Πρόκειται για ένα εύρημα του 1928 στην Κνωσό, το οποίο για δεκαετίες θεωρούνταν χαμένο. Πολλοί ερευνητές του μινωικού πολιτισμού είχαν κάνει μελέτες πάνω σ' αυτό, όπως ο Νικόλαος Πλάτων και παλιότερα ο Α. Εβανς, οι οποίοι το είχαν δει και ο μεν πρώτος είχε κρατήσει μια αποτύπωση των παραστάσεων σε γύψο, ο δεύτερος είχε φτιάξει δύο αντίγραφα από ήλεκτρο που βρίσκονται στο Μουσείο της Οξφόρδης. Οι αρχαιολόγοι που όρισε το υπουργείο Πολιτισμού συνέταξαν πόρισμα, το οποίο θα συζητηθεί την ερχόμενη Τρίτη στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, αναφέρουν ότι το δαχτυλίδι βρέθηκε σε χωράφι το 1928 και είναι μινωικής περιόδου, δηλαδή δεν πρόκειται για αντίγραφο που μπορεί να έφτιαξαν οι κιβδηλοποιοί της εποχής του Εβανς.
Η τεκμηρίωση στηρίχθηκε στα τεχνικά χαρακτηριστικά, την εικονογραφία και την ανάλυση του κράματος. Η εικονογραφία -παραστάσεις δεντρολατρίας- συγκρίθηκε στο μικροσκόπιο με την εικονογραφία της αποτύπωσης που είχε κάνει ο Ν. Πλάτων.
Η πρόσφατη λαογραφική έρευνα αποκάλυψε πολλά στοιχεία για τους ανθρώπους που το βρήκαν και το είχαν για πολλά χρόνια. Οπως γράφτηκε στην εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου, το 1928, ένα μικρό αγόρι, ο Μιχάλης Παπαδάκης, βρήκε το δαχτυλίδι. Ο πατέρας του το έδωσε στον πολυπράγμονα ιερέα Νικόλαο Πολάκη να το παραδώσει έναντι αμοιβής στον Α. Εβανς. Φαίνεται ότι ο Εβανς το βρήκε ακριβό και δεν το κράτησε, αλλά ζήτησε από τον Ζιλιερόν να βγάλει δύο αντίγραφα σε ήλεκτρο.
Ο ιερέας προσπάθησε να το πουλήσει στην Αθήνα, όπου όμως συνελήφθη. Αφέθηκε ελεύθερος μόνο όταν ο Πλάτων βεβαίωσε ότι το δαχτυλίδι ήταν ψεύτικο.
Τελικά το δαχτυλίδι έμενε στο σπίτι του στη Φορτέτσα, όπου το βρήκε μετά το θάνατο της μικρότερης κόρης του, Μαρίας, ένας από τους πολλούς ανιψιούς της, δηλαδή εγγονός του παπα-Πολάκη (1877-1950), ο οποίος το παρέδωσε στο Εθνικό Μουσείο, διεκδικώντας αμοιβή.
Επίσημες δηλώσεις δεν έχουν γίνει εν αναμονή της συνεδρίασης του ΚΑΣ.
Πόσο κάνει ρε μαν?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για ένα εύρημα του 1928 στην Κνωσό, το οποίο για δεκαετίες θεωρούνταν χαμένο. Πολλοί ερευνητές του μινωικού πολιτισμού είχαν κάνει μελέτες πάνω σ' αυτό, όπως ο Νικόλαος Πλάτων και παλιότερα ο Α. Εβανς, οι οποίοι το είχαν δει και ο μεν πρώτος είχε κρατήσει μια αποτύπωση των παραστάσεων σε γύψο, ο δεύτερος είχε φτιάξει δύο αντίγραφα από ήλεκτρο που βρίσκονται στο Μουσείο της Οξφόρδης. Οι αρχαιολόγοι που όρισε το υπουργείο Πολιτισμού συνέταξαν πόρισμα, το οποίο θα συζητηθεί την ερχόμενη Τρίτη στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, αναφέρουν ότι το δαχτυλίδι βρέθηκε σε χωράφι το 1928 και είναι μινωικής περιόδου, δηλαδή δεν πρόκειται για αντίγραφο που μπορεί να έφτιαξαν οι κιβδηλοποιοί της εποχής του Εβανς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τεκμηρίωση στηρίχθηκε στα τεχνικά χαρακτηριστικά, την εικονογραφία και την ανάλυση του κράματος. Η εικονογραφία -παραστάσεις δεντρολατρίας- συγκρίθηκε στο μικροσκόπιο με την εικονογραφία της αποτύπωσης που είχε κάνει ο Ν. Πλάτων.
Η πρόσφατη λαογραφική έρευνα αποκάλυψε πολλά στοιχεία για τους ανθρώπους που το βρήκαν και το είχαν για πολλά χρόνια. Οπως γράφτηκε στην εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου, το 1928, ένα μικρό αγόρι, ο Μιχάλης Παπαδάκης, βρήκε το δαχτυλίδι. Ο πατέρας του το έδωσε στον πολυπράγμονα ιερέα Νικόλαο Πολάκη να το παραδώσει έναντι αμοιβής στον Α. Εβανς. Φαίνεται ότι ο Εβανς το βρήκε ακριβό και δεν το κράτησε, αλλά ζήτησε από τον Ζιλιερόν να βγάλει δύο αντίγραφα σε ήλεκτρο.
Ο ιερέας προσπάθησε να το πουλήσει στην Αθήνα, όπου όμως συνελήφθη. Αφέθηκε ελεύθερος μόνο όταν ο Πλάτων βεβαίωσε ότι το δαχτυλίδι ήταν ψεύτικο.
Τελικά το δαχτυλίδι έμενε στο σπίτι του στη Φορτέτσα, όπου το βρήκε μετά το θάνατο της μικρότερης κόρης του, Μαρίας, ένας από τους πολλούς ανιψιούς της, δηλαδή εγγονός του παπα-Πολάκη (1877-1950), ο οποίος το παρέδωσε στο Εθνικό Μουσείο, διεκδικώντας αμοιβή.
Επίσημες δηλώσεις δεν έχουν γίνει εν αναμονή της συνεδρίασης του ΚΑΣ.
(pigi: http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=30.03.2002,id=77189860)