Ένας πολύ ωραίος, συγκινητικός, και ελπιδοφόρος διάλογος

Παπαϊωάνου - Θράξ Αναρμόδιος φανερώνουν μια ελπιδοφόρα διάσταση της κρίσης. 

Το άνοιγμα του διαλόγου στην ελληνική κοινωνία, την παραδοχή των λαθών μας, και την έκφραση προθέσεων να βρεθούν δημοκρατικές λύσεις στα προβλήματα. Μακάρι να μη μείνουμε απλά στις προθέσεις...

Παρακολουθήστε τον διάλογο στην ανάρτηση με τίτλο "Ξηλώστε και τον Σαμαρά και παλέψτε για την πατρίδα" στο Μεγαλύτερο blog της πόλης:

Παπαϊωάνου:

Κανείς δεν πιστεύει ότι η βάση της ΝΔ και ο νεοδημοκράτης γείτονας είναι προδότης. Καλοπροαίρετος είναι  και τον άφησαν να πιστεύει ότι αν διώξει τοn ΓΑΠ θα φύγουν οι Γερμανοί.

 Τον οδήγησαν αυτοί που μοναδικό τους στόχος είναι να αρπάξουν την εξουσία ακόμη και αυτή την κουτσουρεμένη και επιτηρούμενη στενά από Γερμανούς. Ιδιοτέλεια και μόνο ιδιοτέλεια θα οδηγούσε κάποιον Έλληνα να ταχθεί υπό των εντολών της  Ευρωπαϊκής Γερμανικής διοίκησης και τα παραδείγματα στην Ιστορία είναι ευτυχώς ελάχιστα αλλά τρανταχτά.

Τον  Νέοδημοκράτη φίλο μας τον τραβούν με δικαιολογίες από την μύτη  και τον καλούν στην κάλπη να ψηφίσει τι;

Μια ομάδα η οποία ξεπούλησε αυτά που η ίδια έλεγε πριν καν γίνει κυβέρνηση;

 Τα ψέματα τέλειωσαν πατριώτες. Παπανδρέου Σαμαράς Καρατζαφέρης στηρίζουν την κυβέρνηση των τραπεζιτών και έστειλαν επιστολή στην Τρόικα με την οποία αποδέχονται ως νόμιμα τα όσα έκανε ο ΓΑΠ  και η τρόικα στις οικογένειες  μας στα μαγαζιά στις δουλειές μας.

Ετοιμάζονται τώρα να αφαιρέσουν από την Ελλάδα κάθε δυνατότητα μελλοντικής αντίδρασης -εμάς και  των παιδιών μας- μέσω της αποδοχής του αγγλικού δικαίου. Να μας κόψουν κυριολεκτικά  τον σπόρο.  Τα ψέματα τέλειωσαν.

Η  ψήφος στην ΝΔ  στις εκλογές είναι ψήφος που κάνει νόμιμο το μνημόνιο.

Η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ στις εκλογές είναι ψήφος που κάνει νόμιμο το μνημόνιο.

Η ψήφος στο Λαός στις εκλογές είναι ψήφος που κάνει νόμιμο το μνημόνιο.

Όπως και στο θέμα του ευρώ αυτές οι ψήφοι θα αθροιστούν και θα παρουσιαστούν στην Ελληνική κοινή γνώμη και διεθνώς ως πλειοψηφία υπέρ του μνημονίου.

…

 Τα τελευταία δυο χρονιά είδαμε  τους πασόκους αντικυβερνητικούς αντιμνηνονιακούς  που έβαλαν μπροστά την κυβέρνηση ΓΑΠ και την ξήλωσαν.  Οι Πασόκοι διέλυσαν τις κομματικές οργανώσεις, απαξίωσαν τον κομματικό μηχανισμό, αγνόησαν της Νομαρχιακές επιτροπές και τις οδηγίες, αγανάκτησαν, κυνήγησαν βουλευτές, παραιτήθηκαν, ανεξαρτητοποιηθήκαν  πήγαν αλλού. Επώνυμοι και ανώνυμοι  στο διαδίκτυο, στα καφενεία, στους χώρους δουλειάς και τις πλατείες, έσπασαν την απίστευτη προπαγάνδα  και την ενοχή τους,  αγνόησαν την χλεύη των υπολοίπων  και στάθηκαν όρθιοι επικοινώνησαν αντέδρασαν όσο μπορούσαν και τα κατάφεραν.

Η Κυβέρνηση Παπαδήμου δεν είναι παραχώρηση του ΓΑΠ όπως αυτάρεσκα προβάλλεται από ένα στενό επιτελείο μαϊντανών και μέσα από ένα δίκτυο ψιττακών,  αλλά ένα φτύσιμο της κομματικής  και εκλογικής βάση του ΠΑΣΟΚ προς την κυβέρνηση που ψήφισε πριν δυο χρόνια.  Σήμερα -το λένε όλοι και  το ακούμε παντού- “οι εκλογές είναι καταστροφικές”. Η λεπτομέρεια είναι ότι το λένε μόνο υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και κυρίως ηγετικά στελέχη μιας προγενέστερης εποχής – κατάστασης.  Σαφώς και “οι εκλογές είναι καταστροφικές” διότι σε αυτές θα γίνει ο “χαλασμός των υπουργών και βουλευτών του μνημονίου”.

Όλο  αυτό δεν είναι πεποίθηση του papaioannou αλλά φαίνεται στις Δημοσκοπήσεις όπου τρεις στους τέσσερεις  Πασοκτζήδες έφυγαν και αθωώθηκαν. Και η μεγαλύτερη αθώωση για τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ θα έρθει στις εκλογές στο συνέδριο και όπου αλλού κληθούν.

 Ελάχιστοι πασοκτζήδες παρέμειναν να στηρίζουν την κυβέρνηση του μνημονίου  στο διαδίκτυο είναι  σχεδόν όλοι ανώνυμοι. Δεν συζητώ για καφενεία, χώρους δουλειάς ή πλατείες όπου δεν υπάρχει ούτε ένας υποστηρικτής έστω για δείγμα.

Περιμένουμε βάσιμα του ΝΔκρατες γείτονες και φίλους,  αλλά και τους φίλους τους ΛΑΟΣ να πράξουν τα αντίστοιχα  και να βγουν στο δρόμο. Να συναντηθούν με του υπόλοιπους πατριώτες τις αριστεράς  και του ΠΑΣΟΚ  και να σταθούν στο ύψος που τους καλεί η πατρίδα. Ο Αγώνας δεν είναι εναντίων του βαθέως ΠΑΣΟΚ που αντέδρασε ή κατά των κουμουνιστών  που πιάνουν  συνήθως το αντεθνικό στοιχείο πρώτοι.

Ο αγώνας είναι δημοκρατικός και είναι υπέρ πατρίδος.

Το σχόλιο του Θράκα:

Αχ βρε Γιάννη, Γιάννη…

Τόσον καιρό όταν έγραφες για την δεξιά συλλήβδην κι εγώ σου αντιγυρνούσα με λολ και ξανα-λολ, γιατί δεν έγραφες τουλάχιστον “η ηγεσία της δεξιάς”; ή καλύτερα “η ηγεσία της ΝΔ”; Ηταν ανάγκη να τους …παίρνει όλους η μπάλα; Τώρα πως θα γίνουν τα μέτωπα και οι συμμαχίες Γιάννη, πως;

Εμένα με ξέρεις. Εχω από καιρό δηλώσει πως αυτοί οι διαχωρισμοί “αριστερός”-”δεξιός”, ούτε νόημα σοβαρό ούτε και χρησιμότητα έχουν. Τον μόνο που βολεύουν είναι οι ολιγαρχικές ηγεσίες των κομμάτων στο να μαντρώνουν τους πολίτες και να τους πακτώνουν με το μέρος τους. Συναισθηματικά.

Δεξιός κι αριστερός πολίτης έχει ελάχιστη δύναμη στο να επηρρεάσει τις αποφάσεις που παίρνει η ηγεσία του κόμματός του. Γιατί τα κόμματα είναι οργανωμένα εσωκομματικά με ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ Γιάννη φίλε μου. Γι’ αυτό. Και το δικό σου κόμμα ΔΕΝ αποτελεί εξαίρεση.

Οταν λειτουργεί η δημοκρατία, σε οποιοδήποτε επίπεδο, στο κόμμα ή στο πολίτευμα, όπου ο πολίτης καλείται να ψηφίσει Ο ΙΔΙΟΣ το ένα ή το άλλο μέτρο, την μία ή την άλλη απόφαση, δηλαδή να αποφασίσει ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, πόσο νόημα έχει η διάζευξη αριστερός-δεξιός και μάλιστα πακτωμένος; Και μάλιστα μαλωμένος με τον “αντίπαλο”; Πόσο νόημα έχει;

Πολίτες που να ξέρουν τι είναι δημοκρατία και να μάχονται ώστε να έρθει η δημοκρατία στον τόπο αυτό χρειαζόμαστε Γιάννη μου. Κι όχι αριστερούς μαλωμένους με τους δεξιούς και το ανάποδο.

Κι όταν την κάνουμε επιτέλους τη δημοκρατία Γιάννη φίλε μου, κι ακουστεί ο κήρυκας να ξαναλέει “τις αγορεύειν βούλεται”, τότε ας σηκωθεί ο αριστερός πολίτης κι ας κάνει τις αριστερές του προτάσεις, κι ας σηκωθεί κι ο δεξιός πολίτης κι ας κάνει τις δεξιές του προτάσεις. Και μετά ότι τον κόβει τον καθένα μας ας προκρίνει με την ψήφο του.

Αλλά χωρίς τη δημοκρατία, χωρίς αυτό, το να είμαι αριστερός ή δεξιός σε ένα σύστημα που ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΕΓΩ κι ο συμπολίτης μου, συγνώμμη, αλλά εμένα δεν με συγκινεί καθόλου και δεν μου λέει τίποτε. Δεν έχει και κανένα νόημα δηλαδή. Απλώς υπηρέτης των εξουσιαστικών φιλοδοξιών του κάθε εξουσιο-χτυπημένου γίνομαι.

Λοιπόν, ας μάθουμε τι είναι δημοκρατία, είναι τόσο απλό, ας ασκηθούμε λίγο, δεν θέλει και πολύ, κι ας την διαδώσουμε και στους άλλους. Ωστε να την απαιτήσουμε όλοι μαζί. Αριστεροί και δεξιοί.

Μέχρι να πετάξουμε αυτές τις ταμπέλες και τις ετικέτες και να κρατήσουμε μόνο μία, που μας χρειάζεται και πραγματικά: πολίτης με την εξουσία στο χέρι του.

Δεν ξεκινάς εκεί στη Λάρισσα ένα ωραίο στέκι της δημοκρατίας. Μαγαζάκια ξενοίκιαστα και φθηνά θα έχει σίγουρα. Μαζευτείτε καμμιά 10-ρια, όχι μόνον πρώην ΠαΣοΚοι, πάρτε και “δεξιούς”, ξεφοβηθείτε τους πια. Το ίδιο φτωχοί είμαστε όλοι μας πλέον. Φτιάξτε λοιπόν ένα ωραιότατο Ομιλο-Στέκι της Δημοκρατίας (με κληρώσεις κλπ κλπ), διαδώστε τη δημοκρατία και στους άλλους, κι άμα γίνεται καμμά 40-ρια, κλωνοποιήστε το στέκι σας κι ας πάνε οι μισοί σε άλλη γειτονιά να φτιάξουν άλλο όμιλο-στέκι.

Δημοκρατία θέλουμε Γιάννη. Οχι ΠαΣοΚ. Δημοκρατία. Ολοι μαζί. Αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί… Ολες οι απόψεις είναι χρήσιμες. Αϊντε και παρα-αργήσαμε…

Θραξ Αναρμόδιος

Η κλοπή που συνεχίζεται μπροστά στα μάτια μας...

Τα τερατώδη κόμματα δεν αρκούνται στις μίζες για να τρέφονται και να αυτοσυντηρούνται. Οπότε τι κάνουν;

Α) Απευθύνονται στους τραπεζίτες, όπου παίρνουν δάνεια με κρατική εγγύηση θεωρώντας οτι και τα επόμενα χρόνια θα είναι πλειοψηφικά. (Δείτε πχ την είδηση στο News247: Δάνεια σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με εγγύηση τα χρήματα των πολιτών).  

Β) Ακολούθως, χαρίζουν στους τραπεζίτες 168 Δις τα τελευταία 3 χρόνια, με χρήματα που τα συγκεντρώνουν "στίβοντας" τον λαό που εγγυήθηκε για αυτούς!

Γ) Με αυτό τον τρόπο οι τραπεζίτες θα διασφαλίσουν οτι τα συγκεκριμένα κόμματα θα έχουν όντως πλειοψηφία στις επόμενες εκλογές, καθώς κατέχουν τα ΜΜΕ, και το πλεονέκτημα της επιστημονικής πλύσης εγκεφάλου. 


Το θέμα είναι ΠΩΣ σπάει αυτός ο φαύλος κύκλος της εξάρτησης. 


Άμεση Δημοκρατία μήπως?


Κληρωτοί βουλευτές?


Κάπου εκεί βρίσκομαι....

Για δείτε λίγο και τα νούμερα:

«Λεφτά υπάρχουν»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στις τράπεζες – και μέσω αυτών στα μονοπώλια, στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές, στους πλουτοκράτες – από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα έχουν διατεθεί:

1) 28 δισ. από τη ΝΔ

Με το νόμο 3723/2008 δόθηκε η δυνατότητα να λάβουν οι τράπεζες από το κράτος τις ακόλουθες ενισχύσεις:

• 5 δισ. ευρώ σε μετρητά.
• 8 δισ. ευρώ σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία τα καταθέτουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και λαμβάνουν ισόποση χρηματοδότηση, με πολύ χαμηλό επιτόκιο της τάξης του 1%.
• 15 δισ. ευρώ σε δάνεια που μπορούν να συνάψουν οι τράπεζες με τρίτους, δάνεια που, επίσης, έχουν εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

2) 80 δισ. από το ΠΑΣΟΚ

Με το Μνημόνιο (νόμος 3845/2010), αλλά και με τους νόμους που ακολούθησαν, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα δεν παρέλειψαν να επιβάλουν μια νέα μεγάλη και προκλητική χρηματοδότηση των τραπεζών από το κράτος, ως εξής:

• 10 δισ. ευρώ σε μετρητά από το νεοϊδρυόμενο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ο σκοπός του οποίου – κατά το μνημόνιο – είναι «να διατηρήσει τη σταθερότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, χορηγώντας ίδια κεφάλαια με τη μορφή των προνομιούχων μετοχών». Τα 10 δισ. ευρώ προήλθαν από τα 110 δισ. της χρηματοδότησης της Ελλάδας από την τρόικα, για τα οποία ο ελληνικός λαός πληρώνει με μειώσεις μισθών, συντάξεων, χαράτσια κλπ.
• 15 δισ. ευρώ σε δάνεια από τρίτους με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Πρόκειται για την πρόβλεψη του μνημονίου περί επαύξησης των αρχικών 15 δισ. ευρώ που προβλέπονταν από το νόμο 3723/2008 της ΝΔ, τα οποία πλέον έγιναν 30 δισ. ευρώ.
• 25 δισ. ευρώ σε επιπλέον δάνεια από τρίτους, πάλι με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, με το νόμο που ψηφίστηκε λίγους μήνες μετά το μνημόνιο, στις 3 Σεπτέμβρη 2010 (ν. 3872/2010, άρθρο 7).
• 30 δισ. ευρώ με ειδική ρύθμιση του τότε υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, που ψήφισαν από κοινού το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ., τον Απρίλη του 2011.

3) 60 δισ. ευρώ από τη συγκυβέρνηση του «μαύρου μετώπου»

Στις 21 Νοέμβρη, στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, συζητήθηκε η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που εκδόθηκε στις 14 Σεπτέμβρη και προέβλεπε αρχικά την παροχή εγγύησης του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδας για κάλυψη πιστώσεων ύψους 30 δισ. προς τις τράπεζες.

Ο υπουργός Οικονομικών, Ε. Βενιζέλος, ανακοίνωσε ότι μετά από πρόταση της Τράπεζας της Ελλάδας, το προβλεπόμενο ποσό αυξήθηκε στα 60 δισ. ευρώ!

Συγκεντρωτικά, λοιπόν:

Με το νέο αυτό «πακέτο» που έχει την υπογραφή της κυβέρνησης Παπαδήμου,

τα κεφάλαια που έχουν πάει σε τράπεζες με τη μορφή μετρητών, εγγυήσεων κ.λπ., φρόντισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, καθώς και η σημερινή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.,

να έχουν φτάσει πλέον στα 168 δισ. ευρώ.

Το ποσό αυτό

- το οποίο αφορά ενισχύσεις μέσω «εθνικών ταμείων» και στο οποίο δεν περιλαμβάνονται τα πάνω από 100 δισ. ευρώ που έχουν πάει στις τράπεζες μέσω των παράλληλων μηχανισμών της ΕΚΤ -

α) ξεπερνά κατά 53% όλο το δάνειο του πρώτου μνημονίου, το οποίο δεν έχει εκταμιευτεί παρά κατά το ήμισυ,

β) ξεπερνά κατά 30% το ποσό του δανείου του δεύτερου μνημονίου, πριν καν αυτό ακόμα υπάρξει!

Είναι προφανές:

Λεφτά- για κάποιους -υπάρχουν…

ΠΗΓΗ: rizospastis.gr

απο Σεισάχθεια

Lazard και Cleary Gottlieb σύμβουλοι του δημοσίου για το PSI

Διαβάστε αυτούς που θα διαπραγματευτούν το μέγεθος του χρέους που θα "κουρευτεί", καθώς και τους όρους των μελλοντικών δανείων που θα παίρνουμε απο τις "αγορές". 

Βάλτε πράμα . Λεφτά υπάρχουν!.

Το δικηγορικό γραφείο CLEARY GOTTLIEB STEEN and HAMILTON LLP και την LAZARD FRERES SAS προσέλαβε το Ελληνικό Δημόσιο ως νομικό και χρηματοοικονομικό σύμβουλο αντίστοιχα για το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Οικονομικών, οι σχετικές δαπάνες εγκρίθηκαν ενώ τα καθήκοντα θα ανατεθούν από τον ΟΔΔΗΧ.

Ακολουθεί η ανακοίνωση του ΥΠΟΙΚ.

"Εγκρίνουμε τη δαπάνη που θα καταβληθεί για αμοιβή στο δικηγορικό γραφείο CLEARY GOTTLIEB STEEN and HAMILTON LLP (CGSH), στο οποίο θα ανατεθούν από τον Ο.Δ.ΔΗ.Χ., σύμφωνα με την αριθμ. 188/20-09-2011 απόφαση του Δ.Σ., του Ο.Δ.ΔΗ.Χ. καθήκοντα διεθνούς νομικού συμβούλου και τα οποία θα είναι :

1. η νομική υποστήριξη και εκπροσώπηση του Ελληνικού Δημοσίου επί κάθε θέματος σχετικού με την υλοποίηση της εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων

2. η συμβολή στη διενέργεια των απαραίτητων νομικών ελέγχων και πιστοποιήσεων (due diligence) για την έκδοση των νέων ομολόγων

3. Η σύνταξη, σε συνεργασία με τον χρηματοοικονομικό σύμβουλο των όρων των νέων ομολόγων και των δανειακών συμφωνιών με τους επενδυτές και το δημόσιο τομέα, περιλαμβανομένων και των δανειακών συμβάσεων με το EFSF

4. Η νομική υποστήριξη στην υλοποίηση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου 2011, συμπεριλαμβανομένης και της δυνητικής παροχής εγγυήσεων προς τη Φιλανδική Κυβέρνηση.

Η μέγιστη συνολική δαπάνη παροχής νομικών υπηρεσιών εκ μέρους της CGSH για την υλοποίηση της ανταλλαγής των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου εκτιμάται κατά ανώτατο ποσό σε έξη εκατομμύρια ευρώ εφόσον το έργο ολοκληρωθεί έως τα τέλη Οκτωβρίου 2011.

Εξ αυτού, ποσό έως επτακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ κατ’ ανώτατο αφορά πιθανή απασχόληση τοπικών νομικών συμβούλων σε χώρες όπου η εταιρία δεν έχει εκπροσώπηση (π.χ. Ιαπωνία).

Σε περίπτωση που το έργο παραταθεί πέραν του τέλους Οκτωβρίου 2011, η αμοιβή θα εξαρτάται από το χρόνο απασχόλησης των νομικών συμβούλων σύμφωνα με το πίνακα αμοιβών που αναφέρεται στο παραπάνω πρακτικό με ανώτατο όριο το ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ ανά μήνα.

Β. Εγκρίνουμε τη δαπάνη που θα καταβληθεί για αμοιβή στην εταιρεία LAZARD FRERES SAS , στην οποία θα ανατεθούν από τον Ο.Δ.ΔΗ.Χ., σύμφωνα με την αριθμ. 188/20-09-2011 απόφαση του Δ.Σ., του Ο.Δ.ΔΗ.Χ. καθήκοντα χρηματοοικονομικού συμβούλου του Ελληνικού Δημοσίου.

Τα καθήκοντα της Lazard, ως Χρηματοοικονομικού Συμβούλου του Ε.Δ. θα περιλαμβάνουν κυρίως: ΑΔΑ: 457ΓΗ-Λ12

1. Χρηματοοικονομική έρευνα: εντοπισμός των κατάλληλων προς ανταλλαγή ομολόγων

2. Νομικός έλεγχος: σε συνεργασία με τους διεθνείς και εγχώριους νομικούς συμβούλους του Ελληνικού Δημοσίου, ανάλυση των υφιστάμενων περιορισμών των υφιστάμενων δανειακών υποχρεώσεων του Ε.Δ. και καθορισμός του νομοθετικού πλαισίου των νέων ομολόγων που θα εκδοθούν προς ανταλλαγή.

3. Συντονισμός καθηκόντων των συν-αναδόχων και λοιπών φορέων

4. Επεξεργασία της στρατηγικής επαναγοράς χρέους

5. Συμμετοχή στην προετοιμασία των όρων ανταλλαγής

6. Συνδρομή προς το Ελληνικό Δημόσιο στις συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και το ΔΝΤ σχετικά με (α) τη χρηματοδότηση εκ μέρους των δημόσιων φορέων (β) την παροχή πιστωτικής ενίσχυσης (γ) τις ιδιωτικοποιήσεις και την χρήση των πόρων τους (δ) άλλες παραμέτρους του προγράμματος αναδιάρθρωσης του Ε.Δ.

7. Συνδρομή στην επικοινωνία με τους Αξιολογικούς Οίκους

Για τις παραπάνω χρηματοοικονομικές υπηρεσίες η αμοιβή της Lazard Freres SAS θα αποτελεί ποσοστό 0,015% επί του ονομαστικού ποσού του χρέους που θα ανταλλαγεί ή θα επαναγορασθεί στα πλαίσια του PSI.

Σε περίπτωση πλήρους υλοποίησης τόσο της ανταλλαγής όσο και της επαναγοράς των υφιστάμενων ομολόγων, το μέγιστο ποσό αυτό εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 25 εκατ. ευρώ."

http://www.capital.gr/News.asp?id=1342095

__________________________________________

.για να μην ξεχνιόμαστε, PSI=χρεοκοπία, πτώχευση ή οτιδήποτε άλλο που υποδηλώνει διαγραφή χρέους, έστω και ..εθελοντικής

Κείμενο και και σχόλιο απο το blog ΧΑΑ

Σχ: Λέτε να κηρύξουν ένα κομμάτι του χρέους ως ...απεχθές;

Καλή τύχη και kalo kouragio....

ΓΙΑΤΙ αποβλακώθηκε ο ελληνικός λαός; – ΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ;

Εκτός της μελαγχολίας και κατάθλιψης το κύριο συναίσθημα που διακατέχει τον κάθε Έλληνα, είναι αυτό του φόβου. Θα μου πείτε τώρα τι φοβάται;

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κακό ή πρόβλημα (όπως θέλετε πάρτε το) ότι δεν ξέρει τι να πρωτοφοβηθεί.

Ότι θα χάσει την δουλειά του (ο εργαζόμενος), ότι δεν θα ξαναβρεί δουλειά (ο άνεργος),  ή δεν ξέρει πότε θα ξαναπληρωθεί ότι δεν θα έχει να φάει ούτε ένα κομμάτι ψωμί αύριο το πρωί (ο κάθε μέσος πολίτης), ότι από στιγμή σε στιγμή θα κλείσει η επιχείρησή του (ο επιχειρηματίας μικρός ή μεγάλος), ότι θα έρθουν νέα χαράτσια στα οποία δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει, ότι παρά τις δύο δουλειές που κάνει (για τους πολύ τυχερούς) δεν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα;

Ότι οι κόποι μιας ζωής πήγαν χαμένοι και θα την πληρώσουν τα παιδιά του ( ο συνταξιούχος), ότι δεν ξέρει τι να σπουδάσει, τι επάγγελμα να κάνει αφού όλα οδηγούν στη… φτώχεια; (ο μαθητής-φοιτητής).

Αλήθεια ποιος φόβος κυριαρχεί; Εκτός των παραπάνω ερωτημάτων που διερωτούνται οι περισσότεροι Έλληνες πλέον ολημερίς και ολονυχτίς, δυστυχώς υπάρχουν και άλλα.

Ένα χρόνο τώρα εξωτερικοί παράγοντες κυρίως (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκός και μη Τύπος κα)αλλά και εσωτερικοί, τα πολιτικά κόμματα και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, δημιουργούν και αναπαράγουν συνεχώς τα ίδια ερωτήματα προς το λαό: Χρεοκοπούμε δεν χρεοκοπούμε, βγαίνουμε από Ευρωζώνη δεν βγαίνουμε, θέλουμε ευρώ δεν θέλουμε, μας «πετούν» έξω από το ευρώ δεν μας «πετούν», συμφέρουν όλα τα παραπάνω ή δεν μας συμφέρουν;

Πολλοί είναι εκείνοι που «τρέχουν» να απαντήσουν όχι όμως με… σιγουριά. Ο καθένας με ότι ακούει από εδώ και από εκεί βγάζει επιπόλαια συμπεράσματα και στηρίζει εκεί την άποψή του. Άποψη η οποία μπροστά στα νέα «κουτσομπολιά» της παρέας και της γειτονιάς, για τις πολιτικές εξελίξεις αλλάζει αν ακούσει κάτι πιο λογικό ή ενδιαφέρον ή μια εκδοχή από μία άλλη οπτική γωνία που δεν την είχε σκεφτεί.

Κάτι που σημαίνει ότι κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι θέλει ή για το τι πιστεύει ότι πρέπει να γίνει.

Όταν όμως οι ίδιοι άνθρωποι που θέτουν αυτά τα ερωτήματα διαφωνούν μεταξύ τους ή και πολλές φορές δεν απαντούν με βεβαιότητα, πώς περιμένουν να ξέρει να απαντήσει και με σιγουριά μάλιστα, ο ελληνικός λαός;

Ο ελληνικός λαός δεν ξέρει τι να πιστέψει πλέον, δεν ξέρει τι θέλει πλέον (αφού τα ερωτήματα είναι πολλά και δύσκολα), αλλά και κυρίως δεν ξέρει τι είναι αυτό που φοβάται, ποιος είναι ο εχθρός του.

Εκεί εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Ένα πρόβλημα το οποίο εάν δεν αντιμετωπιστεί δύσκολα θα δούμε… άσπρη μέρα. Όλα τα παραπάνω ερωτήματα εφόσον κανείς δεν γνωρίζει (ούτε οι ίδιοι πολιτικοί) τι θα συμβεί στο άμεσο ή έμμεσο μέλλον, οδηγούν στην αβεβαιότητα, το χάος και τον φόβο.

Όταν γνωρίζεις τον εχθρό σου, και ξέρεις τι φοβάσαι όμως πράττεις αναλόγως για να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτό που συμβαίνει εδώ ωστόσο είναι διαφορετικό. Πολεμάμε για την ζωή μας, για τα παιδιά μας για ένα καλύτερο αύριο, με τον κύριο… Άγνωστο. Πολεμάμε χωρίς να ξέρουμε ακριβώς  ποιον έχουμε απέναντί μας. Το μόνο που έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι για το καλό το δικό μας και των παιδιών μας πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να βγούμε νικητές σε αυτή τη μάχη με το «Άγνωστο».

Αυτή είναι ίσως και μία από τις αιτίες της κοινωνικής διάσπασης που έχει υποστεί η χώρα μας.Όταν κάποιος φοβάται, όπως για παράδειγμα ένας λαός, τότε τον κάνεις ότι μα ότι θέλεις. Αυτό είναι γνωστό. Το ερώτημα είναι το εξής ωστόσο:  Εσκεμμένα ο ελληνικός λαός  «αποβλακώθηκε» και φοβάται το κάθε τι ή όχι;

Κάποιοι θα υποστηρίξουν την άποψη αυτή, άλλοι δε που δεν πιστεύουν τόσο στις «συνομωσίες», όχι. Το αποτέλεσμα ωστόσο της κατάστασης όπως και αν φτάσαμε σε αυτό είναι ένα: Μπορεί να γίνομαι γραφικός, αλλά επαναλαμβάνω και επαυξάνω ότι ο φόβος που κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα και σε όλους  τους τομείς και ερωτήματα, είναι αυτός που πρώτα πρέπει να αντιμετωπιστεί, προκειμένου  στη συνέχεια να αντιμετωπίσουμε την πολιτική, την κοινωνική, την οικονομική κρίση και ότι κίνδυνο ελλοχεύει για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό!

Τάσος Ντούβλης για το  athens post

via Anti-Ntp

...ποια είναι η άλλη προοπτική που δίνει η Αριστερά;

Απόσπασμα απο άρθρο των Δ.Κουτσούμπα, Π. Μαυροειδή

που θέτει πολύ εύλογα ερωτήματα, τα οποία θα είχαν σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις!


Kυβέρνηση έχουμε, αλλά η πολιτική κρίση είναι ανοιχτή. Οι πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν και οι κάτω δεν θέλουν να κυβερνηθούν. Ελάχιστο τμήμα της κοινωνίας αναγνωρίζει σήμερα τα συμφέροντά του στην ακολουθούμενη πολιτική κι ας έχει επιστρατευτεί για τη «σωτηρία» του όλος ο αστικός θίασος της νέας «εθνοσωτηρίου» συγκυβέρνησης.

Αυτή ακριβώς την πολιτική στιγμή, αντηχεί πιο ηχηρό το ερώτημα: τι κάνει επιτέλους η Αριστερά; Ακούγεται στους χώρους δουλειάς, στα καφενεία, προκύπτει στην ανάγκη του νέου για δουλειά, του εργαζόμενου για μισθό, του φτωχού για ψωμί, του συνταξιούχου για φάρμακα. Είτε το ερώτημα διατυπώνεται ως πραγματική απορία, προσμονή, απελπισία, είτε ως άλλοθι για την απραξία, η τόσο συχνή αναπαραγωγή του ίδιου ερωτήματος από τόσα στόματα, οφείλει να μας προβληματίσει. 

Πού είναι, λοιπόν, η Αριστερά; Στην πραγματικότητα, δεν είναι γενικώς η Αριστερά αυτό που λείπει, ειδικά στη χώρα μας. Αντιθέτως, η Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές, και παρά τις ανεπάρκειές της, υπάρχει: κόμματα, οργανώσεις, συλλογικότητες, κινήσεις, συνδικαλιστές, κοινωνικοί αγωνιστές. Από την πλατεία ως την απεργία, από το σωματείο ως το «Δεν Πληρώνω», δεν λείπουν οι αριστερές απόψεις και πρακτικές. Με τις καθυστερήσεις, τους χωριστούς δρόμους, την ευρωλαγνεία ή τις αυταπάτες για τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε τα ζητήματα της αριστεράς, έχει χυθεί πολύ μελάνι. Ας το δούμε κι από την άλλη: υπάρχει μια αριστερά για κάθε γούστο. Κι όμως, το ερώτημα «πού είναι η Αριστερά;» τίθεται ακόμη και από τον ίδιο το «λαό» της Αριστεράς. Δε φανερώνει αυτό και μια σαφή κριτική; 

Είναι ζήτημα αιτημάτων; Εν μέρει ναι. Τα αιτήματα για στάση πληρωμών-διαγραφή του χρέους, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, ανοίγουν το δρόμο στην απάντηση. Στις πλατείες αυτή η συζήτηση κυριάρχησε. Ακόμη και οι φιλοευρωπαϊκές απόψεις δεν μπορούν παρά να παραδέχονται πλέον ότι -αν μη τι άλλο- η ίδια η αρχιτεκτονική του ευρώ στηρίχτηκε σε λάθος βάσεις κι ότι εντός της ευρωζώνης είναι δεδομένες οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Σήμερα, όμως, αυτό ή το άλλο «πεντάπτυχο» δεν επαρκεί. Ο εκβιασμός για το «φτωχοί και μέσα στο ευρώ ή χρεοκοπημένοι έξω από το ευρώ», αποτελεί το κυρίαρχο δίλημμα του συστήματος, μαζί με την προπαγάνδα για τη χώρα «που δεν παράγει τίποτα». 

Είναι ζήτημα κοινής δράσης; Εν μέρει ναι. Τα βήματα που, ευτυχώς, έχουν γίνει σε αυτό το επίπεδο παράγουν κινηματικά πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Όμως η κοινή δράση στους αγώνες και τα μέτωπα δεν αποτελεί επαρκή απάντηση σήμερα, που ο ιστορικός χρόνος συμπυκνώνεται.

Στην πραγματικότητα, η αγωνία δεν είναι πού θα βρει ο λαός την Αριστερά. Το ερώτημα (ή/και αμφιβολία) που υπονοείται είναι «ποια είναι η άλλη προοπτική που δίνει η Αριστερά»; Όχι για το πόσες απεργίες θα κάνουμε, ή πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε περισσότερα πράγματα στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Έχει γίνει σαφές και στον τελευταίο εργαζόμενο ότι το ζήτημα είναι συστημικό: ότι εντός αυτού του συστήματος η φτώχεια και η εκμετάλλευση δεν μπορούν παρά να βαθαίνουν.

Όμως, ποιος είναι αλήθεια ο άλλος δρόμος, το άλλο σύστημα που προτείνει η Αριστερά; Τι περιγράφει;

• Υπάρχει ζωή έξω την ΕΕ και, πολύ περισσότερο, έξω από τον καπιταλισμό;
• Τι απαντάμε στην τρομοκρατία ότι «δεν μπορούμε τραφούμε, να πληρωθούμε, να αγοράσουμε πετρέλαιο χωρίς τα δανεικά»;
• Τι θα μας λείψει;
• Υπάρχει αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση με κριτήριο τις ανάγκες του λαού;
• Υπάρχει δυνατότητα για σχέσεις ισότιμης συνεργασίας και ανταλλαγών με άλλες χώρες, ειδικά της Μεσογείου και των Βαλκανίων;
• Εν τέλει, πώς θα είναι η κοινωνία που θα χτίσουμε και ποιες είναι οι ασφαλιστικές δικλείδες που δεν θα τη κάνουν να μοιάζει με τη χίμαιρα του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ;
• Μπορούν και πώς να χτιστούν μορφές εργατικής και κοινωνικής δημοκρατίας που να αντιστοιχούν στη σύγχρονη εποχή ή θα περιοριστούμε στην αναπαραγωγή του φόβου για επιστροφή και των τανκς μαζί με την οικονομική και πολιτική κατοχή της κοινωνίας από το κεφάλαιο και τις αγορές;.......

Ήρθε το τέλος για το ευρώ; Ή μήπως όχι;

Aπο το πολύ καλό ciaont1

Πλέον όλα τα media, ακόμα και μερικά γερμανικά, πόσο μάλλον το αμερικάνικα/αγγλικά, συζητούν ανοιχτά αυτό που μέχρι πριν από λίγα χρόνια τους φαινόταν "αδιανόητο": Τη διάλυση της ευρωζώνης. Είναι όμως έτσι; Ήρθε το τέλος για το ευρώ; Ή μήπως όχι;

Ας δούμε καταρχήν ένα μικρό απόσπασμα από ένα σχετικό άρθρο του Economist, που συνοδεύτηκε από το παραπάνω εξώφυλλο στο τελευταίο τεύχος του, και προκάλεσε αίσθηση:

Ευρώ: είναι αυτό το τέλος;

[...] Θα μπορούσε να γίνει κάτι για να αποτραπεί η καταστροφή; Η απάντηση εξακολουθεί να είναι θετική, όμως η κλίμακα της απαιτούμενης δράσης αυξάνεται ακόμα περισσότερο, καθώς εξαντλούνται τα χρονικά περιθώρια. Το μόνο θεσμικό όργανο που θα μπορούσε να παράσχει άμεση ανακούφιση είναι η ΕΚΤ. Ως ο δανειστής της έσχατης λύσης, θα πρέπει να κάνει περισσότερα για να σώσει τις τράπεζες, προσφέροντάς τους απεριόριστη ρευστότητα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Εάν η ΕΚΤ θέλει να εκπληρώσει την εντολή που έχει λάβει για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών, θα πρέπει να εμποδίσει μια πτώση των τιμών. Αυτό σημαίνει τη μείωση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων και την έναρξη ενός προγράμματος μεγάλης κλίμακας «ποσοτικής χαλάρωσης» (αγοράς ομολόγων). Η μαζική νομισματική χαλάρωση θα μπορέσει να μετριάσει την ύφεση και να αγοράσει πολύτιμο χρόνο. Ωστόσο, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης και η προσέλκυση των επενδυτών πίσω στις αγορές κρατικών ομολόγων χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη στήριξη της ΕΚΤ, και αυτό, όσο φιλόδοξο και να ακούγεται, είναι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και οι μεταρρυθμίσεις σε Ιταλία και Ισπανία. Εκτός αυτού, σημαίνει τη δημιουργία ενός εργαλείου χρέους στο οποίο θα μπορούν να πιστεύουν οι επενδυτές. Αυτό με τη σειρά του απαιτεί μια πολιτική συμφωνία, την οικονομική ενίσχυση που χρειάζονται οι περιφερειακές χώρες σε αντάλλαγμα με τις αλλαγές στους κανονισμούς που η Γερμανία και οι άλλοι ζητούν. Αυτό το εργαλείο θα πρέπει να περιλαμβάνει κάποια κοινή ευθύνη για τα χρέη των κυβερνήσεων. Η πρόταση των ευρωομολόγων έχει αποκλειστεί από την Αγκελα Μέρκελ.

Η στάση της Γερμανίας είτε θα πρέπει να αλλάξει, είτε θα υπάρξει διάσπαση του ευρώ. 

Αυτά που μας λέει το Economist είναι λίγο-πολύ γνωστά: Οι τράπεζες χρειάζονται "απεριόριστη ρευστότητα" για να μη χρεωκοπήσουν, και άρα η ΕΚΤ θα πρέπει να τυπώσει ευρώ και να τους τα χαρίσει, ώστε να γλιτώσουν και να μη χρεωκοπήσει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Η Γερμανία -προς το παρόν- αρνείται να το δεχτεί αυτό, και αν δεν αλλάξει γνώμη "θα γίνει χαμός" και θα υπάρξει διάσπαση του ευρώ.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που δεν το αναφέρει το Economist, αλλά έχει μεγάλη αξία, είναι πως πλέον τα ποσοστά απόρριψης του ευρώ έχουν μεγαλώσει πολύ σε όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις. Οι λαοί δεν θέλουν ευρώ, οι Γερμανοί δε θέλουν άλλα "πακέτα σωτηρίας" (διότι βομβαρδίζονται με προπαγάνδα ότι τάχα "χρηματοδοτούν τους τεμπέληδες Έλληνες", ενώ στην πραγματικότητα τα λεφτά αυτά πάνε στις τράπεζες, πολλές εκ των οποίων είναι γερμανικές), και βέβαια ούτε η ηγεσία, αλλά ούτε και ο λαός στη Γερμανία θέλει να ακούσει για ευρωομόλογα (γιατί τότε όντως θα επιδοτούσε χώρες όπως η Ελλάδα όπως έχουμε εξηγήσει και παλιότερα).

Καθώς λοιπόν τα ποσοστά απόρριψης του ευρώ μεγαλώνουν, είτε από δεξιά (εθνικιστική) είτε από αριστερή σκοπιά, είναι ξεκάθαρο ότι αργά ή γρήγορα το ευρώ πράγματι θα διασπαστεί, όπως άλλωστε έχουμε προβλέψει εδώ και αρκετά χρόνια. Ακόμα και στο πλαίσιο του καπιταλισμού, είναι εκτός πραγματικότητας να περιμένει κανείς ότι θα υπάρχουν ένα σωρό κράτη που θα δέχονται για πολύ ακόμα να έχουν ένα νόμισμα πολύ πιο "σκληρό" από αυτό που αντέχουν προκειμένου να είναι "ανταγωνιστικές" οι εξαγωγές τους, και άρα θα μαραζώνει διαρκώς η παραγωγική τους βάση.

Η διάλυση όμως του ευρώ δεν θα γίνει άμεσα - τουλάχιστον όχι με τη μορφή της πλήρης κατάρρευσης όπως φαντάζονται πολλοί. "Ποτέ μη λες ποτέ" βέβαια, καθώς δεν είμαστε μέντιουμ για να προβλέψουμε με 100% ακρίβεια της κινήσεις της Γερμανίας, των υπόλοιπων κρατών ή των λαών.

Ωστόσο, η Γερμανία θέλει το ευρωσύστημα, και δε θα το αφήσει - εξ ου και η πρόταση για "ευρώ δύο ταχυτήτων", ώστε να κρατήσει όσο τον δυνατόν περισσότερους μέσα και υπό τον έλεγχο της. Για την Ελλάδα, έχουν ήδη βέβαια προετοιμάσει το δρόμο για μια "εθελοντική έξοδο" από την ευρωζώνη, μέσω σχετικών ψηφισμάτων (πχ δείτε εδώ), ενώ και οι σύμμαχοί τους κινούνται αναλόγως (πχ η Φινλανδία προτείνει και αυτή τη δημιουργία ενός "σκληρού πυρήνα" στην ευρωζώνη).

Χθες μάλιστα ο "σκληρός" αυτός πυρήνας της Γερμανίας και των συμμάχων της έκανε μια σύσκεψη, και κάλεσαν το ΔΝΤ να καλύψει αυτό τα χρέη των πιο "αδύναμων" κρατών, ώστε η ΕΚΤ να μην τυπώσει αυτή χρήμα:

Ευρωζώνη: Στο ΔΝΤ πετάει το "μπαλάκι" ο πυρήνας

Οι υπουργοί Οικονομικών Γερμανίας, Ολλανδίας και Φινλανδίας συμφώνησαν ότι είναι απαραίτητες ορισμένες μεταρρυθμίσεις στην ευρωπαϊκή Συνθήκη, ανακοινώθηκε κατόπιν συνάντησης των ανώτατων οικονομικών αξιωματούχων του «πυρήνα» της ευρωζώνης.

Κατόπιν της συνάντησης, ο Γερμανός υπουργός Wolfgang Schaeuble δήλωσε κατ’αρχήν ότι η απόφαση για την 6η δόση του δανείου βοηθείας προς την Ελλάδα θα αποφασιστεί στο Eurogroup με βάση την έκθεση της Τρόικα.

Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν αποκλείεται να υπάρξουν συνομιλίες στις Βρυξέλλες σχετικά με τον νέο μηχανισμό διασώσεων ESM, αλλά πάντως οι βασικές αρχές λειτουργίας του ταμείου έχουν αποφασιστεί από τον Μαιο.

Στο κοινό ανακοινωθέν τους, οι τρεις υπουργοί ζητούν αύξηση των πόρων του ΔΝΤ. Ο Ολλανδός κ. Jan Kees de Jager σημείωσε ότι αν αυξηθούν οι πόροι του διεθνούς οργανισμού, θα αυξηθούν και τα μέσα καταπολέμησης της κρίσης χρεών, χωρίς να χρειαστεί προσφυγή στα ευρω-ομόλογα ή σε αυξημένο ρόλο της ΕΚΤ.

«Συζητήσαμε για την μόχλευση του EFSF, αλλά το ιδιωτικό χρήμα είναι ο ένας δρόμος» ενώ ο αυξημένος ρόλος του ΔΝΤ θα ανοίξει ένα δεύτερο δρόμο. Υπάρχουν πιέσεις για ευρωομόλογα ή χρηματοδότηση από την ΕΚΤ αλλά έχουμε δηλώσει όχι σε αυτά,» δήλωσε ο κ. De Jager.

Από την πλευρά του, η Φινλανδή ΥΠΟΙΚ Jutta Urpilainen δήλωσε ότι «αν δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις» στις απόπειρες επίλυσης της κρίσης χρεών, ενδεχομένως να συζητηθεί αυξημένη παρέμβαση από μέρους της ΕΚΤ αλλά τόνισε ότι η χώρα του συνεχίζεται να τάσσεται κατά των εκδόσεων κοινών ευρωομολόγων.

Ακόμα και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, όπως ο Όλι Ρεν, καταγγέλλουν πλέον τη "δικτατορία δύο χωρών" (Γερμανία-Γαλλία) στην Ευρώπη, καθώς πλέον δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα, ούτε βέβαια νοιάζονται για τις επιπτώσεις που έχουν οι αποφάσεις τους για τους λαούς. Όχι πως ο Όλι Ρεν νοιάζεται, απλά ουσιαστικά τον έχουν παραγκωνίσει από τα κέντρα αποφάσεων, και προφανώς του κακοφαίνεται:


Ρεν: Η ΕΕ δεν είναι δικτατορία δυο χωρών
Έμμεση μομφή του Όλι Ρεν κατά Γερμανίας και Γαλλίας

«Ναι» στην στενότερη ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά «όχι» σε μια... δικτατορία δυο ή περισσότερων χωρών είπε ο Όλι Ρεν σε μια έμμεση μομφή του κατά του τρόπου με τον οποίο επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους η Γερμανία και η Γαλλία.

Μιλώντας στο ιταλικό κοινοβούλιο ο επίτροπος νομισματικών και οικονομικών υποθέσεων τάχθηκε σαφώς υπέρ της έκδοσης ενός ευρω-ομολόγου και τόνισε ότι στην κατεύθυνση αυτή είναι κρίσιμης σημασίας να πειστεί και η Γερμανία.

Η Γερμανία δεν υποχωρεί μέχρι να γονατίσουν οι πάντες στην εξουσία της, και να δεχτούν να προτεκτορατοποιηθούν. Προς το παρόν, τους αφήνει να σιγοψήνονται, και το τέλος θα αλλάξει και τις συνθήκες της Ευρώπης, ώστε να πάρει αυτή στα χέρια της όλη την εξουσία. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου της Bundesbank για την περίπτωση της Ιταλίας:

Bundesbank: Η Ιταλία αντέχει επιτόκια άνω του 7%

Την πεποίθησή του ότι η Ιταλία μπορεί να αντέξει αύξηση αποδόσεων των ομολόγων της πάνω από το 7% εξέφρασε την Παρασκευή σε συνέντευξή του ο επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας (Bundesbank), Γενς Βάιντμαν.

«Μόλις αυξηθούν οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων, όλοι αρχίζουν να προβλέπουν το τέλος του κόσμου», φέρεται να δήλωσε ο Weidmann.

Ο επικεφαλής της Bundesbank πρόσθεσε ότι είναι «αισιόδοξος πως οι Ιταλοί μπορούν να αντέξουν για λίγο με αποδόσεις άνω του 7%», ενώ πρόσθεσε ότι οι χώρες του πυρήνα της Ευρώπης δεν κινδυνεύουν από την κρίση χρέους.

Αυτή η δήλωση είναι νομίζω "κλειδί' για να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης και το σχέδιο των Γερμανών: Οι άνθρωποι το ξέρουν ότι ρημάζουν τους πάντες, απλά δεν υπολογίζουν ούτε λαούς ούτε τίποτα. Αφήνουν λοιπόν την Ιταλία να "βράζει στο ζουμί της" για όσο περισσότερο μπορούν, και μετά θα τη "σώσουν", προτεκτορατοποιώντας την. Και το ίδιο για την Ισπανία, κτλ (η Ισπανία μάλιστα ετοιμάζεται και αυτή για το ΔΝΤ, και για εφαρμογή των γνωστών προγραμμάτων "κινεζοποίησης" των εργατών - η τακτική των Γερμανών ήδη δηλαδή δουλεύει, καθώς τα κράτη, το ένα μετά το άλλο, "γονατίζουν") Στο τέλος, οι Γερμανοί θα τυπώσουν χρήμα, και μάλιστα πολύ, γιατί αλλιώς θα χρεωκοπήσουν και οι δικές τους τράπεζες. Προς το παρόν όμως, "άστους λίγο ακόμα να παιδεύονται, διότι...αντέχουν λίγο ακόμα!" όπως λέει και ο πρόεδρος της Bundesbank.

Το ότι οι λαοί επιστρέφουν σε φτώχεια μεσαιωνικού τύπου δε σημαίνει τίποτα για τους τραπεζίτες. Οι άνθρωποι ούτε σχέση με τους εργάτες έχουν, ούτε καν με την παραγωγή. Θέλουν την νομισματική-οικονομική κυριαρχία, και μπροστά σε αυτό δε διστάζουν πουθενά και σε τίποτα. Και αν οι λαοί διστάσουν να τους ανατρέψουν, αν διστάσουν να τους τσακίσουν, αυτοί θα συνεχίζουν. Δυστυχώς όλοι προς το παρόν γκρινιάζουν, αλλά όταν πχ εκβιάζουν με την "6η δόση", τότε όλοι φοβούνται, αντί να προχωρήσουν σε στάση πληρωμών και να κάνουν έτσι το πρώτο μεγάλο βήμα για να αποδεσμευτούν από την τυραννία τους.

Όταν η Γερμανία είχε χάσει τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, της είχαν επιβληθεί εξοντωτικές αποζημιώσεις που έπρεπε να καταβάλει στους νικητές. Η γερμανική κοινωνία εξαθλιώθηκε, και τελικά υπερπληθώρισε το νόμισμα. Τώρα αυτοί έχουν στο μυαλό τους τον υπερπληθωρισμό, χωρίς να πολυλογαριάζουν ότι η εκτύπωση χρήματος ήταν το τελικό αποτέλεσμα (όχι η γενεσιουργός αιτία) του υπερπληθωρισμού, καθώς προηγήθηκε η καταστροφή της παραγωγικής βάσης.

Έτσι, η Γερμανία κάνει σήμερα αυτό που κάποτε της έκαναν οι άλλοι: Καταστρέφει την παραγωγική βάση όλων των άλλων (η οποία βέβαια ήταν ήδη μισοδιαλυμένη εδώ και χρόνια), και έτσι όλοι ζητούν να εκτυπωθεί χρήμα γιατί δεν είναι έτοιμοι να ανατρέψουν το καπιταλιστικό σύστημα, μόνο που ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να υπάρχει το σύστημα αυτό είναι...να κόψουν χρήμα υπερπληθωρίζοντας το νόμισμα. Έτσι, έχουμε ουσιαστικά μια "αυτοεκπληρούμενη προφητεία".

Οι εντάσεις στην ευρωζώνη μάλιστα συνεχίζονται, καθώς η Γαλλία, η Ιταλία αλλά και όλες οι μικρότερες χώρες αποφάσισαν να "ανταποδώσουν τα πυρά" που δέχονται από τη Γερμανία, και το Reuters δημοσίευσε χθες μια είδηση, σύμφωνα με την οποία αρνούνται πλέον να συμμετέχουν οι "ιδιώτες" (δηλαδή οι τράπεζες και οι λοιποί πιστωτές) στα κουρέματα.

Αν θυμάστε, η Γερμανία πίεζε να συμμετέχουν, και ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ σε αυτή της την πρόταση, διότι όντως οι τραπεζίτες οφείλουν και αυτοί να πληρώσουν αντί να τη "βγάλουν καθαρή". Όμως, οι τραπεζίτες προφανώς δε θέλουν να πληρώσουν, γιατί δεν αντέχουν κουρέματα του χρέους. Τελικά, αφού πρώτα πήραν αμυθητά ποσά ως 'πακέτα σωτηρίας' και μπάλωσαν έτσι τις τρύπες των ισολογισμών τους, οι τραπεζίτες συμφώνησαν να δεχτούν μερικά "κουρέματα" του χρέους, μιας και πλέον τα αντέχουν.

Τώρα όμως που η Γερμανία τους εκβιάζει, τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης, με πρώτες και καλύτερες τη Γαλλία και την Ιταλία, εκβιάζουν και αυτές τη Γερμανία, λέγοντας της ότι "αν δεν εκτυπώσεις χρήμα, τότε και εμείς δε δεχόμαστε τα κουρέματα για τους τραπεζίτες", κάτι που σημαίνει ότι ακυρώνονται οι σχετικές συμφωνίες, και η Γερμανία θα κληθεί να καλύψει ακόμα μεγαλύτερα χρέη, ή αλλιώς θα συμβούν "ανεξέλεγκτες χρεωκοπίες" (αντί για "ελεγχόμενες χρεωκοπίες" όπως θα ήθελε η Γερμανία), μιας και τα χρέη των κρατών θα μείνουν "ακούρευτα", και αφού οι τραπεζίτες δε θα κληθούν να πληρώσουν τίποτα, θα πρέπει να πληρώσει η Γερμανία για τα πάντα, ή να αφήσει όλες τις χώρες να καταρρεύσουν:

«Βέτο» στο κούρεμα του χρέους από τον ευρωπαϊκό νότο 

Θέμα ακύρωσης της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στο Μηχανισμό Στήριξης ανακινούν Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία και "άλλες" χώρες της περιφέρειας. Στον αέρα το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους

"Κίνημα" κατά της μελλοντικής συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, το οποίο απειλεί να ανατρέψει τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, εκδηλώθηκε στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, σύμφωνα με πληροφορίες του Reuters.

Ως ηγέτες του "κινήματος" φέρονται η Γαλλία, η Ισπανία και η Ιταλία, χώρες που είδαν το κόστος δανεισμού τους να εκτοξεύεται στα ύψη τις τελευταίες δυο εβδομάδες, ενώ σύμφωνα με το Reuters, μαζί τους τάσσονται και "άλλες" χώρες της περιφέρειας, χωρίς να κατονομάζονται.

Το θέμα προέκυψε στις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο των ευρύτερων διαπραγματεύσεων για την αλλαγή των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην κατεύθυνση της εφαρμογής αυστηρότερων δημοσιονομικών κανόνων, όπως επιθυμεί η Γερμανία.

Το Βερολίνο επέμενε οι θεσμικοί επενδυτές του ιδιωτικού τομέα -οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες δηλαδή- να αναλάβουν μέρος των ζημιών για τη διάσωση της Ελλάδας. Το αίτημα αυτό έγινε δεκτό από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και αποτυπώθηκε στη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, η οποία προέβλεπε εθελοντικό "κούρεμα" του ελληνικού χρέους κατά 50%.

Ωστόσο, έναν μήνα μετά τη συμφωνία, οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης στην πλειονότητά τους ζητούν να ακυρωθεί αυτό το σκέλος της συμφωνίας, γεγονός που από μόνο του δυναμιτίζει τις όποιες διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τις τράπεζες για το εθελοντικό "κούρεμα" στο χρέος τους.

Ο λόγος της αλλαγής στάσης των χωρών της περιφέρειας (Γερμανία, Ολλανδία και Φιλανδία επιμένουν στο PSI) δεν έχει γίνει επισήμως γνωστώς, όμως εικάζεται ότι είναι η δυσαρέσκειά τους για τη γερμανική αδιαλλαξία στο θέμα της έκδοσης ευρω-ομολόγου και της στήριξης των τραπεζών τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Με άλλα λόγια φαίνεται να λένε στο Βερολίνο: "Αφού δεν επιτρέπεις την εκτύπωση χρήματος και καταδικάζεις εμάς σε δυσβάσταχτα επιτόκια δανεισμού και τις τράπεζές μας στην κατάρρευση, βγάλτα πέρα μόνο σου με ανεξέλεγκτες χρεοκοπίες στην Ευρωζώνη".

Η πίεση προς τη Γερμανία αυξάνεται για να τυπώσει χρήμα. Και παρότι το ευρωσύστημα όπως το ξέραμε ως τώρα δεν έχει μέλλον, η Γερμανία θα τυπώσει χρήμα στο τέλος, προκειμένου να το διατηρήσει, έστω και "ευρώ δύο ταχυτήτων". Και αυτό διότι στην καρδιά του νομισματικού προβλήματος ΔΕΝ βρίσκεται το ευρώ, αλλά το δολάριο.

Πριν λίγους μήνες, όλοι συζητούσαν για την αντικατάσταση του από παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και τώρα όλοι το έχουν "ξεχάσει", καθώς η κοινή γνώμη "άγεται και φέρεται". Όμως, η ΗΠΑ πέφτουν, και αυτή είναι η #1 εξέλιξη σε παγκόσμια κλίμακα. Το δολάριο έγινε κυρίαρχο όταν οι οικονομία των ΗΠΑ άκμαζε (την εποχή του Μπρέτον Γουντς, μετά το Β' Παγκόσμιο, οι ΗΠΑ έκαναν πάνω από το 50% των παγκόσμιων εξαγωγών). Πλέον, η ισχύς των ΗΠΑ πέφτει, και το δολάριο δε μπορεί να σταθεί στην κορυφή. Αυτό το ξέρουν οι υπόλοιποι "παίχτες", η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα, κτλ. Και ξέρουν ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα πρέπει κάποια στιγμή να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να δημιουργήσουν ένα νέο νομισματικό σύστημα, που θα αντικατοπτρίζει τους νέους συσχετισμούς δύναμης.

Εκεί λοιπόν, η Γερμανία θέλει να έχει το ευρωσύστημα ως "άσσο στο μανίκι της", μιας και το ευρωσύστημα συνδυάζει όλα τα αποθεματικά χρυσού όλων των χωρών-μελών, και αυτό χαρίζει στη Γερμανία τα μεγαλύτερα αποθέματα παγκοσμίως. Χώρια βέβαια το 'καθημερινό" πλεονέκτημα του ευρώ, που επέτρεψε στις γερμανικές εξαγωγές να ανθίσουν, σε βάρος όλης της υπόλοιπης ευρωζώνης, που δεν αντέχει αυτές τις υψηλές ισοτιμίες. Γι' αυτό και δε θα αφήσει το ευρώ να καταρρεύσει πλήρως ή ανεξέλεγκτα, και τελικά θα τυπώσει, όπως τυπώνουν και οι ΗΠΑ, και η Ιαπωνία, και η Αγγλία, και όλοι οι άλλοι. Αυτός τουλάχιστον είναι ο στόχος της, προκειμένου να πετύχει νομισματική-οικονομική κυριαρχία, και δε θα διστάζει να γυρίσει την Ευρώπη σε κοινωνικό Μεσαίωνα, πολιτικό φασισμό, οικονομική "κινεζοποίηση" και προτεκτορατοποίηση των πάντων αν δε σταματηθεί, τόσο αυτή όσο και οι άλλοι υπέρμαχοι του καπιταλιστικού συστήματος, ντόπιοι και ξένοι.

Διάγγελμα Medvedev για την αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη...

Πατήστε CC για να δείτε τους υπότιτλους στα Αγγλικά.

Το παιχνίδι χοντραίνει...

Και πως μου φαίνεται οτι αυτή η στάση της Ρωσίας συνδέεται με κάποιο τρόπο με την παγκόσμια κρίση?

Νέες παραγγελίες όπλων βλέπω στον ορίζοντα!

Να τυπώσει κανείς ή να μην τυπώσει;

Τι επιλογές έχει κανείς αν υπάρχουν χρέη που δε μπορούν να αποπληρωθούν, αλλά δε θέλει να "πάρει τα όπλα", ανατρέποντας το καπιταλιστικό σύστημα;

Μπορεί να κάνει στάση πληρωμών, να τυπώσει χρήμα ή να επιβάλλει "λιτότητα".

Η άρχουσα τάξη έχει δαιμονοποιήσει την πρώτη επιλογή, παρότι τα χρέη έχουν "φαγωθεί" με εντελώς άνισο τρόπο, και άρα εμπίπτουν άνετα στην κατηγορία των "απεχθών χρεών", τα οποία είναι νόμιμο να ΜΗΝ αποπληρωθούν. Ο λόγος που η άρχουσα τάξη δε θέλει τη στάση πληρωμών, είναι διότι ουσιαστικά θα ρίξει τα βάρη της κρίσης...στην άρχουσα τάξη, και θα αναγκάσουν τις τράπεζες να δεχτούν μεγάλες απώλειες.

Αντίθετα, η άρχουσα τάξη έχει επιλέξει, με διάφορες παραλλαγές, να εφαρμόσει ένα μείγμα "λιτότητας" και εκτύπωσης πληθωριστικού χρηματος. Αυτή η πολιτική θα συνεχιστεί όσο οι λαοί δεν ανατρέπουν την άρχουσα τάξη και το σύστημα της, διότι:

* Οι βιομήχανοι επενδύουν τα κεφάλαια τους όπου υπάρχει το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους για αυτούς. Στη σημερινή εποχή, επενδύουν στην Ασία, και δεν πρόκειται να επενδύσουν στη Δύση έως ότου οι εκεί εργάτες "κινεζοποιηθούν" όσο το δυνατόν περισσότερο. Μοναδική εξαίρεση σε ολόκληρη τη Δύση είναι η Γερμανία, που ισοσκελίζει τους "υψηλούς" μισθους της με ανώτερη τεχνογνωσία, καλύτερη ποιότητα παραγωγής, κτλ. Σε όλες τις υπόλοιπες Δυτικές χώρες, αλλού πολύ και αλλού λίγο, επιβάλλονται πολιτικές "λιτότητας" που ναι μεν βραχυπρόθεσμα διογκώνουν την ύφεση, αλλά μακροπρόθεσμα θα δημιουργήσουν στρατιές ανέργων, που λόγω απελπισίας θα δέχονται να εργάζονται για ψίχουλα. Το ότι πολλοί θα πεθάνουν από την πείνα, πολλοί θα ξεσπιτωθούν, και πολλοί άλλοι θα επιβιώσουν ζώντας την υπόλοιπη ζωή τους μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια όχι απλά δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά αντίθετα είναι για τους κεφαλαιοκράτες η ΛΥΣΗ στο δικό τους πρόβλημα (το πρόβλημα του κεφαλαιοκράτη είναι το πως θα αυξήσει τα κέρδη του. Από τη στιγμή που αυτό επιτυγχάνεται μέσω της μείωσης των μισθών του εργάτη, τη χειροτέρευση των ωραρίων, κτλ, ΑΥΤΟ είναι που "πρέπει" να γίνει).

* Οι τραπεζίτες χρειάζονται επειγόντως χρήμα, για να καλύψουν τις τρύπες των ισολογισμών τους. Εδώ και δεκαετίες οι τράπεζες δάνειζαν σαν τρελές, ώστε ο καπιταλισμός να καλύψει τη φυγή των βιομηχάνων προς την Κίνα, την Ινδία και άλλα τέτοια κάτεργα άλλους τέτοιους "ανταγωνιστικούς" προορισμούς. Από τη στιγμή που τα δάνεια αυτά δε μπορούν να αποπληρωθούν, το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα είναι χρεωκοπημένο. Το μοναδικό πράγμα που τις κρατάει στη ζωή είναι τα κρατικά "πακέτα διάσωσης" - αλλιώς όλες οι τράπεζες θα είχαν καταρρεύσει α λα Λέμαν Μπρόδερς. Έτσι, άρπαξαν ένα σωρό τρισεκατομμύρια, και συνεχίζουν να αρπάζουν, μην αφήνοντας αρκετούς πόρους για αμέτρητους εργάτες που απλά αφήνονται να ψοφήσουν.

Από τη στιγμή που ο τράπεζες χρειάζονται τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων, τα κράτη τυπώνουν αυτά τα τεράστια ποσά από το πουθενά - εκτός από τη Γερμανία που ναι μεν τυπωνει, αλλά με μια -σχετική- φειδώ. Αυτό συμβαίνει διότι

1) Η Γερμανία αφήνει τους υπόλοιπους "εταίρους" της να "φτάσουν στο αμήν", ώστε να δεχτούν να προτεκτορατοποιηθούν από τη Γερμανία. Μετά όντως θα τυπώσει όπως εχουμε ξαναπεί, προκειμένου να σώσει και τις δικές της τράπεζες (δεν είναι τυχαίο που και η Deutche Bank ζητάει να τυπωθούν ευρώ, μιας και είναι και αυτή προβληματική, όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες τράπεζες σε όλο τον κοσμο).

2) H Γερμανία έχει περάσει μια περίοδο υπερπληθωρισμού του μάρκου στο διάστημα μεταξύ του Α' και του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Η Γερμανία είχε χάσει τον Α' Παγκόσμιο, και οι νικητές την υποχρέωσαν να τους καταβάλλει τεράστια ποσά ως αποζημιώσεις - ποσά που δε μπορούσε να καταβάλλει η Γερμανία χωρίς να τυπώσει πολύ χρήμα.

Σήμερα η Δύση βρίσκεται σε μια ανάλογη κατάσταση: Δεν έγινε βέβαια μια μεγάλη στρατιωτική σύρραξη όπως ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ωστόσο, ο πόλεμος δεν είναι απαραίτητα στρατιωτικός: Η Δύση έχασε τον "πόλεμο της ανταγωνιστικότητας", καθώς πλέον το κεφάλαιο προτιμά ξεκάθαρα την Ασία και τις συνθήκες μεσαίωνα για να αναπτυχθεί. Η Δύση έχει μείνει με μια αποσαθρωμένη παραγωγική βάση, και με τεράστια χρέη που δε μπορούν να αποπληρωθούν.

Όλοι λοιπόν οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού που θέλουν να συνεχιστεί το σύστημα φωνάζουν με ένα στόμα-μια φωνή: "Τυπώστε χρήμα".

Πώς αλλιώς θα σωθούν οι τράπεζες;

Άσε που αν τυπωθεί χρήμα, και υποτιμηθεί έτσι το νόμισμα, τότε θα μειωθεί εμμέσως πλην σαφώς και ο μισθός των εργατών που πληρώνονται σε αυτό το νόμισμα. Χαράς ευαγγέλια για την εργοδοσία δηλαδή.

Noμισματικός πόλεμος - για τον κεφαλαιοκράτη, νικητής είναι αυτός που θα υποτιμήσει το νόμισμα του περισσότερο από τους άλλους

Οι ΗΠΑ τυπώνουν χρήμα και υποτιμούν συνεχώς το δολάριο.
Η Κίνα έχει συνδέσει το γουάν με το δολάριο και έτσι υποτιμάται και αυτό.
Η Ιαπωνία πουλάει συστηματικά γεν στις διεθνείς αγορές για να ρίξει την ισοτιμία του.
Η Αγγλία ανακοίνωσε ότι θα χαλαρώσει τη συναλλαγματική της πολιτική τυπώνοντας χρήμα.
Η Ελβετία πουλάει ελβετικά φράγκα για να περιορίσει την ανατίμηση του νομίσματός της (Η Ελβετία έχει μεγάλα αποθέματα χρυσού, και είναι η "Μέκκα" των τραπεζιτών, οπότε όλοι εμπιστεύονται το ελβετικό φράγκο - οπότε αυτό δεν πέφτει τόσο πολύ όσο τα υπόλοιπα νομίσματα, και γι' αυτό οι Ελβετοί βιομήχανοι έφτασαν στο σημείο να ζητάνε να πληρώνουν τους εργάτες τους σε ευρώ αντί για ελβετικά φράγκα, ώστε να πληρώνουν τους εργάτες σε ένα ακόμα πιο πληθωριζόμενο νόμισμα, και να κλέψουν έτσι παραπάνω τους εργάτες).

Εδώ και τα σχετικά διαγράμματα με την εκτύπωση χρήματος παγκοσμίως:

ΗΠΑ


Αγγλία


Κίνα


Ινδία


Ιαπωνία

Και τώρα, η ευρωζώνη:

Ναι, καλά βλέπετε, και η ευρωζώνη τυπώνει. Απλά όχι τόσο πολύ όσο οι άλλοι, ή όχι τόσο πολύ όσο θα ήθελαν τα περισσότερα κράτη-μέλη της. Τελικά βέβαια θα τυπώσει και αυτή - και θα τυπώσει ωκεανούς πληθωριστικών ευρώ, όπως και οι άλλοι. Όλα τα νομίσματα "πρέπει" να πληθωριστούν όπως ήδη εξηγήσαμε. Το μοναδικό πράγμα που θα μείνει όρθιο (σταθερό) είναι ο χρυσός, όπως επίσης έχουμε εξηγήσει σε παλιότερα άρθρα.

Επειδή όλοι τυπώνουν μέχρι τέλους (τα τρισεκατομμύρια που απαιτούνται ξεπερνούν κατά πολύ το παγκόσμιο ΑΕΠ), τα νομίσματα θα χάσουν την αξία τους, καθώς κανένας δε θα θέλει διαρκώς πληθωριζόμενα νομίσματα. Μάλιστα, ο βασικός λόγος που τα νομίσματα έχουν πέσει σχετικά λίγο είναι ότι ακόμα υπάρχουν πολλοί που τα εμπιστεύονται (για παράδειγμα, πολλοί λένε "το δολάριο αξίζει", "το ευρώ αξίζει", κτλ).

Όσο όμως τυπώνουν χρήμα για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες των τραπεζών, που όλο ρουφάνε αλλά ποτέ δε χορταίνουν, τόσο ο κόσμος θα χάνει την εμπιστοσύνη του σε αυτά τα νομίσματα. Σας φαίνεται απίστευτο; Στην πραγματικότητα, είναι τόσο απίστευτο όσο ήταν το 2008 ότι θα ξεσπάσει μια μεγάλη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.

Ο κόσμος ζητά να συνεχιστεί ο καπιταλισμός - αλλά λίγοι καταλαβαίνουν το τίμημα. Έχουν ξεχάσει ακόμα και το Μεγάλο Κραχ, των 10 ετών ύφεσης, που δεν τελείωσε έως ότου έγινε ο Β' Παγκόσμιος. Μερικοί που [νομίζουν ότι] έχουν μια δουλίτσα και θα τα "κουτσοβολέψουν" δε σκέφτονται καν το ενδεχόμενο μιας νομισμαρικής κατάρρευσης. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί υποστηρίζουν στην Ελλαδα το ευρώ, και λένε ότι"αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, η δραχμή θα υπερπληθωριστεί", χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το ίδιο θα συμβεί και στο ευρώ. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι δέχονται τη δολοφονία πολλών εργατών, τον ξεσπιτωμό πολλών άλλων, νομίζοντας ότι έτσι οι ίδιοι θα τη γλιτώσουν.

Η άρχουσα τάξη έχει άλλα σχέδια όμως [και] για πολλούς εξ αυτών. Προς το παρόν τους τάζει ότι οι ίδιοι θα σωθούν, ώστε να τη στηρίξουν στη δολοφονία κάποιων εργατών και στην εξαθλίωση των υπόλοιπων, αλλά μετά θα τους εξοντώσει και αυτούς, υπερπληθωρίζοντας το νόμισμα. Και πολλοί θα την υποστηρίξουν (!), διότι είτε είναι άφραγκοι/άνεργοι που δε νοιάζονται για την αξία του νομίσματος, είτε είναι υπερχρεωμένοι δανειολήπτες που δε μπορούν να αποπληρώσουν αυτά που χρωστάνε + τους τόκους, με αποτέλεσμα να έχουν συμφέρον από τον υπερπληθωρισμό του νομίσματος, έστω και αν αυτός γίνεται από την άρχουσα τάξη για να διασωθούν οι τράπεζες ("κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα").

Το οικονομικό πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο από αυτά που μας λένε, και θα πρέπει να τυπωθούν τεράστια ποσά. Δε μιλάμε για 1 ή 2 τρις ευρώ, μιλάμε για 100 ή 200 τρις ευρώ, ίσως και παραπάνω.

Εδώ είναι ένα διάγραμμα από τη Γερμανία του Μεσοπολέμου, που απικονίζει την ισοτιμία του μάρκου σε σχέση με το χρυσό μάρκο (το μάρκο υπερπληθωρίστηκε, το χρυσό μάρκο έμεινε σταθερό):

Το ενδιαφέρον πράγμα που πρέπει να προσέξετε, πέρα από τον υπερπληθωρισμό του μάρκου, είναι οι δηλώσεις διάφορων αξιωματούχων, οικονομολόγων και αναλυτών της άρχουσας τάξης λίγο πριν το μάρκο χάσει πλήρως την αξία του. Παρότι διαρκώς τύπωναν μάρκα, χρειάζονταν ολοένα και περισσότερα. Και έτσι ζητούσαν να τυπώσουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα. Όπως φαίνεται και στο διάγραμμα, ο Karl Eister είχε φτάσει στο σημείο να μας λέει το 1923 ότι τάχα "παρά το ότι έχουμε τυπώσει χρήμα, στην πραγματικότητα η ποσότητα του χρήματος έχει πέσει"!

Η ανθρώπινη φαντασία είναι τελικά "χωρίς όρια" - και όταν ψάχνουμε για δικαιολογίες μπορούμε να βρούμε πολλές. Έτσι και σήμερα, παρά τη συνεχή εκτύπωση χρήματος, όλοι συμφωνούν ότι τάχα "το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα και πρέπει να τυπώσουμε". Και εννοείται ότι η άρχουσα τάξη δεν πρόκειται να φήσει τις τράπεζες να καταγράψουν στους ισολογισμούς τους τις ζημιές που έχουν από ανεξόφλητα χρέη, διότι αν το κάνουν αυτό θα χρεωκοπήσουν. Έτσι, το νόμισμα θα θυσιαστεί ώστε οι τράπεζες να ζήσουν.

Άλλος ένας υπερπληθωρισμός, παγκόσμιας κλίμακας αυτή τη φορά. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλές "εναλλακτικές λύσεις". Είτε θα πρέπει να τελειώνουμε με τον καπιταλισμό, ή ο καπιταλισμός θα τελειώσει τους περισσότερους από εμάς.

Ο πλούτος της ανθρωπότητας έχει μαζευτεί σε υπερβολικά λίγα χέρια. Αυτά τα χέρια πρέπει να κοπούν, και ο πλούτος να ανήκει σε όλους εκείνους που τον παρήγαγαν και τον παράγουν με την εργασία τους. Δηλαδή σε εμάς. ΑΝ όχι, αν δηλαδή δεν είστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, τότε η άρχουσα τάξη είναι έτοιμοι να μας οδηγήσει σε υπερπληθωρισμό, ώστε να σωθούν οι τράπεζες, να γίνουν "ανταγωνιστικοί" οι εργάτες, και γενικώς να εφαρμόσει μια τεράστια "δημιουργική καταστροφή", με έναν νέο εργασιακό -και όχι μόνο- μεσαίωνα να ξεπηδά πάνω από τις στάχτες.

Φτάνοντας στο τέλος της ανάρτησης, αξίζει να δούμε κάτι ακόμα: Είπαμε πριν ότι για να σωθούν οι τράπεζες θα πρέπει η άρχουσα τάξη να τυπώσει πολύ περισσότερα νομίσματα απ' ότι έως τώρα συζητάμε. Θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που το ξέρουν και οι ίδιες οι τράπεζες, απλά δεν το λένε δημόσια (προτιμώντας μια όσο το δυνατόν "ελεγχόμενη" νομισματική κατάρρευση, όπως ακριβώς προτιμούν μια "ελεγχόμενη χρεωκοπία" για κράτη όπως η Ελλαδα).

Έτσι, συχνά ακούγαμε για τα στεγαστικά δάνεια των ΗΠΑ, που βρέθηκαν στο επίκεντρο της κρίσης όταν αυτή ξεκίνησε, και συνεχίζουν να "σκάνε", ακούμε σήμερα για τα χρέη των κρατών στην Ευρώπη, και ακούμε ότι χρειάζεται να τυπώσουμε 1, 2 ή 3 τρισεκατομμύρια και μετά "το συστημα θα σταθεροποιηθεί".

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Θυμηθείτε τι έγινε το 2008, όταν εκtύπωσαν 1 περίπου τρισεκατομμύριο για τις αμερικανικές -κυρίως- τράπεζες. Τότε οι τράπεζες "ηρέμησαν" για λίγα χρόνια, και τώρα έχουν ξαναρχίσει να ζτούν "τάισμα". Το ίδιο θα γίνει και τώρα - αν τους δωθούν ένα ή δύο τρις, θα "ηρεμήσουν" για λίγο, αλλά μετά θα ζητήσουν κι άλλα.

Αυτό οφείλεται στο ότι και τα "τοξικά δάνεια" αυτά καθεαυτά είναι πολλά ("τοξικά δανεια" = δάνεια που δε μπορούν να αποπληρωθούν), αλλά και στο ότι υπάρχουν τα παράγωγα (derivatives) αυτών των δανείων.

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στα παράγωγα, και τώρα βλέπουμε και τους πιο διορατικούς καπιταλιστές να το καταλαβαίνουν; Δείτε πχ ένα άρθρο του Forbes, με δηλώσεις του πολύ πετυχημένου hedge fund επενδυτή Mark Mobius, ο οποίος προβλέπει ότι η κρίση θα "αγριέψει" λόγω των derivatives αυτών.

Για όσους δε γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, οι τράπεζες δεν έχουν στους ισολογισμούς τους μόνο τα δάνερια που έχουν δώσει. Αντίθετα, έχουν πχ "ομαδοποιήσει" αυτά τα δάνεια σε διάφορες κατηγορίες, και έχουν δημιουργήσει με αυτό τον τρόπο νέα χρηματοπιστωτικά προιόντα, τα οποία αγοράζονται και πωλούνται στις χρηματαγορές. Αυτά τα προιόντα είναι παράγωγα των αρχικών προιόντων 9εξ ου και το όνομα "παράγωγα").

Για παράδειγμα, η τράπεζα μπορεί να ομαδοποιήσει όλα τα στεγαστικά δάνεια των δανειοληπτών που πήραν δάνειο έχοντας εισόδημα κάτω από 10.000$/έτος. Αν τα δάνεια αυτά αποπληρωθούν, τότε η τράπεζα έχει κερδίσει τους τόκους από το δάνειο, αλλά έχει κερδίσει και την επένδυση που έκανε στο ομαδοποιημένο παράγωγο αυτών των δανείων. Αντίθετα, αν τα δάνεια αυτά αρχίζουν να μην αποπληρώνονται, τότε η τράπεζα δε χάνει μόνο από το δάνειο, αλλά και από το παράγωγο του. Πολλαπλάσια κέρδη δηλαδή αν "όλα πάνε καλά", αλλά και πολλαπλάσια χασούρα αν "κάτι πάει στραβά".

Το συνολικό ύψος αυτών των παραγώγων υπολογίζεται στα 700 τρις δολάρια από το marketwatch. . Μία μόνο τράπεζα, η JP Morgan, έχει στην κατοχή της περισσότερα παράγωγα από το παγκόσμιο ΑΕΠ:

Πόσα από αυτά τα παράγωγα θα σκάσουν; Επιτρέψτε μου πάντως να πω ότι μάλλον οι τράπεζες θα χρειαστούν ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από ένα ή δύο τρις ακόμα. Και θα (μας) τα πάρουν, αν δε σταματηθούν. Καλώς ή κακώς, πάρτε το απόφαση και σταθείτε εναντίον τους, αλλιώς η ήττα θα είναι συνθλιπτική.

ΥΓ: Ως "επιδόρπιο", ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο με τίτλο "When money dies", στο οποίο περιγράφονται εικόνες από τον υπερπληθωρισμό στη Γερμανία του Μεσοπολέμου (τότε ο υπόλοιπος κόσμος δεν υπερπληθωρίστηκε):

...Over most of Germany the lead was beginning to disappear overnight from roofs. Petrol was syphoned from the tanks of motor cars. Barter (σ.σ. "barter" = αγοροπωλησίες σε είδος, όχι σε χρήμα) was already a usual form of exchange; but now commodities such as brass and fuel were becoming the currency of ordinary purchase and payment. A cinema seat cost a lump of coal. With a bottle of paraffin one might buy a shirt; with that shirt, the potatoes needed by one's family. Herr von der Osten kept a girl friend in the provincial Capital, for whose room in 1922 he had paid half a pound of butter a month: by the summer of 1923 it was costing him a whole pound. ‘The Middle Ages came back,' Erna von Pustau said.

Communities printed their own money, based on goods, on a certain amount of potatoes, or rye, for instance. Shoe factories paid their workers in bonds for shoes which they could exchange at the bakery for bread or the meat market for meat.

Those with foreign currency, becoming easily the most acceptable paper medium, had the greatest scope for finding bargains. The power of the dollar, in particular, far exceeded its nominal rate of exchange. Finding himself with a single dollar bill early in 1923, von der Osten got hold of six friends and went to Berlin one evening determined to blow the lot; but early the next morning, long after dinner, and many nightclubs later, they still had change in their pockets. There were stories of Americans in the greatest difficulties in Berlin because no-one had enough marks to change a five-dollar bill: of others who ran up accounts (to be paid off later in depreciated currency) on the strength of even bigger foreign notes which, after meals or services had been obtained, could not be changed; and of foreign students who bought up whole rows of houses out of their allowances.

There were stories of shoppers who found that thieves had stolen the baskets and suitcases in which they carried their money, leaving the money itself behind on the ground; and of life supported by selling every day or so a single tiny link from a long gold crucifix chain. There were stories (many of them, as the summer wore on and as exchange rates altered several times a day) of restaurant meals which cost more when the bills came than when they were ordered. A 5,000-mark cup of coffee would cost 8,000 marks by the time it was drunk... 

ΠΗΓΗ: ciaoant1 

Ξεκίνησε το ξεπούλημα τραπεζών, λιμανιών, αεροδρομίων κλπ

απο XRIMANEWS 

Με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων μεταβιβάστηκαν στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου.

Σ’ αυτά περιλαμβάνονται οι συμμετοχές του δημοσίου στις τράπεζες Εθνική, Alpha Bank, Πειραιώς, όπως και στον ΟΠΑΠ, τον ΟΛΠ, τον ΟΛΘ, την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ, περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια.

Αναλυτικά, σύμφωνα με την απόφαση, μεταβιβάζονται και περιέρχονται χωρίς αντάλλαγμα στην ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου» (Ταμείο), τα ακόλουθα:

• Κατά πλήρη κυριότητα, οι ακόλουθες κινητές αξίες εταιρειών, μαζί με τα σχετικά δικαιώματα ψήφου, οι οποίες ανήκουν στην κυριότητα του Δημοσίου και περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 - 2015:

α) 3.306.202 μετοχές της εταιρίας ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΕ, οι οποίες αντιστοιχούν σε ποσοστό 0,619% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

β) 11.793.750 μετοχές της εταιρίας ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ, οι οποίες αντιστοιχούν σε ποσοστό 1,234% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

γ) 14.953.429 μετοχές της εταιρείας ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε., οι οποίες αντιστοιχούν σε ποσοστό 1,308% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

δ) 5.775.000 μετοχές της εταιρίας ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ, οι οποίες αντιστοιχούν σε ποσοστό 23,1% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

ε) 2.348.640 μετοχές της εταιρείας ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΕ, οι οποίες αντιστοιχούν σε ποσοστό 23,3% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

στ) 29.074.500 μετοχές της εταιρίας ΕΤΑΙΡΙΑ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΗΣ ΑΕ, οι οποίες αντιστοιχούν σε ποσοστό 27,3% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

ζ) 14.520.000 μετοχές της εταιρείας ΕΤΑΙΡΙΑ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΕ, οι οποίες αντιστοιχούν σε ποσοστό 40% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

• Τα ακόλουθα περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης υποδομών:

α) κρατικά αεροδρόμια: την παραχώρηση σε τρίτους μέσω συμβάσεων παραχώρησης των δικαιωμάτων που αφορούν στη διοίκηση, διαχείριση, λειτουργία, ανάπτυξη, επέκταση, συντήρηση και εκμετάλλευση όλων των κρατικών αεροδρομίων, των οποίων η οργάνωση, η λειτουργία και η διοίκηση ανήκει στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης επί των κινητών και των ακινήτων που σχετίζονται με τη λειτουργία τους, καθώς και των χώρων εμπορικής ή άλλης χρήσης που βρίσκονται μέσα ή κοντά στα κρατικά αυτά αεροδρόμια και υπό τους όρους που καθορίζει η ανωτέρω διάταξη.

β) Νότια Καβάλα: Τα υφιστάμενα και μελλοντικά περιουσιακής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας, που απορρέουν από την από 23 Νοεμβρίου 1999 σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της εταιρίας ΚΑΒΑΛΑ OIL Α.Ε., πλην των δικαιωμάτων που αφορούν στην Περιοχή Εκμετάλλευσης «Νότια Καβάλα», συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης επί του εναπομείναντος στην εν λόγω Περιοχή κοιτάσματος φυσικού αερίου, για χρονικό διάστημα έως και 50 έτη μετά τη λήξη της προαναφερθείσας σύμβασης.

Τα περιουσιακής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου και το δικαίωμα παραχώρησης της χρήσης, ανάπτυξης και εκμετάλλευσης του υπόγειου φυσικού χώρου που προκύπτει εκ του σχεδόν εξαντληθέντος κοιτάσματος φυσικού αερίου «Νότια Καβάλα», για τη μετατροπή του ως χώρου αποθήκευσης φυσικού αερίου.

γ) Τα οικονομικής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου, υφιστάμενα και μελλοντικά, που απορρέουν από τις ακόλουθες συμβάσεις παραχώρησης:

- μεταξύ του Δημοσίου και της παραχωρησιούχου εταιρίας ΜΩΡΕΑΣ ΑΕ,

- τη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του Δημοσίου και της παραχωρησιούχου εταιρίας ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ ΑΕ,

- τη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του Δημοσίου και της παραχωρησιούχου εταιρίας ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΕ,

- τη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του δημοσίου και της παραχωρησιούχου εταιρίας ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΔΟΣ ΑΕ.

δ) Το δικαίωμα του Δημοσίου που σχετίζεται με τις ακόλουθες συμβάσεις παραχώρησης, για περαιτέρω παραχώρηση, για το χρονικό διάστημα μετά τη λήξη των εν λόγω συμβάσεων, και για έως 25 χρόνια:

- Τη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του Δημοσίου και της παραχωρησιούχου εταιρίας ΓΕΦΥΡΑ ΑΕ.

- Τη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ του Δημοσίου και της παραχωρησιούχου εταιρίας ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ ΑΕ.

• Παρέχεται η εξουσιοδότηση στον υπουργό Οικονομικών να συνομολογήσει με το Ταμείο συμβάσεις, με τις οποίες το τελευταίο θα ασκεί για λογαριασμό του Δημοσίου τα δικαιώματα ψήφου, που απορρέουν από την ιδιότητά του Δημοσίου ως κυρίου, των μετοχών των κατωτέρω αναφερόμενων εταιρειών μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας αποκρατικοποίησης των ακόλουθων εταιριών που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής:

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΛΑΥΡΙΟΥ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΒΟΛΟΥ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 100% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

- Για την εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ ΑΕ, δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε μετοχές ποσοστού 90% επί του μετοχικού της κεφαλαίου.

..............................................................................................................................................................

απο τον Βασιλιά της Μοναξιάς

ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ:

• ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
• ΟΙ ΜΙΖΕΣ ΚΑΙ
• ΟΙ ΥΠΕΡΤΙΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΤΟΞΕΥΤΗΚΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ...

ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΕΝΤΑΡΟΔΕΚΑΡΕΣ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΧΡΥΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ...

ΕΝΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ: 

ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΥΠΟΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΣΑΒΕΣ...  

Εθνικοποίηση καλλιεργήσιμης γης 

Την απαλλοτρίωση 290.000 εκταρίων ακαλλιέργητης αγροτικής γης που νεμόταν η εταιρεία «Agropecuaria Flora», θυγατρική του βρετανικού γίγαντα τροφίμων «Vestey Group», ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες.

Υπενθυμίζεται ότι ακριβώς ένα χρόνο πριν η κυβέρνηση Τσάβες είχε προχωρήσει στην απαλλοτρίωση της ισπανοβενεζουελάνικης εταιρείας γεωργικών προμηθειών «Αγκροϊσλένια» και την εθνικοποίηση 200.000 εκταρίων αρόσιμης γης (495.000 στρέμματα), γης επίσης θυγατρικής του βρετανικού «Vestey». Ολες οι απαλλοτριώσεις και εθνικοποιήσεις εντάσσονται στους σχεδιασμούς για την αύξηση της εγχώριας γεωργικής παραγωγής και παραγωγής τροφίμων και την απεξάρτηση του τομέα από την αγορά. Σχέδια που συνοδεύονται με τα έργα υποδομών τόσο του οδικού δικτύου, όσο και του τετραπλασιασμού της έκτασης του αρδευτικού συστήματος, μέχρι, δηλαδή, τα 32.000 εκτάρια έως το 2015.

 ...απο το Βαθύ Κόκκινο