Τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα: Η "οικονομία" διέλυσε την "πολιτική". Οι τράπεζες νίκησαν τα κράτη. Οι λαοί σε σταυροδρόμι

Δύο απο τα καλύτερα κείμενα που διάβασα τελευταία, αποκαλύπτουν αυτό που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε: Την πλήρη κατάρρευση της δημοκρατίας (όσο κουτσουρεμμένη κι αν ήταν), και την δικτατορική επιβολή των εντολών του διεθνούς κερδοσκοπικού/τοκογλυφικού κεφαλαίου πάνω στα κεφάλια όλων των λαών:

Το πρώτο είναι απο το X-Hellenica και τον Οικονομολόγο Β.Βιλιάρδο, ο οποίος με τα συνεχή άρθρα του έχει συνεισφέρει πολύ στο δημόσιο διάλογο περί της διεθνούς οικονομίας.

Δείτε το:

Η ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ: Οι σκιώδεις κυβερνήσεις, οι ιδιωτικές λέσχες τύπου Bilderberg

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Ο καλύτερος δυνατός τρόπος «χρήσης» των κλειδιών, είναι η επιμονή των Πολιτών στη διαμόρφωση θεσμών - συγκεκριμένων «πλαισίων» δηλαδή, σε σχέση με τη λειτουργία και τον έλεγχο της Πολιτείας. Οι θεσμοί αυτοί θα ελέγχουν δημοκρατικά την Πολιτική, υποχρεώνοντας την ταυτόχρονα να ελέγχει την οικονομική δύναμη - με στόχο την προστασία όλων από την οικονομική ή λοιπή «εκμετάλλευση».

Εν τούτοις, δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός ότι, κάθε δύναμη είναι επικίνδυνη – επομένως, τόσο η οικονομική, όσο και η πολιτική. Υπάρχει λοιπόν μία δεδομένη απειλή, στην περίπτωση που επιλέγουμε την αύξηση της ισχύος της Πολιτικής, με στόχο τον έλεγχο της οικονομικής εξουσίας. Η προστασία μας τότε δεν είναι άλλη από τον καθορισμό του χαρακτήρα της Πολιτικής ο οποίος, όπως έχουμε ήδη τονίσει, πρέπει να είναι θεσμικός και όχι προσωπικός. Δηλαδή, δεν πρέπει να ψηφίζουμε με κριτήριο τα κόμματα ή τα πρόσωπα, αλλά με βάση τα προγράμματα διακυβέρνησης - τα οποία οφείλουν να αριστοποιούν διαρκώς τα πλαίσια λειτουργίας της κοινωνίας και του κράτους μας, προς όφελος του συνόλου των Πολιτών του.

Το δεύτερο κείμενο (δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι και αναδημοσιεύτηκε στο Ανεμογκάστρι) είναι απο τον επίσης οικονομολόγο Δ.Καζάκη, μέλος της ομάδας των επιστημόνων που δημιούργησαν τον ιστότοπο NoMoneyNoDebt και με τις παρεμβάσεις τους προβάλλουν τα επιχειρήματα τους υπερ μια εναλλακτικής λύσης, τα οποία δεν θα δείτε και ακούσετε σε κανένα μεγάλο κανάλι.

Στο κείμενο δίνονται ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΑ στοιχεία για το τερατούργημα που λέγεται "τράπεζες", το μέγεθος των οποίων σήμερα ξεπερνά σε μέγεθος ενεργητικού τα κράτη της ευρωζώνης, ακόμη και τα μεγαλύτερα.

Δείτε το: 

Η άνοδος ενός υπερκρατικού καρτέλ τραπεζών

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Με εργαλείο το κοινό νόμισμα, οι τράπεζες μπόρεσαν να μαζέψουν το χρήμα από ολόκληρη την οικονομία και να το αποδώσουν ξανά με τη μορφή δανείων σε νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτη. Όσο μεγάλωνε ο όγκος των δανείων που χορηγούσαν οι τράπεζες, άλλο τόσο πολλαπλασιαζόταν η έκδοση ομολόγων, παραγώγων κ.ο.κ. με εγγύηση τα δάνεια και με σκοπό να βρουν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν ακόμη περισσότερο οι ίδιες τράπεζες, αλλά και τα επενδυτικά κεφάλαια διεθνώς.

Όσο κρατούσε αυτό το πανηγύρι, το ευρώ εμφανιζόταν πανίσχυρο. Αρκεί να διατηρείται η σταθερότητα τιμών για να μην υπονομεύεται η αξία του χρήματος. Η αποθέωση του χρήματος ως μορφής συγκέντρωσης πλούτου αναδείχθηκε επίσημα σε κυρίαρχο δόγμα της συνολικής πολιτικής της ευρωζώνης, ό,τι κι αν στοίχιζε αυτό σε επίπεδο παραγωγής και απασχόλησης, όρων και αμοιβών της εργασίας, κοινωνικής πολιτικής και ασφάλισης.

ταν ξέσπασε το μεγάλο κραχ, το φθινόπωρο του 2008, το οποίο άρχισε με τη χρεοκοπία της αμερικάνικης επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους, η ευρωζώνη είχε συγκεντρώσει τόσο εύφλεκτο υλικό στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών της, που ήταν ικανό να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι:

● Η βρετανική The Daily Telegraph (12.2.2009) είχε δημοσιοποιήσει μυστική μελέτη της Κομισιόν που ανέβαζε τα «τοξικά» χαρτιά, δηλαδή το κομμάτι εκείνο του ενεργητικού των τραπεζών που έπρεπε να ξεφορτωθούν, σε 16,3 τρισεκατομμύρια λίρες ή στο 44% του συνολικού ενεργητικού των τραπεζών της Ε.Ε.

● Η γερμανική Suddeutsche Zeitung (17.4.2009) εκτιμούσε ότι μόνο οι γερμανικές τράπεζες έπρεπε να ξεφορτωθούν πάνω από 800 δισ. ευρώ ενεργητικού.

Τι έγινε από τότε; Τίποτε το ουσιαστικό. Η αυταπάτη ότι το ευρώ θωράκιζε οικονομίες και τράπεζες οδήγησε ολόκληρη την ευρωζώνη στη βαθύτερη κρίση που έχουν γνωρίσει τα κράτη - μέλη της μεταπολεμικά. Και αιτία είναι η τρομακτική υπερδιόγκωση των τραπεζών, ορισμένες από τις οποίες σήμερα ξεπερνούν σε μέγεθος ενεργητικού τα κράτη της ευρωζώνης, ακόμη και τα μεγαλύτερα.

Ο Πίνακας 1 εμφανίζει τις 40 μεγαλύτερες εμπορικές τράπεζες της ευρωζώνης με κριτήριο το ενεργητικό τους. Τα μεγέθη των τραπεζών αυτών είναι πολλαπλάσια του μεγέθους των κρατών όπου έχουν την έδρα τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:

● Μόνο η BNP Baribas διαθέτει ενεργητικό που ανερχόταν το 2009 στο 110,3% του ΑΕΠ της Γαλλίας.

● Οι δυο μεγαλύτερες τράπεζες της Γερμανίας, η Deutsche Bank και η Commerzbank, διαθέτουν ενεργητικό που ανερχόταν το 2009 στο 100,1% του ΑΕΠ της χώρας.

● Η ING Group διαθέτει ενεργητικό που το 2009 ανερχόταν στο 209,8% της Ολλανδίας.

● Η μεγαλύτερη τράπεζα της Ισπανίας, η Banco Santander, διαθέτει ενεργητικό που το 2009 σχεδόν ισοφάριζε το ΑΕΠ της χώρας.

Όσο κι αν θέλουμε να κάνουμε πως δεν ξέρουμε, τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα.... Και όπως λέει και ο κ.Βιλιάρδος:

Επομένως, δεν φαίνεται δυστυχώς να επαγρυπνούν, ενεργητικά και άφοβα, οι Πολίτες – ούτε ίσως να συνειδητοποιούν ότι, τόσο οι σημερινοί πόλεμοι, όσο και η κατάληψη της εξουσίας από ξένους, δεν προϋποθέτει αναγκαστικά τη χρήση όπλων (ενώ οι οικονομικές κρίσεις είναι δυνατόν να προκληθούν σκόπιμα, με στόχο την ιδιωτικοποίηση των κρατών). Πόσο μάλλον όταν ο έλεγχος της παγκόσμιας πληροφορίας (ειδήσεις, δημοσιογραφικές αναλύσεις κλπ), όπως και η οικονομική δύναμη, συγκεντρώνονται διαρκώς σε λιγότερους «ανθρώπους» - αυξάνοντας σε υπερβολικό, σε ανεξέλεγκτο καλύτερα βαθμό τη δύναμη τους.

ΠΑΣΟΚ 17,1% και Ν.Δ. 6,1%! Και πολλά είναι.

Μαυρίλα από παντού. Οι μισθοί μειώνονται, οι συντάξεις ψαλιδίζονται, τα χρόνια δουλειάς αυξάνονται, το φάντασμα της ανεργίας πλανάται πάνω από κεφάλια μισθωτών και μικρομεσαίων.

Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται με αρνητικό τρόπο στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου, και λόγω της οικονομίας, αλλά και με ρεπορτάζ για δήθεν πωλήσεις νησιών, και λόγω της έκρηξης βόμβας στην «καρδιά» του κράτους, στο γραφείο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.

Οι πολίτες παραδέχονται ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά στη χώρα, αλλά δεν διακρίνουν με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό, ούτε βλέπουν πειστικό σχέδιο από την κυβέρνηση. Αντιθέτως, διαπιστώνουν την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, που ενισχύει τις αμφιβολίες για το αν οι μεγάλες θυσίες θα έχουν τελικά αποτέλεσμα και αυξάνει τη δυσαρέσκεια απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Η δυσαρέσκεια αυτή σιγά σιγά μετατρέπεται σε οργή. «Υπάρχει συσσωρευμένο μίσος, το οποίο κάποια στιγμή είναι πολύ πιθανόν να εκφραστεί ακόμη και με ακραίο τρόπο», σημειώνει ο Χρ. Βερναρδάκης της εταιρείας δημοσκοπήσεων VPRC.

«Εκρηκτικές καταστάσεις»

Ο Δ. Μαύρος της MRB διαπιστώνει με έκπληξη ότι η λέξη «ανατροπή» συγκεντρώνει στην τελευταία μέτρηση 50% θετικών κρίσεων. «Αυτό σημαίνει ότι έχει αυξηθεί σημαντικά το τμήμα των πολιτών που θέλουν να διαλύσουν τους κανόνες», σημειώνει. Τα παραπάνω ευρήματα ενισχύουν την άποψη εκείνων που μιλούν για «εκρηκτικές καταστάσεις». Ο Χρ. Βερναρδάκης πιστεύει ότι το κρίσιμο διάστημα θα είναι οι αρχές φθινοπώρου, οπότε αναμένονται κινητοποιήσεις σε σχολεία και πανεπιστήμια, πολλοί μικρομεσαίοι θα βρίσκονται σε απόγνωση και θα υπάρχει κύμα απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Τι επίδραση θα έχουν όλα αυτά στο πολιτικό σύστημα; «Οσο συγκεντρώνεται δυσαρέσκεια, αρκεί ένα γεγονός να λειτουργήσει ως καταλύτης, όπως έγινε το Βατοπέδι το 2008 για τον Καραμανλή», λέει ο Γ. Μαυρής της Public Issue.

«Η χώρα θα βγει με κέρδος από αυτές τις αλλαγές, εμείς ως ΠΑΣΟΚ θα βγούμε με ζημιά», αναγνωρίζει κορυφαίος υπουργός. Στις εταιρείες μετρήσεων ομολογούν ότι πρώτη φορά καταγράφουν κλίμα αμφισβήτησης σε τέτοια ποσοστά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα αστάθμιστα δεδομένα της VPRC η αδιευκρίνιστη ψήφος φθάνει το ιλιγγιώδες 58,9%, ενώ αυτοί που δήλωσαν ευθέως ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ήταν μόλις 17,1% και Ν.Δ. 6,1%. Στο 41,1% καταγράφει την αδιευκρίνιστη ψήφο η MRB. Η δημιουργία νέων κομμάτων από τους Ανανεωτικούς του ΣΥΡΙΖΑ και την Ντόρα Μπακογιάννη δεν φαίνεται να αλλάζουν αυτή την εικόνα, αφού, όπως λένε από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, «τα στελέχη που πρωταγωνιστούν σε αυτές τις κινήσεις είναι κι αυτά μέρος του σημερινού συστήματος, άρα δεν μπορούν να αποτελέσουν και τη λύση του». Είναι πιθανόν όμως να οδηγηθούμε σε πολυκερματισμό με απροσδιόριστες συνέπειες.

Ανάκαμψη από το 2011

Στην κυβέρνηση ευελπιστούν ότι με την ψήφιση του εργασιακού και του ασφαλιστικού κλείνει ο μεγάλος κύκλος των δυσάρεστων μέτρων. Προσδοκούν, δε, ότι αν η ύφεση το 2010 είναι τελικά μικρότερη και αρχίσει η ανάκαμψη από το τέλος του 2011, τότε, έως το 2013 που είναι ο χρόνος των εκλογών, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της κατάστασης για το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό συνεργάτες του πρωθυπουργού χαρακτηρίζουν «αστεία» τη συζήτηση περί εκλογών το φθινόπωρο (εκτός αν υπάρχει αδυναμία διακυβέρνησης). Ολα αυτά υπό την αίρεση των οικονομικών εξελίξεων. «Αν φανεί ότι οι θυσίες του κόσμου, δεν έχουν αποτέλεσμα, τότε ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει», τονίζει κυβερνητικό στέλεχος.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

The United States of Nigeria και η Ελλάδα

Nigeria has next to no protections for its people, and so it has been trashed.

The government is bought and paid for by giant corporations to rape and pillage at will instead of working for its own people.

For example, the government, Shell and Chevron support paramilitary "kill and go"squads which brutally murder people who protest the wholesale destruction of their homes and environs for oil extraction, especially since the people get almost no share in the oil profits.

The proud country of America has been turned into the United States of Nigeria.

While there are no paramilitary death squads in America (although such squads are used by the U.S. government against American citizens abroad - and see this), there are many other similarities.

BP is destroying the Gulf, because the government has supported BP without regulating it in any meaningful way.

BP is covering up its blunders by lowballing spill estimates, keeping reporters out of areas hardest hit by the oil (and see this, this, this and this) and threatening to arrest them if they try to take pictures, hiding dead birds and other sealife, telling cleanup workers they'll be fired if they use respirators, and using dispersants to hide the amount of spilled oil (the dispersants are only worsening the damage caused by the spill).

And the government - despite some occasional tough talk - is letting BP dowhatever it wants.

Indeed, some even speculate that BP has been given emergency powers which supersede those of local police and other law enforcement.

Welcome to the United States of Nigeria.

Καταπληκτική ανάρτηση με πολλά links που συνοψίζουν τις θλιβερές πτυχές της ιστορίας της καταστροφής στον Κόλπο του Μεξικού. Απο το πολύ καλό Washington's Blog.


ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ. 


ΜΙΑ ΧΩΡΑ - ΕΡΜΑΙΟ ΤΩΝ  ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ, ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ. ΜΙΑ ΧΩΡΑ - ΑΠΟΙΚΙΑ ΟΠΟΥ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΘΕΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΥΝ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ. 

ΜΙΑ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"-ΑΠΑΤΗ. 


ΗΔΗ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΑ. 


ΟΡΓΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΓΛΙΤΣΙΑΡΗΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ-ΘΥΓΑΤΡΙΚΕΣ ΤΟΥΣ. Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ Η ΧΩΡΑ. 


ΒΑΛΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Η ΤΑΧΥΤΑΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΝΙΓΗΡΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ...

Οι περικοπές του κοινωνικού κράτους κοστίζουν ζωές, δείχνει νέα έρευνα

«Απλοί άνθρωποι μπορεί να πληρώσουν το τελικό τίμημα για τις περικοπές του προϋπολογισμού, φθάνοντας ακόμα και στο σημείο να χάσουν τη ζωή τους».

Οι περικοπές δαπανών στο πλαίσιο του περιορισμού των κοινωνικών παροχών, στις οποίες έχουν προχωρήσει πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με στόχο να θέσουν υπό έλεγχο τα μεγάλα δημόσια ελλείμματά τους, έχουν μετρήσιμες επιπτώσεις στην υγεία και μπορεί να κοστίσουν μέχρι και ζωές πολιτών, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, υπό τον κοινωνιολόγο Ντέηβιντ Στάκλερ, παρουσίασαν σχετική μελέτη στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό British Medical Journal, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, στην οποία αναφέρουν ότι τα επίπεδα κοινωνικών παροχών (δαπανών) σχετίζονται στενά με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, ιδίως από ασθένειες όπως η καρδιοπάθεια και ο αλκοολισμός.

Η ομάδα του Στάκλερ μελέτησε στοιχεία του ΟΟΣΑ για την εξέλιξη των κοινωνικών δαπανών, σε σύγκριση με τα προβλήματα υγείας και τους θανάτους σε 15 ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των ετών 1980 - 2005. Αναλύοντας τις διαχρονικές τάσεις, οι ερευνητές συμπέραναν ότι όταν οι δημόσιες κοινωνικές παροχές (δαπάνες) ήσαν υψηλές, οι θάνατοι μειώνονταν, ενώ όταν οι δαπάνες περικόπτονταν, οι θάνατοι αυξάνονταν σημαντικά.

Η έρευνα υπολόγισε ότι, κατά προσέγγιση, για κάθε 80 ευρώ ανά άτομο που περικόπτονται από τις κοινωνικές δαπάνες του κράτους, οι θάνατοι που σχετίζονται με τον αλκοολισμό, αυξάνονται κατά 2,8% και οι θάνατοι από καρδιά κατά 1,2% περίπου.

«Η μελέτη αποκαλύπτει ότι οι απλοί άνθρωποι μπορεί να πληρώσουν το τελικό τίμημα για τις περικοπές του προϋπολογισμού, φθάνοντας ακόμα και στο σημείο να χάσουν τη ζωή τους», δήλωσε ο Στάκλερ.

Οι θάνατοι από καρδιά είναι η κυριότερη αιτία θανάτου στην Ευρώπη και στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες, ενώ οι ασθένειες λόγω αλκοολισμού ιεραρχούνται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στην όγδοη θέση στον κατάλογο με τις δέκα κυριότερες αιτίες θανάτου διεθνώς.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι στις ανεπτυγμένες χώρες τα προβλήματα υγείας, τόσο λόγω καρδιάς όσο και λόγω αλκοολισμού, είναι πιο διαδεδομένα μεταξύ των φτωχότερων ανθρώπων.

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία: http://www.bmj.com/cgi/content/full/340/jun24_1/c3311

ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_25/06/2010_344027 με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι ανθρωποθυσίες συνεχίζονται...

Της Τζένης Κ.
απο το Ποντίκι

Τους τελευταίους μήνες έχουν συμβεί στη χώρα, σε πολλά επίπεδα, πρωτοφανή πράγματα, με πρωτοφανή τρόπο. Και η ισοπαλία ανάμεσα στο εξουσιαστικό φλέγμα και στο αθώο αίμα είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτη.

Στις 5 Μάη και ενώ ξεδιπλωνόταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων στην ελληνική πρωτεύουσα, κάποια αόρατα ζευγάρια χέρια έστειλαν τα δολοφονικά τους πακέτα στο εσωτερικό ενός κλειδωμένου κτιρίου, όπου άνθρωποι, σαν όλους, τελούσαν το ολοένα και πιο φορτισμένο μυστήριο της καθημερινής εργασίας. Το βράδυ της Πέμπτης, κάποια άλλα ζευγάρια χέρια ή και τα ίδια, έστειλαν ένα ανάλογο πακέτο, στον υπασπιστή του Υπουργού της Προστασίας του Πολίτη, στο β’ αντρικό ρόλο, στον Ανώνυμο που είχε επιφορτιστεί με το καθήκον να φυλάει τα έρημα ενός συστήματος κακοσυστημένου. Άδικοι θάνατοι που δεν εκλογικεύονται στο πλαίσιο καμιάς επιχειρηματολογικής Γκουέρνικα…

Σε δεύτερη επεξεργασία και χωρίς να μπορούμε να συναγωνιστούμε σε πόνο και σε πάθος τους ανθρώπους που έχασαν τους ανθρώπους τους, τα δολοφονικά πακέτα τα λάβαμε κι εμείς… Είμαστε κι εμείς, οι υπόλοιποι, ιδανικοί κι ανάξιοι παραλήπτες. Γιατί;

Γιατί οι μπόμπες και ο θάνατος ήρθαν αυτόκλητα κι αυθαίρετα να μας εισαγάγουνε, μία ακόμα φορά, στη σχιζοφρένεια. Πάνω που είχαμε πει να κοιτάξουμε με σοβαρότητα γύρω, να δούμε τι μας συμβαίνει, ένα ρηξικέλευθο πλήγμα ξανασπέρνει το αλλήθωρο σιτάρι που κάνει το βρώμικο ψωμί.

Γιατί την παραμονή της ημέρας που επρόκειτο να αποκρυσταλλωθεί επισήμως η κονιορτοποίηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, κάποιοι μας ανάγκασαν να ξανακυνηγήσουμε φαντάσματα και ανεμόμυλους και να «ματώσουμε» -κατά την προσφιλή έκφραση των κυβερνώντων- στουκάροντας σε τοίχους.

Γιατί τα τυφλά δέματα και τα τυφλά χτυπήματα που καταφέρνουν να βρουν στόχο παρά τα φίλτρα των ελέγχων, αγιοποιούν την Ασφάλεια και τους ανθρώπους της, είτε το αξίζουν είτε όχι και νομιμοποιούν την πρωθύστερη υπερβολή και το σχολαστικισμό του μέλλοντος στην πρόληψη, στην καταστολή και πιθανότατα στην ανελευθερία.

Γιατί πάλι, κάποιοι θα αρπάξουν την ευκαιρία και θα δημιουργήσουν επιλεκτικά τους ενόχους και τους ενοχικούς του αύριο…

Αυτό το πακέτο δεν το ήθελε κανείς. Μακάρι να μπορούσαμε να το επιστρέψουμε στον αποστολέα του κλειστό. Όπως ξεκίνησε την τροχιά του.

ΠΗΓΗ: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Βενεζουέλα: η κυβέρνηση πρόκειται να εθνικοποιήσει 11 ανενεργές πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου αμερικάνικης εταιρίας.

Βενεζουέλα: η κυβέρνηση πρόκειται να εθνικοποιήσει 11 ανενεργές πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου αμερικάνικης εταιρίας.

ΠΗΓΗ: Ινφογνώμων

Οι περιπέτειες της Σύμβασης στη βουλή και το δίλημμα του καθένα...

Στο… απαγορευτικό σήμα της κ. Βάσως Παπανδρέου,σταμάτησε χθες η πορεία επικύρωσης της δανειακής σύμβασης με την «τρόικα» για τα 110 δις. ευρώ

απο το Sofokleous10

Στο… απαγορευτικό σήμα της κ. Βάσως Παπανδρέου, προέδρου της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, σταμάτησε χθες η πορεία επικύρωσης της δανειακής σύμβασης με την «τρόικα» για τα 110 δις. ευρώ, παρότι ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, επιμένει ότι η επικύρωση ήταν μία από τις πολιτικές δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση έναντι των πιστωτών, για τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία!

Η σύμβαση, που, όπως αποκάλυψε χθες το “S”, δίνει στους πιστωτές της χώρας (κράτη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ) τη δυνατότητα ακόμη και να κατασχέσουν δημόσια περιουσία με συνοπτικές διαδικασίες, τονίσθηκε χθες από την κ. Παπανδρέου ότι δεν υπάρχει λόγος να επικυρωθεί από τη Βουλή, αποκτώντας έτσι αυξημένη δεσμευτικότητα, αφού έχει την υπογραφή του εξουσιοδοτημένου προς τούτο, υπουργού Οικονομικών.

Με την τοποθέτησή της αυτή, η κ. Παπανδρέου δεν φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη του υπουργείου Οικονομικών, ότι η επικύρωση της σύμβασης από τη Βουλή αποτελεί πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης με μεγάλη σημασία. Αυτό αποτυπώνεται, άλλωστε, στις πρώτες γραμμές της εισηγητικής έκθεσης, από την οποία συνοδεύεται το κείμενο της σύμβασης, που έχει κατατεθεί στη Βουλή από τον κ. Παπακωνσταντίνου:

n «Με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου, πραγματοποιείται η πολιτική δέσμευση της Κυβέρνησης να φέρει για συζήτηση και κύρωση στην Εθνική Αντιπροσωπεία όλα τα συμβατικά κείμενα, μαζί με τα παραρτήματα και προσαρτήματά τους με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας από τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωζώνης με δανειακά κεφάλαια ύψους 80 δις ευρώ και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με δανειακά κεφάλαια ύψους 30 δις ευρώ».

Η εμπλοκή με την επικύρωση της σύμβασης πάντως, ακόμη και αν δεν αρθεί με κάποια παρέμβαση από το Μαξίμου τις επόμενες ημέρες, εκτιμάται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις εκταμιεύσεις των επόμενων δόσεων του δανείου. Όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, παρότι οι πιστωτές της χώρας θα επιθυμούσαν διακαώς να αποκτήσει αυξημένη δεσμευτικότητα το κείμενο της δανειακής σύμβασης, θα ποιήσουν τελικά την ανάγκη φιλοτιμία και θα αποφύγουν να θέσουν θέμα «παγώματος» των πιστώσεων στην Ελλάδα.

«Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά και η ευρύτερη ισορροπία στις διεθνείς αγορές, κρέμεται αυτή την περίοδο από μια κλωστή», τονίζει χαρακτηριστικά τραπεζικό στέλεχος. «Οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας δεν θέλουν οποιαδήποτε εμπλοκή, ή έστω και υπόνοια εμπλοκής, στη χρηματοδότηση της χώρας αυτή την περίοδο και δεν αναμένεται να αντιδράσουν παρά μόνο με κάποιες παρασκηνιακές “γκρίνιες”, αν τελικά η σύμβαση δεν κυρωθεί από τη Βουλή».

Αξίζει να σημειωθεί, ότι υπάρχει αρκετά σημαντική νομική διαφορά, ανάμεσα σε μια δανειακή σύμβαση υπογεγραμμένη μόνο από τον υπουργό Οικονομικών και σε μια σύμβαση που θα έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, δεσμεύοντας ουσιαστικά με αμετάκλητο τρόπο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας στο διηνεκές.

Και αυτό γιατί, όπως εξηγούν έγκριτοι νομικοί, η σύμβαση δανεισμού προβλέπει δρακόντεια μέτρα κατά της Ελλάδας, αν για οποιοδήποτε λόγο στο μέλλον η χώρα θελήσει ή υποχρεωθεί να κηρύξει στάση πληρωμών.

Για παράδειγμα, με τη δανειακή σύμβαση ορίζεται, ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».

Αυτό σημαίνει, ότι σε περίπτωση στάσης πληρωμών και μη εθελοντικής επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του χρέους, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, με την έκδοση από τους πιστωτές μιας διεθνούς «διαταγής πληρωμής» από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, την οποία θα έχουν την υποχρέωση να εφαρμόσουν εις βάρος του Δημοσίου τα ελληνικά δικαστήρια.

Αυτοί οι επαχθέστατοι όροι δανεισμού έχει μεγάλη σημασία αν θα είναι επικυρωμένοι από τη Βουλή, ή απλώς θα φέρουν την υπογραφή ενός υπουργού μίας ελληνικής κυβέρνησης: στη δεύτερη περίπτωση, οι εθνικές αρχές θα διατηρήσουν έστω και ελάχιστα περιθώρια προσβολής με νομικά μέσα μιας μελλοντικής διαδικασίας κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, ενώ στην πρώτη περίπτωση θα είναι πρακτικά αδύνατο να αμφισβητηθεί ένας συμβατικός όρος που φέρει τη «σφραγίδα» του Κοινοβουλίου.

«Αυτή την περίοδο, όσο λιγότερες δεσμεύσεις αναλαμβάνει η χώρα έναντι των πιστωτών της, τόσο το καλύτερο για το μέλλον», τονίζει χαρακτηριστικά έμπειρο τραπεζικό στέλεχος. Υπό την έννοια αυτή, η χθεσινή εμπλοκή στη Βουλή, με πρωτοβουλία της κ. Παπανδρέου, ίσως να είναι ευπρόσδεκτη εξέλιξη…

Σε επίπεδο εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού, πάντως, η κ. Παπανδρέου φαίνεται να κερδίζει συνεχώς «πόντους» το τελευταίο διάστημα, εις βάρος του κ. Παπακωνσταντίνου: αρχικά ηγήθηκε της εσωκομματικής επίθεσης, κατά της Τράπεζας της Ελλάδος, για τις μεθοδεύσεις που ευνόησαν τη δράση των κερδοσκόπων κατά των ελληνικών ομολόγων. Παρότι ο κ. Παπακωνσταντίνου επιχείρησε να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες το θέμα, ο Πρωθυπουργός, όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί επ’ αυτού στη Βουλή, απέφυγε να ταυτισθεί με τον κ. Παπακωνσταντίνου, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο διερεύνησης της υπόθεσης.

Με το τελευταίο της κοινοβουλευτικό «χτύπημα», αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λένε πλέον, ότι η κ. Παπανδρέου αναβαθμίζεται αισθητά, σε ρόλο «επιτηρητή» του «τσάρου» της οικονομίας, χωρίς προς το παρόν να διαφαίνεται ότι αυτό ενοχλεί το Μέγαρα Μαξίμου…

Σημ.: Όποιος ενημερώνεται καταλαβαίνει οτι η Σύμβαση της Ντροπής θα γραφτεί στα βιβλία της  ιστορίας σε μια απο τις μελανότερες σελίδες . Μου φαίνεται οτι κάποιοι απο αυτούς που την ψήφισαν σιγά σιγά αρχίζουν να συνειδητοποιούν το τραγικό τους λάθος και προσπαθούν να απεμπλακούν απο αυτή την ιστορία. Κατά τη γνώμη μου το σημαντικό δεν είναι να εξιλεωθούν κάποιοι απο τους βουλευτές που την ψήφισαν, αλλά να ακυρωθεί η ίδια η Σύμβαση. Όσα λιγότερα δανειστούμε απο τους καρχαρίες, τόσο καλύτερα. Λύσεις για τη χρηματοδότηση του κράτους υπάρχουν, αλλά προϋποθέτουν ηγεσία και λαό με @ρχίδι@. Προς το παρόν, κανένα κόμμα δεν έχει προτείνει ένα πλήρες και ρεαλιστικό πρόγραμμα για την ανάταξη της χώρας, και όλοι ψάχνονται... Μια καλή πρόταση απο δω, μια άλλη καλή πρόταση απο κει.  Σίγουρα, στ΄αυτιά όλων αντηχεί η φράση του ΓΑΠ "είμαστε το πειραματόζωο της Ευρώπης" και ξέρουν οτι όποιο φάρμακο δοκιμάσουν πάνω μας, εάν πετύχει, πάει για μαζική παραγωγή...

Το θέμα είναι: Θέλουμε να είμαστε το "πειραματόζωο" ή ο "γιατρός"?

Το πρώτο είναι εύκολο: Κάθεσαι κλεισμένος στο κλουβί σου, σε αρρωσταίνουν, και έπειτα οι "γιατροί" δοκιμάζουν πάνω σου τα "φάρμακα" τους.

Το δεύτερο χρειάζεται θυσίες: Χρειάζεται ενημέρωση, εκπαίδευση, υπομονή και επιμονή, συνεργασία και αποφασιστικότητα. Αν θέλεις να γίνεις επιστήμονας - ερευνητής πρέπει να τα δώσεις όλα. Για να βρεις νέα φάρμακα πρέπει να μάθεις απο τις προηγούμενες "θεραπείες" που εφαρμόστηκαν, να τις μελετήσεις και να τις υπερβείς προτείνοντας είτε μια παραλλαγή τους (καπιταλισμός - κομμουνισμός) είτε κάτι εντελώς καινούργιο. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη να δοκιμάσεις το φάρμακο πρώτα στον εαυτό σου και όχι σε πειραματόζωα.

Αλλιώς περίμενε στο κλουβί σου, κάτσε να σε υποβάλλουν χωρίς τη θέληση σου στην αρρώστια και μετά να εύχεσαι να πετύχει το "φάρμακο" και ίσως σωθείς...

Δύσκολη επιλογή...

Ότι και αν αποφασίσει ο καθένας μπορεί να δικαιολογηθεί. Όταν βρίσκεσαι σε ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ τίποτα δεν είναι εύκολο.

Απλά υπάρχουν κι αυτοί που θα ΄ρθουν μετά απο εμάς (τα παιδιά μας) και μάλλον θα έπρεπε να τα ρωτήσουμε κι αυτά... Ίσως μας βοηθήσουν.

Ερώτηση Τσίπρα για τους όρους του "δανείου": Κάλιο αργά, παρά ποτέ

Ερώτηση Τσίπρα για τη δανειακή σύμβαση με Ευρωζώνη και ΚfW
(απο τη Ναυτεμπορική)

Επίκαιρη ερώτηση στον Πρωθυπουργό με θέμα «Μνημόνιο - δανειακή σύμβαση», κατέθεσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, στην οποία μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι η δημόσια περιουσία κινδυνεύει με αναγκαστική εκποίηση σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης από τους δανειστές της χώρας.

Όπως αναφέρει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, με το νόμο 3845/2010 παρασχέθηκε στον υπουργό Οικονομικών εξουσιοδότηση και για την υπογραφή της δανειακής σύμβασης της Ελληνικής Δημοκρατίας και των κρατών μελών της Ευρωζώνης και του KfW. Στη συνέχεια με τροπολογία της τελευταίας στιγμής στις 7-5-2010 ο παραπάνω νόμος συμπληρώθηκε με το Ν. 3847/2010 στον οποίο ορίστηκε ότι η εν λόγω δανειακή σύμβαση ισχύει από την ημερομηνία υπογραφής της.

Με βάση τα άρθρα 2.3, 2.4., 2.5. και 13 της εν λόγω δανειακής σύμβασης, σημειώνει ο κ. Τσίπρας, οι δανειστές μας μπορούν να εκχωρήσουν ή να μεταβιβάσουν με κάθε τρόπο οποιαδήποτε από τα δικαιώματά τους, υπό την προϋπόθεση προηγούμενης γραπτής συναίνεσης όλων των δανειστών, ενώ η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιτάξει αντιρρήσεις στο ζήτημα αυτό. Αντίθετα, επισημαίνει, η Ελλάδα δεν μπορεί να εκχωρήσει ή να μεταβιβάσει τα δικαιώματά της, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών της.

Επίσης, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο από το άρθρο 14.5 της δανειακής σύμβασης, όσο και από το σημείο 10 του παραρτήματος 4 «Υπόδειγμα νομικής γνωμοδότησης», προκύπτει ότι η χώρα μας παραιτήθηκε σε σχέση με την ίδια και τα περιουσιακά της στοιχεία από κάθε ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής- ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη δανειακή αυτή σύμβαση, γεγονός που, όπως υπογραμμίζει, σημαίνει ότι δημόσια περιουσία ανυπολόγιστης υλικής ή πολιτιστικής αξίας κινδυνεύει με αναγκαστική εκποίηση σε περίπτωση καταγγελίας της συμβάσεως από τους δανειστές μας και μη εξόφλησής τους.

Ο κ. Τσίπρας ρωτά τον Πρωθυπουργό αν γνώριζε το περιεχόμενο της εν λόγω δανειακής σύμβασης που επρόκειτο να υπογράψει ο υπουργός Οικονομικών και συμφώνησε, και αν ναι, γιατί δεν ενημέρωσε την εθνική αντιπροσωπεία για το ακριβές περιεχόμενό της, ποιες σχετικές οδηγίες είχε δώσει στον υπουργό για τη τελική διαμόρφωση των εν λόγω επίμαχων άρθρων, καθώς και αν προτίθεται η κυβέρνηση να λάβει πρωτοβουλίες προκειμένου να μην ισχύσουν οι απαράδεκτοι και επικίνδυνοι όροι αυτής της δανειακής σύμβασης.

σσ.: ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΚΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ...

ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ.

ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ...

... το ΠΑΣΟΚ πωλεί το οικόπεδο Ελλάς ...

Απο τον "Καιρό" στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Αλλο φτηνό, άλλο φτύνω

Η εβδομάδα που άρχισε είναι ίσως η πιο καθοριστική για το εργασιακό μέλλον των Ελλήνων. Είτε αφορά στις εργασιακές τους σχέσεις είτε αφορά στις συντάξεις τους.

Οι αναγκαστικοί νόμοι, που φέρνει η κυβέρνηση, είτε με τη μορφή προεδρικών διαταγμάτων είτε μέσω της πλειοψηφίας της στη Βουλή, καταργούν κοινωνικές κατακτήσεις τουλάχιστον 60 ετών, και δεν μιλάμε για τα ρουσφετολογικά και απολύτως εξαγοραστικά συνειδήσεων επιδόματα επί επιδομάτων στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων.

Μιλάμε για τα 40ωρα, τις συλλογικές συμβάσεις, τη διαιτησία, τις αποζημιώσεις, το ύψος των συντάξεων, τα μεροκάματα, τα εγγυημένα κατώτερα μίσθια, το 5ήμερο, τις υπερωρίες, τις απολύσεις. Την ασφάλεια των εργαζομένων, μ' ένα λόγο.

Ολες αυτές οι σταθερές -αν μπορεί να πει κανείς ότι στη ζωή υπάρχουν σταθερές- κλονίζονται επί τα χείρω χωρίς να έχει ξοδευτεί γι' αυτό τον κλονισμό ούτε ένα χιλιοστό από τον ιδρώτα και μερικές φορές το αίμα, που χύθηκε για να χτιστούν. Ενα ισορροπημένο σύστημα μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, θωρακισμένο νομικά και για τις δύο πλευρές, αποδομείται από την κυβέρνηση, ενώ οι Ελληνες εργοδότες διά του ΣΕΒ και οι ξένοι επικυρίαρχοι σκίζουν τα ρούχα τους, ότι δεν έχουν ζητήσει αυτοί την κατεδάφιση αυτού του συστήματος.

Εναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το κατ' εξοχήν κόμμα της παροχής δικαιωμάτων στους εργαζομένους -με εξαίρεση τη δεύτερη περίοδο Σημίτη, που μπορεί αντικειμενικά να χαρακτηριστεί εργατοκτόνος- θα ήθελε να διαλύσει τον νομικό αυτό χάρτη των δικαιωμάτων και να χτίσει ένα καθεστώς 1910-1935, στα όρια της πλήρους εργοδοτικής κυριαρχίας. Αυτό, όμως, κάνει.

Ποιανού, λοιπόν, τις επιθυμίες πραγματοποιεί το ενίοτε Πανελλήνιο, άλλοτε Σοσιαλιστικό, πρώην Κίνημα; Οταν, μάλιστα, κι ένα παιδάκι μπορεί να δει ότι η συρρίκνωση των αμοιβών φέρνει μοιραία και μείωση των εισπραττόμενων φόρων! Διότι από τους εργοδότες δεν πρόκειται να τα πάρει. Δεν προβλέπεται από κανέναν ελληνικό νόμο και δεν εφαρμόζεται από καμιά ελληνική εφορία. Η οποία προτιμά ενίοτε να τα παίρνει δι' ίδιον όφελος.

Αν, λοιπόν, δεν είναι οι Ελληνες εργοδότες, ούτε η τρόικα πίσω από τον εργασιακό μεσαίωνα, που φέρνει ο θεατρίνος των δικαστηρίων σε πόστο υπουργού κύριος Λοβέρδος, ποιος είναι; Νομίζω ότι θα δούμε την απάντηση τη μέρα που μεγάλες ξένες αλυσίδες -όνομα και πράγμα- θα αρχίσουν να έρχονται για ν' αγοράσουν κοψοχρονιά μια θέση στο οικόπεδο Ελλάς. Το οποίο η κυβέρνηση πουλάει όσο όσο, νομίζοντας ότι αυτοί οι «επενδυτές» θα αναστήσουν την ψυχορραγούσα ελληνική οικονομία!

Να πει κανείς ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι αφελείς; Στα σοβαρά, σίγουρα είναι. Αδαείς, για την ακρίβεια. Γιατί στα ήσσονος σημασίας είναι τετραπέρατοι. Ακριβώς όπως όλοι οι κουτοπόνηροι επαρχιώτες.

Ελλάδα, λοιπόν· το μοντέλο πείραμα για την κατάργηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, ώστε να μπορέσει ανενόχλητη «η αγορά» -αυτό το αληταριό των ανθρωποφάγων εμπόρων, κατασκευαστών, μεσαζόντων της διαρκούς κατανάλωσης- να συσσωρεύσει κέρδη, χωρίς τους περιορισμούς του κράτους δικαίου και των εργατικών του νόμων.

Δεν μιλάμε για την Ελλάδα των χαριστικών νόμων και της επιβράβευσης της τεμπελιάς, της λούφας και των απαιτήσεων χωρίς υποχρεώσεις.

Μιλάμε για τα 7.000.000 Ελλήνων και ξένων που κάτι προσφέρουν σ' αυτό τον τόπο. Και που, αν έπαιρναν με τις πέτρες κάτι τέτοιες κυβερνήσεις, θα πρόσφεραν τη μεγαλύτερη υπηρεσία. Στον εαυτό τους και στον τόπο.
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΕΤΡΑΔΗΣ 

Το βρήκαμε στο blog Stavrovelonia

Στην Ελλάδα γεννιέται πρόβλημα δημοκρατίας

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ Συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Παλαιότερα, σε άλλες εποχές, οι εξουσιαστές εμφανίζονταν ως να κυβερνούν στο όνομα ανώτερων δυνάμεων που τους παρέχουν είτε εντολές (όπως στον Μωυσή ο Θεός), είτε τα φώτα τους (όπως οι αυταρχικές μοναρχίες που κυβερνούσαν στο όνομα του Θεού).

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία χάρη στο γεγονός ότι υπερέβη τον μύθο ότι οι θεσμοί και οι νόμοι έρχονται από δυνάμεις εκτός της κοινωνίας.

Από τη στιγμή που κατανοήθηκε ότι οι θεσμοί μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να οργανώσουν τη βούλησή τους οι ίδιοι οι πολίτες και να δράσουν ως κοινωνία, γεννήθηκε η διαδικασία συνειδητής αυτοθέσμισης της κοινωνίας. Εκείνη επέλεγε θεσμούς και διά των θεσμών, δικαιούτο να τους αλλάξει.

Ακόμα, στην Αθηναϊκή Δημοκρατία υπήρχε ανοικτό μέτωπο σε όσους θεωρούσαν ότι έπρεπε να υπάρχουν περιοχές λήψης πολιτικών αποφάσεων μόνο για τους ειδικούς. Οι Αθηναίοι αντέταξαν στην ειδίκευση, την Ευβουλία, την Ορθή Κρίση. Οι ειδικοί όφειλαν να συμβουλεύουν, αλλά δεν μπορούν να αποφασίζουν. Αντίθετα, είχαν την υποχρέωση της βέλτισης εφαρμογής των αποφάσεων του Δήμου. Στη σύγχρονη δημοκρατία, εμφανίστηκαν δύο επιχειρήματα περιορισμού της: Το ένα ήταν ότι η ιδιοκτησία αποτελεί ατομικό και όχι συλλογικό δικαίωμα και ότι κατά συνέπεια υπάρχουν περιοχές, όπως οι τόποι εργασίας, στις οποίες η δημοκρατία έπρεπε να σταματά στην εξώπορτά τους. Το επιχείρημα αυτό κατέπεσε σε ένα βαθμό με μοντέλα συμμετοχής στο εργασιακό γίγνεσθαι. Το δεύτερο είναι το θεώρημα σύμφωνα με το οποίο υπάρχουν θεματικές που αφορούν αποκλειστικά στους ειδικούς. Επί παραδείγματι, τους ειδικούς των διεθνών οργανισμών όπως είναι το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το καινούριο στη χρήση αυτού του παλιού επιχειρήματος είναι ότι χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της σημερινής κρίσης.

Στην κατασκευή της Ε.Ε., όπως και σειρά άλλων υπερεθνικών δομών, ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος συστημικού χαρακτήρα. Δημιουργούνται «ειδικές περιοχές» που δεν έχει το δικαίωμα η πολιτική να ελέγξει. Δηλαδή περιοχές που βρίσκονται εκτός δημοκρατικού ελέγχου και συμμετοχής.

Οικοδομούνται διάφοροι θεσμοί που ονομάζονται μεν ανεξάρτητοι, αλλά στην πραγματικότητα είναι «ανεξάρτητοι» από τη δημοκρατία και υποταγμένοι στη λογική των αγορών και των τραπεζών. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, η πολιτική δεν δικαιούται ελέγχου των κεντρικών τραπεζών προκειμένου να μην αλλοιωθεί ο θεσμοθετημένος στόχος κυριαρχίας της νομισματικής πολιτικής επί της πραγματικής οικονομίας. Οπως, επίσης, των συμφερόντων ντυμένων ως ειδικές γνώσεις και τεχνοκρατικές απαιτήσεις εις βάρος της Δημοκρατίας.

Σήμερα, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ΔΝΤ προωθούν στο όνομα της κρίσης, ως έχοντες τα χτένια και τα γένια, όχι μόνο πρακτικές πολιτικές επί των χρηματοπιστωτικών δομών, αλλά και επί των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων των Ελλήνων. Δεν υπόκεινται σε κανέναν δημοκρατικό έλεγχο και συμμετοχή. Με πλήρη έλλειψη νομιμοποίησης, ορίζουν τη συνολική μας οικονομική, και όχι μόνο, ζωή.

Παρεμβαίνουν και καταργούν δικαιώματα δεκαετιών. Θέτουν τις υποθέσεις που εκείνοι επιλέγουν εκτός δημοκρατικών διαδικασιών. Με άλλα λόγια, έχουν καταργήσει τη δημοκρατία σε ζωτικούς τομείς επιβίωσης των ελλήνων πολιτών. Μαζί με τη λιτότητα εισάγουν και έναν νέου τύπου αυταρχισμό στο όνομα της ειδικευμένης γνώσης και των δικαιωμάτων που απορρέουν από το ότι μας δανείζουν. Μαζί με τον περιορισμό κυριαρχίας της χώρας εισάγουν και τον ευνουχισμό της δημοκρατίας.

Τι γίνεται στο Βέλγιο...

Μια σύντομη περιγραφή της πολιτικής κατάστασης στη χώρα που αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ το 2ο εξάμηνο του 2010. Μάλλον τα εσωτερικά της θέματα θα έχουν προτεραιότητα και όχι να βάλει τάξη σε μια ΕΕ που έχει χάσει τη μπάλα...

Το αέναο ψυχορράγημα του Βελγίου

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Ενα ακόμη βήμα προς τη βασανιστικά αργή διάσπαση του Βελγίου σηματοδότησαν οι προχθεσινές βουλευτικές εκλογές. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, η οποία ιδρύθηκε το 1830, ισχυρότερο κόμμα σε ολόκληρο το Βέλγιο αναδείχθηκε ένα φλαμανδικό κόμμα, το οποίο τάσσεται υπέρ της διάσπασης της χώρας σε δύο ανεξάρτητα κράτη – την ολλανδόφωνη Φλάνδρα στο βόρειο τμήμα και τη γαλλόφωνη Βαλονία στο νότιο.

Η αποσχιστική Νέα Φλαμανδική Συμμαχία πήρε 27 έδρες την Κυριακή από μόλις 8 που είχε πάρει στις εκλογές του 2007. Ετσι η δεξιά N-VA (όπως είναι τα αρχικά του κόμματος στα φλαμανδικά) πήρε μια έδρα περισσότερη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των γαλλόφωνων Βαλόνων, το οποίο ενισχύθηκε σοβαρά και αυτό αυξάνοντας τις έδρες του σε 26 από 20 που είχε πάρει το 2007.

Από το 1993, το Βέλγιο είναι ομοσπονδία της Φλάνδρας, της Βαλονίας και της περιοχής Βρυξελλών και περιχώρων. Από τους 150 βουλευτές του εθνικού κοινοβουλίου οι 79 εκλέγονται στη Φλάνδρα, οι 49 στη Βαλονία και οι υπόλοιποι 22 στην περιοχή των Βρυξελλών, η οποία αναγνωρίζεται επισήμως ως η μοναδική δίγλωσση περιοχή του Βελγίου. Στη χώρα δεν υπάρχουν πανεθνικά κόμματα – όλα είναι είτε φλαμανδικά είτε βαλονικά. Μόνο οι κάτοικοι της περιοχής Βρυξελλών έχουν το δικαίωμα να διαλέξουν είτε τη φλαμανδική είτε τη βαλονική λίστα, όχι όμως και τις δύο. Αυτή η ρύθμιση ευνοεί στην πράξη τους Βαλόνους, καθώς τόσο το 2007 όσο και προχθές οι γαλλόφωνοι απέσπασαν τις 13 από τις 22 έδρες των Βρυξελλών και οι Φλαμανδοί μόνο 9, παρόλο που οι Βρυξέλλες γεωγραφικά ανήκουν στη Φλάνδρα. Οι Φλαμανδοί απαιτούν να αποσπαστούν τα περίχωρα από την πόλη των Βρυξελλών, καθώς εκεί κυριαρχεί το φλαμανδικό στοιχείο, και να υπαχθούν στη Φλάνδρα.

Οι Βαλόνοι δεν θέλουν ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αν γίνει αυτή η υπαγωγή των περιχώρων της πρωτεύουσας στη Φλάνδρα, τότε πάνω από 100.000 Βαλόνοι ψηφοφόροι που ζουν εκεί δεν θα μπορούν να ψηφίσουν γαλλόφωνο κόμμα! Η σύγκρουση γύρω από το θέμα αυτό προκάλεσε την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης.

Οι Φλαμανδοί και οι Βαλόνοι, πέρα από το χάσμα της γλώσσας, έχουν και σαφώς διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό. Μόλις 18 από τις 88 έδρες των Φλαμανδών πήραν οι σοσιαλιστές και οι οικολόγοι (ποσοστό περίπου 20%), ενώ οι σοσιαλιστές και οι οικολόγοι πήραν τις 34 από τις 62 έδρες των Βαλόνων (ποσοστό 55%). Κραυγαλέα και η πολιτική απόκλιση ανάμεσα στις δύο εθνότητες. Δεξιοί οι Φλαμανδοί σε ποσοστό 80%, κεντροαριστεροί οι Βαλόνοι σε ποσοστό 55%. Είναι προφανές ότι η αδυναμία της προηγούμενης κυβέρνησης να προχωρήσει σε περαιτέρω διαχωρισμό της Φλάνδρας και της Βαλονίας οδήγησε σε ριζοσπαστικοποίηση προς τα δεξιά των Φλαμανδών ψηφοφόρων.

Ο ηγέτης της N-VA, ο πολύ δεξιός Μπαρτ Ντε Βέφερ, που από τηλεοράσεως έχει παρομοιάσει τους Βαλόνους συμπατριώτες του με… Μαροκινούς και Τούρκους μετανάστες (!), τάσσεται υπέρ μιας “βελούδινης” διάλυσης του Βελγίου, περνώντας εν ανάγκη πρώτα από μια φάση μετατροπής του σε χαλαρή συνομοσπονδία τύπου Ελβετίας, με σχεδόν ανύπαρκτη κεντρική κυβέρνηση.

Οπως έχει προκύψει η κατανομή των εδρών των 12 συνολικά κομμάτων που μπήκαν στο κοινοβούλιο (7 φλαμανδικά και 5 βαλονικά), χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα από αυτά να συνασπιστούν για να συγκεντρώσουν τις αναγκαίες 76 έδρες που δίνουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ετσι, δεν αποκλείεται να δούμε ακόμη και κάποιον ετερόκλητο κυβερνητικό συνασπισμό των Βαλόνων και Φλαμανδών σοσιαλιστών με τους… δεξιούς και ακροδεξιούς Φλαμανδούς αποσχιστικούς! Στο Βέλγιο τίποτα δεν αποκλείεται.

Ο Φλαμανδός εθνικιστής Ντε Βέφερ, πάντως, όχι μόνο δήλωσε ότι δεν θέλει να γίνει πρωθυπουργός του ενιαίου Βελγίου, αλλά και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να συνεργαστεί με τους Βαλόνους σοσιαλιστές και μάλιστα να ψηφίσει για πρωθυπουργό τον ηγέτη τους, αν αυτός συμφωνήσει σε πρόγραμμα μεταφοράς περισσότερων εξουσιών στη Φλάνδρα.
EΘΝΟΣ

ΠΗΓΗ: http://www.anixneuseis.gr/?p=6516

Ποιές χώρες-τράπεζες έχουν συμφέρον στις ΕΛ.Π.Ι.ΙΣ.?

ΕΛ.Π.Ι.ΙΣ. = P.I.G.S.
(έτσι για να αναστρέψουμε τον συμβολισμό που καθιέρωσαν εσκεμμένα οι Αγγλοσάξονες και oi προπαγανδιστικές τους εφημερίδες τύπου Finanacial Times. Γιατί πιστεύω οτι αυτές οι χώρες δεν είναι "γουρούνια" αλλά η "ελπίδα" των λαών να ανακτήσουν τη δύναμη τους και να απελευθερωθούν απο το δεσμά των τραπεζών, των hedge funds, και των "αντιπροσώπων" τους σε κάθε χώρα).


Στο σύνδεσμο που μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ, αναλύεται η "έκθεση" των διεθνών τραπεζών στα χρέη των ΕΛΠΙΣ, σύμφωνα με τα στοιχεία της BIS (της τράπεζας-αρχηγείο του παγκόσμιου χρηματοληστρικού συστήματος) και αφορούν το 4ο τρίμηνο του 2009. Στο άρθρο αποκαλύπτεται ο τρόπος λειτουργίας του ΔΝΤ και το πως αυτό παρεμβαίνει για να ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΕΙ τα κέρδη των τραπεζών των μεγαλύτερων χωρών-μελών του ΔΝΤ και του G5. 


G5 είναι οι χώρες που πληρώνουν τις μεγαλύτερες συνδρομές στο ΔΝΤ (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία).

ΠΗΓΗ: http://www.econbrowser.com/archives/2010/06/is_spain_next.html

Το άρθρο επισημαίνει οτι:

• ΟΠΟΙΑ χώρα "χρωστάει" πολλά σε τράπεζες των G5, αυτή η χώρα είναι πιθανό να λάβει "δάνειο" απο το ΔΝΤ! 
• Όση μεγαλύτερη "έκθεση" έχουν οι τράπεζες των G5 σε χώρες της "περιφέρειας" τόσο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ δάνειο είναι διατεθειμένο να δώσει το ΔΝΤ...

Με βάση αυτό το σκεπτικό, το άρθρο προτείνει οτι η Ισπανία θα είναι η επόμενη χώρα που ενδεχομένως θα λάβει μεγάλο ποσό ως δάνειο απο το ΔΝΤ, ενώ η Πορτογαλία που "χρωστάει" λιγότερα στους G5 μάλλον θα την αφήσουν ήσυχη ή θα της "δώσουν" 'ενα μικρότερο ποσό, ίσα ίσα για να καλυψει τις υποχρεώσεις της στους G5. 


Τώρα καταλαβαίνουμε πόσο ΚΕΝΗ περιεχομένου ήταν η απειλή του "πιστολιού στο τραπέζι".... και όπως είπε και ο Σαχινίδης (πηγή: ΕΘΝΟΣ)

Αποκαλυπτικές ήταν οι δηλώσεις του υφυπουργού Οικονομικών Φ. Σαχινίδη στη ΝΕΤ. Πραγματική πολιτική βόμβα! "Οταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο", είπε και χαρακτήρισε το ΔΝΤ ως "πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά"! Αυτό που καταλαβαίνει ο κοινός νους από τις υφυπουργικές δηλώσεις είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, αμέσως μόλις ανέλαβε, διαμόρφωσε την άποψη ότι πρέπει να μας οδηγήσει στο ΔΝΤ και ότι απλώς επειδή τα χρήματα του ΔΝΤ δεν επαρκούσαν, προσπάθησε να βάλει και την ΕΕ να "τσοντάρει". Πικρές αλήθειες...

ΗΠΑ: Πρόταση Νόμου για εξουσιοδότηση στον Αμερικάνο προέδρο να "κατεβάσει το διακόπτη" στο διαδίκτυο

Internet 'Kill Switch' Would Give President Power To Shut Down The Web 

(Απο την μεγάλυτερη και αρκετά καλή διαδικτυακή εφημερίδα των ΗΠΑ Huffington Post) 

Φάρμακο ή Δηλητήριο?

Από το Έθνος 

Του Κώστα Χ. Χρυσόγονου, καθηγητή Νομικής του ΑΠΘ

Η αλήθεια για τον μηχανισμό «στήριξης της ελληνικής οικονομίας», τον οποίο υπερηφανεύεται ότι εξασφάλισε η κυβέρνηση προκειμένου να διασώσει (υποτίθεται) την Ελλάδα από τον (ορατό) κίνδυνο της πτώχευσης, περιέχεται στη δανειακή σύμβαση που ήρθε πρόσφατα για κύρωση στη Βουλή. Το κείμενο αυτό είναι ό,τι πιο ταπεινωτικό για την εθνική μας αξιοπρέπεια έχει δεχθεί ελληνική κυβέρνηση από την εποχή που ο διαβόητος Πιουριφόι, πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις και υπαγόρευε αλλαγές στον εκλογικό νόμο (!) με δημόσιες δηλώσεις του. 

Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 4α της σύμβασης, η χορήγηση και εκταμίευση του δανείου τελεί υπό την προϋπόθεση της υποβολής «γνωμοδοτήσεων» (ουσιαστικά προκατασκευασμένων δηλώσεων) από τους νομικούς συμβούλους των υπουργείων Δικαιοσύνης και Οικονομικών, ενώ το άρθρο 4 παρ. 1β προσθέτει ότι ο δανειζόμενος (δηλ. η Ελλάδα) εγγυάται πως οι «γνωμοδοτήσεις» αυτές είναι ορθές και ακριβείς. 

Το σημείο 12 των «γνωμοδοτήσεων» διαβεβαιώνει τους δανειστές (δηλ. τα άλλα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης) ότι «ούτε ο δανειζόμενος ούτε οποιαδήποτε περιουσία του έχουν ασυλία λόγω κυριαρχίας ή για άλλο λόγο από τη δικαιοδοσία και την εκτέλεση σχετικά με κάθε ενέργεια ή διαδικασία σχετική με τη σύμβαση». Σημειωτέον ότι εφαρμοστέο δίκαιο για την παραπάνω σύμβαση είναι το αγγλικό καιαποκλειστικά αρμόδιο δικαστήριο για όλες τις διαφορές που προκύπτουν από αυτή το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο Λουξεμβούργο). 

Με άλλες λέξεις, εάν το ελληνικό δημόσιο δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το δάνειο κατά την ημερομηνία λήξης κάθε δόσης (δηλ. σε τρία έως πέντε χρόνια), το κράτος - δανειστής (π.χ. η Ολλανδία) μπορεί να βγάλει σεπλειστηριασμό το Μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων και / ή τα πολεμικά αεροσκάφη της Ελληνικής Αεροπορίας. 

Στον πλειστηριασμό αυτόν μπορεί να εμφανιστεί ως υπερθεματιστής π.χ. το τουρκικό δημόσιο και κατόπιν τούτου να μετατρέψει τη Βουλή σε τουρκική πρεσβεία και να παραλάβει τα αεροσκάφη μας προκειμένου να τα χρησιμοποιεί η δική του πολεμική αεροπορία για να παραβιάζει ανενόχλητη πλέον τον ελληνικό εναέριο χώρο. 

Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθούν τέτοια εφιαλτικά σενάρια είναι να έχει αποκατασταθεί νωρίτερα ηπιστοληπτική ικανότητα του ελληνικού κράτους, ώστε αυτό να δανειστεί από τις κεφαλαιαγορές για να εξοφλήσει έγκαιρα τα δανεικά στα άλλα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης. Τούτο όμως εξαρτάται λιγότερο από την πορεία του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης και περισσότερο από την παγκόσμια οικονομική συγκυρία, η οποία δείχνει τάσεις μέλλον επιδείνωσης παρά βελτίωσης. 

Στην πραγματικότητα λοιπόν ο μηχανισμός «στήριξης» δεν είναι φάρμακο, αλλά δηλητήριο για την Ελλάδα. Θα ήταν προτιμότερο να ξεκινούσαμε να πίνουμε από τώρα το πικρό ποτήρι της μονομερούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, με όλες τις εξαιρετικά δυσάρεστες βραχυπρόθεσμες συνέπειές της, παρά να διακινδυνεύουμε μακροπρόθεσμα την απώλεια της κυρίαρχης κρατικής υπόστασης του ελληνισμού. 

ΠΗΓΗ: http://anemogastri.blogspot.com/2010/06/blog-post_8961.html#more

Η κάθε δόση που παίρνουμε απο τους τοκογλύφους είναι και ένα κομμάτι της Ελλάδας που πιθανώς θα παραδώσουμε στις "αγορές". Μ' αρέσει που χτες ο παπακωνσταντίνου μας διαβεβαίωνε οτι δεν κινδυνεύουν η 2η και η 3η δόση!  Όσο για την πρόταση περί ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ, δεν είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Υπάρχουν κι άλλες λύσεις, τις οποίες ΔΕΝ τις προβάλλουν τα ΜΜΕ και δεν μπαίνουν στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. 

Και φυσικά αυτές οι λύσεις δεν πρόκειται να προωθηθούν απο αυτούς που μας έφεραν εδώ. Εμείς σαν λαός, ας δείξουμε οτι δεν θέλουμε να είμαστε και να μας  θεωρούν όλοι ΖΗΤΟΥΛΕΣ, απαιτώντας να φύγει τώρα το ΔΝΤ απο την Ελλάδα.  

Ας μας δείξουν ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ τις ΠΗΓΕΣ απ' όπου μας δανείζουν κι ανάλογα θα πράξουμε όταν έρθει η ώρα. Άλλοι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω (σε € ή δραχμές) κι άλλοι θα πάρουν τα τρία. Δεν πιστεύω να περιμένει π.χ. η Γκολντμαν Σακς και τα συνεταιράκια της να πάρουν λεφτά πίσω απο τη στιγμή που ΕΚΡΥΒΕ απο όλους το πραγματικό και φυσικά ΕΙΔΕΧΘΕΣ χρέος σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις. Για το ακραίο ενδεχόμενο να βγάλουν σε πλειστηριασμό οι τοκογλύφοι τη Βουλή και τα πολεμικά αεροπλάνα μας, ας το ξεχάσουν. Ας έρθουν να τα πάρουν.

ΒΙΝΤΕΟ απο τον Κόλπο του Μεξικού: Που θα πάει το πράγμα?

Στο βίντεο που έχει ληφθεί απο Υποβρύχιο Τηλεκατευθυνόμενο Όχημα (ROV) φαίνεται οτι το πετρέλαιο άρχιζει να διαρρέει και μέσα απο τα πετρώματα του βυθού! Εάν είναι έτσι, τι μπορεί να το προκάλεσε?

Ίσως (?) μια διάτρηση στο φρέατιο της γεώτρησης κάτω απο την επιφάνεια του βυθού, όπως υποθέτει και ένας βουλευτής απο τη Florida (δείτε στο 2.31).

 Οι Αμερικάνοι βλεπουν αποσβολωμένοι να καταστρέφεται μια τεράστια περιοχή των ΗΠΑ, ο Ομπάμιας έχει αφήσει την BP να αλωνίζει μόνη της, τα σενάρια δίνουν και παίρνουν, και το πετρέλαιο και μεθάνιο συνεχίζουν να διαρρέουν εντός του Κόλπου με κίνδυνο να εισέρθουν στο Μεγάλο Θαλάσσιο Ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού με οτι αυτό συνεπάγεται...

Δείτε σχετική αεροφωτογραφία (της 9ης Ιουνίου)

MODIS/Terra satellite image taken June 9, 2010

Εντωμεταξύ, οι Άγγλοι ενδιαφέρονται μόνο για το ποιός θα σώσει την BP (ποιός τον χέζει τον Κόλπο φυσικά) και η Telegraph προτείνει τον Μπλερ ως πρόεδρο της.

Μάλιστα...

Λέτε, με αφορμή αυτή την καταστροφή, να πάνε να περάσουν την παγκόσμια νομοθεσία-τέρας για το Εμπόριο των Ρύπων? (η εξήγηση ΕΔΩ).

Ήδη τα ΜΜΕ και ο Ομπάμιας άρχισαν να το προβάλλουν (δείτε και ΕΔΩ).

Είπαμε, τα κράτη έχουν πια σκύψει το κεφάλι στις επιχειρήσεις και τρώνε αβέρτα καρπαζιές σε κάθε περίπτωση. Οι λαοί τι κάνουν?

Η γύμνια των Ελληνικών Εξαγωγών στην Ευρώπη

Στις συνεντεύξεις που δίνουν σε εφημερίδες και περιοδικά Ελληνες επικεφαλής επιχειρήσεων, ιδίως στον τομέα των τροφίμων και ποτών, πάντα σχεδόν βρίσκει κανείς τη δήλωση: «Η εταιρεία μας εξάγει σε πολλές χώρες της Ευρώπης... Τα προϊόντα μας είναι περιζήτητα για την ποιότητά τους και οι εξαγωγές μας αυξάνονται συνεχώς κάθε χρόνο»...

Μάλιστα, ορισμένοι δεν περιορίζονται στην Ευρώπη για τις εξαγωγές της εταιρείας τους, αλλά πάνε ακόμη πιο μακριά, «σε ολόκληρο τον κόσμο»... Οι ίδιοι επιχειρηματίες θα βγούνε σύντομα με δηλώσεις και θα χαιρετίσουν την πτώση του ευρώ έναντι του δολαρίου, με το επιχείρημα ότι «θα αυξηθούν οι ελληνικές εξαγωγές»... Το ίδιο έλεγαν κάποτε σε κάθε υποτίμηση της δραχμής για να αντισταθμίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις...

Ε, λοιπόν, πρέπει να σταματήσουν αυτά τα παραμύθια... Οι εξαγωγές μας είναι μηδαμινές, σχεδόν ανύπαρκτες εδώ και χρόνια και δεν υπάρχει ένδειξη για βελτίωση της κατάστασης.Απόδειξη τα στοιχεία της Eurostat, τα οποία δείχνουν ότι το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο...

Μια βόλτα στα μεγαλοκαταστήματα των Βρυξελλών είναι αρκετή για να δει κάποιος τη γύμνια των ελληνικών εξαγωγών σε τρόφιμα και ποτά.

Ας αρχίσουμε με τις ελιές, ένα προϊόν στο οποίο καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν θα μπορούσε να μας ανταγωνιστεί από πλευράς ποιότητας. Και όμως, αυτό που βρίσκει κανείς είναι ένα μικρό πλαστικό κουτί με μία ντουζίνα ελιές Καλαμών, ξερές και απαγορευτικές λόγω αλατιού στους υπερτασικούς. Στο ίδιο ράφι υπάρχουν ισπανικές, μαροκινές και ιταλικές ελιές, κυρίως πράσινες, σε διάφορες συσκευασίες και σε χαμηλότερες τιμές.

Πάμε παρακάτω... Στα φρούτα, εκτός από ορισμένα σταφύλια που εμφανίζονται κατά καιρούς, δεν υπάρχει ίχνος ελληνικού προϊόντος, δίπλα στα ισπανικά καρπούζια, τα γαλλικά και ισπανικά κορόμηλα, ροδάκινα, βερίκοκα και φράουλες.

Οσο για τα φρέσκα σύκα, προέρχονται πάντα από την Τουρκία. Στους ξηρούς καρπούς υπάρχουν προϊόντα από την Τουρκία, το Ιράν και το Μαρόκο, αλλά ούτε ένα από την Ελλάδα...

Οποιος σκεφθεί ότι επιτέλους θα βρει ελληνικό προϊόν στα ράφια με ελαιόλαδο, θα απογοητευθεί. Δίπλα στα ιταλικά και ισπανικά προϊόντα υπάρχουν μπουκάλια με μία ελληνική σημαία στην ετικέτα, αγνώστου προελεύσεως και μάρκας. Πού και πού κάνει την εμφάνισή του στα ράφια ένα ελαιόλαδο γνωστής ελληνικής μάρκας αλλά η παρουσία του δεν έχει διάρκεια...

Θαύμα... Υπάρχουν ελληνικά γιαούρτια γνωστής μάρκας. Επίσης φέτα και μανούρι. Βέβαια, τα ράφια είναι γεμάτα από ιταλικά, γαλλικά, ελβετικά και ισπανικά τυριά, αλλά σώθηκε η τιμή της χώρας...

Στα κρασιά σε πιάνει θλίψη... Βρίσκει κανείς μόνο ρετσίνα και Νεμέα (αγιωργίτικο). Πριν υπήρχε και ένα λευκό «Μαντινεία», που εξαφανίστηκε από τα ράφια, στα οποία κυριαρχούν φυσικά τα γαλλικά κρασιά, αλλά η παρουσία των προϊόντων άλλων χωρών εντός και εκτός Ε.Ε. είναι εντυπωσιακή. Διότι οι επιχειρηματίες των χωρών αυτών έχουν προγραμματίσει , σε συνεργασία με τις κρατικές αρχές, μία πολιτική εξαγωγών και προβολής των προϊόντων τους.

Δεν πωλούν το επιτραπέζιο κρασί στην τιμή ενός... Pomerol, όπως ορισμένοι στην Ελλάδα...

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΠΗΓΗ: http://radar-gr.blogspot.com/2010/06/blog-post_3667.html