Θεμέλιο η ενότητα για τη φυσιογνωμία του κινήματος.
Mας λένε τους Αγανακτισμένους απολιτίκ, λένε επίσης ότι κίνημα χωρίς αιτήματα, πολιτικό στίγμα και ηγεσία δεν μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα. Τώρα όσον αφορά τα αιτήματα αρκετοί Αγανακτισμένοι είτε στις συνελεύσεις, είτε με μπροσούρες, είτε με συνθήματα, είτε στο διαδίκτυο, διατύπωσαν αρκετά, ίσως μάλιστα μέσα στον ενθουσιασμό τους έκαναν κατάχρηση. Το θέμα της ηγεσίας από την άλλη είναι πιο περίπλοκο και σχετίζεται με το αν θα εξελιχθούν οι Αγανακτισμένοι σε πολιτικό φορέα, ενώ ξεκίνησε η σχετική συζήτηση με θερμούς θιασώτες υπέρ και κατά. Ας της δώσουμε το χρόνο να καταλήξει σε ώριμα συμπεράσματα.
Μένει λοιπόν το θέμα του πολιτικού στίγματος των Αγανακτισμένων, της φυσιογνωμίας τους. Αν αυτό δεν αποκρυσταλλωθεί ο ελληνικός λαός θα έχει για το κίνημα μια θολή εικόνα, μια εικόνα που θα αποτελεί τροχοπέδη για κάποιους να προσχωρήσουν η έστω να διατεθούν φιλικά απέναντι του. Εκτός αυτού αν το κίνημα δεν βρει τη φυσιογνωμία του, δεν συγκροτήσει πειστικό προσανατολισμό, δεν σμιλέψει τα χαρακτηριστικά του, εύκολα θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη όταν αντιμετωπίσει τα πρώτα συμπτώματα εκφυλισμού και απογοήτευσης τα οποία μοιραία προκύπτουν σε κάθε κίνημα διαχρονικά. Αν όμως κάποιος έχει κατασταλάξει ποιός είναι, για ποιά πράγματα αγωνίζεται και το πώς θα τα διεκδικήσει, θα ξεπεράσει εύκολα τους πρώτους τριγμούς και απογοητεύσεις.
Δεν έχουν όλες οι άτυπες ομάδες και τάσεις που κατεβαίνουν στο Σύνταγμα και τις πλατείες της χώρας τα ιδία χαρακτηριστικά ούτε τους ιδίους στόχους, έστω και αν όλοι οι Αγανακτισμένοι είναι αντιμνημονιακοι και επικριτές της πολιτικής διαφθοράς. Συχνά ακούμε για παράδειγμα πως υπάρχει η Πάνω και η Κάτω Πλατεία στο Σύνταγμα. Εγώ όμως θέλω να πιστεύω πως πέρα από τους οπαδούς της Πάνω και τους οπαδούς της Κάτω Πλατείας, πλειοψηφούν όσοι θέλουν να είναι ενωμένη η Πλατεία συμφωνώντας σε ένα κοινό πλαίσιο. Αν θυσίαζε ο καθένας κάποιες παραταξιακές του αγκυλώσεις και αν οι τάσεις στην Πλατεία επεδίωκαν ενότητα και σύνθεση τότε ίσως να καταλήγαμε στα παρακάτω χαρακτηριστικά που θα προσδιόριζαν τη φυσιογνωμία του κινήματος.
1) Οι Αγανακτισμένοι είναι Πατριώτες. Γιατί θεωρούν πως οι διεθνείς τοκογλύφοι στοχεύουν στην κατοχή της πατρίδας τους και τη λεηλασία του εθνικού της πλούτου. Γιατί γνωρίζουν πως η πατρίδα είναι το σπίτι του λαού και χωρίς αυτό ο λαός ξεπέφτει στη δουλεία η οδηγείται στη μετανάστευση.
2) Οι Αγανακτισμένοι είναι Κοινωνικοί Αγωνιστές. Γιατί θεωρούν πως η καπιταλιστική Ελίτ στοχεύει στην κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων. Γιατί συμφωνούν ότι την τεχνητή αυτή παγκόσμια κρίση δεν πρέπει να την πληρώσουν τα χαμηλότερα στρωματά.
3) Οι Αγανακτισμένοι είναι Αμεσοδημοκράτες. Θα προσπαθήσουν να πιέσουν για ανάδειξη κυβερνήσεων που θα σεβαστούν αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά όπως δημοψηφίσματα και θεσμούς που θα ενθαρρύνουν την δραστηριοποίηση των ενεργών πολιτών ακόμη και σε θέματα ελέγχου της πολιτικής διαφθοράς.
4) Οι Αγανακτισμένοι είναι Αντιστασιακοί κατά της χρεοκρατιας που προσπαθεί να σαρώσει πατρίδες και λαούς. Οι Αγανακτισμένοι όχι μόνο θέλουν να απαλλάξουν τη χωρά τους από τις δαγκάνες ενός επαχθούς χρέους αλλά επιθυμούν την αναζωπύρωση ενός πανευρωπαϊκού κινήματος των πλατειών που θα τονίσει πως προτεραιότητα είναι η ζωή των πολιτών και όχι η ικανοποίηση των κερδοσκόπων.
5) Οι Αγανακτισμένοι είναι Αρωγοί για τη δημιουργία ενός διευρυμένου αντιμνημονιακού μετώπου και καταλύτες για την επίτευξη της ενότητας του λαού πέρα από κομματικές και παραταξιακές αγκυλώσεις σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα. Δεν πρέπει να υπάρχουν διχαστικές λογικές αυτή τη στιγμή ούτε κατάλοιπα των εμφυλίων συνδρόμων μίσους, προχωράμε ενωμένοι και προτείνουμε σε λαό, αντιμνημονιακούς φορείς και προσωπικότητες τη συγκρότηση του κοινού μετώπου.
Είναι στο χέρι μας είτε να χτίσουμε την ενότητα και να ενδιαφερθούμε και για τη ρημάδα κατσίκα του γείτονα είτε να σπάσει το κίνημα σε διαφορές κλίκες και ξεχωριστές στρατηγικές. Στην πρώτη περίπτωση θα καταφέρουμε μεγάλες αλλαγές στην πολιτική ζωή του τόπου, στη δεύτερη θα βάλουμε την οριστική ταφόπλακα σε ένα λαϊκό κίνημα που τόσο καιρό έψαχνε να αναπνεύσει συμπιεσμένο από μικροπολιτικάντικα κόμματα και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε, είμαστε με την πλάτη στον τοίχο.
Υπάρχει διεθνές προηγούμενο σύνδεσης πατριωτικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών; Βεβαίως, αυτός ο σύνθετος χαρακτήρας κυριάρχησε στη γαλλική επανάσταση, στο ΕΑΜ, στην επανάσταση του Νάσερ και στο κίνημα του Γκάντι, στη σύγχρονη Νότιο Αμερική των μεγάλων λαϊκών κινημάτων και των ηγετών που τολμούν να τα βάλουν με μεγάλες δυνάμεις η Παγκόσμιες Τράπεζες και ΔΝΤ όπως ο Κίρχνερ στην Αργεντινή, ο Κορία στο Εκουαντόρ, ο Τσαβέζ στη Βενεζουελα.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΡΕΩΚΟΠΗΜΕΝΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου