Το "MATRIX" υπάρχει όσο το πιστεύεις

Είμαστε όλοι οι ΆΝΘΡΩΠΟΙ δικτυωμένοι?  


Ορίζουμε εμείς την τύχη μας ή είμαστε απλά ροή ενέργειας και ύλης?

ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΔΥΟΝΤΑΙ!

ΕΝΑ ΟΡΓΟΥΕΛΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ, ΜΕ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ, ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΜΙΑ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΥΠΟΥ "MATRIX"...


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ...

Οπουδήποτε υπάρχει ροή, υπάρχει και ένα εν δυνάμει δίκτυο. Αλλά όπως είχε πει ο Ηράκλειτος “ τά πάντα ῥεῖ “ . Παραφράζοντας λοιπόν το παραπάνω απόφθεγμα μπορούμε να πούμε ότι παντού μπορεί να δημιουργηθεί ένα δίκτυο. Ένα δίκτυο μπορεί να είναι φυσικό (πχ το δίκτυο του υδροφόρου ορίζοντα) ή τεχνητό (πχ διαδίκτυο, ίντερνετ).


Σε γενικές γραμμές τα δίκτυα διέπονται από συγκεκριμένους κανόνες. Υπάρχουν σημεία συσσώρευσης, κέντρα επεξεργασίας, δίαυλοι μεταφοράς ή μεταγωγής, ενδιάμεσοι σταθμοί ή κόμβοι, μονάδες εξόδου κα.

Τα δίκτυα μπορούν να αφορούν νερό (υδραυλικό δίκτυο), ηλεκτρισμό (ηλεκτρικό δίκτυο), δρόμους (οδικό δίκτυο), πληροφορία (πληροφορική), γνώση (πανεπιστήμια), χρήμα (τράπεζες-ασφάλειες) , ιδέα (πολιτική-κόμματα), ανθρώπους (Νέα Τάξη Πραγμάτων) κ.α.

Σε όλα τα δίκτυα προκειμένου να μπορούν να μελετηθούν, να επεξεργαστούν και τέλος να ελεγχθούν έχουμε ορίσει συγκεκριμένα μεγέθη. Τα πιο βασικά από αυτά αφορούν:

• Την ποσότητα της δικτυωμένης οντότητας που διέρχεται από τους αγωγούς.
• Την ορμή, την ποσότητα δηλαδή της δικτυωμένης οντότητας που διέρχεται από τους αγωγούς στη μονάδα του χρόνου.
• Την ποσότητα της διαθέσιμης οντότητας.
• Την αντίσταση που συναντά η ροή της οντότητας. κ.α

Από τα παραπάνω δίκτυα θα επικεντρωθούμε σε αυτό των ανθρώπων. Το συγκεκριμένο δίκτυο όμως έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες:

• Είναι ένα τεχνητό δίκτυο όπου ο σχεδιαστής αυτού (άνθρωπος-υποκείμενο) ή διαχειριστής και η ρέουσα οντότητα (άνθρωπος-αντικείμενο-ρευστό) είναι της ιδίας φύσεως.
• Ο άνθρωπος-ρευστό είναι εξαρτημένος από άλλα τεχνητά δίκτυα στα οποία ο ίδιος άνθρωπος-αντικείμενο είναι διαχειριστής, χρησιμοποιεί πχ ο άνθρωπος-ρευστό ένα υδραυλικό δίκτυο για να πιει νερό.

Η δυσκολία επομένως του συγκεκριμένου υπερδικτύου έγκειται στο γεγονός ότι η υπό δικτύωση οντότητα διαχειρίζεται άλλα δίκτυα. Για να υπερκεράσει αυτή τη δυσκολία ο διαχειριστής του υπερδικτύου όρισε την έννοια του χρήστη.

Το νεοταξικό επομένως υπερδίκτυο δεν είναι ένα δίκτυο ανθρώπων αλλά ένα δίκτυο χρηστών.


Για τη μετάπτωση του ανθρώπου από το επίπεδο του διαχειριστή στο επίπεδο του χρήστη χρησιμοποιούνται διάφορα εργαλεία ελέγχου δικτύων όπως το χρήμα, η τροφή, οι χρηματαγορές, ο δανεισμός, Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ.  Το τελευταίο είναι το σημαντικότερο μια που ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ελεύθερο ον, για να ελεγχθεί επομένως αυτός ο βαθμός ελευθερίας, ο διαχειριστής του υπερδικτύου προσπαθεί να καταγράψει τα πάντα που αφορούν τις οντότητες των υπολοίπων δικτύων που χρησιμοποιεί ο χρήστης.

Ο όρος “ βαθμός ελευθερίας” χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένα για να γίνει ο συνειρμός με το βαθμό ελευθερίας των ηλεκτρονίων, στοιχεία του ηλεκτρικού δικτύου, χρήστες του οποίου είμαστε όλοι μας.  
Όπως λοιπόν εμείς αδιαφορούμε, αγνοούμε και περιφρονούμε τους βαθμούς ελευθερίας των ηλεκτρονίων που κινούνται μέσα σε έναν αγωγό ρεύματος, έτσι και ο διαχειριστής του υπερδικτύου αδιαφορεί για το δικό μας βαθμό ελευθερίας, δεν τον ενδιαφέρει η φύση ή η ποιότητα του βαθμού ελευθερίας μας. Τον ενδιαφέρει μονάχα να τον μετατρέψει σε ένα μετρήσιμο μέγεθος και προς αυτήν την κατάσταση καταγράφει όλα όσα είναι δικτυωμένα με τη ζωή μας, δηλαδή όλα τα υποδίκτυα στα οποία ήμασταν διαχειριστές και καταλήξαμε χρήστες.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ο νεοταξικός διαχειριστής αδιαφορεί για το ποιοι είμαστε, δεν τον ενδιαφέρει αν λεγόμαστε Παναγιώτης, Σοφία, Αναξίμανδρος, Αρισταρχίδας, Δημήτρης, Περσεφόνη κλπ. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι το πόσοι είμαστε, πόση θερμοκρασία ανεβάζουμε, τι αλληλεπίδραση έχουμε μεταξύ μας, ποια ποσότητα ανθρώπων-ηλεκτρονίων διέρχονται από τους αγωγούς-δρόμους κλπ. 



Προς αυτήν επομένως την κατεύθυνση, αφού είναι διαχειριστής του υπερδικτύου, θέλει να ελέγχει όλα τα θεμελιώδη στοιχεία του δικτύου (ροή, σημεία συσσώρευσης κλπ), να περιορίσει την τοπική υπερφόρτωση και την δημιουργία ανεξέλεγκτων σημείων υψηλού δυναμικού. Για αυτόν ακριβώς το λόγο δημιούργησε ένα άλλο τεχνητό δίκτυο: το life style (που εμπεριέχει τη μουσική και τα ΜΜΜΕ) αποστολή του οποίου είναι η εξομοίωση των ανθρώπων-ρευστών, η ποιοτική και εμφανισιακή τους ουδετεροποίηση και επομένως εξουδετεροποίηση δια της απαγωγής της δυναμικής που έχει ο κάθε άνθρωπος.

Εδώ έρχεται η μεγάλη αντίθεση του διαχειριστή του νεοταξικού υπερδικτύου με τον μεγαλύτερο διαχειριστή της ανθρωπότητας, τον Μέγα Αλέξανδρο. Ενώ ο Αλέξανδρος προσπάθησε να δικτυώσει πολιτισμούς, ο σύγχρονος διαχειριστής δικτυώνει μονάδες διαγράφοντας πολιτισμούς. Οι πολιτισμικές διαφοροποιήσεις είναι εμπόδιο προς απαλοιφή στο σύγχρονο υπερδίκτυο. Ίσως τα πρώτα ισοπεδωτικά υπερδίκτυα να είναι οι Εβραϊκές θρησκείες, αλλά αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης.

Μετά λοιπόν την καταγραφή, έλεγχο, μονοδρόμηση των μεταφορών, των επικοινωνιών, των εμπορικών κέντρων η νεοταξική παγκόσμια διαχείριση θα επιχειρήσει (το επιχειρεί ήδη) να μονοδρομήσει και τα βασικότερα υποδίκτυα στα οποία μέχρι σήμερα ήμασταν εμείς διαχειριστές. Αυτά της τροφής και του πόσιμου νερού. Επειδή όμως αυτός ο διαχειριστής θέλει να παίξει το ρόλο του Θεού αλλά θεός δεν είναι, ότι δεν μπορεί να ελέγξει το καταστρέφει. Έτσι καταστρέφει τον υδροφόρο ορίζοντα, μολύνει την ατμόσφαιρα, εξαφανίζει ζωντανούς οργανισμούς προκειμένου να εξαρτήσει τον άνθρωπο από προϊόντα που ο Θεός-διαχειριστής μπορεί να ελέγχει, όπως πχ τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, το εμφιαλωμένο νερό, τη μονοκαλλιέργεια, την εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα.

Ο παράφρον λοιπόν επίδοξος σημερινός Θεός-διαχειριστής του νεοταξικού υπερδικτύου είναι μικρός, βλαξ  και ανίκανος αφού λόγο της ανικανότητας του να διαχειριστεί το όλον, καταστρέφει το μερικό-ανεξέλεγκτο και δημιουργεί ανάγκες για το υπόλοιπο-λίγο-ελεγχόμενο. Ίσως λοιπόν αυτό που διαφημίστηκε ως το θαυμαστό επίτευγμα του 20ου αιώνα, η χαρτογράφιση του δισοξυριβοζονουκλεϊνικού οξέως (DNA) να αποδειχθεί στο μέλλον η χειρότερη στιγμή της ανθρωπότητας αφού δεν έχει τόση σημασία το ποια είναι η ανακάλυψη αλλά το ποιος τη διαχειρίζεται. Για όσο διάστημα πάντως την παγκόσμια διαχείριση την είχαν οι Έλληνες, η ανθρωπότητα μεγαλούργησε. 

Αυτός λοιπόν είναι και ο λόγος που βιάζονται και εξαλείφονται τα έθνη, οι θρησκείες, η διαφορετικότητα και ομογενοποιούνται τα πάντα. Αυτός είναι ο λόγος που όλα τα τηλεοπτικά (και δικτυωμένα) κανάλια των ΜΜΜΕ προβάλλουν συγκεκριμένες και παγκοσμιοποιημένες εκπομπές και τηλεπαιχνίδια, αυτός είναι ο λόγος που πιθανόν να γελάσατε όταν διαβάσατε το παραπάνω πραγματικό Λακωνικό όνομα (Αρισταρχίδας) ενώ αν έγραφα Πήτερ ή Νάντια θα σας φαινόταν φυσιολογικό. Το πως βέβαια επιδρούν στο είναι μας δια της αυθυποβολής τα ονόματα μας είναι θέμα άλλου άρθρου. Το σίγουρο είναι ότι διαφορετικά μεγαλώνει ένα παιδί που ονομάζεται Αριστοτέλης και διαφορετικά αν μεγαλώσει με το όνομα Τζακ, ειδικά αν γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα. Έτσι λοιπόν ο Στηβ, η Ντάνα, ο Πίτ και ο Τζιμ δεν είναι απλά ονόματα, αλλά ειδικά σχεδιασμένα ονόματα του life style που οδηγούν στην ομογενοποίηση μας. Το επόμενο φυσικά στάδια θα είναι η εξάλειψη της γραφής των Ελλήνων, θέμα που έχω αναπτύξει στο περί γρεκοεγγλέζικων.

Η τύχη επομένως της ανθρωπότητας είναι στα χέρια μας. Εμείς θα αποφασίσουμε αν είμαστε ζωντανοί οργανισμοί ή ηλεκτρόνια στο υπερδίκτυο της νέας Τάξης Πραγμάτων. Για όσο όμως διάστημα η κοινωνικότητα μας εξαντλείται στο διαδίκτυο και η δημοκρατικότητα μας εκφράζεται κάθε 4 χρόνια με ένα κομμάτι χαρτί, θα είμαστε απλά κεφάλια προς καταμέτρηση ή αλλιώς πρόβατα. Η απόφαση είναι δική μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: ακόμη και οι βίαιες αντιδράσεις είναι σχεδιασμένα εργαλεία εκτόνωσης του συσσωρευμένου δυναμικού. Οι βία εξυπηρετεί τον θεό-διαχειριστή ο οποίος ενδεχομένως να την έχει υπολογίσει. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και όχι εύκολες λύσεις όπως η βία.

Το συγκεκριμένο νεοταξικό  υπερδίκτυο διατρέχει ένα επίσης σοβαρότατο κίνδυνο. Αν η κεντρική διαχείριση έχει ξεφύγει από τον ανθρώπινο έλεγχο, αν δηλαδή στη κορυφή της πυραμίδας δε βρίσκονται άνθρωποι αλλά λογισμικά, ελοχεύει ο σοβαρός κίνδυνος να ξεφύγει ο έλεγχος (αν δεν έχει ήδη ξεφύγει) σε τόσο υψηλό επίπεδο που να είναι αδύνατη η επαναφορά του, ο επαναπροσδιορισμός και επαναπρογραμματισμός αφού κάτι τέτοιο θα σημάνει την κατάργηση του δικτύου. Είναι επομένως απίθανο οι δημιουργοί του δικτύου να το καταργήσουν. Θα προσπαθούν διαρκώς να το βελτιώσουν ή να το διορθώσουν ενώ εμείς θα αναλωνόμαστε σε ιδεολογικές διαμάχες και αντιπαραθέσεις.

Επομένως η λύση είναι η διατήρηση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση και την παράδοση του, αφού η απεξάρτηση από αυτά και η προσκόλληση του στις αρχές λειτουργίας του υπερδικτύου θα επιφέρουν την πλήρη εξάρτησή του από αόρατες και ανεξέλεγκτες δυνάμεις και τελικά θα καταργήσουν τον ίδιο τον άνθρωπο.

ΠΗΓΗ:  ΣΤΡΑΒΩΝ ΑΜΑΣΕΥΣ: