη ζεις δεν έχεις και πολλά περιθώρια για φιλοσοφίες και γίνεσαι εκ νέου εκείνο το θηρίο που θα ολοκληρώσει το τρόπο του με δυο μόνο τρόπους, είτε σκοτώνοντας κάθε εχθρό, είτε απλά υποκύπτοντας και πεθαίνοντας στην απόλυτη ανωνυμία.
Ξέρετε ποιο είναι το κακό τελικά? Αυτό που ήταν πάντα. Υπάρχει εκτός από την εξουσία κι ένας ολόκληρος κόσμος ο οποίος περιλαμβάνει ιδεολόγους, αριστερούς ή όχι, που έχουν φτιάξει ένα κόσμο βγαλμένο από τις σελίδες των βιβλίων τους που ούτε τσάπα πήραν ποτέ στο χέρι, ούτε λερωμένες λεκάνες καθάρισαν, ούτε έβγαλαν κάλους από την ορθοστασία, ούτε γέμισαν τα πνευμόνια με δηλητήρια, ούτε έβγαλαν τα μάτια σε κάποιο βελόνι επάνω, ούτε έζησαν σε σκοτεινά και υγρά υπόγεια, ούτε νοιάστηκαν ποτέ αν την επόμενη θα έχουν ένα κομμάτι ψωμί να φάνε, οπότε όλοι αυτοί έχουν μάθει να παπαγαλίζουν υπέροχα αλλά νοιώθουν και μια κούραση όταν αρχίζει και φωνάζει στ΄αλήθεια η πλέμπα.
  
Γιατί, (μέσα στην αλλοιωμένη τους συνείδηση) σκέφτονται πως οι περισσότεροι από αυτούς τους «πτωχούς» ούτε ένα βιβλίο δεν έχουν διαβάσει, ούτε μια όπερα δεν έχουν παρακολουθήσει, ούτε ένα έργο τέχνης δεν έχουν θαυμάσει, οπότε είναι οι πτωχοί τω πνεύματι... Άσε που αν τους πλησιάσεις μυρίζουν και λίγο άσχημα.
Ουστ! Ξενέρωτοι.
Ευτυχώς υπάρχει και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων, που θα είναι πάντα μέσα στα πόδια σας. Τα δικά σας, των παραπάνω και των παρακάτω για να βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο χωρίς αναισθητικό, να σας ξεγυμνώνει, και να φτύνει και τη διανόηση τη δική σας και το χρήμα των παραπάνω και να μένει πάντα να ξενυχτάει εκεί που η ζωή χτυπάει στ΄αλήθεια τη φλέβα της. Εκεί που η ζωή μαρτυράει αλλά κι ερωτεύεται. Η ζωή η αλανιάρα, η μπασμένη στα κόλπα. Εκείνη που προσπαθείτε να εισχωρήσετε για να σπάσετε τη πλήξη σας αλλά σας αποβάλλει γιατί είσαστε ψεύτικοι.
Δίπλα στην άκρη της σελίδας υπάρχει εκείνο που θα είναι μόνιμα κακό σπυρί στο κώλο σας. Το περιθώριο με τις σημειώσεις. Τις πρόχειρες. Εκείνες που είναι η παραγκωνισμένη έμπνευση από το καλογραμμένο κείμενό σας. Εκείνο το περιθώριο όπου περιφέρονται όλοι οι ελεύθεροι αλιξιπτωτιστές της χαράς και του καημού, είναι η ζαβολιά στο παιχνίδι σας.
 
Ουστ!

Σ.Σ: ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Έτσι. Αφήστε τους έλληνες εργαζόμενους στον τουρισμό να πεθάνουν στην ψάθα. Για να πληρώνουν φραγκοδίφραγκα οι κολλητοί σας μεγαλοξενοδόχοι στα παιδάκια απο το πρώην Ανατολικό μπλοκ...

ΚΛΕΙΝΟΥΝ 30 ΤΜΗΜΑΤΑ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΟΥ Ο.Τ.Ε.Κ?

11η ημέρα κατάληψης

Η εγκατάλειψη του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και το αδιέξοδο στην παροχή εκπαίδευσης των Α.Σ.Τ.Ε. των ΕΠΑ.Σ. και των Ι.Ε.Κ. του Ο.Τ.Ε.Κ., λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης, συνεχίζεται. Μετά την αναστολή λειτουργίας των Σχολών Ξεναγών Θεσσαλονίκης, Κέρκυρας, Ηρακλείου, του Τμήματος Μαγειρικής Τέχνης στην ΕΠΑ.Σ. Θράκης, σειρά έχουν τα 30 Τμήματα ....
Μετεκπαίδευσης στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Ρόδο, Κέρκυρα, Ιωάννινα, Χανιά, Κατερίνη, Καλαμάτα, Ρέθυμνο, Δράμα, Καβάλα, Πάτρα, Ξάνθη και Άγιο Νικόλαο Κρήτης. Η
υπόσχεση του Υφυπουργού κ. Νικητιάδη να λύσει το πρόβλημα του Οργανισμού μέχρι την Τετάρτη 16/02, γιατί όπως είπε: «ΤΩΡΑ αντιλήφθηκε το μέγεθός του», δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα και για τον λόγο αυτό οι εργαζόμενοι στην Κεντρική Υπηρεσία του Ο.Τ.Ε.Κ., συνεχίζουν για 11η μέρα την κατάληψη των γραφείων της Διοίκησης.
κ. Υφυπουργέ,
Aν πραγματικά έχετε καταλάβει το αδιέξοδο που βρίσκεται ο Οργανισμός, δώστε την λύση ΤΩΡΑ! Ο Γεν. Δ/ντής και η Διοίκηση του Ο.Τ.Ε.Κ., αποδείχτηκαν για μια ακόμη φορά κατώτεροι των περιστάσεων για να διαχειριστούν το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Οργανισμός. Χρειάζεται πολιτική λύση και την έχετε μόνο εσείς και ο αρμόδιος Υπουργός.
Αυτή η πολιτική αναλγησία οδηγεί στο κλείσιμο την ταχύρρυθμη Μετεκπαίδευση που προσφέρει ο Ο.Τ.Ε.Κ. επί σειρά ετών. Η Μετεκπαίδευση προσφέρει στους ήδη εργαζόμενους στον Τουρισμό, που δεν έχουν κάνει τουριστικές σπουδές, την δυνατότητα της τουριστικής κατάρτισης. Η έναρξη της εκπαίδευσης αυτής δεν μπορεί να γίνει μετά την 24η Φεβρουαρίου, και η ημερομηνία λήξης της δεν μπορεί να ξεπεράσει την 31η Μαΐου, καθώς από 1η Ιουνίου ξεκινάει η τουριστική περίοδος και οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στις δουλειές τους. Αν δεν λειτουργήσει
η Μετεκπαίδευση, οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό δεν θα μπορούν να εμπλουτίσουν τις τουριστικές γνώσεις τους για να παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες, καθώς επίσης τους στερείται η δυνατότητα τουριστικής κατάρτισης και αναβάθμισης στην κατηγορία «υπάλληλοι», από «εργάτες», με ότι αυτό συνεπάγεται (προσαύξηση μισθού, αποζημίωσης απόλυσης, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων), που με μια λέξη ονομάζεται συνθήκες εργασίας με αξιοπρέπεια.
κ. Υφυπουργέ,
► μήπως γνωρίζετε ότι την χρονιά αυτή δεν θα έρθουν τουρίστες στην χώρα μας και έτσι θα μπορούν οι εργαζόμενοι να εκπαιδευτούν το καλοκαίρι? ή
► μήπως συμφωνείτε με την μαζική «εισαγωγή» προσωπικού από τα Βαλκάνια, που εργάζονται χωρίς ασφάλεια και με μισθούς πείνας και κλείνουν το μάτι στους Ξενοδόχους που τους χρησιμοποιούν, για να κάνουν δήθεν την «πρακτική τους άσκηση»?

Μετά την αναστολή της λειτουργίας των Σχολών Ξεναγών, ακολουθεί η Μετεκπαίδευση?
Το συντονιστικό όργανο κατάληψης
Τηλ. Επικοινωνίας Προέδρου: 210-32 38 820 & 6937 993 855
Γεν. Γραμματέα: 210-32 31 328 & 6944 250 606

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ Ο.Τ.Ε.Κ. (πρώην Σ.Τ.Ε.)
Δραγατσανίου 4-Αθήνα(6ος όροφος)
Τηλ. & Fax. 210-32 31 328                        E-mail: silogosd.otek@yahoo.gr 
 Αθήνα,  17  Φεβρουαρίου 2011
Α.Π.118 /11    
                                                                          


ΠΗΓΗ

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!

Η ΙΔΙΑ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΤΡΑ ΓΕΝΝΗΣΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΡΑΤΑ!

Τι κοινό μπορεί να έχουν το ιμπεριαλιστικό σχέδιο Ανάν και το επαίσχυντο Μνημόνιο; Τελικά σύμφωνα με ρεπορτάζ του Γιάννη Κορωναίου στο περιοδικό «Επίκαιρα» (17-23.02.2011), έχουν τον ίδιο συντάκτη!

Πρόκειται, για τη δικηγορική φίρμα, Slaughter and May του Λονδίνου, η οποία έχει πάνω από 1160 «συνεργάτες» σε όλο τον κόσμο! H Slaughter and May, έχει στο πελατολόγιό της, τους ισχυρότερους εκπροσώπους του αγγλοαμερικανικού κεφαλαίου, διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οίκους, διεθνείς τράπεζες (πχ Deutsche Bank κλπ) ενώ τη δεκαετία του '80 και του ΄90 είχε κομβικό ρόλο στις αποκρατικοποιήσεις της Μεγάλης Βρετανίας (British Airways κλπ).

Συγκαταλέγεται στις 5 μεγαλύτερες νομικές εταιρίες του Λονδίνου, που αποτελούν το λεγόμενο "Μαγικό Κύκλο" (Magic Circle), το ισχυρότερο νομικό λόμπι του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 2010, βραβεύτηκε ως η καλύτερη δικηγορική εταιρεία της χρονιάς...


Όπως προκύπτει από έγγραφο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με ημερομηνία 01.12.2010 (το οποίο αναρτήθηκε στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» και μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ), το συγκεκριμένο γραφείο, ανέλαβε τόσο τη σύνταξη του Μνημονίου όσο και της δανειακής σύμβασης ύψους € 80 δις της Ελλάδας με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης! Τα υπόλοιπα €30 από τα € 110 δις των τροϊκανών δανείων, εκταμιεύθηκαν ως γνωστόν από το ΔΝΤ!

Σημειώνεται πως η δανειακή σύμβαση παρόλο που φέρει ημερομηνία 08.05.2010, δεν έχει μπει προς συζήτηση ούτε στις Επιτροπές ούτε πολύ περισσότερο στην Ολομέλεια της Βουλής, καθώς για κάποιο λόγο η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου το αποφεύγει! Μάλιστα, κατατέθηκε στη Βουλή στις αρχές Ιουνίου!!!

Σύμφωνα, με το επίμαχο έγγραφο, που φέρει την υπογραφή του Προέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κ. Φωκίωνα Γεωργακόπουλου, η αμοιβή της Slaughter and May, ανέρχεται σε € 64.633,37 για τις εργασίες της από 02.05.2010 έως και τον Ιούνιο, ενώ το σχετικό τιμολόγιο «κόπηκε» με εντολή του ιδίου στις 03.05.2010 (ημέρα υπογραφής του Μνημονίου)!

Προκύπτουν, λοιπόν εύλογα ερωτηματικά...

Πώς προετοιμάστηκαν, τόσο το Μνημόνιο όσο και η δανειακή σύμβαση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα 1 και 5 ημερών αντίστοιχα
; Μήπως τελικά κάποιοι διεθνείς και εγχώριοι κύκλοι είχαν καταρτίσει τα σχετικά κείμενα και τα είχαν ήδη έτοιμα, πολύ πριν την υπαγωγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο και απλά ανακοινώθηκαν οι σχετικές αποφάσεις στον ελληνικό λαό;

Γιατί, η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, δεν ανέθεσε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους τη σύνταξη ή έστω τη γνωμοδότησή του τόσο επί του Μνημονίου όσο και επί της δανειακής σύμβασης; Θέλησε με αυτό τον τρόπο να αποφύγει μια πιθανή άρνηση του ΝΣΚ, να συναινέσει στις τροϊκανές επιταγές;

Θέλησε μήπως η Κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο, να αποφύγει μια σύγκρουση του ΝΣΚ με το ΣτΕ, που θα είχε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο νομικό και πολιτικό σύστημα; Αρκετοί έγκριτοι νομικοί, έχουν υποστηρίξει πως το ΣτΕ, παρόλο που το επιθυμεί, θα ήταν πολύ δύσκολο να στηρίξει νομικά τη συνταγματικότητα της δανειακής σύμβασης, εφόσον αυτή φυσικά είχε κυρωθεί από τη Βουλή και είχε ισχύ νόμου!

Ας μην ξεχνάμε, πως η επαίσχυντη εισήγηση του ΣτΕ, που βγάζει «λάδι» το Μνημόνιο, στηρίζεται στο σκεπτικό πως το Μνημόνιο δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση!

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Με αυτά και μ' αυτά, Λαέ, το παραμύθι "σκάνδαλο Siemens" τελείωωσεεε! Άντε για ύπνο τώρα... Να κοιμηθείς καλά.., και το πρωί να ξυπνήσεις νωρίς για να πας να μας ψηφίσεις

Σκάνδαλο Siemens> Ούτε πρώτα εξαδέλφια του Χριστοφοράκου, να ήταν οι Παπανδρέου και Σαμαράς.


Πριν λίγους μήνες ο Γιωργάκης Παπανδρέου και ο Αντωνάκης Σαμαράς, ήταν έτοιμοι να "ματώσουν", ώστε να τιμωρηθούν υποδειγματικά οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο της Siemens.

Μετά από ένα Μαραθώνιο συνεδριάσεων της περίφημης Εξεταστικής Επιτροπής, το πόρισμά της, ήρθε να μας πει ότι κανένα κόμμα, δεν έβαλε ευρώ στα ταμεία του από τις μίζες του Χριστοφοράκου.

Τόσο ο Παπανδρέου, όσο και ο Σαμαράς, δεν βγάζουν κιχ για την Προανακριτική Επιτροπή που υποτίθεται ότι θα διαδέχονταν την Εξεταστική.

Ούτε πρώτα εξαδέλφια του Χριστοφοράκου να ήταν οι δύο ηγέτες.

Μιλάμε για την απόλυτη συμπαιγνία στη συγκάλυψη του μεγαλυτέρου σκανδάλου της μεταπολίτευσης.

Ντροπή σας...

Απο το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Όταν ξεπουλάς τα ασημικά της γιαγιάς

Απο την ιστοσελίδα του ΕΞΑΝΤΑ

 Με αφορμή την απαίτηση της τρόικας να εκποιηθεί δημόσια περιουσία αξίας 50 δις ευρώ, θα ήθελα να παραθέσω αυτούσια ορισμένα αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ που ετοιμάζουμε για την Αργεντινή 10 χρόνια μετά την οικονομική της κατάρρευση.

Στο ντοκιμαντέρ που φέρει τον τίτλο "Το Πείραμα της Αργεντινής" και θα μεταδοθεί από την ΝΕΤ τον Μάρτιο σε δύο μέρη (23 & 30/3), εξετάζονται ενδελεχώς μέσα από μαρτυρίες των ίδιων των πρωταγωνιστών, τόσο οι αιτίες που οδήγησαν στην κρίση και την οικονομική κατάρρευση της χώρας το 2001, όσο και το πως ανέκαμψε η Αργεντινή καθώς και η πορεία της μέχρι σήμερα.
Στην παρακάτω σκηνή, συνομιλώ με τον Ντομίνγο Καβάλο, πρώην υπουργό Οικονομικών, κάποτε μια από τις πιο σημαντικές πολιτικές φιγούρες της χώρας και σήμερα ένας από τους πιο μισητούς ανθρώπους στη χώρα. Ήταν αυτός που σχεδίασε και υλοποίησε όλο το οικονομικό μοντέλο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η χώρα μέχρι την καταστροφή.

Στο ίδιο απόσπασμα παρουσιάζονται επίσης ο Άλδο Φερέρ, ο πιο σημαντικός οικονομολόγος της χώρας και ο Εδουάρδο Γαλεάνο, διάσημος συγγραφέας και διανοούμενος.

Γιώργος Αυγερόπουλος: Kατά τη διάρκεια της θητείας σας πάνω από 200 κρατικές εταιρίες ιδιωτικοποιήθηκαν.

Domingo Cavallo: (Με περηφάνια) Έτσι είναι!

Γιώργος Αυγερόπουλος: Πείτε μας τον λόγο.

Domingo Cavallo: Γιατί ήταν προβληματικές εταιρίες που δημιουργούσαν τεράστιες απώλειες στο κράτος. Και το ανάγκαζαν να δίνει μεγάλες επιδοτήσεις μεγαλώνοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα που ήδη ήταν μεγάλο από τον υπερπληθωρισμό. Με το να τις ιδιωτικοποιήσουμε πετύχαμε δυο πράγματα. Απ’ τη μια μεριά εξαφανίστηκαν τα ελλείμματα, δεύτερον το κράτος δεν έπρεπε πια να επενδύει σ’αυτούς τους τομείς και επένδυσε σ’αυτούς ο ιδιωτικός τομέας. Και τότε δημιουργήθηκε μια μεγάλη μοντερνοποίηση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.

Aldo Ferrer: Εφαρμόστηκε μια ξέφρενη πολιτική ξεπουλήματος της εθνικής μας κληρονομιάς. Ιδίως του πετρελαίου! Η Αργεντινή ήταν η μόνη χώρα που πούλησε την εθνική της εταιρία πετρελαίου. Πουλήθηκαν τα πάντα! Το τηλέφωνο, οι τηλεπικοινωνίες και τόσα άλλα πουλήθηκαν. Μ’ αυτά πλήρωσαν το χρέος αλλά το χρέος συνέχισε ν’ αυξάνεται.

Eduardo Galeano: Υπήρξαν αεροπλάνα της Aerolineas Argentinas, που πουλήθηκαν για 1 δολάριο στην Iberia. 1 δολάριο! (δείχνει και γελά) Το πιστεύετε δεν το πιστεύετε, είναι αλήθεια. Ήταν τρομερό! Και όχι μόνο την Aerolineas Argentinas. Ιδιωτικοποίησαν τα πάντα, ό,τι μπορούσαν, και πάνω απ’όλα το πετρέλαιο που είχε πολύ «ψωμί» και έβλεπαν ότι αυτό θα ήταν το πιο επικερδές εμπόριο απ’ όλα.

Aldo Ferrer: Έτσι λοιπόν στο τέλος της περιόδου αφού είχε πουληθεί η εθνική κληρονομιά ήμασταν χειρότερα κι απ’την αρχή. Ήταν μια χείριστη πολιτική! Μια πολιτική που εμπνεύστηκε εντελώς από τη «μαγεία» της Αγοράς σύμφωνα με την οποία πρέπει να ανοιχτείς, να πουλάς, να βγάλεις το Κράτος από τη μέση και ν’ αφήσεις τις αυθόρμητες δυνάμεις της Αγοράς σε ένα σκηνικό διεθνούς κερδοσκοπίας, να κάνουν τη χώρα να προοδεύσει. Και το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή.

Μείνετε συντονισμένοι. Θα ακολουθήσουν και άλλα αποσπάσματα σε μορφή κειμένων ή video.

ΟΠΟΙΑ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

"Οσο είναι μπροστά ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ, δεν ανησυχούμε"

Κοίτα, Αντώνη…

Γράφει ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ


Στο προηγούμενο κείμενο (George Mubarak) έγραψα πως η κυβέρνηση έχασε την μπάλα. Κατά ένα περίεργο τρόπο, λίγες ώρες αργότερα, ο Αντώνης Σαμαράς –από το βήμα της Βουλής- είπε στην κυβέρνηση «Χάσατε την μπάλα». Δεν είναι η πρώτη φορά που πιάνω τον Αντώνη να αντιγράφει.


Στις 29 Ιουλίου, στο Δημοτικό Θέατρο Λέσβου, ο Αντώνης Σαμαράς είχε συνοψίσει την ομιλία του στο «Δώστε την Ελλάδα μας πίσω» - το σύνθημα υπάρχει γραμμένο στο μπλογκ μου πάνω αριστερά από τις 15 Απριλίου, ημέρα κατά την οποία ο Παπακωνσταντίνου έστειλε επιστολή στο ΔΝΤ, την Κομισιόν και την ΕΚΤ, ζητώντας την έναρξη διαβουλεύσεων για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης. Είχα γράψει τότε το σχετικό κείμενο – εδώ.
 
Αντώνη Σαμαρά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως με διαβάζεις – ή τουλάχιστον με διαβάζει αυτός που γράφει τους λόγους σου-, οπότε σου απευθύνομαι προσωπικά.

Κοίτα, Αντώνη, η πολιτική δεν είναι τσιτάτα, ούτε συνθήματα. Κι αν αυτό το ξέρει ένας μπλόγκερ, θα έπρεπε να το ξέρει κι ένας πολιτικός – ειδικά, ένας πολιτικός με φιλοδοξία να κυβερνήσει τη χώρα.
Αντώνη, αν διαβάζεις μόνο το καλό και φιλικό Antinews, θα έχεις καταλήξει στο συμπέρασμα πως θα είσαι σίγουρα ο επόμενος πρωθυπουργός – θα νομίζεις πως πρόκειται να έρθει ο λαός στο σπίτι σου, να σε πάρει στους ώμους και να σε πάει σηκωτό στο Μαξίμου. Δεν είναι έτσι.

Απολαυστικά είναι τα πατριωτικά κείμενα του Φαήλου Κρανιδιώτη –έχω γελάσει πάρα πολύ-, αλλά δεν πείθουν παρά μόνο αυτούς που έχουν λόγους να έχουν πειστεί ήδη (τους πελάτες σου δηλαδή). Αντώνη, εγώ είμαι καχύποπτος με τον πατριωτισμό που φωνάζει – ξέρω πως οι πραγματικοί πατριώτες ήταν αυτοί που τα έδωσαν όλα (και τη ζωή τους) γι΄ αυτή τη χώρα και δεν περίμεναν σε αντάλλαγμα τίποτα για τον εαυτό τους. Οι αγωνιστές του ΕΑΜ είναι το πρώτο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό.

Μην με παρεξηγήσεις - αγαπάω την πατρίδα μου. Με με ρωτήσεις να σου πω τι εννοώ πατρίδα. Δεν εννοούμε όλοι το ίδιο με τη λέξη «πατρίδα» – άλλο εννοώ εγώ, άλλο εσύ, άλλο ο Βαρδινογιάννης. Ας συμφωνήσουμε στο ότι πατρίδα είναι το μέρος που είναι θαμμένοι οι πρόγονοί μας – νομίζω πως αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν θα διαφωνήσει κανένας Έλληνας.

Αυτή η πατρίδα λοιπόν, Αντώνη, έχει καταλάβει πια πως η χούντα είναι δικομματική – δικομματική και δικέφαλη. Θα ήταν και περίεργο να μην το έχει καταλάβει μετά τη χρεοκοπία. Το να κατηγορείς λοιπόν με βαριές κατηγορίες, τάχα μου, το ΠΑΣΟΚ είναι μια κοροϊδία που δεν περνάει πια – τα ίδια σκατά είσαστε. Αν ήσουν πατριώτης, Αντώνη μου, δεν θα ήσουν μουγκός τόσα χρόνια που ο Καραμανλής κυβερνούσε και οι συνάδελφοί σου ξέσκιζαν τη χώρα παρέα με τους νταβατζήδες της διαπλοκής και έκαναν περιουσίες. Θα είχες ανοίξει το στόμα σου και θα είχες μιλήσει. Δεν μίλησες – άχνα δεν έβγαλες. Δεν ήταν μόνο η Ντόρα που δεν μιλούσε και τώρα κάνει την ανήξερη που θα πολεμήσει το σύστημα – κι εσύ δεν μίλησες.

Αν ήσουν πατριώτης, Αντώνη μου, δεν θα κουκούλωνες κι εσύ το Βατοπαίδι και τη Siemens. Γιατί αυτό έκανες, Αντώνη. Τα κουκούλωσες – μη γελιόμαστε. Πατριωτισμός θα ήταν να μην τα κουκουλώσεις. Πατριωτισμός θα ήταν να ξεκαθαρίσεις το κόμμα σου από τα λαμόγια. Τίποτα απ' αυτά δεν έκανες. Άσε λοιπόν τα συνθήματα και τα τσιτάτα, και να είσαι ειλικρινής.

Αντώνη, από συνθήματα χορτάσαμε. Ο Παπανδρέου μας τρέλανε με τη συμμετοχική δημοκρατία, τον πολίτη στην πρώτη γραμμή, το σοσιαλισμό ή τη βαρβαρότητα, το πρώτα ο πολίτης, το αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, το λεφτά υπάρχουν και ένα κάρο μαλακίες, και μετά μας πήγε στο ΔΝΤ και μας έφυγε η μαγκιά. Όχι πως ο Καραμανλής είχε πάει πίσω – αναρωτιέμαι πόσο γελοίοι αισθάνονται όλοι αυτοί που αποθέωναν τις πομπώδεις φανφάρες του, τώρα που αποδείχτηκε πως ήταν μια κότα.

Αντώνη, τώρα εσύ περιμένεις πως θα συνεχιστεί το έργο της δικομματικής και δικέφαλης χούντας. Πως θα εισπράξεις τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την ανικανότητα του Παπανδρέου, πως την κατάλληλη στιγμή θα σε στηρίξουν και οι νταβατζήδες με τα ΜΜΕ τους –που τώρα στηρίζουν το άλλο κεφάλι της χούντας-, θα τάξεις και δέκα ευρώ παραπάνω στους κακομοίρηδες, και θα γίνεις πρωθυπουργός.
Τι να σου πω, ρε Αντώνη; Εγώ λέω πως δεν θα γίνει έτσι - αν συνεχιστεί αυτή η δικέφαλη χούντα, η Ελλάδα θα εξαφανιστεί από τον χάρτη. Βέβαια, η δουλοπρέπεια, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και ο ραγιαδισμός αυτού του λαού με έχουν κάνει να μην αποκλείω τίποτα.

Άντε γεια τώρα. Και πού είσαι; Γράψε και τίποτα δικό σου. Με τίποτα δεν μπορείτε να ξεφύγετε εσείς οι πολιτικοί από την κλεψιά.


Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

To Nέο -υπογεγραμμένο από χθες- μνημόνιο


Από το http://government.gov.gr/

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παπακωνσταντίνου το υπέγραψε εχθές και σήμερα βάζει τους πάντες δήθεν να πλακωθούν με την τρόικα ώστε να τραβήξουν την προσοχή από την ουσία και την πράξη. Στο Νέο Μνημόνιο που βρίσκεται στο link μέσα σε τρεις σελίδες αναφέρεται ότι συμφωνήθηκε ήδη η εκποίηση για τα 50 δις ευρώ. Όνειδος για τον δημόσιο διαλογό ντροπή στα παντελόνια που φοράτε. Δειλοί ούτε να υπερασπιστείτε την υπογραφή σας δεν τολμάτε…

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΛΗΜΕΡΙ

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΑ 30 ΔΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΟΙ ΚΩΛΟΤΡΑΠΕΖΕΣ!!
ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ...

Τι απομένει εκτός απ' τον ξεσηκωμό;



Φτιάξαμε ένα βίντεάκι με τα πρωτοσέλιδα των σημερινών εφημερίδων, με επένδυση το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη «Αρνιέμαι» ερμηνευμένο από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και χορωδία.

Απ’ ότι είδαμε ακόμα και οι άκρατα φιλοκυβερνητικές φυλλάδες –εκτός του Μπόμπολα και Αλαφούζου που προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θέμα- είναι «μουδιασμένες» στα ρεπορτάζ τους, στο πρωτοφανή γεγονός, για τα μεταπολεμικά χρονικά, στο ξεπούλημα δηλαδή στους πλουτοκράτες κάθε δημόσιας περιουσίας που έχει απομείνει.

Κατεβάστε και ακούστε επίσης ένα σιντί με επιλογές από την δισκογραφική δουλειά του Μίκη Θεοδωράκη.

Τα τραγούδια που περιέχει:

Επιβάτης στην εξουσία αυτού του τόπου
Πατρίδα μου
Είμαστε δυο
Εστειλα στο κόμμα
Αρνιέμαι
Όταν σφίγγουν το χέρι
Τα σύνορα εδώ
Οι πρώτοι νεκροί
Βράχο-βράχο τον καημό μου
Ο Ωροπός
Το γελαστό παιδί
Διότι δεν συμμορφώθην προς τα υποδείξεις
Το παλικάρι έχει καημό
Καρτέρεμα
Το σφαγείο
Ποιος την ζωή μου
Ένα το χελιδόνι

Καλή σας ακρόαση

ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Νέα έρευνα για την μοναδικότητα του ρόλου του πατέρα. Και οι δύο γονείς δίπλα στα παιδιά τους

Άνευ όρων αποδοχή του παιδιού τόσο εκ μέρους του γονιού όσο και εκ μέρους του εκπαιδευτικού συστήματος προτείνει ο καθηγητής Βασίλειος Φθενάκης, ο οποίος κατάγεται από το Βραχάσι και θεωρείται ως ένας από τους πλέον ειδικούς παγκοσμίως σε θέματα προσχολικής παιδαγωγικής. Ο ίδιος βάζει τέρμα στις ενοχές των γονέων που εργάζονται πολύ και μας εξηγεί γιατί ο ρόλος του πατέρα στη ζωή του παιδιού είναι πολύ σημαντικότερος απ' ό,τι υποψιαζόμασταν...

Πόσο κακό μπορούν να κάνουν το κυνήγι της γνώσης, τα εξωσχολικά μαθήματα, τα εξουθενωμένα παιδιά και οι εξουθενωμένοι γονείς;

«Αυτό που συχνά συμβαίνει είναι ότι δίνουμε εφόδια στα παιδιά, αλλά δεν τα κάνουμε ικανά να αντιμετωπίσουν τη συγκεκριμένη ζωή. Έχουν αποκτήσει τίτλους σπουδών, έχουν αποκτήσει ικανότητες, μουσικές και άλλες, αλλά δεν είναι προετοιμασμένα για τη ζωή... Γι' αυτό και τα προγράμματα που κάνουμε εμείς σήμερα δεν έχουν τη μονόπλευρη κατεύθυνση. Είναι προγράμματα που αγκαλιάζουν όλη τη ζωή. Και μάλιστα η αρχή της συνδόμησης είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθει το παιδί από τη γέννησή του και σε όλες τις φάσεις της δια βίου μάθησης ότι με συνεργασία, με κοινή προσπάθεια, με κοινή επιδίωξη, με κοινές στρατηγικές μπορείς να πετύχεις περισσότερα».

Υπάρχει η αντίληψη όμως ότι όσο πιο πολλά μαθησιακά εφόδια έχει ένα παιδί τόσο καλύτερη είναι η επένδυση που έχει γίνει πάνω του...

«Και ο πατέρας και η μητέρα ασκούν σοβαρή επίδραση στην ανάπτυξη του παιδιού τους. Μεγαλύτερη από την επίδραση του εκπαιδευτικού συστήματος. Η επίδραση των γονέων δε μεταδίδεται με οικονομικές και δομικές μεταβλητές. Με ένα καλό σπίτι, με τα χρήματα που θα έχετε, αυτά δεν έχουν καμία ευθεία επίδραση στην προσωπικότητα του παιδιού. Επίδραση ασκούν δύο πράγματα:
* Η ποιότητα της σχέσης μεταξύ γονέων και παιδιού.
* Η ποιότητα της συζυγικής σχέσης.
Όποιος θέλει να επενδύσει στα παιδιά του, θα προσέξει να τους προσφέρει πρώτα μια καλή ποιότητα συζυγικής σχέσης. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που έχουν να κάνουν οι γονείς στα παιδιά».

Να τα πηγαίνει δηλαδή καλά ο μπαμπάς με τη μαμά...

«Να συνεργάζονται, να συναποφασίζουν, να αποφεύγουν τις συγκρούσεις και να είναι και οι δύο παρόντες στα παιδιά τους».

Κι όλα αυτά σε μια εποχή που τα διαζύγια καλπάζουν...

«Γι' αυτό βλέπετε ότι έχουμε τόσα προβληματικά παιδιά. Το άλλο που έχω να τους πω είναι να μην κοιτάζουν πρώτα τις αδυναμίες του παιδιού. Οι περισσότεροι γονείς έχουν μάθει να βλέπουν πού το παιδί είναι αδύνατο και προσπαθούν να το ενισχύσουν. Πρέπει να δουν πού το παιδί έχει δυνατές πλευρές. Και να στηριχθούν στις δυνατές πλευρές. Αυτό ισχύει και για τους συζύγους... Δεν υπάρχει κανένα παιδί που να μην έχει δυνατές πλευρές.
Αφού, λοιπόν, ενισχύσουμε τις δυνατές πλευρές, τις χρησιμοποιήσουμε για να περάσουμε στο παιδί το μήνυμα:
* Είσαι ένα ικανό παιδί.
* Δε χρειάζεται να είσαι παντού ικανός. Έχεις τις δικές σου ικανότητες. Αυτές σε στολίζουν. Αυτές προσδιορίζουν την προσωπικότητά σου. Σ' αυτές θα στηριχθείς. Ο αδερφός σου; Έχει άλλες ικανότητες. Αυτός θα στηρίξει το μέλλον του, τη ζωή του στις δικές του ικανότητες. Και τους μαθαίνουμε μετά ότι, για να έχουν απαίτηση σεβασμού της αξιοπρέπειάς τους, θα πρέπει και εκείνα να δείχνουν σεβασμό στους άλλους».

Η σημασία της επικοινωνίας στην οικογένεια περιγράφεται ως μεγάλη. Τι γίνεται στις περιπτώσεις που οι γονείς εργάζονται πολύ; Που η μαμά πάει στο σπίτι αργά;

«Αυτό το έχουμε εξετάσει επιστημονικά πάρα πολύ καλά. Όλα τα πορίσματα λένε ότι δεν είναι η ποσότητα του χρόνου που διαθέτεις στα παιδιά το σημαντικότερο, αλλά η ποιότητα. Εάν η μητέρα έχει μια καλή σχέση με τον άντρα της και έχει μια εργασία που την ικανοποιεί, είναι μια μητέρα που αποδίδει στη γονεϊκή ευθύνη όσο και μια μητέρα που μένει στο σπίτι. Όλες οι μελέτες λένε ότι, όταν η μητέρα μένει στο σπίτι, δεν ασχολείται πάντοτε με το παιδί. Ο χρόνος που πραγματικά αφιερώνει στο παιδί σε κατευθείαν επικοινωνία δεν υπερβαίνει τη 1 ώρα τη μέρα. Επομένως, μπορούν το βράδυ να αναπληρώσουν θαυμάσια.
Συνιστώ στους γονείς, όταν έρθουν από την εργασία τους, να αφήσουν την τσάντα, να καθίσουν στον καναπέ. Τα παιδιά θα τρέξουν σε εσάς, θα μιλήσουν και θα παίξουν. Μετά τα παιδιά απομακρύνονται μόνα τους. Από εκεί και μετά ο γονιός αρχίζει και εργάζεται στο σπίτι.
Είναι ο καλύτερος τρόπος: τα παιδιά είναι ευχαριστημένα, τους περνάτε το μήνυμα ότι το σημαντικότερο πράγμα είναι αυτά και όχι η κουζίνα...».


**********

Υποψία ομοφυλοφιλίας

Τι κάνει ο γονιός;

«Πρέπει να ξέρουμε ότι ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια. Δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο. Είναι μια από τις μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς που απαντάται όχι μόνο σε ανθρώπους, αλλά σε όλα τα όντα. Δεύτερον, πρέπει να ξέρουμε ότι η μορφή αυτής της συμπεριφοράς δεν αλλάζει. Τρίτον, πρέπει να μην εκτιμούν το παιδί τους από τη σεξουαλική του ταυτότητα, αλλά από την προσωπικότητά του. Και τέταρτον, να είναι έτοιμοι να αποδεχτούν το παιδί τους όπως είναι αυτό και όχι όπως θέλουν να το φτιάξουν εκείνοι. Αν θέλουν να φτιάξουν το παιδί τους έτσι όπως το θέλουν εκείνοι, τότε να το τοποθετήσουν μετά στη γλυπτοθήκη του Μονάχου για να το καμαρώνουν»...

Η εισαγωγή των Αγγλικών στην α' δημοτικού αντιμετωπίζεται με επιφυλάξεις ακόμη και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Ποια είναι η γνώμη σας;

«Η καλύτερη εποχή για να αρχίσει ένα παιδί μια ξένη γλώσσα είναι μεταξύ 2 και 3 ετών, διότι στην ηλικία αυτή το παιδί δεν αντιλαμβάνεται την επίδραση του κοινωνικού στίγματος. Δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν κατέχει τη γλώσσα τόσο καλά όσο τα άλλα παιδιά. Αυτό αρχίζει στα 4 χρόνια. Γι' αυτό χρησιμοποιούμε την περίοδο ως τα τέσσερα χρόνια και εισάγουμε το παιδί στη γλώσσα. Όταν φτάσει στην ηλικία που αντιλαμβάνεται το κοινωνικό στίγμα είναι ήδη το παιδί στη γλώσσα μέσα.
Κάθε παιδί, ειδικά τα παιδιά που δεν έχουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, είναι σε θέση να μάθουν 2 και 3 γλώσσες παράλληλα. Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι, πρώτον, το διδακτικό μοντέλο να είναι σωστό και, δεύτερον, η κοινωνία να το στηρίζει. Τα περισσότερα παιδιά στον κόσμο αναπτύσσονται σε ένα διγλωσσικό και πολυγλωσσικό περιβάλλον, κι όμως δεν έχουν προβλήματα. Οι νευροεπιστήμες λένε ξεκάθαρα ότι κάθε παιδί μπορεί να μάθει παράλληλα 2 και 3 γλώσσες...».

Τα Αρχαία συμπεριλαμβάνονται στις ξένες γλώσσες;

«Τα Αρχαία δε θα τα συνιστούσα γιατί είναι όμοια πολύ με τα νέα Ελληνικά. Αυτό αποτελεί πράγματι αντικείμενο που μπορεί κανείς να το εισαγάγει με τον ίδιο τρόπο λίγο αργότερα. Οι υπόλοιπες γλώσσες όμως, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε ένα σωστό διδακτικό μοντέλο, μπορούν να μπουν στη ζωή του παιδιού. Όχι μόνο δεν εμποδίζεται έτσι η ανάπτυξή του, αλλά αντίθετα έχει μεγάλο κέρδος γιατί παρουσιάζει μια ευελιξία στα σκεπτικά του συστήματα. Είναι έτοιμο να περάσει από τη μία γλώσσα στην άλλη, χωρίς καμία δυσκολία.
Επίσης, ένα άλλο κέδρος που έχουν είναι πως, όταν τη γλώσσα τη μάθουν πριν από την εφηβική ηλικία, δεν έχουν την προφορά που δείχνει ότι είναι ξένοι...».

Η ελληνική κοινωνία αποδίδει μεγάλη σημασία στο ρόλο της μητέρας... Δεν αποδίδει την αντίστοιχη στο ρόλο του πατέρα...

«Όχι μόνο η ελληνική, πολλές κοινωνίες. Όμως έχουμε έρευνα που ανατρέπει το βάρος που φορτώνουμε στη μητέρα. Είμαι ο "πατέρας" της έρευνας του πατέρα στη Γερμανία και έχω συγγράψει το δίτομο εγχειρίδιο για την ψυχολογία πατέρα και παιδιού.
Ο πατέρας και η μητέρα αποτελούν εξίσου τις συνισταμένες, τις σταθερές που εγγυώνται μια καλή ανάπτυξη του παιδιού. Ξέρουμε ότι ο πατέρας είναι πάρα πολύ σημαντικός για να αποφύγουμε ψυχολογικά προβλήματα όταν μεγαλώσει το παιδί. Ξέρουμε ότι ο πατέρας είναι πιο σημαντικός ακόμη και από τη μητέρα στην ανάπτυξη του αισθήματος της αυταξίας του παιδιού. Είχαμε 157 μελέτες μακροχρόνιες για το τι συμβαίνει με τα παιδιά των χωρισμένων. Εκείνο που συνδέει όλες τις μελέτες είναι ότι επηρεάζεται το αίσθημα της αυταξίας. Αυτό κάνει τα παιδιά να μη νιώθουν σίγουρα, να είναι αβέβαια. Γιατί η σχέση πατέρα και παιδιού θάβεται μετά το διαζύγιο. Όχι η σχέση μητέρας και παιδιού.
Ξέρουμε, επίσης, ότι χαρακτηριστικά του πατέρα είναι σε επίπεδο προγνωστικό σημαντικότερα για να προβλέψουμε τη σχολική εξέλιξη του παιδιού. Πού θα φτάσει το παιδί... Παράδειγμα: Θα τελειώσει το σχολείο; Θα πάει στο πανεπιστήμιο; Όχι της μητέρας.
Επομένως, έχουμε πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη του παιδιού από τον πατέρα. Η μητέρα έχει τη δική της περιοχή κάπου αλλού, που ο πατέρας δεν προσφέρει πολλά. Κι αυτή είναι η ρύθμιση της ποιότητας των σχέσεων με τους συγγενείς, μες στην οικογένεια, με τους φίλους, με το κοινωνικό σύστημα. Και οι δύο γονείς όμως είναι εξίσου σημαντικοί για το well being του παιδιού. Για το πόσο το παιδί αργότερα θα νιώθει ικανοποιημένο από τη ζωή του.
Επομένως, πέρα από τις κοινές προσφορές μάνας και πατέρα, έχουμε και ιδιαίτερες προσφορές των δύο γονέων, που ανέφερα πριν».

Ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός για αγόρια και κορίτσια;

«Βεβαίως, και μάλιστα, σε αντίθεση με τη μητέρα, ο πατέρας είναι εκείνος που δρα σχετικά με το φύλο του παιδιού. Το θηλυκό του κοριτσιού το προκαλεί ο πατέρας, όχι η μητέρα τόσο πολύ. Ο πατέρας θα δώσει το κίνητρο να είναι η κόρη μια μικρή κοκέτα. Να δείξει τη θηλυκότητά της. Ο πατέρας τονίζει περισσότερο τη συμπεριφορά που αναφέρεται στο εκάστοτε φύλο, ενώ η μητέρα είναι λίγο ουδέτερη σ’ αυτό...».

Ίσως επειδή τα βλέπει ως παιδιά συνέχεια...

«Ακριβώς. Επίσης υπάρχουν μελέτες ότι ο πατέρας οργανώνει το νοικοκυριό καλύτερα από τη μητέρα. Είχαμε εξετάσει μονογονεϊκές οικογένειες που ο πατέρας είναι στο σπίτι με τα παιδιά, σε σχέση με οικογένειες που την ευθύνη έχει η μητέρα. Τι βρήκαμε; Ότι η μητέρα θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο να λειτουργήσει το σπίτι. Στα παιδιά δε μεταφέρει πολλές ευθύνες, θέτει τον πήχη ψηλά και ελέγχει αν ο πήχης αυτός διατηρείται από τα παιδιά εκεί που μπήκε.
Ο πατέρας έχει ένα άλλο μοντέλο. Δε λέει "εγώ είμαι υπεύθυνος", λέει "όλοι είμαστε υπεύθυνοι". Κάνει λοιπόν την ευθύνη του νοικοκυριού μια οικογενειακή ευθύνη. Μεταφέρει στα παιδιά ευθύνες, δε βάζει τον πήχη ψηλά και δεν ελέγχει τόσο πολύ όσο η μητέρα. Αυτό δίνει περισσότερο χώρο στα παιδιά και τα βοηθάει να αυτονομηθούν. Και οι συγκριτικές μελέτες λένε ότι τα παιδιά που αναπτύσσονται στο σχήμα αυτό έχουν υψηλότερες νοητικές ικανότητες και καλύτερες σχολικές επιδόσεις, ενώ τα αγόρια δε θηλυκοποιούνται βλέποντας τον πατέρα να ασχολείται με το νοικοκυριό. Δεν αναπτύσσουν δηλαδή συμπεριφορά που να μην είναι η κατάλληλη για ένα αγόρι».
Με το υπουργείο Παιδείας υπάρχει επαφή;

«Είχα πέρυσι. Με είχαν καλέσει να τους συμβουλεύσω, πράγμα που έγινε. Μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει συνέχεια. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα... Στην Κίνα, που είχα προσφέρει τις υπηρεσίες μου, χρειαστήκαμε 10 χρόνια. Στη Γερμανία πάνω από 20 χρόνια. Όμως στο διάστημα αυτό είχαμε τους ίδιους συνομιλητές. Η όποια μεταρρύθμιση πρέπει να αποτελεί θέμα εθνικό. Αντικείμενο υπερκομματικής συνεργασίας. Πρέπει, λοιπόν, να καταλήξουμε σε ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα προχωρήσουμε στην εκπαίδευση ανεξάρτητα από το κόμμα που θα είναι στην κυβέρνηση».

Η κοινωνία δεν πρέπει να είναι υπέρμαχος της μεταρρύθμισης;

«Πρέπει να έχουμε στο πλευρό μας και τους γονείς για να περάσει μια τέτοια μεταρρύθμιση. Σε κρατίδια της Γερμανίας, απ' όπου υπάρχει εμπειρία, πετύχαμε τη μεταρρύθμιση γιατί εντάξαμε στην επιτροπή όλες τις "παρατάξεις" του κοινωνικού συστήματος που φέρνουν ευθύνη για την αγωγή των παιδιών: εκπαιδευτικοί, γονείς, υπουργεία, συνδικάτα, εκκλησία, οικονομία. Έτσι, μέσα στην επιτροπή αυτή συζητήσαμε τα μεταρρυθμιστικά μας προγράμματα και σήμερα τα προγράμματα αυτά εφαρμόζονται με πρωτοφανή κοινωνική και πολιτική αποδοχή. Το 94% του πληθυσμού επικροτεί το πρόγραμμα αυτό».

Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να είναι η μεταρρύθμιση;

«Σήμερα έχουμε βαθιές γνώσεις για το πώς πρέπει να μεταρρυθμιστεί το σύστημα. Σας δίνω μόνο μερικές πτυχές. Θα ξεχάσουμε πια ότι η μετάδοση γνώσης αποτελεί το κύριο καθήκον του εκπαιδευτικού συστήματος. Οι γνώσεις είναι απαραίτητες, αλλά δεν είναι ο τελικός σκοπός. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι θα πρέπει να στηρίξουμε την εξέλιξη του παιδιού και ειδικά τις βασικές του ικανότητες: να αποκτήσει μια θετική ταυτότητα. Ένα συναίσθημα αυταξίας. Αυτορύθμισης. Να αναπτύξει κοινωνική συμπεριφορά. Να μάθει να εκτιμά και να αξιολογεί σωστά την πολυπλοκότητα. Να μάθει να συνεργάζεται με άλλα παιδιά και όχι να δουλεύει μόνο του. Επομένως, αλλάζουμε τους σκοπούς της αγωγής...
Επίσης, αλλάζουμε και το διδακτικό μοντέλο που χρησιμοποιούσαμε. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθει το παιδί δεν είναι να αποστηθίσει την ύλη, αλλά είναι - σε συνεργασία με άλλα παιδιά - να αντιληφθεί το νόημα που κρύβεται πίσω από την ύλη αυτή».

Και προφανώς η μεταρρύθμιση ξεκινά από το νηπιαγωγείο, όχι από τις πανελλαδικές, όπως κάνουμε στη χώρα μας συνήθως...

«Πρέπει η ποιότητα αγωγής που προσφέρεται να είναι η καλύτερη δυνατή. Και πρέπει οι επενδύσεις που κάνουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα να αποφέρουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Τόσο το προσωπικό, όσο και το κοινωνικό. Και όλοι συμφωνούν στην άποψη ότι το υψηλότερο κέρδος είναι όταν οι επενδύσεις αυτές γίνουν στα πρώτα 6 χρόνια της ζωής του παιδιού. Οι επενδύσεις που κάνουμε στο δημοτικό σχολείο έχουν επίσης ένα κέρδος. Αλλά μετά το κέρδος πέφτει κατακόρυφα. Δυστυχώς, εμείς στην Ελλάδα έχουμε το αντίθετο μοντέλο. Οι επενδύσεις γίνονται στο πανεπιστήμιο, στις πανελλαδικές, ακριβώς εκεί που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν αποδίδει».

Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Γιατί τότε έχουμε χάσει το τρένο. Αν θέλουμε να στηρίξουμε την ανάπτυξη και τις βασικές ικανότητες του παιδιού πρέπει να ξέρουμε δύο πράγματα:
1ον: Ότι αναπτύσσονται τα πρώτα 10-12 χρόνια και δεν έχει νόημα αφού αναπτυχθούν να επενδύσουμε γιατί το τρένο έχει φύγει.
2ον: Δεν αρκεί το θεσμικό πλαίσιο. Το θεσμικό πλαίσιο προσφέρει το 1/3 όσον αφορά την ανάπτυξη του παιδιού. Άλλοι μαθησιακοί χώροι, η οικογένεια, η βιβλιοθήκη, ο κοινωνικός περίγυρος ασκούν επίσης μεγάλη επίδραση σχετικά με την ανάπτυξη του παιδιού και των ικανοτήτων. Γι' αυτό πρέπει να αναπτύξουμε προγράμματα που εντάσσουν αυτούς τους μαθησιακούς χώρους μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα».


Συνδόμηση

Προχωρημένη... αρχή

«Η αρχή της συνδόμησης λέει ότι αποκτούμε γνώση και κατασκευάζουμε νόημα όχι μόνοι μας. Αλλά στη συζήτηση. Στην αλληλεπίδραση που έχει η μεταξύ μας συζήτηση. Στη συνκατασκευή εννοιών. Επομένως η μάθηση δεν είναι κάτι που γίνεται στο άτομο, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Κανένα παιδί δε θα μάθει γλώσσα χωρίς επικοινωνία με άλλα πρόσωπα. Κανένα παιδί δεν μπορεί να αναπτύξει μια θετική ταυτότητα, ένα αίσθημα αυταξίας χωρίς επικοινωνία.
Είχαμε μια εσφαλμένη αντίληψη περί μάθησης: είναι λάθος ότι η μάθηση είναι γνώση. Λάθος ότι είναι κατασκεύασμα του παιδιού και μόνο. Αυτά, αν τα ξεπεράσουμε, βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο»...




KAΘΗΓΗΤΗΣ ΦΘΕΝΑΚΗΣ

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

ΑΙΣΧΟΣ! ΝΕΟ ΔΩΡΟ € 30 ΔΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΝΙΓΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!

ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΤΩΡΑ!


Το νέο Μνημόνιο Νο 4 δεν θα περιλαμβάνει μόνο το ξεπούλημα κάθε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου με στόχο να αντληθούν € 50 δις.

Αντιθέτως, το νέο Μνημόνιο, θα προβλέπει τη χορήγηση ενός νέου πακέτου εγγυήσεων στις τράπεζες ύψους € 30 δις! Έτσι τη στιγμή που ο λαός στενάζει κάτω από τα μνημονιακά μέτρα, οι τράπεζες τελικά θα έχουν αντλήσει συνολικά από το Ελληνικό Δημόσιο, €103 δις, μέχρι και τα μέσα του 2011!
Όλα αυτά δε, την ίδια στιγμή, που η τρόικα βαφτίζει κάθε εγγυοδότηση σε ΔΕΚΟ ως κρατική ενίσχυση η οποία είτε βαραίνει το δημόσιο χρέος είτε νοθεύει τον ανταγωνισμό! Φαίνεται όμως πως αυτά ισχύουν για όλους εκτός από τις τράπεζες!

Η τελευταία εξέλιξη αναδεικνύει για άλλη μια φορά την αναγκαιότητα εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος, με σκοπό τον καθολικό επαναπροσανατολισμό της λειτουργίας του προς όφελος της παραγωγικής, αναπτυξιακής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας!

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

...ότι είναι να γίνει θα το κάνουμε μόνοι μας εμείς και όχι τα κόμματά....

Ξεσηκωνόμαστε, τους ανατρέπουμε και παλινορθώνουμε τη δημοκρατία ή γυρίζουμε στα χωριά μας, όσοι έχουμε, και φυτοζωούμε ως το τέλος μας.

Η κυβέρνηση έχει πάρει πια την κατρακύλα του απολυταρχισμού.

■ Στέλνει τις αστυνομικές της δυνάμεις στην Κερατέα επικαλούμενη την αποκατάσταση της τάξης, να κοπανάνε όποιον βρεθεί μπροστά τους.

■ Συλλαμβάνει και δικάζει αγρότες που τόλμησαν να κάνουν συγκέντρωση λες και έχουν χάσει οι έλληνες πολίτες το δικαίωμα να κάνουν συναθροίσεις.

■ Επιτίθεται απροκάλυπτα στο κίνημα “Δεν πληρώνω” νομοθετώντας πρόστιμα και ποινές στον ΚΟΚ, αποκαλύπτοντας έτσι ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες αυτής της χώρας, των οποίων και μόνο τα συμφέροντα υπηρετεί.

■ Προετοιμάζει στρατιωτικές μονάδες στην αστυνομική καταστολή , εκπαιδεύοντας τους νέους που υπηρετούν την θητεία τους στην πατρίδα πως να αντιμετωπίζουν και να καταστέλλουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις, αρνούμενη μάλιστα στην βουλή ότι έχει γνώση για τέτοιου τύπου εκπαίδευση.

■ Και χίλια δυο άλλα.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και τα άλλα κόμματα, ούτε για την τιμή των όπλων, δεν διανοείται να φέρει μια πρόταση μομφής στην βουλή, ή να διοργανώσουν όλοι μαζί μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την αντιδημοκρατική κατρακύλα και τα άδικα οικονομικά μέτρα εναντίον του λαού.

Είμαστε μόνοι μας. Και ότι είναι να γίνει θα το κάνουμε μόνοι μας εμείς και όχι τα κόμματά μας. Που συμμετείχαν σε αυτό το 30-ετές πάρτυ που μας έφερε ως εδώ, στο χείλος του γκρεμού. Εκτος κι αν πιστεύει κάποιος πως το διεφθαρμένο αυτό πολιτικό σύστημα έχει σκοπό να κάνει κάθαρση στον εαυτό του και να αυτοτιμωρηθεί.
Το πιο σίγουρο είναι πως το κομματικό καθεστώς αυτό θα επιχειρήσει και πάλι να μαγειρέψει το Σύνταγμα, ερήμην μας και χωρίς καν να ρωτήσει την γνώμη μας. Ωστε να την βγάλει καθαρή και όλοι οι επιφανείς ροκ σταρ των επαγγελματιών της πολιτικής να μείνουν αλώβητοι και στις θέσεις τους. Ωστε να συνεχίσουν να χαρίζουν συμβάσεις στα αφεντικά τους. Οπως κάνουν χρόνια τώρα. Χρόνια πολλά.

Εχουμε αρχίσει και αντιδρούμε σαν λαός σε όλη αυτή τη σήψη και τον βόθρο. Κινήματα ξεφυτρώνουν παντού. Μένει η τελική μας έφοδος. Αλλά πρέπει να είμαστε και έτοιμοι και να γνωρίζουμε τι πρέπει να ζητήσουμε να αλλάξει. Να γνωρίζουμε τι είναι δημοκρατία, τα βασικά της, αυτά που μας μάθαν οι δασκάλοι μας στο δημοτικό.

Και να μην περιμένουμε τα κόμματα να μας καλέσουν σε συγκέντρωση. Δεν θα το κάνουν. Εμείς θα επιχειρήσουμε την τελική έφοδο όταν έρθει η ώρα. Και όπως μας έδειξαν οι Αιγύπτιοι ο καλύτερος τρόπος είναι να μαζευτούμε στις πλατείες, σε μια πλατεία, και να μείνουμε εκεί φωνάζοντας μέχρι να μας βγει το λαρύγγι, πως θέλουμε να γίνει παλινόρθωση της δημοκρατίας. Οργανωμένοι με την τροφοδοσία μας, με τα φορητά μας φαρμακεία, με τα laptop μας. Ολοι μαζί ενωμένοι.

Αλλιώς θα μας τσακίσουν. Μας τσακίζουν κάθε μέρα. Σιγά σιγά. Είναι ενωμένοι αυτοί εναντίον μας, όλο το σύστημα και τα καθεστωτικά κόμματα. Γι’ αυτό δεν μας υπερασπίζεται κανείς. Γι’ αυτό ούτε μια πρόταση μομφής.

Κι αν μας τσακίσουν, το μόνο που θα μας έχει μείνει θα είναι να γυρίσουμε στα πατρικά μας, στα χωριά μας, όσοι είμαστε τυχεροί και διαθέτουμε τέτοια ευλογία, κι εκεί να περιμένουμε το οριστικό μας τέλος. Φυτοζωόντας.

ΠΗΓΗ: Θραξ Αναρμόδιος