Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Τί 'χες χώρα. Τί 'χα πάντα...

Παντελής Μπουκάλας


Απ' το Λονδίνο στο Λονδίνο
«Ισχυρή Ελλάδα»; Μα φυσικά, πανίσχυρη. Δεν ήταν λίγες οι ώς τώρα αποδείξεις, αλλά και τούτη την πρόσφατη δεν αρμόζει να την παραπετάξουμε: Αν πιστέψουμε τον «Γκάρντιαν» και όσα αναδημοσιεύτηκαν εδώ (με φειδώ πάντως, για να μη διαρραγεί το «οικονομικοπατριωτικό μέτωπο»), από κει που στο Λονδίνο εμφανιζόταν ένας Ελληνας το τρίμηνο για να αγοράσει πανάκριβο κτίριο στην καρδιά της πάλαι ποτέ αυτοκρατορικής πρωτεύουσας, εσχάτως, όσο εμείς βασανιζόμαστε από την κρίση και την κρισεολογία, οι Ελληνες αγοραστές αυξήθηκαν και πληθύνθηκαν: Δεκαπέντε συμπατριώτες μας, ευπατρίδες βέβαια, τι άλλο, εμφανίζονται ανά εβδομάδα για να αγοράσουν ταπεινά οικοδομήματα που η τιμή τους ξεκινάει από ενάμισι εκατομμύριο στερλίνες. Και όχι σε τίποτα φτωχοσυνοικίες αλλά γύρω από το Ρίτζεντς Παρκ, που ο Θεός δεν με έχει αξιώσει να το δω, αλλά μαθαίνω πως την έχει την αξία του. Ε, τι, χρόνια τώρα δεν καμαρώνουμε πως ο Ελληνας, όπου κι αν βρεθεί, προκόβει, θριαμβεύει, δίνει το στίγμα της δικής μας (πάλαι ποτέ επίσης) αυτοκρατορίας;
Δεν ξέρω αν στη βαριά ξενιτιά οι συνέλληνές μας τραγουδάνε Καζαντζίδη για να πνίξουν τον καημό τους, αν και οι φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου οι στοές δεν πρέπει να 'χουν στενές σχέσεις με τα ακίνητα στο Mayfair. Δεν ξέρω επίσης αν η ζωή κάνει κύκλους ή αν η ιστορία επαναλαμβάνει τις τραγωδίες σαν τραγωδίες και τις φάρσες σαν φάρσες. Ο, τι συμβαίνει πάντως τώρα στο Λονδίνο, με το χρήμα ελληνικού ενδιαφέροντος να ξοδεύεται για όχι και τόσο κοινωφελείς σκοπούς, και ενώ η χώρα πνίγεται, συνέβη πάνω-κάτω και δύο αιώνες πριν.
Είχε ανάγκη μεγάλη για δάνεια τότε η επαναστατημένη Ελλάδα και συνήψε δάνεια με τους Αγγλους, με φιλελληνικότατα χαμηλό επιτόκιο, μόλις 59%.
Αλλά «πού ήταν τα πολυθρύλητα δάνεια; Τι ποσά πέτυχε να εξασφαλίσει το πρόχειρα συγκροτημένο σώμα της Ελληνικής Επιτροπής στο Λονδίνο;» αναρωτιέται στο βιβλίο του «Ιστορική σκιαγραφία της Ελληνικής Επανάστασης» ο Σάμουελ Γκρίντλεϊ Χάου, ο Αμερικανός χειρουργός που ήρθε στην Ελλάδα και πολέμησε για την ελευθερία μας (το βιβλίο του, πρωτοτυπωμένο στη Βοστώνη το 1828, κυκλοφορεί στις εκδόσεις Εκάτη, μεταφρασμένο από τον Ι. Χατζηεμμανουήλ). «Η κυβέρνηση μόλις πρόφθασε να πάρει στα χέρια της κάπου δύο [από τα δώδεκα] εκατομμύρια δολάρια όταν έφθασαν τα μαντάτα ότι τα υπόλοιπα κεφάλαια είχαν εξαντληθεί». Πώς; «Με αναίσχυντη παράβαση καθήκοντος, καταχρήσεις και ολοφάνερες κλοπές», από ληστρικά δανειοδοτούντες και Ελληνες διαμεσολαβητές, «σε τέτοιο βαθμό που φυσικά, όπου και να γίνονταν θα 'ταν αίσχος, μα πολύ περισσότερο εδώ που τα χρήματα αυτά χρειάζονταν για τη σωτηρία ολοκληρου έθνους».
«Και όλα αυτά», συνεχίζει ο Χάου, «έγιναν από ανθρώπους που στο στόμα τους αναμασούσαν συνεχώς λέξεις όπως ελευθερία, πατριωτισμός, φιλανθρωπία, φιλελληνισμός» - καλή ώρα όπως και τώρα, οπότε ο πατριωτισμός είναι για άλλους αυτονόητο χρέος και για άλλους αυτόματο κέρδος.
Λοιπόν; Τι επαναλαμβάνεται; Η φάρσα ή το δράμα;

ΑΠΟ ΤΟ BLOG STAVROVELONIA

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου