Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Ενα ακόμη βήμα προς τη βασανιστικά αργή διάσπαση του Βελγίου σηματοδότησαν οι προχθεσινές βουλευτικές εκλογές. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, η οποία ιδρύθηκε το 1830, ισχυρότερο κόμμα σε ολόκληρο το Βέλγιο αναδείχθηκε ένα φλαμανδικό κόμμα, το οποίο τάσσεται υπέρ της διάσπασης της χώρας σε δύο ανεξάρτητα κράτη – την ολλανδόφωνη Φλάνδρα στο βόρειο τμήμα και τη γαλλόφωνη Βαλονία στο νότιο.
Η αποσχιστική Νέα Φλαμανδική Συμμαχία πήρε 27 έδρες την Κυριακή από μόλις 8 που είχε πάρει στις εκλογές του 2007. Ετσι η δεξιά N-VA (όπως είναι τα αρχικά του κόμματος στα φλαμανδικά) πήρε μια έδρα περισσότερη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των γαλλόφωνων Βαλόνων, το οποίο ενισχύθηκε σοβαρά και αυτό αυξάνοντας τις έδρες του σε 26 από 20 που είχε πάρει το 2007.
Από το 1993, το Βέλγιο είναι ομοσπονδία της Φλάνδρας, της Βαλονίας και της περιοχής Βρυξελλών και περιχώρων. Από τους 150 βουλευτές του εθνικού κοινοβουλίου οι 79 εκλέγονται στη Φλάνδρα, οι 49 στη Βαλονία και οι υπόλοιποι 22 στην περιοχή των Βρυξελλών, η οποία αναγνωρίζεται επισήμως ως η μοναδική δίγλωσση περιοχή του Βελγίου. Στη χώρα δεν υπάρχουν πανεθνικά κόμματα – όλα είναι είτε φλαμανδικά είτε βαλονικά. Μόνο οι κάτοικοι της περιοχής Βρυξελλών έχουν το δικαίωμα να διαλέξουν είτε τη φλαμανδική είτε τη βαλονική λίστα, όχι όμως και τις δύο. Αυτή η ρύθμιση ευνοεί στην πράξη τους Βαλόνους, καθώς τόσο το 2007 όσο και προχθές οι γαλλόφωνοι απέσπασαν τις 13 από τις 22 έδρες των Βρυξελλών και οι Φλαμανδοί μόνο 9, παρόλο που οι Βρυξέλλες γεωγραφικά ανήκουν στη Φλάνδρα. Οι Φλαμανδοί απαιτούν να αποσπαστούν τα περίχωρα από την πόλη των Βρυξελλών, καθώς εκεί κυριαρχεί το φλαμανδικό στοιχείο, και να υπαχθούν στη Φλάνδρα.
Οι Βαλόνοι δεν θέλουν ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αν γίνει αυτή η υπαγωγή των περιχώρων της πρωτεύουσας στη Φλάνδρα, τότε πάνω από 100.000 Βαλόνοι ψηφοφόροι που ζουν εκεί δεν θα μπορούν να ψηφίσουν γαλλόφωνο κόμμα! Η σύγκρουση γύρω από το θέμα αυτό προκάλεσε την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης.
Οι Φλαμανδοί και οι Βαλόνοι, πέρα από το χάσμα της γλώσσας, έχουν και σαφώς διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό. Μόλις 18 από τις 88 έδρες των Φλαμανδών πήραν οι σοσιαλιστές και οι οικολόγοι (ποσοστό περίπου 20%), ενώ οι σοσιαλιστές και οι οικολόγοι πήραν τις 34 από τις 62 έδρες των Βαλόνων (ποσοστό 55%). Κραυγαλέα και η πολιτική απόκλιση ανάμεσα στις δύο εθνότητες. Δεξιοί οι Φλαμανδοί σε ποσοστό 80%, κεντροαριστεροί οι Βαλόνοι σε ποσοστό 55%. Είναι προφανές ότι η αδυναμία της προηγούμενης κυβέρνησης να προχωρήσει σε περαιτέρω διαχωρισμό της Φλάνδρας και της Βαλονίας οδήγησε σε ριζοσπαστικοποίηση προς τα δεξιά των Φλαμανδών ψηφοφόρων.
Ο ηγέτης της N-VA, ο πολύ δεξιός Μπαρτ Ντε Βέφερ, που από τηλεοράσεως έχει παρομοιάσει τους Βαλόνους συμπατριώτες του με… Μαροκινούς και Τούρκους μετανάστες (!), τάσσεται υπέρ μιας “βελούδινης” διάλυσης του Βελγίου, περνώντας εν ανάγκη πρώτα από μια φάση μετατροπής του σε χαλαρή συνομοσπονδία τύπου Ελβετίας, με σχεδόν ανύπαρκτη κεντρική κυβέρνηση.
Οπως έχει προκύψει η κατανομή των εδρών των 12 συνολικά κομμάτων που μπήκαν στο κοινοβούλιο (7 φλαμανδικά και 5 βαλονικά), χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα από αυτά να συνασπιστούν για να συγκεντρώσουν τις αναγκαίες 76 έδρες που δίνουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ετσι, δεν αποκλείεται να δούμε ακόμη και κάποιον ετερόκλητο κυβερνητικό συνασπισμό των Βαλόνων και Φλαμανδών σοσιαλιστών με τους… δεξιούς και ακροδεξιούς Φλαμανδούς αποσχιστικούς! Στο Βέλγιο τίποτα δεν αποκλείεται.
Ο Φλαμανδός εθνικιστής Ντε Βέφερ, πάντως, όχι μόνο δήλωσε ότι δεν θέλει να γίνει πρωθυπουργός του ενιαίου Βελγίου, αλλά και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να συνεργαστεί με τους Βαλόνους σοσιαλιστές και μάλιστα να ψηφίσει για πρωθυπουργό τον ηγέτη τους, αν αυτός συμφωνήσει σε πρόγραμμα μεταφοράς περισσότερων εξουσιών στη Φλάνδρα.
EΘΝΟΣ
Ενα ακόμη βήμα προς τη βασανιστικά αργή διάσπαση του Βελγίου σηματοδότησαν οι προχθεσινές βουλευτικές εκλογές. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, η οποία ιδρύθηκε το 1830, ισχυρότερο κόμμα σε ολόκληρο το Βέλγιο αναδείχθηκε ένα φλαμανδικό κόμμα, το οποίο τάσσεται υπέρ της διάσπασης της χώρας σε δύο ανεξάρτητα κράτη – την ολλανδόφωνη Φλάνδρα στο βόρειο τμήμα και τη γαλλόφωνη Βαλονία στο νότιο.
Η αποσχιστική Νέα Φλαμανδική Συμμαχία πήρε 27 έδρες την Κυριακή από μόλις 8 που είχε πάρει στις εκλογές του 2007. Ετσι η δεξιά N-VA (όπως είναι τα αρχικά του κόμματος στα φλαμανδικά) πήρε μια έδρα περισσότερη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των γαλλόφωνων Βαλόνων, το οποίο ενισχύθηκε σοβαρά και αυτό αυξάνοντας τις έδρες του σε 26 από 20 που είχε πάρει το 2007.
Από το 1993, το Βέλγιο είναι ομοσπονδία της Φλάνδρας, της Βαλονίας και της περιοχής Βρυξελλών και περιχώρων. Από τους 150 βουλευτές του εθνικού κοινοβουλίου οι 79 εκλέγονται στη Φλάνδρα, οι 49 στη Βαλονία και οι υπόλοιποι 22 στην περιοχή των Βρυξελλών, η οποία αναγνωρίζεται επισήμως ως η μοναδική δίγλωσση περιοχή του Βελγίου. Στη χώρα δεν υπάρχουν πανεθνικά κόμματα – όλα είναι είτε φλαμανδικά είτε βαλονικά. Μόνο οι κάτοικοι της περιοχής Βρυξελλών έχουν το δικαίωμα να διαλέξουν είτε τη φλαμανδική είτε τη βαλονική λίστα, όχι όμως και τις δύο. Αυτή η ρύθμιση ευνοεί στην πράξη τους Βαλόνους, καθώς τόσο το 2007 όσο και προχθές οι γαλλόφωνοι απέσπασαν τις 13 από τις 22 έδρες των Βρυξελλών και οι Φλαμανδοί μόνο 9, παρόλο που οι Βρυξέλλες γεωγραφικά ανήκουν στη Φλάνδρα. Οι Φλαμανδοί απαιτούν να αποσπαστούν τα περίχωρα από την πόλη των Βρυξελλών, καθώς εκεί κυριαρχεί το φλαμανδικό στοιχείο, και να υπαχθούν στη Φλάνδρα.
Οι Βαλόνοι δεν θέλουν ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αν γίνει αυτή η υπαγωγή των περιχώρων της πρωτεύουσας στη Φλάνδρα, τότε πάνω από 100.000 Βαλόνοι ψηφοφόροι που ζουν εκεί δεν θα μπορούν να ψηφίσουν γαλλόφωνο κόμμα! Η σύγκρουση γύρω από το θέμα αυτό προκάλεσε την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης.
Οι Φλαμανδοί και οι Βαλόνοι, πέρα από το χάσμα της γλώσσας, έχουν και σαφώς διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό. Μόλις 18 από τις 88 έδρες των Φλαμανδών πήραν οι σοσιαλιστές και οι οικολόγοι (ποσοστό περίπου 20%), ενώ οι σοσιαλιστές και οι οικολόγοι πήραν τις 34 από τις 62 έδρες των Βαλόνων (ποσοστό 55%). Κραυγαλέα και η πολιτική απόκλιση ανάμεσα στις δύο εθνότητες. Δεξιοί οι Φλαμανδοί σε ποσοστό 80%, κεντροαριστεροί οι Βαλόνοι σε ποσοστό 55%. Είναι προφανές ότι η αδυναμία της προηγούμενης κυβέρνησης να προχωρήσει σε περαιτέρω διαχωρισμό της Φλάνδρας και της Βαλονίας οδήγησε σε ριζοσπαστικοποίηση προς τα δεξιά των Φλαμανδών ψηφοφόρων.
Ο ηγέτης της N-VA, ο πολύ δεξιός Μπαρτ Ντε Βέφερ, που από τηλεοράσεως έχει παρομοιάσει τους Βαλόνους συμπατριώτες του με… Μαροκινούς και Τούρκους μετανάστες (!), τάσσεται υπέρ μιας “βελούδινης” διάλυσης του Βελγίου, περνώντας εν ανάγκη πρώτα από μια φάση μετατροπής του σε χαλαρή συνομοσπονδία τύπου Ελβετίας, με σχεδόν ανύπαρκτη κεντρική κυβέρνηση.
Οπως έχει προκύψει η κατανομή των εδρών των 12 συνολικά κομμάτων που μπήκαν στο κοινοβούλιο (7 φλαμανδικά και 5 βαλονικά), χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα από αυτά να συνασπιστούν για να συγκεντρώσουν τις αναγκαίες 76 έδρες που δίνουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ετσι, δεν αποκλείεται να δούμε ακόμη και κάποιον ετερόκλητο κυβερνητικό συνασπισμό των Βαλόνων και Φλαμανδών σοσιαλιστών με τους… δεξιούς και ακροδεξιούς Φλαμανδούς αποσχιστικούς! Στο Βέλγιο τίποτα δεν αποκλείεται.
Ο Φλαμανδός εθνικιστής Ντε Βέφερ, πάντως, όχι μόνο δήλωσε ότι δεν θέλει να γίνει πρωθυπουργός του ενιαίου Βελγίου, αλλά και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να συνεργαστεί με τους Βαλόνους σοσιαλιστές και μάλιστα να ψηφίσει για πρωθυπουργό τον ηγέτη τους, αν αυτός συμφωνήσει σε πρόγραμμα μεταφοράς περισσότερων εξουσιών στη Φλάνδρα.
EΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου