"Όλα ξεκινούν από το Θέλω"

αυτό το Θέλω που μέσα μας προσπαθεί να γίνει Μπορώ ; σκαλίζοντας να βρει την πηγή εκείνη της αιώνιας ύπαρξης.

Όλοι κάπως έτσι ξεκίνησαν, όλοι κάπου εκεί θα καταλήξουν, στην αιώνια αυτή αναζήτηση, που αποτελεί την πηγή της ζωής και που μ αυτή δίνεται νόημα σε κάθε τι που...αν και θέλαμε, δεν καταφέραμε να κατακτήσουμε ποτέ.

Ουσία του Θέλω, του οποιουδήποτε Θέλω μας, είναι...

η κατάκτηση ενός ακόμα μπορώ, ακόμα κι όταν όλα γύρω, φαντάζουν ακατόρθωτα.

Γαλουχούμαστε σ’ ένα κόσμο που από την αρχή μαστιγώνει τα Θέλω μας, χωρίς ποτέ να μας αφήσει να ζήσουμε τα Μπορώ μας. Μας μαθαίνει να είμαστε υπόδουλοι και να δοξάζουμε γι αυτό το Θεό δίχως άλλο.

Ζούμε σε αυταπάτες εφήμερης ευτυχίας και κατευθυνόμενης ευημερίας, που όμως στο τέλος πρέπει να πληρώσουμε ακριβά.

Κάναμε φθηνά τα εφήμερα κάνοντας να μοιάζουν απρόσιτα τα προφανή. Είναι τόσο σπάνιο να συναντήσεις ανιδιοτέλεια, τόσο άκομψο να γελάσεις δυνατά, τόσο δύσκολο να ζητήσεις συγνώμη…Βάλαμε την ανθρώπινη επαφή σε καλούπια, τόσο στενά που κατάντησε απάνθρωπο.

Εγκλωβίσαμε τις υπάρξεις μας σε τσιμεντένιες φυλακές, όπου εκεί πια δεν μπορείς να ονειρεύεσαι, αφού ούτε το χώμα μετά τη καλοκαιρινή μπόρα δεν μπορείς να μυρίσεις.

Μας μάθαμε να φοβόμαστε το άγνωστο, να αγαπάμε την ασφάλεια που μας παρέχουν, απαγορεύοντάς μας να κάνουμε όνειρα, απαγορεύοντας να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο από αυτό που μας υπαγορεύουν.

Αφήνουμε στο σπίτι μας να μπούνε άνθρωποι που δε θα αφήναμε ποτέ να διαβούν το κατώφλι του σπιτιού μας, μέσα από ένα γυαλί. Τους αφήσαμε να κατευθύνουν τη λογική μας, να μας γίνουν απαραίτητοι, να μας αποξενώσουν από τη πραγματική συναναστροφή…να μας τρομοκρατούν και να μας κάνουν ότι αυτοί θέλουν!

Ελάτε εδώ, φύγετε από την πόλη, δοκιμάστε να ζήσετε όπως είστε φτιαγμένοι να ζείτε, αντιμετωπίστε πραγματικά προβλήματα, που για αυτά είναι φτιαγμένο το σώμα σας…και όχι προβλήματα που είναι συνέπεια του τρόπου ζωής που μας επιβάλλουν.

Ας είναι πρόβλημα πια για εμάς το γιατί στεναχωρήσαμε με μια παραπάνω κουβέντα το φίλο μας, ας είναι το ότι πρέπει να σηκωθούμε πρωί να ποτίσουμε τα διψασμένα χωράφια μας…ας είναι να παλέψουμε με τα στοιχεία της φύσης, ας είναι να βοηθήσουμε χωρίς να περιμένουμε από αυτό κάτι. Και μετά από όλα αυτά να ξαπλώσουμε κουρασμένοι, λυτρωμένοι…και η ξεκούραση αυτή -πιστέψτε με- δεν αλλάζεται με τίποτα στον κόσμο…

Πάψτε πια να μολύνεται τα όνειρά μας…

αφήστε μας να κάνουμε τα λάθη που μας αναλογούν…

αφήστε μας να βάλουμε τη δική μας πινελιά, στον καμβά της ιστορίας!

Ένας επαναστάτης ζωής,

που άφησε τη λογική κατά μέρος

και ακολούθησε την καρδιά, Γιώργος"

ΠΗΓΗ: troktiko