Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες τότε και μόνο όταν είναι εφικτές. Μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις άσε καλύτερα καθόλου μην τις λες.

Finis Graeciae;

Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι συμμεριζόμαστε την απαξίωση προς τον παλαιοκομματισμό, αλλά εάν μείνουμε απλώς στην περιφρόνησή του, αυτός θα συνεχίζει ακωλύτως να ευτελίζει τις ζωές μας.

Εάν ωστόσο νομίζουμε ότι αυτό δεν μας αξίζει, θα πρέπει να είμαστε εμείς, εμείς που καυχόμαστε για την πνευματική και ηθική μας ανεξαρτησία κι ακεραιότητα, αυτοί που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ανατροπής του.

Δεν έχει ψηλώσει ο νους μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά και ποιοι είμαστε, και πόσοι είμαστε και τι είμαστε.

Κι επειδή ακριβώς τα γνωρίζουμε όλα αυτά επιλέγουμε να είμαστε παρόντες. Να μην φυγομαχούμε. Να μην υποστέλλουμε τις σημαίες μας. Όχι τις σημαίες ευκαιρίας της χρεοκοπημένης πλέον μεταπολίτευσης αλλά τις σημαίες των ιδεών, της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Θα μπορούσαμε να στεγαστούμε στα ερείπια της κατεστημένης κομματικής ολιγαρχίας ή να ιδιωτεύσουμε. Να χαθούμε στην βολή του «δεν βαριέσαι». Αλλά αυτή η δειλία δεν είναι πράξη ευθύνης.

Κι εμείς νοιώθουμε ευθύνη, αδιαπραγμάτευτη ευθύνη. Δεν μπορούμε -και κυρίως δεν δικαιούμαστε- να είμαστε θεατές αυτής έκπτωσης. Γιατί για την ώρα αυτό κάνουμε. Κι αν δεν χρωστάμε στα γονικά μας, χρωστάμε στα παιδιά μας, στα παιδιά μας των οποίων δημοπρατούνται οι ζωές, στα παιδιά μας των οποίων υποθηκεύεται το μέλλον.

Συμμετοχή

Στις δημοκρατίες οι πολίτες μετέχουν. Αυτοί που δεν μετέχουν είναι «ιδιώτες», δηλαδή ηλίθιοι. Κι εν προκειμένω ηλίθιοι είναι αυτοί που απέχουν ή αυτοί που μετέχουν εμπορευόμενοι την συμμετοχή τους και εκχωρώντας την αξιοπρέπειά τους.

Η δική μας σκιώδης τηλεδημοκρατία είναι εικονική, είναι πελατειακή και είναι και κληρονομική αλλά εάν την αφήσουμε ήσυχη στον διασυρμό της, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει περισσότερο εικονική, περισσότερο πελατειακή και περισσότερο κληρονομική, προκαλώντας και περιθάλποντας παραλλήλως ακραίες συμπεριφορές.

Γνωρίζουμε επίσης ότι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που θα το λύσουν. Δεν επιτρέπονται και δεν συγχωρούνται αφέλειες Έχουν δώσει όχι απλώς δείγματα γραφής αλλά βεβαιότητες καταστροφής. Μιλάμε για γραβατωμένη αλητεία. Για εθιμική πλέον διαφθορά του ίδιου του πολιτικού συστήματος.

Αυτή η εθνοκτόνος παρέα που αμνηστεύει τον ολίγιστο ή εξαγορασμένο εαυτό της δημιουργεί αυτούς τους όψιμους και κάλπικους πατριωτισμούς, την νέα εθνικοφροσύνη, που εν ονόματι του έθνους που προηγουμένως διέσυρε ζητά την ανοχή μας για να συνεχίσει τι; Την πολιτική της δραστηριότητα με την διαπλοκή ως δομικό της στοιχείο;

Όσο εμείς σκύβουμε το κεφάλι και σφίγγουμε το ζωνάρι, τόσο αυξάνει το δημόσιο χρέος. Σε πιο απλά ελληνικά αυξάνεται η εξάρτηση και η υποταγή.

Δεν περικόπτονται οι παροχές ενός σπάταλου κράτους, περικόπτεται η ίδια η αξιοπρέπεια των πολιτών. Κι ομονοούν όλοι τους στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Όχι στον διαχειριστικό εξορθολογισμό της. Στο ξεπούλημα. Μα μια χώρα χωρίς ενέργεια, χωρίς ύδρευση, χωρίς μεταφορές δεν είναι χώρα. Είναι όμιλος πολυεθνικών αλλά χώρα δεν είναι.

Σας ρωτάμε ευθέως: αυτό θέλουμε; Θα συναινέσουμε στην εκποίηση; Μας ενδιαφέρει η σωτηρία της χώρας ή η σωτηρία των τραπεζών; Είναι ρητορικό το ερώτημα, όπως αντιλαμβάνεστε. Όλοι –ακόμη κι αυτοί που στα πίσω πίσω ανακάλυψαν την πατρίδα- την γνωρίζουν την ανομολόγητη απάντηση. Σώζουμε –προσωρινά- τις τράπεζες, όχι την πατρίδα.

Είτε το ομολογούμε εμείς είτε το αρνούνται αυτοί η χώρα έχει χρεοκοπήσει.
Έχουμε ένα πτώμα το οποίο αρνούνται να το ενταφιάσουν. Επιπλέον έχουμε ένα έγκλημα, το οποίο δεν έχει εγκληματίες! Ούτε καν κατηγορουμένους! Οι εν δυνάμει κατηγορούμενοι μάλιστα έχουν μετατραπεί σε κατηγόρους!

Κι αντί να ενταφιάσουμε το πτώμα, αντί να κολάσουμε τους ένοχους –όχι για να τους εκδικηθούμε αλλά για ν’ αποδοθεί αυτό το έρμο το δίκαιο- εμείς ακούμε την πολιτική ηγεσία της χώρας –πολιτευόμενη κι αντιπολιτευόμενη- να προτείνει ως μέτρο εξόδου από την κρίση τη ... νομιμοποίηση της παρανομίας! Το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος!

Προσέξτε, δεν πρόκειται απλώς για νομιμοποίηση της παραοικονομίας αλλά για θεσμική αναβάθμισή της σε πολιτική προτεραιότητα από αυτούς ακριβώς που υπηρετούν -υποτίθεται- την νομιμότητα. Μια «νομιμότητα» χρόνιας και χρονίζουσας ελαστικότητας.
Κυβέρνηση κι αντιπολίτευση –για μια ακόμη φορά- κλείνουν το μάτι στην παρανομία! «Δεν μας ενδιαφέρει η πηγή πλουτισμού σας, φέρτε τα λεφτά σας και ... χτίστε. Τσιμεντώστε ό,τι απέμεινε για να κινηθεί η οικοδομή, να πέσει βρόμικο αλλά ζεστό χρήμα στην αγορά»! Η Ελλάδα πλυντήριο κι εργοτάξιο μαζί.

Μπορεί όμως το μαύρο χρήμα να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη; Μπορεί το προϊόν εγκληματικών πράξεων να χρησιμοποιείται για ανάπτυξη;

Δεν χρειάζονται έκτακτα χαρίσματα για να καταλάβει κανείς ότι το έγκλημα παράγει έγκλημα κι όχι ανάπτυξη. Κι η Πολιτεία –τουλάχιστον αυτή που θέλει να είναι ευνομούμενη- δεν μπορεί να είναι συνεργός σε εγκλήματα.
Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων λ.χ. είναι ένα δημοφιλές μέτρο αλλά όχι ένα μέτρο ανάπτυξης, γιατί είναι ένα μέτρο περιφρόνησης και της νομιμότητας και των νομοταγών πολιτών. Εξάλλου, αυτού του είδους τη «ανάπτυξη» την δοκιμάσαμε, θέλοντας και μη, μεταπολεμικά και, κυρίως, μεταπολιτευτικά κι έχει μετρήσιμα κι ίσως μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Απαξίωσε τα αρχιτεκτονικά, τα περιβαλλοντικά και τα ιστορικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Κάναμε την Αρτέμιδα Λούτσα.
Αν θέλουμε ωστόσο να τονώσουμε τα επαγγέλματα τα σχετιζόμενα με την οικοδομή ας παράξουμε πολιτικές ευπρεπισμού του αστικού και αποκατάστασης του φυσικού τοπίου. Πολιτικές, που για όσους βλέπουν πέρα από την κομματική τους μύτη, είναι προστιθέμενης αξίας και για τον πολιτισμό μας και για την πατρίδα μας.

Βεβαίως όποιος θέλει να γελιέται βρίσκει και τον εγελούν. Κανείς δεν μας εμποδίζει. Αν θέλουμε, μπορούμε να συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε, εις το διηνεκές ή μέχρι να σκάσει η χρηματιστηριακή φούσκα που υπερασπίζονται. Εμείς όμως δεν θέλουμε να κοροϊδεύουμε κανέναν. Και δεν θέλουμε επίσης να κολακεύουμε κανέναν. Θέλουμε να δημιουργήσουμε πολιτικές σχέσεις κι όχι μηχανισμούς. Γι' αυτό λ.χ. δεν υποσχόμαστε ότι θα διορίσουμε κανέναν. Υποσχόμαστε όμως ότι δεν θα επιτρέψουμε και σε κανέναν να πάρει την δουλειά κάποιου που έχει περισσότερα προσόντα. Εμάς δεν μας φοβίζει η αξιοκρατία. Είναι η κεντρική πολιτική μας επιδίωξη. Αυτή που θα απελευθερώσει τις υγιείς αλλά περιθωριοποιημένες δυνάμεις της πατρίδας μας.

Δεν μιλάμε για ανακαίνιση, για φτιασίδωμα της «δημοκρατίας» «μας» αλλά για μια Νέα Ελληνική Πολιτεία. Με σαφή διαχωρισμό της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία. Μιλάμε για ισονομία, για ισηγορία, για ισοψηφία.

Μιλάμε, αλλά καιρός είναι να τα διεκδικήσουμε όλα αυτά. Και κοντά σε όλα αυτά να διεκδικήσουμε την ανακατάληψη του δημόσιου χώρου. Είναι δημόσιος χώρος οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες που χειραγωγούν τις ζωές μας. Δεν πρόκειται απλώς για υπεξαίρεση ενός δημόσιου αγαθού, αλλά για καταλήστευση του κορυφαίου πυλώνα της δημοκρατίας.

Η θεμελίωση της Νέας Ελληνικής Πολιτείας δεν είναι απλώς ένα θεσμικό εγχείρημα. Είναι μια διαδικασία παιδείας. Είναι μια διαδικασία επανοικειοποίησης της ίδιας της πολιτικής, την οποία δεν μπορούν να την υπηρετήσουν ούτε η κυβερνώσα ούτε η αντιπολιτευόμενη μαφιοκρατία. Αυτές βασίζεται σε εκδουλεύσεις. Σε μικρά η μεγάλα συμφέροντα.

Δεν αμνηστεύουμε αυτούς που λεηλάτησαν τον δημόσιο πλούτο, διότι οι κατ' εξακολούθησιν παραγραφές μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν. Ο κολασμός συμπεριφορών που ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον δεν είναι πράξη αντεκδίκησης, αλλά δικαιοσύνης.

Κοντολογίς, εάν συμφωνούμε ότι αυτοί που δημιούργησαν την σημερινή κατάντια είναι μέρος του προβλήματος κι όχι της λύσης του, χρωστάμε να είμαστε πολιτικά κι εκλογικά παρόντες, διακονώντας ήθος στην θέση της αήθειας. Χρωστάμε να παραμερίσουμε αυτά που μας χωρίζουν για ν' αναδείξουμε αυτά που μας ενώνουν. Να τ' αναδείξουμε χωρίς εκπτώσεις και χωρίς λαϊκισμούς. Και να κάνουμε την πολιτική μας παρουσία όχι καταφυγή των απελπισμένων, αλλά έπαλξη αγώνα για ουσιαστική αλλαγή πορείας.

Δεν μπορεί να είναι φιλοδοξία της χώρας η επάνοδός της στις αγορές. Δεν μπορεί να είναι στόχος της πατρίδας μας ο δανεισμός και η υποθήκευση.

Χρειαζόμαστε μια άλλη αφήγηση. Μια αφήγηση που δεν θα ωραιοποιεί αλλά θα συνεγείρει την δημιουργικότητά μας. Μια αφήγηση που δεν θα μας στερεί την περηφάνια μας. Την περηφάνια που για αιώνες ταύτισε το όνομα του τόπου μας με αυτό της ελευθερίας.

ΠΗΓΗ: http://www.manifestomag.gr/2011/05/finis-graeciae.html

Ψήφισμα λαϊκής συνέλευσης πλατείας Συντάγματος 29 Μαΐου

Ύστερα από την συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος το ψήφισμα που βγήκε είναι το εξής;

:ΨΗΦΙΣΜΑ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Καλούμε την Κυριακή 29-05-2011 σε πανευρωπαϊκό ξεσηκωμό ! Σε κοινό αγώνα των λαών της Ευρώπης και του κόσμου ενάντια στα κοινά προβλήματα .
Καλούμε τους εργαζόμενους , τα σωματεία ,τα συνδικάτα να προχωρήσουν σε γενική πολιτική απεργία ανεξάρτητα από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και να ενωθούμε μαζί .
Εδώ και καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς .
Είμαστε εργαζόμενοι , άνεργοι , συνταξιούχοι νεολαίοι που έχουμε έρθει στο Σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας .
Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματα μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς .
Καλούμε όλους τους Αθηναίους , εργαζόμενους ,άνεργους και νεολαία στο Σύνταγμα και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει την ζωή στα χέρια της .
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στην πλατεία Συντάγματος .
Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες ,μέχρι να φύγουν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ : Κυβερνήσεις – Τρόικα – Τράπεζες – Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται . Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας !
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ !

ΙΣΟΤΗΤΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ !

Ο μόνος αγώνας που χάνεται , είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ !

Απο το Real-Democracy 

Αγανακτείστε ελεύθερα, κάνει καλό!

Ε, λοιπόν, έγινε! Ο λαός της φράπας (και της φάπας) σηκώθηκε από τον καναπέ. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Προς το παρόν.

Δεν είναι η πρώτη φορά – ξανάγινε στις πρώτες γενικές απεργίες, μετά το μνημόνιο, μέχρι τον περασμένο Μάιο, οπότε και η δολοφονία των υπαλλήλων της Μαρφίν, τα δακρυγόνα και το ξύλο, τα μπάχαλα και οι μολότοφ έκαναν πάλι τη δουλειά τους. Ο φετινός Μάιος, όμως, είναι διαφορετικός – δεν πατάει στη γνωστή συνταγή που αποτυγχάνει κάθε τρεις και λίγο, εδώ και τρεις δεκαετίες. «Ξυπνήσαμε», είπαν οι πρωτεργάτες και δώσανε το σύνθημα. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ», είπαν πολλοί και έσπευσαν να γεμίσουν την πλατεία. «Απολίτικο, αλλά ενδιαφέρον», είπαν κάποιοι άλλοι, και έσπευσαν να φορέσουν τη στολή του πολιτικού επιστήμονα και να ψυχαναλύσουν το πόπολο. «Χουλιγκάνοι και φεησμπουκάδες», είπαν κάποιοι ινστρούχτορες και έσπευσαν... στον καναπέ. Λίγο παράδοξο μου φαίνεται: να σηκώνεται ο λαός από τον καναπέ, και –σαν απάντηση– να κάθεται στον καναπέ η ναρκισσιστικά αυτοανακηρυχθείσα... πρωτοπορία!

Η φετινή αποκαναπεδίαση είναι ειρηνική και ακομμάτιστη. Μαζική και διαρκής. Και εκεί έγκειται η επιτυχία της. Ο ελληνικός λαός, ένα χρόνο τώρα,συλλογικοποιείται και πολιτικοποιείται. Και αυτό είναι το σημαντικότερο και πλέον ελπιδοφόρο γεγονός, ασχέτως των πολιτικών εξελίξεων. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η πρωτοβουλία αυτή έχει ήδη επιτύχει: ο λαός ξαναγίνεται λαός. Και αποφάσισε να διαδηλώσει με τον τρόπο που θεωρεί αυτός σωστό: χωρίς κομματικά λάβαρα, χωρίς γηπεδικούς διαχωρισμούς «οι αποδώ και οι αποκεί» και χωρίς βία.

Οι Έλληνες δεν ψάχνουν, πλέον, αυτά που τους χωρίζουν, αλλά αυτά που τους ενώνουν. Στέκουν κριτικά απέναντι σε κόμματα και ιδεολογίες και αναζητούν ένα νέο όραμα, μια νέα πρόταση. Πρόταση που να συνθέτει όλες τις μικρές επιμέρους αλήθειες, που κρατούσαν ως τώρα εργολαβικά τα διάφορα μαγαζάκια: αληθινή και άμεση δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, αντίσταση στην υποτέλεια τραπεζών, πολυεθνικών και λοιπών επικυριάρχων, εθνική ανεξαρτησία, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Ένα όραμα συνθετικό, που έρχεται από το μέλλον.

Και στις πλάτες αυτού του κόσμου που έρχεται από το μέλλον, έχουμε τα ρετάλια του παρελθόντος να κάνουν αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν: μία τρύπα στο νερό. Η Αριστερά, συνεπής στην μακρά και αγωνιστική πορεία εκτός ελληνικής πραγματικότητας που έχει διαγράψει, ασχολείται με τα –κατ’αυτήν– σοβαρά ζητήματα των ημερών: την ανάγκη απουσίας ελληνικών σημαιών σε ένα ελληνικό λαϊκό κίνημα (αντίφαση την οποία δεν αντιλαμβάνεται, λόγω των πολλαπλών ιδεολογικών εγκεφαλικών που έχει υποστεί), την αισθητική φύση των συνθημάτων («γηπεδικά» όπως τα χαρακτηρίζουν οι φιλόλογοι της πολιτικής ορθότητας), τις ενδυματολογικές επιλογές του κόσμου (καθώς το αριστερίστικο λάιφ στάιλ προβλέπει ειδικό ντρεσκόουντ για τις διαδηλώσεις), το διαιτολόγιο του κινήματος («διαδήλωση με μπύρες και σουβλάκια» κοροϊδεύουν οι ούλτρα-επαναστάτες, που εδώ και τριάντα χρόνια κάνουν συνεχώς διαδηλώσεις με μπύρες και σουβλάκια) κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Ορισμένοι εξ’ αυτών έφτασαν να χωρίσουν την πλατεία στα δύο: επάνω, στον δρόμο, οι χουλιγκάνοι, φασίστες, απολιτίκ γηπεδόβιοι και κάτω, στη συνέλευση, οι δημοκράτες, προοδευτικοί, συνειδητοποιημένοι. Απ’ ότι φαίνεται, για κάποιους, η ύπαρξη κάποιου ανεγκέφαλου, φασίστα, χειραγωγούμενου «άλλου» είναι απαραίτητο –ίσως και το μοναδικό– στοιχείο πολιτικού αυτοπροσδιορισμού...

Αν η Αριστερά θεωρεί πως ο «απολίτικος λαουτζίκος» συνιστά «υποκείμενο προς αξιοποίηση», η Δεξιά θεωρεί πως ο «απολίτικος λαουτζίκος»... είναι εξ’ ορισμού δεξιός! Ίσως επειδή η Δεξιά έχει χάσει από καιρό κάθε επαφή με την πολιτική και την ιδεολογία, νομίζει πως κάθε πολίτης που διαδηλώνει χωρίς κομματική ταυτότητα είναι... δικός της. Πως μία διαδήλωση με ελληνικές σημαίες συνιστά νομιμοποίηση της μισανθρωπίας των Χρυσαυγιτών ή... γκάλοπ υπέρ του Σαμαρά!

Όλες οι ιδεολογικές, πολιτικές ή απλώς... πνευματικές αναπηρίες που συσσώρευσε η μεταπολίτευση στην πολιτική και πνευματική ελίτ της χώρας, βγαίνουν τώρα στο φως. Φαίνεται στην αμηχανία που επιδεικνύουν απέναντι στη μαζική και ειρηνική αυτή κινητοποίηση. Βλέπεις, χρόνια τώρα, όλοι καταδίκαζαν και κατηγορούσαν τον καναπέ, αλλά –κατά πώς φαίνεται– η κατάσταση αυτή τους βόλευε. Φώναζαν να σηκωθεί ο λαός από τον καναπέ αλλά κατά βάθος το απεύχονταν. Γιατί; Γιατί τώρα που ο λαός σηκώθηκε, αποδεικνύεται η χρεοκοπία όλων αυτών των ρεταλιών της μεταπολίτευσης. Φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια τους. Γι’ αυτό και όλη αυτή η απαξίωση, ο σκεπτικισμός, οι γραφικές προσπάθειες καπελώματος, ως και η ανοιχτή αντίθεση. Το «ξύπνημα» του ελληνικού λαού καθιστά όλα τα κόμματα, τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα δεινόσαυρους. Απολιθώματα του χθες, που αδυνατούν να κατανοήσουν πως η ελληνική κοινωνία μπαίνει σε μια νέα ιστορική περίοδο, στην οποία οι ίδιοι δεν έχουν θέση...

Δεν ξέρω που θα οδηγήσει και τι μορφή θα πάρει αυτή η νέα περίοδος. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δημιουργείται μια νέα κοινωνία και είναι στο χέρι μας να γίνει καλύτερη από την τωρινή.

Το νέο γεννιέται.

Ας είμαστε εκεί.

ΠΗΓΗ: ΞΥΛΑ ΠΕΤΡΕΣ

Ραντεβού στις πλατείες και στους δρόμους

Του Γιώργου Σαρρή

Τόσον καιρό ευχόμασταν να ξυπνήσει ο πολύς κόσμος και να κατέβει στο δρόμο παλεύοντας για τη ζωή του.
Να σηκωθεί από τον καναπέ, να βρεθεί κοντα με τους άλλους ανθρώπους που υποφέρουν το ιδιο με αυτόν, να ψάξει λύσεις.
Σήμερα μπορεί να είναι μια καινούργια μέρα σημαντική, που κάτι νέο μπορεί να γεννηθεί.
Το ξέρει κανείς τι μορφή θα έχει; Οχι φυσικά.



Τα νεογέννητα αλλάζουν πρόσωπα και χαρακτήρες μέχρι να βρούν τον εαυτό τους.
Ομως η ανάγκη είναι που γεννάει το καινούργιο και δεν γίνεται να λέει κανείς οτι κοιτάει προς το αυριο και να φοβάται ότι νέο του φέρνει. Κανένας καινούργιος κόσμος δεν θα γεννηθεί από φόβο και ανησυχία.

Βλέπω λοιπόν όλη αυτή την ιστορία με αισιοδοξία παρά τις αδυναμίες που βλέπω να κουβαλάει από γεννησημιού της.

Ξέρω ότι αυτό που θα δούμε στην αρχή θα είναι μια απίστευτη θολούρα που δεν θα βγάζει νόημα. Όμως αν υπάρχει συμμετοχή κόσμου και πραγματικό ενδιαφέρον, υπομονή και επιμονή μπορουν τα πράγματα να ξεκαθαρίσουν και αυτό που θα έχει όλο αυτό να προσφέρει να είναι πολύ σημαντικό.
Οπότε κρατώντας μικρό καλάθι το βράδυ θα είμαι εκεί.

Μπορεί να είναι μια δυνατή όμορφη διαμαρτυρία. Μποορεί και να είναι μια απίστευτη πατάτα, ένα πραγματικό φιάσκο. Θα δούμε.

Υπομονή κι επιμονή, ανοιχτό μυαλό και καρδια χρειάζονται. Κι αν αυτο το ξεκίνημα έχει αλήθεια και δύναμη ας είμαστε εκεί να το βοηθήσουμε. Αλλωστε δεν έχουμε την πολυτέλεια να απογοητευόμαστε.

Δυό-τρια πράγματα μόνο.

Αυτές οι καταστάσεις είναι πειράματα δημοκρατίας. Και ας μην είμαστε τόσο σίγουροι ότι έχουμε την σωστή άποψη περί δημοκρατίας. Τοσα χρόνια μαθαμε να σκεφτόμαστε προσωπικά, να είμαστε πολύξεροι και παντογνώστες, να κουβεντιάζουμε με οθόνες και όχι με ανθρώπους. Δεν θα είναι εύκολο λοιπόν. Θελει προσπάθεια να δεχτούμε το διαφορετικό.

Οχι λοιπόν σε αποκλεισμούς εκτός αν είναι φασιστικές απόψεις που βεβαια δεν έχουν θέση σε χώρους που ζητανε «πραγματική δημοκρατία»

Πρέπει επίσης να σκεφτούμε τι ζητάμε εκεί.



Κι αυτό που ζητάμε βέβαια είναι ένας καλύτερος διαφορετικός κόσμος.

Ειναι να πούμε ένα δυνατό ΟΧΙ στις πολιτικές του μνημονίου που καταστρέφει τη ζωή και το μέλλον μας.

Ειναι να δηλώσουμε πως αυτός ο κόσμος ανήκει σε όλους μας, ανήκει κύρια σε μας που μας έσπρωξαν στην άκρη, και όχι στους τραπεζίτες και στις αγορές.

Ειναι να πούμε όχι στην πλυση εγκεφάλου της τηλεόρασης και των ΜΜΕ που λειτουργούν σαν όργανα προπαγάνδας.

Να πούμε ΟΧΙ στα κόμματα εξουσίας που ήταν πολιτικά υπεύθυνα που φτασαμε εδώ,

Να πουμε ΟΧΙ στη φτώχεια και τη μιζέρια που πανε να μας βυθίσουν.

Να πουμε ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ, στη δουλειά, στη δημιουργία.

Ειναι ακόμη πολλά πολλά άλλα που θα προκύψουν από το διάλογο και την πίστη στη Δημοκρατια και την λαική πρωτοβουλία και αυτενέργεια.

Ομως είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε μεσα μας πως αυτό που πάει να ξεκινησει πρέπει να ειναι ένας νέος τρόπος συνεννόησης που θα προσπαθεί να βρει τρόπους για να χτιστουν συμμαχίες και γέφυρες αναμεσα σε όλους αυτούς που παλεύουν και θέλουν έναν κόσμο καλύτερο.

Και βέβαια η ταπεινή μου γνώμη ειναι ότι δεν μπορεί να σημαίνει πόλεμο σε κόμματα ή να αποκλεισμούς απόψεων.

Πόλεμο στα κόμματα κάνει ο φασισμός και οι χούντες όχι οι Δημοκρατίες.

Δεν θα δεχόμουνα ποτε συνθήματα εναντια σε κόμματα που εδω και καιρό βρίσκονται στους δρόμους παλεύοντας έστω και με λάθος τρόπο κατα τη γνώμη κάποιων. Αυτό θα σήμαινε αποκλεισμό χρήσιμων ανθρώπων και απόψεων, τιποτα το καλό δηλαδή.

Τα κόμματα άλλωστε στη σωστη τους μορφή είναι πυρήνες συζήτησης, οργάνωσης και δημοκρατίας. Αλλο πως κατάντησαν αλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο. Προσοχή λοιπόν στους φασισμούς και τα αυγα του φιδιού.Ας βρούμε ποιος είναι ο κοινός μας εχθρός κι ας τον πολεμήσουμε λοιπόν.

Και είναι για μενα φανερό πως ο εχθρός βρίσκεται στους κυρίαρχους και τους δυναστες αυτού του κόσμου και όχι σε αυτούς που παλεύουν για να αλλάξουν τον κόσμο.

Ραντεβού στις πλατείες λοιπόν για πραγματική δημοκρατία κι ας μας βγαλει εκεί που θέλουμε. Σε ενα καινούργιο κοινό όνειρο. Σε έναν κόσμο συνεννόησης, αλληλεγγύης και αγώνα για κάτι καλύτερο.
«Δημοκρατία άλλωστε είναι το μοίρασμα του κόσμου εξ ίσου σε όλους τους δικαιούχους.»

Πόσες Siemens είναι το ξεπούλημα;

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

 Η δημοσιοποίηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του καταλόγου των προς εκποίηση δημόσιων επιχειρήσεων άφησε πίσω της μια σειρά πολύ σοβαρές εκκρεμότητες. Σχεδόν κανένας από τους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης δεν έχει επιτευχθεί στο εσωτερικό ή το εξωτερικό. Αν και το «πακέτο» θα έπρεπε να ικανοποιεί, επί της αρχής τουλάχιστον, τιςσημαντικότερες από τις απαιτήσεις των δανειστών και των αγορών, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορεί να αισθάνεται πολύ άνετα.

Στο διεθνές πεδίο η Κομισιόν, αν και είχε απαιτήσει τα σκληρά μέτρα, δεν έστερξε να δώσει τα εύσημα στην κυβέρνηση. Ο Αμεντέο Αλταφάζ, εκπρόσωπος του επιτρόπου Όλι Ρεν, δήλωσε μεν την ικανοποίησή του, αλλά άφησε την τελική άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μετά την αξιολόγηση και τη στάθμιση των μέτρων από το κλιμάκιο της τρόικας, το οποίο επανακάμπτει από σήμερα στην Αθήνα.

Ο Αλταφάζ ήταν ακόμη σαφέστατος όταν είπε ότι εκκρεμεί η απαίτηση για τη δημιουργία του φορέα ο οποίος υποτίθεται ότι θα επιβλέπει την πορεία των αποκρατικοποιήσεων. Στην πραγματικότητα βεβαίως ο οργανισμός αυτός, κατά πάσαν πιθανότητα στο πρότυπο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, θα ελέγχει και θα αποφασίζει ποιος θα αγοράζει τι από την κρατική περιουσία.

Άλλωστε εκεί ακριβώς εστιάζεται και η πίεση περί πολιτικής συναίνεσης: στην περιουσία.

 Θα ήταν μάλλον... αστείο εξ άλλου να θεωρούν οι επιτηρητές ότι ο Παπακωνσταντίνου θα ρεφάρει τα ανεξέλεγκτα ελλείμματα μιας βυθισμένης στην ύφεση οικονομίας με την εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, με την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, με την εξόντωση των πενιχρών οικογενειακών προϋπολογισμών ή με τα 600 ευρώ που θα παίρνει φόρο ετησίως από όσους ήδη βρίσκονται εισοδηματικά στο όριο της εξαθλίωσης.

 Το πλάνο των 37 δισ. ευρώ μοιάζει σχεδόν αδύνατον να καλυφθεί με τέτοιους όρους και οι πραγματιστές τεχνοκράτες της τρόικας έχουν εξ αρχής εστιάσει σε αυτό που θεωρείται «φιλέτο»: την περιουσία, η οποία, όπως θα δούμε παρακάτω, εκποιείται με εξευτελιστικούς όρους. Τόσο εξευτελιστικούς, ώστε να αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν αυτό να «περάσει».

 Ως προς τις αγορές η εξαγγελία των εισπρακτικών μέτρων και της εκποίησης έχουν ήδη απαντηθεί: τα σπρεντ συνεχίζουν την ξέφρενη πορεία τους, η κερδοσκοπία με τα ασφάλιστρα κινδύνου βρίσκεται στο απόγειό της και τα σενάρια περί πτώχευσης και επιστροφής στη δραχμή είναι δριμύτερα παρά ποτέ. Και μάλιστα ενώ εντείνονται όχι μόνον οι διαβουλεύσεις μεταξύ των αμέσως ενδιαφερομένων, αλλά και οιδημόσιοι διαξιφισμοί για τον χρόνο, το είδος και τους όρους της πτώχευσης που θα πρέπει να επιλεγούν για την Ελλάδα!

 Συνεπώς ένα ακόμη κυβερνητικό άλμα προς το κενό διαβάζεται απ’ όλους ως αυτό που πράγματι είναι: ως καταστροφή. Τίποτε περισσότερο.

Το ίδιο συνέβη και στην εσωτερική αγορά: παρότι υποτίθεται πως ο Σαμαράς συναίνεσε επί της ουσίας στις εκποιήσεις, παρότι αυτές ήταν το ζητούμενο και των Ελλήνων βιομηχάνων, τραπεζιτών κ.λπ., το Χρηματιστήριο Αθηνών ανέβηκε μόλις... 0,13%. Τόσο ψυχρή υποδοχή δύσκολα θα περίμενε κάποιος. Εν τέλει η μηδαμινή ανταπόκριση αποδόθηκε στην έλλειψη συναίνεσης από την αντιπολίτευση και όλοιέκρυψαν κάτω από το χαλί την πραγματικότητα: το αδιέξοδο είναι εντονότερο από ποτέ...

 Ντόρα, Καρατζαφέρης και... ΣΕΒ!

Στο εσωτερικό της χώρας η κυβέρνηση κατάφερε να πείσει και τους δύσπιστους για το ότι είναι ορθός ο κοινός τόπος της αντιπολίτευσης, πως δηλαδή επιμένει σε έναν δρόμο ήδη αποδεδειγμένα καταστροφικό για τη μεγάλη λαϊκή μάζα, με την εμμονή στη φορολογική εξόντωση των οικονομικά αδύναμων, με τη φορολόγηση ακόμη και όσων βρίσκονται στο όριο της ένδειας, με το οριζόντιο «μαχαίρι» χωρίς διακρίσεις μέσω του ΦΠΑ και της αύξησης φόρων στο πετρέλαιο, στα τρόφιμα, με την αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας κ.λπ.

 Συνολικά τα νέα μέτρα των 6,4 δισ. ευρώ για το τρέχον έλλειμμα περιλαμβάνουν μείωση δαπανών 2,25 δισ. ευρώ και νέους φόρους 2,55 δισ., μαζί με «αδιευκρίνιστης» προέλευσης 1,6 δισ. ευρώ, τα οποία επίσης «μυρίζουν» φορολογία. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για τη δολοφονική «συνταγή» που έχει οδηγήσει σε βαθιά ύφεση την οικονομία, σε κλείσιμο των επιχειρήσεων κατά χιλιάδες και σε ανεργία και εξαθλίωση μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.

 Αυτό ακριβώς αποτυπώθηκε και στις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς. Αν εξαιρέσουμε την Παπαρήγα, που δεν πήγε, και τον Τσίπρα, που πήγε και είπε στην έξοδό του ότι το καλύτερο που έχει να κάνει ο Παπανδρέου είναι να τα μαζεύει και να φεύγει, τότε τι έμεινε;

● Η Ν.Δ., η οποία έδωσε μεν τη συναίνεση ως προς το ξεπούλημα, αλλά έθεσε εμμέσως επιφυλάξεις για τα τιμήματα και τις συνθήκες υπό τις οποίες θα γίνει, ενώ προέβαλε ενστάσεις ως προς το φορολογικόμέρος του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

● Η Δημοκρατική Αριστερά υπό τον Φώτη Κουβέλη, η οποία, εν και έχει εκδηλώσει τη συμφωνία της για μια ευρύτερη συναίνεση, αποφάσισε να καταψηφίσει το μεσοπρόθεσμο διότι κάθε άλλη επιλογή, με δεδομένα τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά της, θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.

● Έτσι έμειναν στη χορεία των δυνάμει κυβερνητικών συμμάχων μόνο τα κόμματα της Μπακογιάννη και τουΚαρατζαφέρη, με κάποιες «αποχρώσες διαφωνίες» της Δημοκρατικής Συμμαχίας ως προς το φορολογικό σκέλος.

 ● Εν τέλει ο ΣΕΒ, ο οποίος διά του προέδρου του Γ. Δασκαλόπουλου ζήτησε... δημοψήφισμα αφού πρώτα ο λαός «μάθει όλη την αλήθεια» και κληθεί να αποφασίσει αν θέλει ή όχι να παραμείνει στο ευρώ. Έτσι όχι μόνο «ζωγράφισε» το κόστος της παραμονής και στους μηχανισμούς της τρόικας και στην ευρωζώνη, αλλά παράλληλα ζήτησε εμμέσως... εκλογές!

● Στον αντίποδα το ΠΑΣΟΚ είδε, ύστερα από το κομμάτι της ΠΑΣΚΕ στους ΟΤΑ, να αποχωρεί από το κόμμα και το τμήμα εκείνο της ΟΜΕ ΟΤΕ. Σημαντική εξέλιξη, αν συνυπολογίσουμε ότι ο συνδικαλιστικός κορμός του κόμματος είναι εκείνος που επέβαλε τον Γ. Παπανδρέου στην κορυφή του κόμματος εις βάρος του Βενιζέλου.

 Ένα προς ένα τα πάλαι ποτέ στηρίγματα φεύγουν όχι μόνο από το πρωθυπουργικό μπλοκ, αλλά από το ίδιο το κόμμα. Σαν η διαδικασία αποκαθήλωσης να έχει ήδη αρχίσει...


Ο φόβος για τα «ειδικά δικαστήρια»
 Την ίδια ώρα η επίσπευση των «αποκρατικοποιήσεων» οδηγεί σε αυτό που τόσο καιρό προειδοποιούμεότι θα γίνει: ένα γενικευμένο ξεπούλημα εθνικού πλούτου σε εξευτελιστικές τιμές. Απολύτως ενδεικτικό το παράδειγμα της ΔΕΗ, όπως το καταγράφει το ρεπορτάζ του «Π»:


Με την τρέχουσα τιμή της μετοχής στο χρηματιστήριο (περίπου στα 10,5 ευρώ), για το 17% η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να περιμένει έσοδα πάνω από 450 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που μόνο η ακίνητη περιουσία της επιχείρησης ηλεκτρισμού εκτιμάται σε ποσά πάνω από 10 δισ. ευρώ! Και όποιος πιστέψει ότι η τελική τιμή θα πιάσει έστω αυτό το επίπεδο είναι μακριά νυχτωμένος.

Συνολικά η κυβέρνηση, με το «πρώτο πακέτο» ξεπουλήματος, που προβλέπεται να ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2011, θα «ξεφορτωθεί» μερικά από τα πιο «βαριά» ονόματα κρατικών επιχειρήσεων. Μεταξύ αυτών η ΔΕΠΑ, ο ΟΠΑΠ, το υπόλοιπο του ΟΤΕ, τα μεγάλα λιμάνια, η ΕΥΑΘ, τα Αμυντικά Συστήματα, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η Λάρκο και το Τ.Τ. Από αυτές τις εκποιήσεις το οικονομικό επιτελείο υπολογίζει να εισπράξει3,5- 5,5 δισ. ευρώ. Πόσο είπαμε ότι κάνουν τα ακίνητα της ΔΕΗ; Πάνω από 10 δισ.

 Μπορεί κανείς να φανταστεί πού θα φτάσει το χρηματιστήριο προκειμένου να απαξιωθούν κι άλλο οι προς πώληση επιχειρήσεις, ώστε να πιάσουν οι κρίσιμες επιχειρήσεις το κατώτατο επίπεδο τιμής; Το δράμα τωντραπεζικών μετοχών είναι ενδεικτικό και προϊδεάζει για τα μελλούμενα.

 Κι ένα ακόμη παράδειγμα, συμπληρωματικό στα παραπάνω: Η Deutsche Telekom, για όσους δεν έχουν μνήμη κότας, παρακαλούσε... γονατιστή, ήδη από την εποχή Αλογοσκούφη, για να πάρει το ελάχιστο ποσοστό του ΟΤΕ, το οποίο είχε απομείνει στο Δημόσιο. Έκτοτε τόσο επί Ν.Δ. όσο και, στη συνέχεια, επί ΠΑΣΟΚ η μετοχή του οργανισμού έπεσε στα Τάρταρα.

Κι όμως, σήμερα η ίδια εταιρεία δεν αγοράζει ούτε στη μισή τιμή και απαιτεί από το κράτος να πληρώσει μια μεγάλη εθελουσία έξοδο προκειμένου να της παραδώσει «καθαρό» τον οργανισμό από εργαζόμενους φορτώνοντας το κόστος στους φορολογούμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Αν αφαιρέσουμε το κόστος της εθελουσίας από το τίμημα της πώλησης, τι θα μείνει; Κατ' ουσίαν... τίποτε. Οι Γερμανοί λοιπόν πάνε πρακτικά σε κατάσχεση του ΟΤΕ και όχι σε εξαγορά του. Αυτά, αν τυχόν πιστέψατε ότι η κυβέρνηση... «αποκρατικοποιεί».

 Είναι κι αυτός ένας λόγος για τον οποίο ο Σαμαράς, μετά τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, παρότι ο ίδιος είχε ρίξει πρώτος στο τραπέζι την «ανάγκη» του ξεπουλήματος έναντι 50 δισ. ευρώ, κράτησε... «πισινή» λέγοντας ότι:

 «Επιμένω σε μια στρατηγική αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Επιμένω σε μια στρατηγική αποκρατικοποιήσεων με αναπτυξιακό, όχι μόνο με ταμιακό αποτέλεσμα. Δεν πρόκειται να δεχθώ πώληση ενός μετοχικού πακέτου της ΔΕΗ σε ένα πτωτικό χρηματιστήριο, χωρίς προηγούμενο σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου. Δεν πρόκειται να χαρίσουμε αυτά που πρέπει, υπό άλλους όρους, να αποκρατικοποιήσουμε».

 Τι εννοεί ο... ποιητής; Ότι, πολύ απλά, δεν σκοπεύει να τραβιέται σε ειδικά δικαστήρια. Κι επειδή κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει πολιτικά σε μια χώρα που πάει ολοσούμπιτη για πτώχευση, ο Καλαματιανός φυλάει τα νώτα του. Καθόλου περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι, πέρα από το πολιτικό κόστος, στο βάθος υπάρχουν και οι ποινικές ευθύνες για την ολοσχερή καταστροφή η οποία θα προκληθεί στη χώρα από τις επιλογές της τρόικας και της παρούσας κυβέρνησης.

 Στο κάτω - κάτω της γραφής όλα τα παραπάνω υποδηλώνουν ότι πάμε ολοταχώς για ένα σκάνδαλοπολλαπλάσιο αυτού της Siemens, για το οποίο, παρά την κοινωνική αφασία, τον φόβο, την απραξία και τους έως σήμερα επιτυχημένους εκβιασμούς από την τρόικα, την κυβέρνηση και τα μεγάλα ΜΜΕ, η προοπτική της αναζήτησης ευθυνών δεν είναι νεκρή. Κάθε άλλο.

Απλώς το ερώτημα είναι πότε αυτό θα συμβεί και πού θα βρίσκονται την κρίσιμη εκείνη ώρα οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του τεραστίων διαστάσεων εγκλήματος...

Από to pontiki, το βρήκα στη Σεισάχθεια

Αγανακτισμένοι στον Λευκό Πύργο

Στον Πύργο τον Λευκό..

Οι νέοι της Ισπανίας βρήκαν την ευκαιρία να μας πικάρουν για την μη εξωτερίκευση της απόγνωσής μας. Ένα πλακάτ έγραφε: "Κάντε ησυχία οι Έλληνες κοιμούνται". Καλά δεν λέω πως περιμέναμε τους φίλους του Ναβάρο και του Γκασόλ να μας υποδείξουν την επόμενη κίνησή μας , αλλά έστω κι έτσι φαίνεται πως μια σπίθα κινητοποίησης έχει ανάψει. Τις τελευταίες μέρες παρατήρησα αυξημένη κινητικότητα στο facebook, μικρές ομάδες που πάλευαν να οργανωθούν και να κατέβουν ειρηνικά στο δρόμο. Τώρα έπεσα πάνω σε μια αρκετά ελπιδοφόρα κίνηση, η οποία προτείνει ήδη την πρώτη της δράση. Αύριο Τετάρτη στις 25 Μαΐου από τις 18:00 καλούνται οι αγανακτισμένοι Έλληνες να φωνάξουν με την σειρά τους. Δεν μπορεί παρά να είναι μια καλή αρχή.

Και προσωπικά νομίζω πως είναι εύστοχη και η επιλογή της εποχής και η επιλογή της Θεσσαλονίκης με την παράδοση στην πρόκληση πολιτικών εξελίξεων. Το προχώρησα πολύ όμως. Ξεκινάμε αύριο από τον Λευκό Πύργο, φτύνουμε το λαρύγγι μας στους ανίκανους, ζεσταινόμαστε και μετά δίνουμε τη σκυτάλη σε όλους τους δήμους της Ελλάδας, με παράλληλες δράσεις. Μόνο με ογκώδεις, ακομμάτιστες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας θα σταματήσουμε να είμαστε μια στατιστική. Η κατηγορία των ανθρώπων που θεωρεί ανίκανους αυτούς τους ανθρώπους να αποφασίσουν με δίκαια κοινωνικά κριτήρια για τις τύχες μας και τις τύχες των παιδιών μας.

"Δηλώνουμε ειρηνικά την αγανάκτησή μας κατά της κρίσης. Κατά όλων αυτών που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Αυθόρμητα, χωρίς κόμματα, ομάδες και ιδεολογίες.".

Χωρίς κόμματα, ομάδες και ιδεολογίες. Λέξεις που στην σύγχρονη Ελλάδα έχουν εννοιολογικά γίνει συνώνυμες με την ρουφιανιά, το ψεύδος, την ηθική σήψη. Φτάσαμε στο σημείο να μην θέλουμε ιδεολογίες στην παρέα. Εκεί μας έχουν οδηγήσει οι "ιδεολόγοι" της μεταπολίτευσης. Αγανάκτησα. Από καιρό. Κι από εδώ και πέρα δεν θα χάνω ευκαιρία να το δηλώνω.

Απο RAMNOUSIA

Ο ΓΑΠ κατά της πώλησης της ΕΥΑΘ. Απολαύστε τον

ΠΗΓΗ: Σωματείο Εργαζομένων ΕΥΑΘ

5 παραμύθια… για την ΕΛΛΑΔΑ

ΠΗΓΗ

«Όπα! Έξω η Ελλάδα από το ευρώ!» λένε οι Ολλανδοί

Αγανακτισμένη εμφανίζεται η κοινή γνώμη της Ολλανδίας, όσον αφορά την οικονομική στήριξη που παρέχει η κυβέρνηση της χώρας προς τους «σπάταλους» Έλληνες. Σε δημοσκόπηση που διεξήχθη από την ολλανδική εφημερίδα Telegraaf, σχεδόν τα εννιά δέκατα των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι τα δάνεια προς την Αθήνα πρέπει να σταματήσουν, και πως η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή.

«Οι Ολλανδοί πολίτες αρνούνται πλέον να πληρώνουν για τους «σπάταλους» Έλληνες. Σε έρευνα που πραγματοποίησε η εφημερίδα, σχετικά με την κρίση στην ευρωζώνη, σχεδόν εννέα στους δέκα από τους 11.000 ερωτηθέντες λένε ότι οι πιστώσεις για την Ελλάδα τέλειωσαν: η Αθήνα πρέπει να φύγει από το ευρώ και να επιστρέψει στη δραχμή.

Οι Ολλανδοί δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης και θεωρούν πως οι Έλληνες δεν έχουν καμία πρόθεση να κάνουν σκληρές περικοπές.

«Δεν μπορούν να βάλουν σε μια σειρά τις προτεραιότητές τους», λέει ένας από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, ενώ αναρωτιέται έκπληκτος και θυμωμένος «τι είναι αυτά με τη νέα πίστα Formula 1 στο λιμάνι της Πάτρας και αυξήσεις σε μισθούς των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων;».

Υπάρχει διάχυτο το αίσθημα ότι πληρώνουμε εμείς το τίμημα για τους «τεμπέληδες» Έλληνες: «Αυτοί θα βγουν όπου να ‘ναι στη σύνταξη και εμείς θα πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο για να πληρώνουμε τα χρέη τους».

Πολλοί είναι αυτοί που κατακρίνουν έντονα τις ελληνικές κυβερνήσεις για τη σημερινή κατάσταση: «Για χρόνια έλεγαν ψέματα για τα λογιστικά τους βιβλία. Όπα, πάρτε δρόμο!».

Μετά το δανεισμό δισεκατομμυρίων, η Αθήνα κατά πάσα πιθανότητα θα χτυπήσει και πάλι την πόρτα της Ε.Ε., ζητώντας ένα ακόμα τεράστιο ποσό. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων, θέλει να σταματήσει αμέσως η Ολλανδία, να δίνει δισεκατομμύρια στους Έλληνες. «Είναι ένα πηγάδι χωρίς πάτο και θα μας κάνει να υποφέρουμε πολύ στο άμεσο μέλλον», φοβάται ένας.

Μπορούμε να κάνουμε πολύ καλύτερα πράγματα με τα λεφτά των Ολλανδών φορολογούμενων, αντί να τα πετάμε έτσι άσκοπα: «Σίγουρα θα στοιχίσει στην Ολλανδία, αν η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή, αλλά το ίδιο στοιχίζει και τώρα που συνεχίζουμε να στέλνουμε χρήματα, χωρίς να ξέρει κανείς που πάνε», λέει κάποιος άλλος.

Η πλειοψηφία πιστεύει πως η Ελλάδα πρέπει να αναζωογονήσει την οικονομία της, με δικές της δυνάμεις, και πως κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την επιστροφή στη δραχμή», καταλήγει το δημοσίευμα.

Τέλος, ο συντάκτης Rene van Zwieten σημειώνει σε επιμέρους άρθρο, πως περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες στην έρευνα, απαιτούν από την αντιπολίτευση της Ολλανδίας να σταματήσει να συναινεί στην πολιτική της κυβέρνησης, όσον αφορά την οικονομική στήριξη προς την Ελλάδα.

«Η πλειοψηφία αισθάνεται έντονα ότι η σκληρά εργαζόμενη Ολλανδία πληρώνει για τους τεμπέληδες Έλληνες. Το ότι υπάρχουν χρήματα που δίνονται στις προβληματικές χώρες και όχι στους δικούς της πολίτες, που υφίστανται σοβαρές περικοπές, είναι για πολλούς ακατανόητο», τονίζει ο αρθρογράφος.

Πηγή: XrimaNews

Μας έχουν ξεφτιλίσει σε όλο τον πλανήτη.

Όλοι οι λαοί νομίζουν οτι τα λεφτά πάνε στους "τεμπέληδες" Έλληνες, ενώ με αυτά τα λεφτά οι πολιτικοί ξελασπώνουν τις τράπεζες (Ελληνικές, Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες), σε βάρος των φορολογουμένων...


Ρε, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΑΛΛΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΑΛΛΕΣ ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΑΛΛΑ ΔΑΝΕΙΑ!

Κοράκια στην δημόσια περιουσία

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Θυμάστε, την εποχή του Γέλτσιν; Τότε που σκάσανε μύτη κάτι απίθανοι τύποι, ένας από αυτούς είχε πάγκο σε λαϊκή αγορά,  κι αρπάζανε διυλιστήρια, ορυχεία, τις σάρκες της Σοβιετίας; Με τις πλάτες του μπεκροκανάτα, που τρέκλιζε σε αεροδρόμια και παγκόσμιες διασκέψεις, μια νέα τάξη κλεπτοκρατών καταλήστευσε τον δημόσιο πλούτο. Ενώ ο ρωσικός λαός ψωμολυσσούσε, πρώτες ύλες, βιομηχανίες, εμπορικοί κολοσσοί, βρέθηκαν με απίθανες μεθοδεύσεις στα χέρια ασήμαντων μικροστελεχών της γραφειοκρατίας ή λούμπεν ψιλοαπατεώνων, που είχαν όμως τις κατάλληλες προσβάσεις στην νέα εξουσία του Κρεμλίνου. Γύρω τους δημιούργησαν και τα αντίστοιχα ΜΜΕ, ώστε να παίζουν παιχνίδι και να γανώνουν τον εγκέφαλο των δύσμοιρων και σαστισμένων Ρώσων. Ο πιο φτωχός λαός στην πιο πλούσια χώρα του κόσμου.

Έτσι διάφοροι τύποι, που μέχρι πριν λίγο μύριζε το χνώτο τους από την πείνα, βρέθηκαν στην χλιδή κι έφτασαν ν’ αγοράζουν στην Εσπερία ομάδες ποδοσφαίρου από τους μπατιρημένους λόρδους με τον προγναθισμό. Σε λίγο θα δείτε και κανέναν Σερ Αμπραμ Κατσικοκλέφτοβιτς. Η συμμορία αυτή γιγαντώθηκε και για καιρό στην Ρωσία είχε χαθεί η μπάλα της πολιτικής. Την παίζανε «αμερικάνικο» μεταξύ τους, αν θυμάστε τι είναι οι παλιοκαραβάνες σαν εμένα στις αλάνες του Κορυδαλλού, κι η εξουσία από το Κρεμλίνο είχε περάσει στα σαλόνια της γύφτικης κλεπτοκρατίας.

Ύστερα βέβαια ήρθε ο καγκεμπίτης με το παγωμένο βλέμμα και το σταυρουδάκι στο λαιμό κι άρχισε με ατσάλινο χέρι να σβερκώνει ορισμένα από τα καλόπαιδα. Με το τοκάρεφ πάνω στο τραπέζι και το κνούτο στο χέρι, με επιδρομές εισαγγελέων, αστυνομίας κι εφορίας στα γραφεία, τα κανάλια και τις φυλλάδες τους, όσους δεν υποτάχθηκαν, τους οδήγησε στην φυλακή ή στην φυγοδικία στην εξορία.

Σήμερα στην Πατρίδα μας έχουμε ήδη μια λούμπεν «επιχειρηματική» τάξη. Κρατικοδίαιτοι, πολυπράγμονες, έχουν στρώσει βωδίσιο σβέρκο από τα τσιμπούσια επί του κρατικού προϋπολογισμού. Τον ελεύθερο ανταγωνισμό δεν τον ξέρουν, δεν τους ξέρει. Περιττό να επαναλάβω το πως έχουν περιπλέξει τους μηρούς τους με προμήθειες, έργα και τα παθητικά ΜΜΕ, που δημιούργησαν για να ποδηγετούν τον Λαό και να εκβιάζουν και «σωφρονίζουν» την πολιτική ηγεσία. Σήμερα αγωνιούν κι αυτοί. Οι μπαταρισμένοι όμιλοι τους έχουν από παντού απώλειες. «Πέτσινοι» κολοσσοί, δεν χτίστηκαν μέσα από το ελεύθερο επιχειρείν και τον υγιή ανταγωνισμό αλλά μιλημένα, νταβαντζιλίδικα και με την απληστία αυτών που σέρνανε το γκουβέρνο από την μύτη. Όπως έλεγε ο Κ. Καραμανλής ο Α΄, «κάποτε γύρω από κάθε πολιτικό υπήρχε ένας κύκλος επιχειρηματιών, σήμερα γύρω από κάθε επιχειρηματία υπάρχει ένας κύκλος πολιτικών».

Μετρητό λοιπόν δεν έχουν, έργα δεν γίνονται, οι προμήθειες πετσοκομμένες. Η κρατική πίττα δεν είναι πια ούτε τόση δα τυρόπιττα. Τα τμήματα Προπαγάνδας και Εκβιασμών, που υποδύονται τα ΜΜΕ, ήταν συνήθως παθητικά ή φόδρα πανί, αλλά ως βραχίονες της συνολικής μπίζνας κι αν είχαν παθητικό, όταν το σύνολο του νταραβεριού άφηνε κέρδος, δεν είχε σημασία. Πήρανε π.χ. συμβάσεις 5 δις, τους κόστισε κανάλι, ραδιόφωνο, εφημερίδα 700 εκατομμυριάκια. Καλή σερμαγιά. Ήταν απλώς «έξοδα παραστάσεως». Τώρα όμως η συνολική δουλειά έκατσε στη λάσπη. Μπικικίνια γιοκ. Η διαφημιστική πίτα, κύριο έσοδο των ιδιωτικών ΜΜΕ, λόγω κρίσης έχει πέσει πάνω από 40% και με συνεχώς καθοδικό δείκτη. Ένα κανάλι ήδη φούνταρε κι ετοιμάζεται και δεύτερο, πιο μεγάλο. Μεγάλος όμιλος ετοιμάζεται να κλείσει το καθημερινό του φύλλο και να κρατήσει μόνο το κυριακάτικο, ενώ άλλη πάλαι ποτέ μεγάλη εφημερίδα πάει σέρνοντας από μήνα σε μήνα.

Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι πολίτες προτιμούν το διαδίκτυο, γιατί γλιτώνουν κόστος, έχουν ταχύτητα κι αμεσότητα στην ενημέρωση, έχουν δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας και παρέμβασης, χωρίς να κρέμονται από τους αχαμνούς δίδυμους αδένες του κάθε συγκροτηματάρχη. Κυκλοφορούν και στην μπλογκόσφαιρα εκβιαστές, λαμόγια και μισθοφόροι αλλά με δυο λεπτά ανάγνωση τους πήρες χαμπάρι. Τέρμα το ολιγοπώλιο. Όποιος γράφει καλά κι ειλικρινά παίρνει τον κόσμο, όποιος όχι, πάει για τσάγαλα.

Γιατί νομίζετε οι μπετατζήδες και τα τσανάκια τους, οι πριμαντόνες της διαπλοκής και του Μνημονίου, δεν φτιάχνουν πολιτικά – ενημερωτικά ιστολόγια, που να έχουν αληθινή ελεύθερη επικοινωνία με σας; Παίδες, βλέπω ήδη το μάτι σας που γυαλίζει πονηρά. Πού να βγουν και τί να πουν; Τα κείμενα τους είναι για καρπαζιές κι έξω από την προστασία του κοντρόλ θα τους έτρωγε ζωντανούς η αμείλικτη κριτική σας. Θυμηθείτε το: ποτέ δεν θα βγουν εδώ στα ίσα. Γιατί εδώ δεν μπορούν να σας πουν ανερυθρίαστα την προπαγάνδα που πλασάρουν διατεταγμένα και να μπορείτε να σχολιάσετε ελεύθερα. Θα θέλουν οκτώ φίλτρα προστασίας και moderation  του moderation.  Θα πέφτει ο σέρβερ από τις ηλεκτρονικές σφαλιάρες. Στο χαζοκούτι ο κάθε φίτσουλας μπορεί να κάνει τον μορφονιό ή τον ξερόλα, εδώ όμως θα τρώει φάπες από το Αλλενάκι, τον S.A., τον Αρχαιοπτέρυγα και τον Προφήτη και στην γωνία θα τον αφαλοκόβει ο Επώνυμος με τον Μικρό Οδυσσέα.

Έτσι λοιπόν, τα καθεστωτικά κοχίμπα μαζεύονται στα τέννις κλαμπ και στα επιφανή κωλάδικα που συχνάζει ο «καλός κόσμος» και  ξύνουνε την γκλάβα τους για το τι μέλλει γενέσθαι. Έργα, προμήθειες, ευρωπαϊκά κονδύλια γιοκ, το μνημονιακό δάνειο είναι ίσα για να πληρώνει φως, νερό, τηλέφωνο και τα κερατιάτικά του βερεσέ βαλκανικού σοσιαλισμού ο Παπακωνσταντίνου, το παιδί με τη σάκα και τους μαρκαδόρους.  Οπότε τι μένει; Μα φυσικά αυτό που επιτάσσει το μνημόνιο. Ιδιωτικοποιήσεις! Το κράτος έχει στα κουμάντα του από ενέργεια και λιμάνια, μέχρι ορυχεία, οικοπεδάρες σαν το Ελληνικό, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αεροδρόμια, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ΔΕΚΟ να φαν κι οι κότες, πολύ πράμα. Υπάρχει και σαβούρα αλλά υπάρχουν και φιλέτα. Ακόμη όμως και την σαβούρα, άμα την πάρεις κοψοχρονιά και σου έχει λύσει το γκουβέρνο με τον φόβο και τον πανικό ψιλοζητήματα, όπως εργασιακά δικαιώματα κλπ, τότε κι από κει κάτι θα βγάλεις. Παίρνεις το κουφάρι, βρε αδερφέ, και το πουλάς για σκυλοτροφή.

Τα καλά παιδιά λοιπόν σκέφτηκαν ότι το καλύτερο κόλπο, το μόνο κόλπο, θα είναι να ελέγξουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Μόνο εκεί έχει φράγκα τώρα. Θα είχε και στο ελεύθερο επιχειρείν αλλά  που να τρέχουν τώρα. Δεν ξέρουν απ’ αυτά. Θέλουν να λειτουργήσουν σαν τα «κοράκια» στους πλειστηριασμούς. Όλοι στο κόλπο, πλην του δύσμοιρου καθ’ ού η εκτέλεση, που είναι εν προκειμένω εσύ, μνημονιακέ δανειολήπτη Λαέ μου. Τι κάνουν τα «κοράκια» στον πλειστηριασμό; Λαδώνουν τους πάντες με κάτι ψιλά ώστε να κρατηθεί η τιμή πολύ χαμηλά κι ένας απ’ αυτούς να χτυπήσει χαμηλά, πολύ χαμηλότερα από την πραγματική αξία του, το ακίνητο του οφειλέτη. Έτσι, εκεί που περίμενε ο δύσμοιρος να ξοφλήσει και να του μείνει και κάτι, χάνει τα πάντα και χρωστάει ακόμη. Βέβαια για να γίνει καλά η φτιάξη, πρέπει να  είναι στο κόλπο και οι υπάλληλοι του πλειστηριασμού.

Για να δούμε τους Συμβούλους που ορίστηκαν, κυρίως οι ελληνικές τράπεζες. Τι εμπειρία έχουν από τέτοιου μεγέθους και φύσεως δουλειές; Ποιός από αυτούς, πού και πότε έχει ξανακάνει τέτοιους διαγωνισμούς; Με ποιους νταραβερίζονται; Κι ακούστε κάτι πράγματα: ένας μνημονιακός διευθυντής ΜΜΕ και χρόνια κολλήγας εντιμότατης αλλοδαπής Μαντάμ, πήρε, λένε, Υπουργό για να τον ψιλοαπειλήσει, ώστε να αποκλειστεί Σύμβουλος, ο ΜΟΝΟΣ που είχε εμπειρία από τέτοιες δουλειές. Μα γίνονται τέτοια πράγματα;

Και για να δούμε ποιοι μουστερήδες θα σκάσουν μύτη ως ενδιαφερόμενοι αγοραστές εκ των εγχωρίων ή ως συνεταίροι μουσαφιραίων εκ της αλλοδαπής.

Εδώ είμαστε…

Και πως το ‘πα ότι το ‘κανε ο Βλαδίμηρος; Πιστόλι, κνούτο, εισαγγελέας, αστυνομία κι εφορία;

ΠΗΓΗ: Antinews

Απο αύριο στους δρόμους και τις πλατείες. Αλλιώς.....

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΘΛΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ..

Δεν υπάρχουμε. Ενας ολόκληρος λαός περιμένει ο ένας τον άλλον. Κοιτάμε τον διπλανό. Περιμένουμε ένα Μεσσία να μας σώσει. Ο καθένας ένα σωτήρα που να έχει κάτι από το χρώμα του. Να είναι μαύρος, κόκκινος, πράσινος, μπλε...

Κάθε κίνημα, κάθε πρωτοβουλία που γίνεται περνάει από κόσκινο. Ο ένας με τον άλλον ψαρεύουμε πληροφορίες από τους "ομοιδεάτες". Καλά τα λέει ο τάδε αλλά τι είναι? Υποπτη δεν είναι η τάδε κίνηση? Μήπως είναι δεξιά μήπως είναι αριστερά? Ρώτα το Βαγγέλη ξέρει τίποτα. Εγώ άκουσα από τη ξαδέλφη της Μαρίτσας που γνωρίζει το Μήτσο που τα ξέρει αυτά, πως μάλλον οι τάδε κρύβονται από πίσω.

Τέτοια αθλιότητα δεν έχει ξαναγίνει. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις άβουλες, σαστισμένες, υποτακτικές η κάθε μία στα πολιτικά της παιχνίδια έχουν αφήσει τους οπαδούς τους σύξυλους. Δεν τους κάνουν ούτε ένα νεύμα. Περιμένουν τα κοπάδια ένα σφύριγμα από κάποιο διαιτητή να αρχίσει τον αγώνα και βουβαμάρα παντού. Κάτι ηλίθιες, ανούσιες δηλώσεις, κάτι αντιδράσεις του κερατά, ψοφήμια που ούτε οι ίδιοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν τελικά.

Κι ο πολίτης, ο έλληνας σε στάση αναμονής. Κοιτάει δεξιά κι αριστερά και σκέφτεται δεν μπορώ γαμώτο μου να πάω μόνος να φωνάξω. Θα με κλείσουν στο ψυχιατρείο για τρελλό. Ούτε μπορώ στα καλά καθούμενα να αρχίσω να τα σπάω. Δεν μπορώ καν να λείψω από τη δουλειά μου για μια απεργία γιατί φοβάμαι.

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΛΥΨΗ....

Δεν μπορεί ο πολίτης να γίνει στρατιώτης χωρίς κάποιον να τον καλύπτει την ώρα που θα ξεκινήσει το χάος. Αριστεροί και δεξιοί έχουν χάσει τους "πατερούληδες". Που να πάμε ανοργάνωτοι στα αγκάθια σκέφτονται. Τρεις άνθρωποι πήγαν να καθίσουν στο Σύνταγμα ήρεμα και τους πήγαν για εξακρίβωση στο τμήμα.

Ενώ άλλοι λαοί μοιάζουν να γίνονται μια ψυχή τη κρίσιμη ώρα και βγαίνουν έξω με τα παιδιά τους στην αγκαλιά χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ραντεβού, έτσι στα τυφλά, εμείς μοιάζουμε τόσο φοβιτσιάρηδες σαν τα παιδάκια που δε ξέρουν μπάνιο και κοιτάνε τη μαμάκα με παρακάλι να τους δώσει το σωσίβιο.

Διαβάζω τόσες μέρες για μια πρωτοβουλία 300 ανθρώπων να πάνε να καθίσουν στο Σύνταγμα και να μη φύγουν. Το τι κόσκινο έχει πέσει δε λέγεται. Ποιοι είναι τι θέλουν? Στη σελίδα τους λένε θέλουμε αυτό κι όποιος θέλει ακολουθεί. Κοιτάνε τα λινκ από δίπλα, για να δούμε ποια μπλογκ τους προτείνουν είναι δεξιά, είναι αριστερά, είναι πράσινα, μπλέ? Από που ξεφύτρωσαν? Γιατί το κόμμα μου δεν μου έχει πει τίποτα γι αυτούς? Γιατί η οργάνωση δεν συμπαρίσταται? Κάτι στραβό θα συμβαίνει?

Δεν τα ξέρω τα παιδιά τους 300 ΕΛΛΗΝΕΣ, δεν ξέρω τι είναι η ΣΠΙΘΑ, δεν ξέρώ τι είναι το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, δεν ξέρω ποιοι έφτιαξαν το ντοκυμαντέρ ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ.... ΕΛΕΟΣ!!!

Είσαι νέος ρε φίλε και σου θάβουν το μέλλον σου. Αύριο θα ξυπνήσεις και δεν θα έχεις τίποτα πια. Τα έχεις ήδη χάσει όλα. Κουνήσου από τη θέση σου κι αν είσαι δύσπιστος άρχισε να κάνεις βόλτες. Σε όλους. Πήγαινε παντού. Ψάξτο. Δες με τα μάτια σου. Διακινδύνευσέ το. Κάνε κάτι τέλος πάντων. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ . ΠΕΘΑΝΑΝ!
Δεν βλέπεις πως εκείνοι που τόσα χρόνια περίμενες δεν έχουν καμία απολύτως διάθεση να κάνουν τίποτα? Δεν βλέπεις πόσο μόνοι μας μείναμε? Εχουμε όμως κάτι κοινό. Αγανάκτηση, οργή, τη θηλιά στο λαιμό, μαζί όλοι έτσι κι αλλιώς γκρεμιζόμαστε.

Πέσε στη θάλασσα χωρίς σωσίβιο και μπορεί να παρασύρεις κι άλλους φοβισμένους που περίμεναν ο ένας τον άλλον.

Κάποιος τελικά πρέπει να σφυρίξει τη γαμημένη την έναρξη....
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ

Η Ισπανική νεολαία είναι στους δρόμους, διεκδικώντας το μέλλον της. Εσύ που είσαι?

Μάλλον περιμένεις το επόμενο party.

Εδώ φτάσατε να κάνετε party τη μέρα της γενικής απεργίας.... (Τις είδαμε τις αφίσες της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ στη Θεσσαλονίκη στις 11 Μαϊου).

Είναι που η δική μας νεολαία νιώθει σίγουρη για το μέλλον.

Νιώθει ρε παιδί μου οτι έχει εξασφαλίσει την ΚΑΡΙΕΡΑ της, μέσα απο τη συμμετοχή της στους προθαλάμους και τα εκκολαπτήρια κηφήνων που έχουν στήσει στα πανεπιστήμια τα κόμματα εξουσίας.

Τι συμβαίνει τελικά? Πως εξηγείται αυτή η μαζική μουροχαβλίαση?

Γιατί πρέπει να είσαι :

ή πολύ βλάκας για να μη βλέπεις γύρω σου τι γίνεται,

ή πολύ διεφθαρμένος για να περιμένεις υπομονετικά να αμειφθείς μόνο και μόνο γιατί απλά συμμετέχεις και προωθείς ένα παρασιτικό σύστημα που σου δίνει υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή στο μέλλον - ΜΟΝΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ.

ΟΧΙ ΟΛΩΝ....

Θα το μάθεις όμως κάποτε:

Θα είσαι όχι απλά η "Χαμένη Γενιά" όπως κραυγάζουν οι νέοι της Ισπανίας, αλλά η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ.

Δες τώρα και τα βίντεο απο τη Μαδρίτη για να δεις τι χάνεις....

update: Δείτε LIVE τι γίνεται τώρα στην Ισπανία


Live video by Ustream

 

Φράχτες στο ΟΛΥΜΠΟΣ COCA COLA PARK και διόδια για το HALKIDIKI PRIVATE BEACH DEUTSCHE BANK RESORT

Τι είπε ο Όλι Ρεν εδω??:  

"Δεν πρόκειται για πολιτικό παιχνίδι αλλά για τη μοίρα ενός έθνους”?

(απο Olympia: Aφόρητες πιέσεις Όλι Ρεν: Πουλήστε τώρα, για τα 15 από τα 50 δις – Απειλεί με τις επόμενες δόσεις αν δεν υπάρξει συναίνεση και έγγραφη διαβεβαίωση για αποκρατικοποιήσεις!)

Έτσι ακριβώς είναι όπως τα λέει.

Το θέμα είναι... το έθνος το έχει συνειδητοποιήσει?

Ή θα μας πάρουν τα βρακιά και κάποια μέρα θα ξυπνήσουμε σε μια χώρα που δεν θα μας ανήκει τίποτα...

Κι αντε εμείς... Τα παιδιά μας??

Γκαρσόνια ή ....σφουγγοκωλάριους των ξένων (και ντόπιων) νεοΤσιφλικάδων θα τα κάνουμε?

θέα στο ΟΛΥΜΠΟΣ COCA COLA PARK 
(την βρήκα εδώ)

Γιατί άλλο να γυρνάς το κεφάλι σου και να βλέπεις ολόγυρα τον Όλυμπο π.χ ή τα κολπάκια της Χαλκιδικής ξέρωντας οτι αυτά εκεί ανήκουν σε σένα και σε όλους, ...

και ΑΛΛΗ αίσθηση είναι να κοιτας γύρω σου να βλέπεις φράκτες, σεκιουριτάδες και διόδια που πρέπει να πληρώσεις για να δεις, να ζήσεις, να βρεθείς στο χώρο του Όλυμπος-Coca Cola Park  ...ή να σου απαγορευέται η πρόσβαση στο Halkidiki Private Beach Deutsche Bank Resort.

Για να μη πούμε για την Turkcell Acropolis...

Υ.Σ. Πάντως απ' οτι φαίνεται ο Ολι Ρεν δεν μπόρεσε να πάρει τα ... Καγιέν απο τα καλόπαιδα που ξεφάντωναν περσι στη Μύκονο την ώρα που ο ΓΑΠ ολοκλήρωνε επιτυχώς τη "συνεργασία" του με τον ογκόλιθο της παγκόσμιας πολιτικής κ.Στρος Καν...  

Σιγά που τα θέλε κιόλας βλήματα.

Αφού ΑΥΤΟΣ σας τα πούλησε και τα πληρώσατε με ... ΔΑΝΕΙΟ.

... Αλλού είναι το ψητό. 

Θα το καταλάβετε σε λίγα χρονια. 

SUPER SOROS PARADISE 
MYKONOS BEACH

Όταν θα πάτε για μπάνιο στο Super Soros Paradise Mykonos Beach και θα φάτε πόρτα απο τον ...Φινλανδό πορτίερη.