Η απάντηση στο πολύ πλούσιο κείμενο της ανάρτησης:
(Για πιο ολοκληρωμένη και πολύπλευρη θέαση του ζητήματος που πραγματευέται το κείμενο δείτε οπωσδήποτε και τα σχόλια)
Όλα έχουν δοκιμασθεί πολιτικά στον τόπο μας πάλι και πάλι και πάλι για δεύτερο αιώνα, αλλά το αδιέξοδο παραμένει και γιγαντώνεται συσσωρευμένο, ενώ μεταφέρεται όλο και πιο ανελέητο στο μέλλον μη αφήνοντας την ζωή να ζήσει. Και αυτό συμβαίνει μόνο εδώ σε εμάς απ όλο τον ευρωπαϊκό χώρο. Η κατάστασή μας δεν πλησιάζει και δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο κράτος.
Όλοι οι πολιτικοί συνδυασμοί και οι διασταυρώσεις τους με τις πολιτικές φυλές και ράτσες, απέτυχαν παταγωδώς. Και κυρίως διέλυσαν και συνέτριψαν ολοσχερώς την χώρα. Από τον σκληρότερο φασισμό που μετονομάσθηκε σε νέα δημοκρατία ξαφνικά μετά την χούντα, έως τον φλογερό έρωτα και τις ακατάπαυστες επιμιξίες αυτών των δύο, τα αμέτρητα παντρολογήματα, οι χωρισμοί και τα διαζύγια του κέντρου με την δεξιά αλλά και τα άκρα της, οι παθιασμένες αγάπες των σοσιαλιστών με τους φιλελεύθερους και τους νεοφιλελεύθερους στην συνέχεια, η πλήρης οικονομική συνεργασία και συμφωνία δεξιών και σοσιαλιστών σε σκοτεινές αίθουσες, το πρόσφατο συνοικέσιο καριεριστών και άλλων αναρριχητικών αποβλήτων από την αριστερά με τους σοσιαλαμόγιους όπως τους αποκαλούν, έως την διεστραμμένη ονείρωξη των σοσιαλδημοκρατών με την επανάσταση για την ανατροπή του καπιταλισμού λέει, όπως μας αναπτύσσουν σε παράθυρα και σελίδες αρκετοί θρασείς από αυτούς. Τι βλέπει κανένας στον ύπνο του.! Για να το καταγράψω χιουμοριστικά αλλιώς δεν αντέχεται. Δεν υπάρχει συνδυασμός που να μην σκαρφίστηκε το οικονομικό κατεστημένο προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία και να προστατέψει την σαπίλα του. Η κοινωνία μας δεν μπορεί να ανασάνει πια, δεν έχει αέρα να αναπνεύσει από τις οσμές των οικονομικών και των πολιτικών σκανδάλων.
Όλοι οι πολιτικοί συνδυασμοί και οι διασταυρώσεις τους με τις πολιτικές φυλές και ράτσες, απέτυχαν παταγωδώς. Και κυρίως διέλυσαν και συνέτριψαν ολοσχερώς την χώρα. Από τον σκληρότερο φασισμό που μετονομάσθηκε σε νέα δημοκρατία ξαφνικά μετά την χούντα, έως τον φλογερό έρωτα και τις ακατάπαυστες επιμιξίες αυτών των δύο, τα αμέτρητα παντρολογήματα, οι χωρισμοί και τα διαζύγια του κέντρου με την δεξιά αλλά και τα άκρα της, οι παθιασμένες αγάπες των σοσιαλιστών με τους φιλελεύθερους και τους νεοφιλελεύθερους στην συνέχεια, η πλήρης οικονομική συνεργασία και συμφωνία δεξιών και σοσιαλιστών σε σκοτεινές αίθουσες, το πρόσφατο συνοικέσιο καριεριστών και άλλων αναρριχητικών αποβλήτων από την αριστερά με τους σοσιαλαμόγιους όπως τους αποκαλούν, έως την διεστραμμένη ονείρωξη των σοσιαλδημοκρατών με την επανάσταση για την ανατροπή του καπιταλισμού λέει, όπως μας αναπτύσσουν σε παράθυρα και σελίδες αρκετοί θρασείς από αυτούς. Τι βλέπει κανένας στον ύπνο του.! Για να το καταγράψω χιουμοριστικά αλλιώς δεν αντέχεται. Δεν υπάρχει συνδυασμός που να μην σκαρφίστηκε το οικονομικό κατεστημένο προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία και να προστατέψει την σαπίλα του. Η κοινωνία μας δεν μπορεί να ανασάνει πια, δεν έχει αέρα να αναπνεύσει από τις οσμές των οικονομικών και των πολιτικών σκανδάλων.
Όλοι αυτοί ανεξαιρέτως ευθύνονται με έσχατα ποινικά κακουργήματα εκτός τις γιγάντιες πολιτικές ευθύνες τους για την σημερινή κρίση της χώρας, οι οποίοι με κραυγές και αλαλαγμούς πλιάτσικου ορμούσαν να κατασπαράξουν τους πολίτες, να βιάσουν αμέσως κιόλας την νωπή ακόμα εκλογική εντολή τους, κάθε φορά που ανοήτως ο λαός τους ξανάδινε την εξουσία, να αρπάξουν τα υπάρχοντά του, τα ταμεία του, τον κόπο του, τις χρόνιες αιματηρές οικονομίες του, να ξεπουλήσουν την περιουσία της χώρας σε ντόπιους και ξένους χρηματοδότες τους, να την δέσουν χειροπόδαρα και να την προσφέρουν αντάλλαγμα που οι ξένες δυνάμεις τους κράτησαν στην εξουσία αυτούς τους άχρηστους που οι ίδιοι δεν το πίστευαν. Και από κοντά ο λαός όχι μόνο να τους ψηφίζει αλλά και να τους μιμείται τώρα πια. Να έχει γίνει σαν τα μούτρα τους. Κρίση παντοειδής. Η χώρα κατέρρευσε ήδη. Οικονομικά, συνειδησιακά, πολιτικά, ιστορικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, οικογενειακά, αισθητικά, γλωσσικά, μαθησιακά, σχολικά, πανεπιστημιακά, εθνοκυριαρχικά, κρίση σχέσεων, σεξουαλική, διαπροσωπική, φιλική.
Για τον κακοθελητή της συζήτησης που θα εκδηλώσει απορία και θα αγανακτήσει με το αζημίωτο που δεν αποδίδω και θετικά στις κυβερνήσεις και δεν αναφέρω την πρόοδο! όπως συνήθως επισημαίνει εν σχέση με την φτώχεια του παρελθόντος, να σημειώσω ότι η όποια καλυτέρευση στην ζωή των κατοίκων, προήλθε αποκλειστικά από τις ανακαλύψεις του ανθρώπου που φτάσαν μέχρι εμάς, την έκρηξη της τεχνολογίας στις μέρες μας, τον μόχθο των εργαζομένων εδώ και στην ξενιτιά και την ικανότητα του λαού μας να κάνει το σκατό του παξιμάδι για να επιβιώσει. Καμιά πολιτική βοήθεια δεν είχαμε ποτέ από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Το μυαλό τους ήταν μόνο να αρπάξουν. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Αντίθετα το αυτονόητο και την υποχρέωσή τους κάτω και πάλι από την δική μας πίεση και απαίτηση, την παρουσίαζαν πάντα σαν προσφορά τους και παραχώρηση και την διαφήμιζαν σαν μεγαλοψυχία τους. Ενώ εμείς σαν φυλακισμένοι κοιτούσαμε και κοιτάμε ακόμη μέσα από τα κελιά μας ένα-ένα τα λαμόγια και τους κλέφτες να μας χαιρετάν χαμογελώντας από τις λιμουζίνες τους καθώς φεύγουν ανενόχλητοι για αορίστου χρόνου διακοπές στο εξωτερικό. Κλείσαν εμάς μέσα και φύγαν αυτοί. Η απελπισία έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα. Η κατάρα μας είναι η ψήφος μας και μην κλαιγόμαστε παρά να δούμε τι θα κάνουμε από δω και πέρα.
Αλλά προβάλλει αυθόρμητα ένα ερώτημα στον κάθε παρατηρητή το οποίο ακούγεται όλο και πιο συχνά κυρίως από τους νέους και τις καινούργιες γενιές επειδή έχουν την αθωότητα της απορίας ακόμη. Μα καλά, γιατί η αριστερά δεν ήταν ποτέ ούτε για μια φορά στην εξουσία; Κάτι που του φαίνεται ανεξήγητο και δεν μπορεί να καταλάβει. Η παραπλάνηση των ντεντέρηδων και των αυλόπουλων ότι το ποσοστό της είναι μικρό δεν πείθει. Η ανικανότητά της και η αυτοεξόντωσή της από τις εσωτερικές αλλά και ευρύτερες οικογενειακές διαφωνίες δεν είναι χειρότερη από των δύο άλλων κομμάτων εξουσίας και δεν στοιχειοθετεί καν πρώτιστη αιτία.
Αλλά απαντώντας κανείς το ερώτημα μαθαίνουμε αυτό που δεν πρέπει να μάθουμε, αυτό που δεν γράφει ακόμα η ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια. Αυτό που κρυφά μόνο και μουλωχτά ακούγαμε από τις διηγήσεις των γονιών μας και των φίλων μας λίγο αργότερα. Τη στιγμή μάλιστα που η αριστερά ηγεμονεύει ιδεολογικά και κοινωνικά στον τόπο στα πανεπιστήμια και στη διανόηση, ενώ την ίδια στιγμή οι οικονομικές δυνάμεις την κρατούν κατασυκοφαντημένη στην γωνιά. Την λασπολογούν μανιωδώς για το ήθος της και την αντίστασή της. Το αξεπέραστο φάντασμα του εμφυλίου κανοναρχεί και πρωταγωνιστεί αθέατο και άφθαρτο στα πολιτικά και οικονομικά πράγματα του τόπου εξήντα χρόνια μετά, ωσάν να επαληθεύει τις λαϊκές δοξασίες για αλύτρωτους και προδομένους νεκρούς.
Αλλά για να μπορέσεις να θέσεις το ερώτημα, πρέπει να μην είσαι ένοχος ή συνένοχος απέναντί του αλλιώς δυστροπεί και κλωτσάει. Γιατί γνωρίζω πολύ καλά τόσα χρόνια από τα συγγενολόγια ως τις παρέες και τους τόπους δουλειάς ποιοι μπόρεσαν να το θέσουν και ποιοι όχι και γιατί. Αυτό το αδαέστατο ερώτημα, που κατάντησε πια μέγιστη φιλοσοφική δυσκολία. Οι λέξεις λοιπόν κρύβουν τα πράγματα και τα πράγματα τις λέξεις όπως μας λένε οι γλωσσολόγοι. Δεν είναι τόσο εύκολο να διατυπώσεις ένα τόσο αφελές ερώτημα. Πρέπει να είσαι αθώος επισκέπτης από την πλευρά σου στην χώρα του λόγου και της σκέψης του. Να μπορείς να ρωτάς. Ως να μην ξέρεις καθόλου τι έχει συμβεί.
Και συνεχίζει να διερωτάται ο νέος με τους συμφοιτητές του και τους φίλους του, δηλαδή πόσο χειρότερη μπορεί να είναι από την δεξιά με τα ατέλειωτα βατοπαίδια τα δομημένα τα τόσα άλλα διαρκή οικονομικά όργια, τα χρέη της χώρας και τους δανεισμούς. Πόσο τέλος πάντων χειρότερη είναι η αριστερά από το χρηματιστήριο του Σιμήτη ή το καταφάγωμα και την καταλήστευση των πολιτών και των ταμείων του κράτους. Τι στιγμή που δεν εκκρεμεί οικονομικά τίποτα εις βάρος της από πάντα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να καταλάβω τι συμβαίνει τέλος πάντων, τι κρύβεται πίσω από την εκλογική συμπεριφορά σας ψηφοφόροι σκέφτεται. Και τι μέρος του λόγου είστε και σεις εν τέλει. Μόλις είχε θέσει το σωστό ερώτημα με τις απαντήσεις του μαζί.
Θα σας πω τώρα κάτι για να γελάσετε. Η καπιταλιστική προπαγάνδα έλεγε, οι παλιότεροι την γνωρίζετε καλλίτερα κι από την προσευχή σας, ότι θα έρθουν οι κομουνιστές και θα σας πάρουν τα σπίτια και τις γυναίκες. Κάτι ήξεραν, κάτι είχαν στο μυαλό τους φαίνεται. Γιατί η πλάκα είναι ότι σκόπευαν να τα πάρουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Η ζωή παίζει απίστευτης ωμότητας αλλά και ξεβρακώματος παιχνίδια, αφού σήμερα ο καπιταλισμός και οι τράπεζές του, παίρνουν τα σπίτια των πολιτών σωρηδόν από την κρίση και την φτώχεια τους, αντί να τα πάρουν οι αριστεροί όπως έλεγε ο χρησμός, τις δε γυναίκες τους τις ξεπετάνε στις αγορές των επιχειρήσεων ή της πορνείας τις πιο άτυχες. Και αποδείχθηκε άκρως επιτυχές και αποτελεσματικό αυτό το επιχείρημα. Αν είναι δυνατό αυτό από μόνο του! Άβυσσος η ηλιθιότητα του ανθρώπου.
Αυτή λοιπόν ήταν η απάντηση του φοιτητή. Αυτό του κρύβανε, ότι όλα ήταν μια φούσκα μια καλοστημένη διεθνής και ντόπια προπαγάνδα, μια μόρτικη ενορχήστρωση χωρίς μουσικούς παρά μόνο με πράκτορες, πολιτικούς, οικονομολόγους, πρεσβείες και φυσικά κεφαλαιοκράτες με πρόθυμους πρωταγωνιστές δημοσιογράφους. Που βρίσκει έδαφος κατά καιρούς, και στον δικό του ανομολόγητο τζόγο στα κρυφά όνειρά του, του μπας και γίνει και αυτός πλούσιος με αυτό το σύστημα που διαφημίζουν, δεν ξέρεις καμιά φορά. Που να δει ο λοβοτομημένος ανθρωπάκος ότι ο πλούτος είναι ολούθε γύρο του και αυτός δεν τον βλέπει. Ότι αυτός κοιτάζει το χρήμα μόνο, την φωτοτυπία της ζωής.
Τα πράγματα συνωμοτούν αδιάκοπα με ορατές και αόρατες δυνάμεις να μην αναλάβει η αριστερά την εξουσία. Αυτό είναι που κινεί όλα τα νήματα. Αυτό είναι το σπουδαιότερο μέλημα της αγοράς. Αυτό είναι το σημαντικότερο εξ όλων για αυτήν. Γιαυτό ιδρώνουν όλες οι μυστικές υπηρεσίες. Εκεί ξοδεύει τα πιο πολλά λεφτά της. Στην πολιτική προπαγάνδα. Να μην τολμήσει καν η αριστερά να διανοηθεί την εξουσία. Ζήσατε την υστερία και τον τρόμο όλων των πολιτικών δυνάμεων, όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ένα ξαφνικό υψηλό ποσοστό πριν δύο χρόνια σε ένα τμήμα της αριστεράς. Και ο φοιτητής μας το κατάλαβε επί τέλους.
Το κλειδί δεν βρίσκεται εκεί μου νομίζουν κάποιοι ή κάποιοι άλλοι σε διπλανή σχολή οικονομίας ή πολιτικής. Είναι νυχτωμένοι όλοι αυτοί, καλοπροαίρετοι ή κακοπροαίρετοι. Χαμένοι στο αδιέξοδο της χώρας. Ούτε η αριστερά δεν το καλοξέρει ότι το κλειδί το κρατάει αυτή. Και κάποιοι λίγοι που το πιστεύουν ακόμα από τα σπλάχνα της, το βλέπουν ξεθωριασμένα και κουρασμένα από την κατασυκοφάντηση και την ανηλεή προπαγάνδα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.
Ή αριστερά ή αδιέξοδο. Αυτή είναι πλέον η μοναδική πρόταση της ίδιας της ζωής. Και όποιος έχει επιχειρήματα και μπορεί ας διαφωνήσει αν θέλει. Να δούμε τι θα προτείνει από τα χιλιοχρησιμοποιηθέντα και χιλιοπροταθέντα.
Ήδη το αυτοαποκαλούμενο νέο πασοκ τέλειωσε την αξιόπιστα του πριν καν αρχίσει. Πρόσθεσε μια φάρσα ακόμη υποσχέσεων στην ιστορία του. Δεν είχε καν τον αστικό ριζοσπαστισμό του Πούτιν να πάρει πίσω τα κλεμμένα και να κλείσει τους κλέφτες μέσα. Αυτά τα δύο είναι υποχρεωτικά για ένα νέο ξεκίνημα. Για αυτό διψάνε δεξιοί και αριστεροί σε αυτόν τον τόπο. Αυτή είναι η πρώτη, η θεμελιώδης μεταρρύθμιση ιστορικά σε κάθε χώρα, ομάδα, χωριό ή φυλή.
Η αριστερά στην εξουσία θα επαληθεύσει ή θα διαψεύσει τα πάντα. Με πρώτο τον εαυτό της. Θα επαληθεύσει ή θα διαψεύσει όλες τις συζητήσεις μας και όλα τα βιβλία. Έτσι και αλλιώς δεν κινδυνεύει κανείς σήμερα από την αγριάδα και την ψυχρότητα του παρελθόντος. Μια εύκολη προσπάθεια είναι. Μια απόφαση των πολιτών και ένα ανώδυνο πολιτικό και κοινωνικό πείραμα. Γιατί η ελληνική αριστερά είναι η μόνη που δεν δοκιμάσθηκε ποτέ σε όλη την ευρώπη μην σας διαφεύγει. Για την ίδια δεν έχουν να πούνε τίποτα απολύτως όλες αυτές οι ύαινες της κεφαλαιοκρατίας και του ντόπιου φασισμού. Οι μόνοι που έχουν λόγο και παράπονα απέναντί της, είναι μόνο οι αριστεροί πολίτες για την πολυδιάσπαση και την μη ενότητά της.
Σας είδαμε και εσάς, όλο αυτό της λένε τα λαμόγια του λόγου, και εννοούν την σοβιετική ένωση και τις ανατολικές χώρες. Οι σοφιστάδες, μπας και κολλήσουν την ρετσινιά από την άλλη άκρη του κόσμου εδώ κάτω στους έλληνες αριστερούς, για να τους εξουδετερώσουν χωρίς καν να έχουνε κάνει κάτι ή να έχουν δοκιμασθεί. Σας είχε διαφύγει αυτό βέβαια ακόμα και από τα κόμματα της αριστεράς, που νιώθοντας διεθνιστικά λόγω ιδεολογίας, μπερδεύονταν και εμπλοκεύονταν στην σκέψη τους, και δεν είπαν ποτέ στην τηλεόραση σαστισμένοι όταν τους πυροβολούσαν τα βραδινά γκόλντεν μπόυς με αυτόν τον φτηνό ερπετικό τους λόγο, για σταθείτε ρε, τι είναι αυτά που λέτε. Τι ξερνάτε εκεί για μας, ντελάληδες των κερδοσκόπων. Τι σχέση έχουμε εμείς με αυτά. Από πού κι ως που εμείς ευθυνόμαστε για την σοβιετική νομενκλατούρα και τα τερατογεννήματά της. Αυτό που λέει αυτό το κείμενο και προσπαθεί να διαυγάσει, προφανή μεν αλλά κουβαριασμένα γεγονότα από την οικονομικοαρπαχτική προπαγάνδα. Η ελληνική αριστερά μικρόφωνα της ληστοκρατίας, δεν βαρύνεται στο ελάχιστο και δεν ευθύνεται καθόλου για τις αποτυχίες τα λάθη έως τα εγκλήματα των άλλων αριστερών κυβερνήσεων και κομμάτων στην ευρώπη και στον κόσμο, και βουλώστε το. Γιατί το ξέρετε πολύ καλά. Όπως ξέρατε πολύ καλά ότι ο Σαντάμ δεν είχε ίχνος πυρηνικά όπλα όταν αλαλιάζατε και κραυγάζατε να του διαλύσουν την χώρα. Τότε που μεταδίδατε τις πολεμικές ιαχές του ιμπεριαλισμού που σας χρύσωνε. Ανθρωπάρια της συκοφαντίας. Η ελληνική αριστερά λασπολόγια, δεν ευθύνεται για τις εισβολές των σοβιετικών σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Ούτε για τα γκούλακ. Αντίθετα εσείς, αυτή η πρωτοφανώς δουλική μεγαλοαστική τάξη σας, που δεν κοίταξε αλλά αφαίμαζε αδιάκοπα αυτό τον τόπο, σύρατε την αριστερά και την ρημάξατε εδώ στα δικά σας ανώτερα και ασύγκριτα γκούλακ της εξορίας και των βασανιστηρίων καθικάκια. Μιλάτε κι από πάνω. Η αριστερά κρίνεται και θα κριθεί, όπως και ο καθένας από μας ελεύθερος άνθρωπος και πνεύμα, από τα δικά του και μόνο σφάλματα ή μη, και όχι της οικογένειας του ή της ιδεολογικής του συγγένειας ή της γειτονιάς και των γηπέδων να προσθέσω γελαστικά, γιατί είναι τόσο γελοία αυτά που λέτε.
Η αριστερά στην εξουσία θα αναμετρηθεί με τον εαυτό της. Άλλον αντίπαλο δεν έχει γιατί είναι όλοι ανεξαιρέτως κερδοσκόποι της πολιτικής και τους έχουν πάρει είδηση όλοι οι πολίτες όπου κι αν ρίχνουν το ανάθεμά τους. Θα συνέλθει βέβαια σύντομα από τα σπασμωδικά και τα απαράδεκτα που κάνει παίζοντας με τις συντεχνίες των εργαζομένων, όπου θα καταλάβει μεσοβδόμαδα ούσα κυβέρνηση, ότι την πάτησε, ότι οι εργαζόμενοι θέλουν μονό λεφτά και παροχές πάση θυσία. Το πώς, τους είναι αδιάφορο μέχρι να ξαναβρούν την χαμένη του αλληλεγγύη. Ας είναι εις βάρος των άλλων. Όταν θα της βγούν στους δρόμους και θα ζητάνε διορισμούς και επιδόματα από τα άδεια ταμεία όπως τώρα, εις βάρος των άλλων πάντα. Κι αν δεν τα δώσει θα της φωνάζουν ρυθμικά που-λη-μέ-νοι. Δεν τον ξέρετε καλά τον λαό. Αυτό έχει καταγράψει αδυσώπητα στα τεφτέρια της η ιστορία από το συνδικαλιστικό κίνημα της μεταπολίτευσης, γιατί πριν τουλάχιστον υπήρχε τσίπα. Για να μην αρχίσουμε και εδώ τα ψέματα και το ξεσκόνισμα των δικών μας πιστεύω, με τον γνωστό στρογγυλεμένο δημόσιο λόγο που δεν πείθει κανένα.
Προϋπόθεση της αριστεράς στην εξουσία, είναι να διακόψει κάθετα την διαπλοκή της με τις συντεχνίες. Εργατικές και αγροτικές. Καραμπινάτες διαπλοκές που την έχουν εκθέσει και κυρίως δικαιακά απέναντι στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Αλλιώς, ας μείνουμε όπως είμαστε, με το πασόκ και τη ΝΔ. Γιατί τους ώριμους, τους μελετημένους πολίτες, δεν τους κερδίζεις λέγοντάς τους αυτό που θέλουν να ακούσουν. Θα σε μυριστούν και θα λακίσουν. Θα καταλάβουν ότι γίνεσαι συνένοχος στο άδικό τους. Θα ψάξουν κάτι μακρόπνοο μέσα στον χρόνο. Μια άλλη πολιτεία πιο σοβαρή που δεν χτυπάει φιλικά με το παραμικρό στην πλάτη τον καθένα που ζητάει κάτι παραπάνω από τους άλλους. Αυτό που γίνεται σε εμάς είναι για ανώριμες κοινωνίες. Με βραχυπρόθεσμους ατομικιστικούς και κοντόφθαλμους στόχους. Αλίμονο αν αυτό δεν είναι αυτονόητο και προϋπόθεση για την αριστερά.
Γιατί το πολιτικό και ηθικό μοτίβο της εποχής μας άλλαξε επειδή οι νέοι είναι πιο προχωρημένοι, πιο ειλικρινείς, πιο τίμιοι και απαιτητικοί από εμάς και τις εποχές μας. Αυτό διαπιστώνω. Τολμάει και λέει πράγματα, θέτει νέα ήθη και κανόνες που εμείς δεν τολμήσαμε. Λέει επί τέλους ότι μπορεί οι εργαζόμενοι να είναι τα μόνιμα θύματα, μόνιμα υποζύγια και να έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους, αλλά από την άλλη Μπαρμπούλη μου προσθέτουν, έχουν και αυτοί λαμόγια και ρίχνουν εμάς του άλλους. Και δεν είναι εξαιρέσεις αλλά έχουν αυξηθεί υπερβολικά και επικίνδυνα και τείνουν να γίνουν πλειοψηφία αν δεν έγιναν ακόμα. Έτσι διατηρεί την ύπαρξή του ο καπιταλισμός. Θέλεις με τις αλήτικες εθελούσιες εις βάρος μας, για να τις χαρακτηρίσω όπως τις λένε ίδιοι εκνευρισμένοι, θέλεις με τα προκλητικά επιδόματα και τα προκλητικά προνόμια κι αυτά φυσικά εις βάρος μας, θέλεις με τον δικό μας θάνατο για να γλυτώσουν τον δικό τους αν είναι τέτοιος όπως υπερβολικά διαλαλούν και ισχυρίζονται, θέλεις με τους ύποπτους μισθούς, θέλεις με το αδιάκοπο κλείσιμο των δρόμων από τις αμέτρητες συντεχνίες, έχουμε εργαζόμενους δύο κατηγοριών πια, αυτούς που τα παίρνουν στην πλάτη των άλλων εργαζομένων και αυτούς που μιλάνε ακόμα για κοινά μισθολόγια και για ισότητα τουλάχιστον στο δημόσιο. Μην τα μπερδεύουμε, άλλο εργατική τάξη άλλο συντεχνίες. Είναι δυό μα τελείως άλλα και διαφορετικά πράγματα και κοινωνικές καταστάσεις. Και μέσα σε αυτή την απέραντη αλλοτρίωση, καλό θα είναι να μην υποκρίνεται κανείς μας με μεγαλοστομίες και συνθήματα κενά σαν άδειο πουκάμισο. Οι εργάτες δεν είναι αδέλφια με τους άλλους όπως παλιά λέγαμε. Ούτε εδώ, ούτε διεθνώς. Αυτό πια δεν ισχύει. Ο Ταλάτ δεν είναι αδερφός μου επειδή ήταν παλιά κομουνιστής. Ούτε ο αμερικάνος ή όποιος άλλος εργάτης ψηφίζει τον πόλεμο και την εξόντωσή μου. Αυτά τα ψέματα να σταματήσουν στη νέα αριστερά.
Θέλω να τελειώσω αυτό το κείμενο με μια άποψη, χωρίς την οποία όλα καταρρέουν και γίνονται φάρσα. Γίνονται μια επικίνδυνη μπαρουφολογία. Η αριστερά μπορεί να υπάρχει μόνο ως πατριωτική. Αλλιώς ξεχάστε την κάτι λαθρεπιβάτες της καριερίστες. Όπως μας δίδαξε και μας έμαθε και εδώ και διεθνώς. Αλλιώς δεν θα υπάρχει. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση θα εκφυλιστεί σε τρανσέξουαλ ιδεολογία, σε μπάσταρδη πολιτική κατάσταση. Θα διαλυθεί και βέβαια θα αφήσει ελεύθερο το έδαφος στην καπηλεία και ιδιοποίηση της ακροδεξιάς αρρώστιας.
Γεια σας και η αριστερά στην εξουσία.
Κόντρα σε εκλογικούς νόμους και μεθοδεύσεις, με την υποστήριξή και την ψήφο και των άλλων ψηφοφόρων δεξιών και μη, για να καταλάβουν την διαφορά και την ευεργετική αλλαγή για τον τόπο μας.
Αλλά απαντώντας κανείς το ερώτημα μαθαίνουμε αυτό που δεν πρέπει να μάθουμε, αυτό που δεν γράφει ακόμα η ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια. Αυτό που κρυφά μόνο και μουλωχτά ακούγαμε από τις διηγήσεις των γονιών μας και των φίλων μας λίγο αργότερα. Τη στιγμή μάλιστα που η αριστερά ηγεμονεύει ιδεολογικά και κοινωνικά στον τόπο στα πανεπιστήμια και στη διανόηση, ενώ την ίδια στιγμή οι οικονομικές δυνάμεις την κρατούν κατασυκοφαντημένη στην γωνιά. Την λασπολογούν μανιωδώς για το ήθος της και την αντίστασή της. Το αξεπέραστο φάντασμα του εμφυλίου κανοναρχεί και πρωταγωνιστεί αθέατο και άφθαρτο στα πολιτικά και οικονομικά πράγματα του τόπου εξήντα χρόνια μετά, ωσάν να επαληθεύει τις λαϊκές δοξασίες για αλύτρωτους και προδομένους νεκρούς.
Αλλά για να μπορέσεις να θέσεις το ερώτημα, πρέπει να μην είσαι ένοχος ή συνένοχος απέναντί του αλλιώς δυστροπεί και κλωτσάει. Γιατί γνωρίζω πολύ καλά τόσα χρόνια από τα συγγενολόγια ως τις παρέες και τους τόπους δουλειάς ποιοι μπόρεσαν να το θέσουν και ποιοι όχι και γιατί. Αυτό το αδαέστατο ερώτημα, που κατάντησε πια μέγιστη φιλοσοφική δυσκολία. Οι λέξεις λοιπόν κρύβουν τα πράγματα και τα πράγματα τις λέξεις όπως μας λένε οι γλωσσολόγοι. Δεν είναι τόσο εύκολο να διατυπώσεις ένα τόσο αφελές ερώτημα. Πρέπει να είσαι αθώος επισκέπτης από την πλευρά σου στην χώρα του λόγου και της σκέψης του. Να μπορείς να ρωτάς. Ως να μην ξέρεις καθόλου τι έχει συμβεί.
Και συνεχίζει να διερωτάται ο νέος με τους συμφοιτητές του και τους φίλους του, δηλαδή πόσο χειρότερη μπορεί να είναι από την δεξιά με τα ατέλειωτα βατοπαίδια τα δομημένα τα τόσα άλλα διαρκή οικονομικά όργια, τα χρέη της χώρας και τους δανεισμούς. Πόσο τέλος πάντων χειρότερη είναι η αριστερά από το χρηματιστήριο του Σιμήτη ή το καταφάγωμα και την καταλήστευση των πολιτών και των ταμείων του κράτους. Τι στιγμή που δεν εκκρεμεί οικονομικά τίποτα εις βάρος της από πάντα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να καταλάβω τι συμβαίνει τέλος πάντων, τι κρύβεται πίσω από την εκλογική συμπεριφορά σας ψηφοφόροι σκέφτεται. Και τι μέρος του λόγου είστε και σεις εν τέλει. Μόλις είχε θέσει το σωστό ερώτημα με τις απαντήσεις του μαζί.
Θα σας πω τώρα κάτι για να γελάσετε. Η καπιταλιστική προπαγάνδα έλεγε, οι παλιότεροι την γνωρίζετε καλλίτερα κι από την προσευχή σας, ότι θα έρθουν οι κομουνιστές και θα σας πάρουν τα σπίτια και τις γυναίκες. Κάτι ήξεραν, κάτι είχαν στο μυαλό τους φαίνεται. Γιατί η πλάκα είναι ότι σκόπευαν να τα πάρουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Η ζωή παίζει απίστευτης ωμότητας αλλά και ξεβρακώματος παιχνίδια, αφού σήμερα ο καπιταλισμός και οι τράπεζές του, παίρνουν τα σπίτια των πολιτών σωρηδόν από την κρίση και την φτώχεια τους, αντί να τα πάρουν οι αριστεροί όπως έλεγε ο χρησμός, τις δε γυναίκες τους τις ξεπετάνε στις αγορές των επιχειρήσεων ή της πορνείας τις πιο άτυχες. Και αποδείχθηκε άκρως επιτυχές και αποτελεσματικό αυτό το επιχείρημα. Αν είναι δυνατό αυτό από μόνο του! Άβυσσος η ηλιθιότητα του ανθρώπου.
Αυτή λοιπόν ήταν η απάντηση του φοιτητή. Αυτό του κρύβανε, ότι όλα ήταν μια φούσκα μια καλοστημένη διεθνής και ντόπια προπαγάνδα, μια μόρτικη ενορχήστρωση χωρίς μουσικούς παρά μόνο με πράκτορες, πολιτικούς, οικονομολόγους, πρεσβείες και φυσικά κεφαλαιοκράτες με πρόθυμους πρωταγωνιστές δημοσιογράφους. Που βρίσκει έδαφος κατά καιρούς, και στον δικό του ανομολόγητο τζόγο στα κρυφά όνειρά του, του μπας και γίνει και αυτός πλούσιος με αυτό το σύστημα που διαφημίζουν, δεν ξέρεις καμιά φορά. Που να δει ο λοβοτομημένος ανθρωπάκος ότι ο πλούτος είναι ολούθε γύρο του και αυτός δεν τον βλέπει. Ότι αυτός κοιτάζει το χρήμα μόνο, την φωτοτυπία της ζωής.
Τα πράγματα συνωμοτούν αδιάκοπα με ορατές και αόρατες δυνάμεις να μην αναλάβει η αριστερά την εξουσία. Αυτό είναι που κινεί όλα τα νήματα. Αυτό είναι το σπουδαιότερο μέλημα της αγοράς. Αυτό είναι το σημαντικότερο εξ όλων για αυτήν. Γιαυτό ιδρώνουν όλες οι μυστικές υπηρεσίες. Εκεί ξοδεύει τα πιο πολλά λεφτά της. Στην πολιτική προπαγάνδα. Να μην τολμήσει καν η αριστερά να διανοηθεί την εξουσία. Ζήσατε την υστερία και τον τρόμο όλων των πολιτικών δυνάμεων, όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ένα ξαφνικό υψηλό ποσοστό πριν δύο χρόνια σε ένα τμήμα της αριστεράς. Και ο φοιτητής μας το κατάλαβε επί τέλους.
Το κλειδί δεν βρίσκεται εκεί μου νομίζουν κάποιοι ή κάποιοι άλλοι σε διπλανή σχολή οικονομίας ή πολιτικής. Είναι νυχτωμένοι όλοι αυτοί, καλοπροαίρετοι ή κακοπροαίρετοι. Χαμένοι στο αδιέξοδο της χώρας. Ούτε η αριστερά δεν το καλοξέρει ότι το κλειδί το κρατάει αυτή. Και κάποιοι λίγοι που το πιστεύουν ακόμα από τα σπλάχνα της, το βλέπουν ξεθωριασμένα και κουρασμένα από την κατασυκοφάντηση και την ανηλεή προπαγάνδα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου.
Ή αριστερά ή αδιέξοδο. Αυτή είναι πλέον η μοναδική πρόταση της ίδιας της ζωής. Και όποιος έχει επιχειρήματα και μπορεί ας διαφωνήσει αν θέλει. Να δούμε τι θα προτείνει από τα χιλιοχρησιμοποιηθέντα και χιλιοπροταθέντα.
Ήδη το αυτοαποκαλούμενο νέο πασοκ τέλειωσε την αξιόπιστα του πριν καν αρχίσει. Πρόσθεσε μια φάρσα ακόμη υποσχέσεων στην ιστορία του. Δεν είχε καν τον αστικό ριζοσπαστισμό του Πούτιν να πάρει πίσω τα κλεμμένα και να κλείσει τους κλέφτες μέσα. Αυτά τα δύο είναι υποχρεωτικά για ένα νέο ξεκίνημα. Για αυτό διψάνε δεξιοί και αριστεροί σε αυτόν τον τόπο. Αυτή είναι η πρώτη, η θεμελιώδης μεταρρύθμιση ιστορικά σε κάθε χώρα, ομάδα, χωριό ή φυλή.
Η αριστερά στην εξουσία θα επαληθεύσει ή θα διαψεύσει τα πάντα. Με πρώτο τον εαυτό της. Θα επαληθεύσει ή θα διαψεύσει όλες τις συζητήσεις μας και όλα τα βιβλία. Έτσι και αλλιώς δεν κινδυνεύει κανείς σήμερα από την αγριάδα και την ψυχρότητα του παρελθόντος. Μια εύκολη προσπάθεια είναι. Μια απόφαση των πολιτών και ένα ανώδυνο πολιτικό και κοινωνικό πείραμα. Γιατί η ελληνική αριστερά είναι η μόνη που δεν δοκιμάσθηκε ποτέ σε όλη την ευρώπη μην σας διαφεύγει. Για την ίδια δεν έχουν να πούνε τίποτα απολύτως όλες αυτές οι ύαινες της κεφαλαιοκρατίας και του ντόπιου φασισμού. Οι μόνοι που έχουν λόγο και παράπονα απέναντί της, είναι μόνο οι αριστεροί πολίτες για την πολυδιάσπαση και την μη ενότητά της.
Σας είδαμε και εσάς, όλο αυτό της λένε τα λαμόγια του λόγου, και εννοούν την σοβιετική ένωση και τις ανατολικές χώρες. Οι σοφιστάδες, μπας και κολλήσουν την ρετσινιά από την άλλη άκρη του κόσμου εδώ κάτω στους έλληνες αριστερούς, για να τους εξουδετερώσουν χωρίς καν να έχουνε κάνει κάτι ή να έχουν δοκιμασθεί. Σας είχε διαφύγει αυτό βέβαια ακόμα και από τα κόμματα της αριστεράς, που νιώθοντας διεθνιστικά λόγω ιδεολογίας, μπερδεύονταν και εμπλοκεύονταν στην σκέψη τους, και δεν είπαν ποτέ στην τηλεόραση σαστισμένοι όταν τους πυροβολούσαν τα βραδινά γκόλντεν μπόυς με αυτόν τον φτηνό ερπετικό τους λόγο, για σταθείτε ρε, τι είναι αυτά που λέτε. Τι ξερνάτε εκεί για μας, ντελάληδες των κερδοσκόπων. Τι σχέση έχουμε εμείς με αυτά. Από πού κι ως που εμείς ευθυνόμαστε για την σοβιετική νομενκλατούρα και τα τερατογεννήματά της. Αυτό που λέει αυτό το κείμενο και προσπαθεί να διαυγάσει, προφανή μεν αλλά κουβαριασμένα γεγονότα από την οικονομικοαρπαχτική προπαγάνδα. Η ελληνική αριστερά μικρόφωνα της ληστοκρατίας, δεν βαρύνεται στο ελάχιστο και δεν ευθύνεται καθόλου για τις αποτυχίες τα λάθη έως τα εγκλήματα των άλλων αριστερών κυβερνήσεων και κομμάτων στην ευρώπη και στον κόσμο, και βουλώστε το. Γιατί το ξέρετε πολύ καλά. Όπως ξέρατε πολύ καλά ότι ο Σαντάμ δεν είχε ίχνος πυρηνικά όπλα όταν αλαλιάζατε και κραυγάζατε να του διαλύσουν την χώρα. Τότε που μεταδίδατε τις πολεμικές ιαχές του ιμπεριαλισμού που σας χρύσωνε. Ανθρωπάρια της συκοφαντίας. Η ελληνική αριστερά λασπολόγια, δεν ευθύνεται για τις εισβολές των σοβιετικών σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Ούτε για τα γκούλακ. Αντίθετα εσείς, αυτή η πρωτοφανώς δουλική μεγαλοαστική τάξη σας, που δεν κοίταξε αλλά αφαίμαζε αδιάκοπα αυτό τον τόπο, σύρατε την αριστερά και την ρημάξατε εδώ στα δικά σας ανώτερα και ασύγκριτα γκούλακ της εξορίας και των βασανιστηρίων καθικάκια. Μιλάτε κι από πάνω. Η αριστερά κρίνεται και θα κριθεί, όπως και ο καθένας από μας ελεύθερος άνθρωπος και πνεύμα, από τα δικά του και μόνο σφάλματα ή μη, και όχι της οικογένειας του ή της ιδεολογικής του συγγένειας ή της γειτονιάς και των γηπέδων να προσθέσω γελαστικά, γιατί είναι τόσο γελοία αυτά που λέτε.
Η αριστερά στην εξουσία θα αναμετρηθεί με τον εαυτό της. Άλλον αντίπαλο δεν έχει γιατί είναι όλοι ανεξαιρέτως κερδοσκόποι της πολιτικής και τους έχουν πάρει είδηση όλοι οι πολίτες όπου κι αν ρίχνουν το ανάθεμά τους. Θα συνέλθει βέβαια σύντομα από τα σπασμωδικά και τα απαράδεκτα που κάνει παίζοντας με τις συντεχνίες των εργαζομένων, όπου θα καταλάβει μεσοβδόμαδα ούσα κυβέρνηση, ότι την πάτησε, ότι οι εργαζόμενοι θέλουν μονό λεφτά και παροχές πάση θυσία. Το πώς, τους είναι αδιάφορο μέχρι να ξαναβρούν την χαμένη του αλληλεγγύη. Ας είναι εις βάρος των άλλων. Όταν θα της βγούν στους δρόμους και θα ζητάνε διορισμούς και επιδόματα από τα άδεια ταμεία όπως τώρα, εις βάρος των άλλων πάντα. Κι αν δεν τα δώσει θα της φωνάζουν ρυθμικά που-λη-μέ-νοι. Δεν τον ξέρετε καλά τον λαό. Αυτό έχει καταγράψει αδυσώπητα στα τεφτέρια της η ιστορία από το συνδικαλιστικό κίνημα της μεταπολίτευσης, γιατί πριν τουλάχιστον υπήρχε τσίπα. Για να μην αρχίσουμε και εδώ τα ψέματα και το ξεσκόνισμα των δικών μας πιστεύω, με τον γνωστό στρογγυλεμένο δημόσιο λόγο που δεν πείθει κανένα.
Προϋπόθεση της αριστεράς στην εξουσία, είναι να διακόψει κάθετα την διαπλοκή της με τις συντεχνίες. Εργατικές και αγροτικές. Καραμπινάτες διαπλοκές που την έχουν εκθέσει και κυρίως δικαιακά απέναντι στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Αλλιώς, ας μείνουμε όπως είμαστε, με το πασόκ και τη ΝΔ. Γιατί τους ώριμους, τους μελετημένους πολίτες, δεν τους κερδίζεις λέγοντάς τους αυτό που θέλουν να ακούσουν. Θα σε μυριστούν και θα λακίσουν. Θα καταλάβουν ότι γίνεσαι συνένοχος στο άδικό τους. Θα ψάξουν κάτι μακρόπνοο μέσα στον χρόνο. Μια άλλη πολιτεία πιο σοβαρή που δεν χτυπάει φιλικά με το παραμικρό στην πλάτη τον καθένα που ζητάει κάτι παραπάνω από τους άλλους. Αυτό που γίνεται σε εμάς είναι για ανώριμες κοινωνίες. Με βραχυπρόθεσμους ατομικιστικούς και κοντόφθαλμους στόχους. Αλίμονο αν αυτό δεν είναι αυτονόητο και προϋπόθεση για την αριστερά.
Γιατί το πολιτικό και ηθικό μοτίβο της εποχής μας άλλαξε επειδή οι νέοι είναι πιο προχωρημένοι, πιο ειλικρινείς, πιο τίμιοι και απαιτητικοί από εμάς και τις εποχές μας. Αυτό διαπιστώνω. Τολμάει και λέει πράγματα, θέτει νέα ήθη και κανόνες που εμείς δεν τολμήσαμε. Λέει επί τέλους ότι μπορεί οι εργαζόμενοι να είναι τα μόνιμα θύματα, μόνιμα υποζύγια και να έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους, αλλά από την άλλη Μπαρμπούλη μου προσθέτουν, έχουν και αυτοί λαμόγια και ρίχνουν εμάς του άλλους. Και δεν είναι εξαιρέσεις αλλά έχουν αυξηθεί υπερβολικά και επικίνδυνα και τείνουν να γίνουν πλειοψηφία αν δεν έγιναν ακόμα. Έτσι διατηρεί την ύπαρξή του ο καπιταλισμός. Θέλεις με τις αλήτικες εθελούσιες εις βάρος μας, για να τις χαρακτηρίσω όπως τις λένε ίδιοι εκνευρισμένοι, θέλεις με τα προκλητικά επιδόματα και τα προκλητικά προνόμια κι αυτά φυσικά εις βάρος μας, θέλεις με τον δικό μας θάνατο για να γλυτώσουν τον δικό τους αν είναι τέτοιος όπως υπερβολικά διαλαλούν και ισχυρίζονται, θέλεις με τους ύποπτους μισθούς, θέλεις με το αδιάκοπο κλείσιμο των δρόμων από τις αμέτρητες συντεχνίες, έχουμε εργαζόμενους δύο κατηγοριών πια, αυτούς που τα παίρνουν στην πλάτη των άλλων εργαζομένων και αυτούς που μιλάνε ακόμα για κοινά μισθολόγια και για ισότητα τουλάχιστον στο δημόσιο. Μην τα μπερδεύουμε, άλλο εργατική τάξη άλλο συντεχνίες. Είναι δυό μα τελείως άλλα και διαφορετικά πράγματα και κοινωνικές καταστάσεις. Και μέσα σε αυτή την απέραντη αλλοτρίωση, καλό θα είναι να μην υποκρίνεται κανείς μας με μεγαλοστομίες και συνθήματα κενά σαν άδειο πουκάμισο. Οι εργάτες δεν είναι αδέλφια με τους άλλους όπως παλιά λέγαμε. Ούτε εδώ, ούτε διεθνώς. Αυτό πια δεν ισχύει. Ο Ταλάτ δεν είναι αδερφός μου επειδή ήταν παλιά κομουνιστής. Ούτε ο αμερικάνος ή όποιος άλλος εργάτης ψηφίζει τον πόλεμο και την εξόντωσή μου. Αυτά τα ψέματα να σταματήσουν στη νέα αριστερά.
Θέλω να τελειώσω αυτό το κείμενο με μια άποψη, χωρίς την οποία όλα καταρρέουν και γίνονται φάρσα. Γίνονται μια επικίνδυνη μπαρουφολογία. Η αριστερά μπορεί να υπάρχει μόνο ως πατριωτική. Αλλιώς ξεχάστε την κάτι λαθρεπιβάτες της καριερίστες. Όπως μας δίδαξε και μας έμαθε και εδώ και διεθνώς. Αλλιώς δεν θα υπάρχει. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση θα εκφυλιστεί σε τρανσέξουαλ ιδεολογία, σε μπάσταρδη πολιτική κατάσταση. Θα διαλυθεί και βέβαια θα αφήσει ελεύθερο το έδαφος στην καπηλεία και ιδιοποίηση της ακροδεξιάς αρρώστιας.
Γεια σας και η αριστερά στην εξουσία.
Κόντρα σε εκλογικούς νόμους και μεθοδεύσεις, με την υποστήριξή και την ψήφο και των άλλων ψηφοφόρων δεξιών και μη, για να καταλάβουν την διαφορά και την ευεργετική αλλαγή για τον τόπο μας.
ΠΗΓΗ: Nefestoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου