Ραντεβού στις πλατείες και στους δρόμους

Του Γιώργου Σαρρή

Τόσον καιρό ευχόμασταν να ξυπνήσει ο πολύς κόσμος και να κατέβει στο δρόμο παλεύοντας για τη ζωή του.
Να σηκωθεί από τον καναπέ, να βρεθεί κοντα με τους άλλους ανθρώπους που υποφέρουν το ιδιο με αυτόν, να ψάξει λύσεις.
Σήμερα μπορεί να είναι μια καινούργια μέρα σημαντική, που κάτι νέο μπορεί να γεννηθεί.
Το ξέρει κανείς τι μορφή θα έχει; Οχι φυσικά.



Τα νεογέννητα αλλάζουν πρόσωπα και χαρακτήρες μέχρι να βρούν τον εαυτό τους.
Ομως η ανάγκη είναι που γεννάει το καινούργιο και δεν γίνεται να λέει κανείς οτι κοιτάει προς το αυριο και να φοβάται ότι νέο του φέρνει. Κανένας καινούργιος κόσμος δεν θα γεννηθεί από φόβο και ανησυχία.

Βλέπω λοιπόν όλη αυτή την ιστορία με αισιοδοξία παρά τις αδυναμίες που βλέπω να κουβαλάει από γεννησημιού της.

Ξέρω ότι αυτό που θα δούμε στην αρχή θα είναι μια απίστευτη θολούρα που δεν θα βγάζει νόημα. Όμως αν υπάρχει συμμετοχή κόσμου και πραγματικό ενδιαφέρον, υπομονή και επιμονή μπορουν τα πράγματα να ξεκαθαρίσουν και αυτό που θα έχει όλο αυτό να προσφέρει να είναι πολύ σημαντικό.
Οπότε κρατώντας μικρό καλάθι το βράδυ θα είμαι εκεί.

Μπορεί να είναι μια δυνατή όμορφη διαμαρτυρία. Μποορεί και να είναι μια απίστευτη πατάτα, ένα πραγματικό φιάσκο. Θα δούμε.

Υπομονή κι επιμονή, ανοιχτό μυαλό και καρδια χρειάζονται. Κι αν αυτο το ξεκίνημα έχει αλήθεια και δύναμη ας είμαστε εκεί να το βοηθήσουμε. Αλλωστε δεν έχουμε την πολυτέλεια να απογοητευόμαστε.

Δυό-τρια πράγματα μόνο.

Αυτές οι καταστάσεις είναι πειράματα δημοκρατίας. Και ας μην είμαστε τόσο σίγουροι ότι έχουμε την σωστή άποψη περί δημοκρατίας. Τοσα χρόνια μαθαμε να σκεφτόμαστε προσωπικά, να είμαστε πολύξεροι και παντογνώστες, να κουβεντιάζουμε με οθόνες και όχι με ανθρώπους. Δεν θα είναι εύκολο λοιπόν. Θελει προσπάθεια να δεχτούμε το διαφορετικό.

Οχι λοιπόν σε αποκλεισμούς εκτός αν είναι φασιστικές απόψεις που βεβαια δεν έχουν θέση σε χώρους που ζητανε «πραγματική δημοκρατία»

Πρέπει επίσης να σκεφτούμε τι ζητάμε εκεί.



Κι αυτό που ζητάμε βέβαια είναι ένας καλύτερος διαφορετικός κόσμος.

Ειναι να πούμε ένα δυνατό ΟΧΙ στις πολιτικές του μνημονίου που καταστρέφει τη ζωή και το μέλλον μας.

Ειναι να δηλώσουμε πως αυτός ο κόσμος ανήκει σε όλους μας, ανήκει κύρια σε μας που μας έσπρωξαν στην άκρη, και όχι στους τραπεζίτες και στις αγορές.

Ειναι να πούμε όχι στην πλυση εγκεφάλου της τηλεόρασης και των ΜΜΕ που λειτουργούν σαν όργανα προπαγάνδας.

Να πούμε ΟΧΙ στα κόμματα εξουσίας που ήταν πολιτικά υπεύθυνα που φτασαμε εδώ,

Να πουμε ΟΧΙ στη φτώχεια και τη μιζέρια που πανε να μας βυθίσουν.

Να πουμε ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ, στη δουλειά, στη δημιουργία.

Ειναι ακόμη πολλά πολλά άλλα που θα προκύψουν από το διάλογο και την πίστη στη Δημοκρατια και την λαική πρωτοβουλία και αυτενέργεια.

Ομως είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε μεσα μας πως αυτό που πάει να ξεκινησει πρέπει να ειναι ένας νέος τρόπος συνεννόησης που θα προσπαθεί να βρει τρόπους για να χτιστουν συμμαχίες και γέφυρες αναμεσα σε όλους αυτούς που παλεύουν και θέλουν έναν κόσμο καλύτερο.

Και βέβαια η ταπεινή μου γνώμη ειναι ότι δεν μπορεί να σημαίνει πόλεμο σε κόμματα ή να αποκλεισμούς απόψεων.

Πόλεμο στα κόμματα κάνει ο φασισμός και οι χούντες όχι οι Δημοκρατίες.

Δεν θα δεχόμουνα ποτε συνθήματα εναντια σε κόμματα που εδω και καιρό βρίσκονται στους δρόμους παλεύοντας έστω και με λάθος τρόπο κατα τη γνώμη κάποιων. Αυτό θα σήμαινε αποκλεισμό χρήσιμων ανθρώπων και απόψεων, τιποτα το καλό δηλαδή.

Τα κόμματα άλλωστε στη σωστη τους μορφή είναι πυρήνες συζήτησης, οργάνωσης και δημοκρατίας. Αλλο πως κατάντησαν αλλα λιγότερο κι άλλα περισσότερο. Προσοχή λοιπόν στους φασισμούς και τα αυγα του φιδιού.Ας βρούμε ποιος είναι ο κοινός μας εχθρός κι ας τον πολεμήσουμε λοιπόν.

Και είναι για μενα φανερό πως ο εχθρός βρίσκεται στους κυρίαρχους και τους δυναστες αυτού του κόσμου και όχι σε αυτούς που παλεύουν για να αλλάξουν τον κόσμο.

Ραντεβού στις πλατείες λοιπόν για πραγματική δημοκρατία κι ας μας βγαλει εκεί που θέλουμε. Σε ενα καινούργιο κοινό όνειρο. Σε έναν κόσμο συνεννόησης, αλληλεγγύης και αγώνα για κάτι καλύτερο.
«Δημοκρατία άλλωστε είναι το μοίρασμα του κόσμου εξ ίσου σε όλους τους δικαιούχους.»