Ανησυχητικό είναι, όπως επισημαίνει με δηλώσεις του στο «Εθνος» ο γενικός διευθυντής της ΠΑΣΕΓΕΣ Γιάννης Τσιρώνης, πως διευρύνεται συνεχώς η ψαλίδα τιμών παραγωγού - καταναλωτή σε μια σειρά βασικών προϊόντων διατροφής, όπως προέκυψε από πρόσφατη έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα που ακολουθεί προκύπτει εξαιρετικά μεγάλη διαφορά τιμών στα δημητριακά (από 500% έως 1.550%), στα ζυμαρικά (760%), στο κρασί (750%), στο ρύζι (660%) και ακολουθεί μια σειρά προϊόντων με άνοιγμα ψαλίδας από 170% έως 530%. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Δεκέμβριο του 2010, σε σχέση με αντίστοιχη έρευνα τον Νοέμβριο του 2008, η ψαλίδα τιμών διευρύνθηκε στα περισσότερα από τα 28 είδη διατροφής που παρακολουθεί συστηματικά η ΠΑΣΕΓΕΣ, με εξαίρεση ορισμένα οπωροκηπευτικά.
Τα ρεκόρ ακρίβειας
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι Ελληνες καταναλωτές να πληρώνουν ακριβότερα σε σχέση με τις τιμές που... απολαμβάνουν οι παραγωγοί:
Το ψωμί κατά 652%, το κρασί (χύμα) κατά 375%, τα μαρούλια 270%, τις ελιές Καλαμών 144%, το μέλι 114%, το χοιρινό κρέας 109%, το τυρί φέτα 67%, το κοτόπουλο 50% κ.λπ.
Η ΠΑΣΕΓΕΣ διευκρινίζει τα εξής αναφορικά με την έρευνά της:
Οι τιμές καταναλωτή προέκυψαν μεσοσταθμικά από τον δικτυακό τόπο (e-prices.gr) της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και από καταστήματα λιανικής πώλησης.
Οι τιμές παραγωγού προήλθαν μεσοσταθμικά από αντιπροσωπευτικές παραγωγικές περιοχές στα αντίστοιχα προϊόντα.
Για ορισμένα προϊόντα λήφθηκε υπόψη η αναλογία πρώτης ύλης που απαιτείται ανά κιλό προϊόντος, ως εξής: Ενα κιλό φέτας απαιτεί 4 κιλά πρόβειου γάλακτος, ένα κιλό γραβιέρας απαιτεί 9 κιλά αγελαδινού γάλακτος, ένα κιλό ζάχαρης απαιτεί 6,5 κιλά τεύτλων εσοδείας 2010 ή 7,5 κιλά τεύτλων εσοδείας 2008, ένα κιλό κρασιού απαιτεί 1,43 κιλά κρασοστάφυλων, ένα κιλό μακαρονιών απαιτεί 1,54 κιλά σκληρού σίτου, ένα κιλό λευκασμένου ρυζιού απαιτεί 1,75 κιλά αναποφλοίωτου ρυζιού, ένα κιλό ψωμιού απαιτεί 1,06 κιλά μαλακού σίτου και ένα κιλό αλευριού απαιτεί 1,43 κιλά μαλακού σίτου.
Οσον αφορά το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Γιουροστάτ που μετέδωσε το ΑΠΕ - ΜΠΕ: Το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα το 2010 είναι στο 85,8% του μέσου κοινοτικού σε σχέση με το 2005 και στους «27» είναι στο 110%.
Οι σημαντικότερες μειώσεις του αγροτικού εισοδήματος σημειώθηκαν σε Ρουμανία και Μ. Βρετανία (από -8,2%), Ελλάδα (-4,3%) και Ιταλία (-3,3%). Οι σημαντικότερες αυξήσεις σημειώθηκαν σε Δανία (+54,8%), Εσθονία (+48,8%) και Ιρλανδία (+39,1%).
Χαρ. Αναγνωστόπουλος - Χρ. Κολώνας
απο το Έθνος
Την ίδια ώρα:
Μια απλή αλήθεια έµαθε πρόσφατα η δηµοσιογράφος Φράνσις Μουρ Λαπέ σε έναταξίδι της στη Βραζιλία: πως η πείνα δεν προκαλείται από την έλλειψητροφίµων, αλλά από την έλλειψη δηµοκρατίας.
Στο Μπέλο Οριζόντε µια πόλη 2,5 εκατ. κατοίκων, ένας στους δέκα ζούσε κάποτε µέσα στην απόλυτη φτώχεια και ένα στα πέντε παιδιά έπεφταν στο κρεβάτι πεινασµένα. Ωσπου ένας δήµαρχος αποφάσισε να κηρύξει τα τρόφιµα δικαίωµα του πολίτη. Με την ιδέα πως η τροφή είναι δικαίωµα και µε σύνθηµα «Οποιος είναι πολύ φτωχός για να αγοράσει τρόφιµα, δεν σηµαίνει πως είναι παρακατιανός πολίτης», ο δήµαρχος Πέτρους Ανανίας ξεκίνησε πριν από µερικά χρόνια τον πόλεµό του ενάντια στην πείνα. Καθάρισε την αγορά από τους µεσάζοντες και τους µεταπράτες και έφερε σε άµεση επαφή τους αγρότες και τους παραγωγούς µε τους καταναλωτές. Τους υποχρέωσε µάλιστα να πηγαίνουν κάθεΣαββατοκύριακο µε τα φορτηγά τους στις φτωχογειτονιές κι έτσι όλοι οι φτωχοί της πόλης του απέκτησαν πρόσβαση σε φθηνά και υγιεινά τρόφιµα. Ο δήµαρχος όµως δεν αρκέστηκε µόνο σε αυτό.
Ανοιξε τρία µεγάλα λαϊκά εστιατόρια που σήµερα εξυπηρ ετούν 12.000 άτοµα την ηµέρα και σερβίρουν κυρίως τοπικά προϊόντα έναντι 50σεντ το γεύµα.Ανάµεσα στους πελάτες τους µπορεί κανείς να διακρίνειπαππούδες και εγγονούς, νεαρά ζευγάρια, µαµάδες µε τα µωρά τους, υπαλλήλους και εργάτες. Αλλοι τους είναι ντυµένοι µε κοστούµια κι άλλοι φτωχικά. Κανείς τους δεν χρειάζεται να αποδείξει πως είναι φτωχός για να φάει εκεί, αν και το 85%των πελατών είναιπράγµατι φτωχοί. Το «στίγµα» όµως σβήνεται από την ανάµεικτη ταξική προέλευση της πελατείας. Και σαννα µην έφταναν όλα αυτά, η δηµοτική αρχή παρέχειµε δικά της έξοδα συσσίτια για τα σχολεία της πόλης.
Τι βλέπουµε ύστερα από αυτές τις δηµοτικές πρωτοβουλίες; Μέσα σε µόλις µία δεκαετία, η βρεφική θνησιµότητα στο Μπέλο Οριζόντε, που οφειλόταν κυρίως στην πείνα, περιορίστηκε στο µισό. Και σήµερα, το 40% του πληθυσµού της πόλης ωφελείται από αυτά τα µέτρα. Πόσο κοστίζουν; ∆έκα εκατοµµύρια δολάρια ετησίως, µόλις το 2% του δηµοτικού προϋπολογισµού, δηλαδή 1 σεντ την ηµέρα για κάθε δηµότη της πόλης. Πίσω από αυτήν την προσπάθεια, η Αντριάνα Αράνια, συνεργάτιδα του δηµάρχου, βλέπει µια «νέα κοινωνική νοοτροπία», µια επίγνωση πως «όταν όλοι έχουν τροφή, όλοι οι δηµότες ωφελούνται, στην υγεία, στην παιδεία και σε πολλά άλλα».
«Ηξερα πως υπήρχε πολλή πείνα», εξοµολογείται η Αράνια στην Φράνσις Μουρ Λαπέ. «Αυτό που µε στεναχωρεί, είναι πως δεν ήξερα πόσο εύκολο ήταν να τη νικήσουµε». Στην πόλη που νίκησε την πείνα, δεν θα βρει σήµερα κανείς ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια.
Από "Τα Νέα"
ΠΗΓΗ: Ciaoant1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου